Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ (Μαρακοδιασκευή) απο τον Μάριο Ζαμπίκο (Μαράκος)

Μια φορά κι ένα καιρό, ιερουργούσε στο Τέρμι, δηλαδής τέρμα Θεού και κατά Ρώμη μεριά ,κάποιος ονόματι..Βαλεντίνος.
Αυτός ο αυτοχρισμένος μεγαλοπαπάς ,βάφτιζε και στο κατόπιν πάντρευε στις κατακόμβες κοινοπρακτικά ,μαζί μ έναν άλλο του ίδιου φυράματος ονόματι Μάριο , αντιρρησίες στράτευσης ,με κοπελιές αναρχικές και αναμαλλιασμένες.

Το σύνθημα του, «κάνε έρωτα και όχι πόλεμο», είχε σαν αποτέλεσμα, να αλλάξουνε χρήση ακόμα και οι στρατώνες των λεγεωνάριων και να μεταβληθούν σε γ…..στρώνες.
Εκείνη την εποχή, αυτοκράτορας, ήτανε κάποιος εθελοντής γεροντοκερατάς,ονόματι Κλαύδιος,που είχε δώσει με βαριά καρδιά την εντολή, να αποκεφαλιστεί η «ανδροπαντοδώστρα»νεαρή σύζυγος του Μεσαλίνα.
Πράγματι η ασυγχώρετη ,δεν άφηνε παραπονεμένο αρσενικό για αρσενικό, ανεξαρτήτου χρώματος και θρησκεύματος, επιχθόνιο , ή υποχθόνιο.
Η Μεσαλίνα ,έτυχε εκείνο τον καιρό, να συνσεξουλιάζεται ανευλαβώς ,αποκλειστικά και μόνο με κατακόμβιους Χριστιανούς, κάτι που εξόργισε ιδιαίτερα τον κερατωμένο αυτοκράτορα, που δεν του άρεσε να τον εκθέτει ακόμα και στον υπόγειο και μάλιστα υπο το φώς των δαυλών.
Εντω μεταξύ το δίδυμο Βαλεντίνος και Μάριος,συνέχιζαν απρόσκοπτα να βαφτίζουν και να παντρολογούν τα πολυκαψουρεμένα στρατά, προσφέροντας στους νιόπαντρους κι από ένα λελουδικό.
Ένα πρωί,όταν σηκώθηκε ο Κλαύδιος απ το ανάκλιντρο του, μετα από ένα κερατοεφιάλτη,με πρωταγωνίστρια την ακέφαλη πλέον πολυμοιχαλίδα συζύγο του, αντίκρισε το φυλάκιο της πραιτοριανής φρουράς του άδειο και παρατημένο, με την μπάρα ανεβασμένη στα ύψη.
Ακόμα και ο πιστός του παρακοιμώμενος ,ονόματι , Βλάβιος Χάλιους, δεν ήτανε στη θέση του, δηλαδής ως υποκατάστατο του χαλιού, το οποίο πατούσε, μετα απο κάθε ξύπνημα του.
Κατέβηκε λοιπόν με χίλιες προφυλάξεις, τις μαρμάρινες σκάλες που οδηγούσανε στον τεράστιο κήπο των ανακτόρων, για να κόψει ένα μπουκέτο λουλούδια ,ώστε να το αποθέσει ευλαβικά ,στην βάση του επίσης ακέφαλου αγάλματος, της πρώην αγαπημένης του .
Όμως κόντεψε να πέσει ξερός,όταν αντίκρισε τον κήπο κουρεμένο , λες και είχε περάσει από μέσα ολάκερη λεγεώνα από κατσίκες.Ούτε μαργαρίτα για δείγμα δεν είχε μείνει πάνω στο χώμα.
«Αυτοί οι υποχθόνιοι Χριστιανοί μου κάνανε τη δουλειά» σκέφτηκε προκατειλημμένα , σπεύδοντας στο κοντινότερο στρατόπεδο Πραιτοριανών του, για να τους ξεσηκώσει εναντίον τους.
Κατά καλή του τύχη, κάποιος χιλίαρχος ονόματι Γόφιος Πισωγλέντιους ,πούχε μαζέψει γύρω του μπόλικες «αδελφές» σαν κι εκείνον, αποφάσισε να τον συνδράμει.
«Κορίτσια στις κοόρτεις* σας» τους φώναξε, κουνώντας με χάρη τους γοφούς του.
Κατόπιν τέθηκε επικεφαλής της XΧΧ Λεγεώνας του και όλες μαζί και σκερτσόζικα, πορεύτηκαν προς την είσοδο της κατακόμβης ,στην οποία παντρολογούσανε τους νορμάλ Λεγεωνάριους, ο Βαλεντίνος ,μαζί με τον Μάριο.
Την στήσανε καμουφλαρισμένοι σε «άντρες» και όποιος λεγεωνάριος έβγαινε με γυναίκα ,του την πέφτανε και αφού αποκεφαλίζανε εκείνη, τον υποχρεώνανε να επιστρέψει σαν χήρος πλέον ,στην φυσιολογική ομοφυλοφιλική ζωή των στρατοπέδων.

Τελευταίους πιάσανε τον Βαλεντίνο μαζί με τον Μάριο, που βγήκανε επαρκώς μεθυσμένοι, κρατώντας ο καθένας τους από ένα κύπελλο Σαμιώτικο κρασί, με θεία κοινωνία.
Αφού τους υπέβαλλαν σε ανείπωτα βιτσιόζικα μαρτύρια, τους κόψανε με οργή τις κεφάλες ,όταν εκείνοι με περισσό θράσος, τους προτείνανε να τους παντρολογήσουνε με το ζόρι.
Από τότες, γιορτάζονται από την Καθολική εκκλησία ως Άγιοι και προστάτες των ερωτευμένων, ο Βαλεντίνος, μαζί με τον Μάριο, που ουδείς όμως μνημονεύει τον δεύτερο, πλην του γράφοντος.
Μαράκος
*Κοόρτις υπομονάδα της ρωμαϊκής λεγεώνας.

Μαράκος
Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο και φίλο Μάριο Ζαμπίκο (Μαράκος) για την άδεια που μου έδωσε να αναδημοσιεύσω μερικά έργα του....