Kαλησπέρα ας κρούσουμε τις καμπάνες: τελευταία μέρα Μαΐου

καμπάνα

Οι βασιλικοί μου όλο και μεγαλώνουν!

βασιλικός σε  γλάστρα

 

Μάιος είναι αυτός;;;; κάθε μέρα μας....καταβρέχει!!!

  

Ο Καντάφη πάει εκδρομή!

 

  

Η θεϊκή μας η φωνή

Κι απόψε ακόμα μια βραδιά
Έχει βαλθεί για τα καλά
Να μας γυρίσει στα παλιά
Τα χρονιά μας τα αγαπημένα
  

Η Μολόχα η ταπεινή

μολόχα

Είναι η μολόχα που ανθεί
Στην άκρη εκεί του δρόμου
Και μας τραβάει μια γραμμή
Μέρος της ομορφιάς του κόσμου
 

Καλησπέρα με μια αγκαλιά μολόχες!

μολόχα η  ταπεινή

Μην πεις ποτέ : απο την Άννα Μπιθικώτση

ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ- ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ- ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΣ
ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΟΥ SER ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Γραφει καθε Δευτερα -Τεταρτη -και Παρασκευη στην στηλη μου "Αντι σιωπης",στον αδεσμευτο Τυπο.

Καλησπέρα, καλό υπόλοιπο Κυριακης

Σας εύχομαι καλό υπόλοιπο Κυριακής με ένα απλό άνθος ραδικιού!!

τελικά και τα ραδίκια έχουν την ομορφιά τους, αρκεί να τα βλέπεις από πάνω.......

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ του γερμανού νομπελίστα Γκύντερ Γκρας

Στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung ο νομπελίστας Γκύντερ Γκρας υπερασπίζεται τους Έλληνες και την Ελλάδα, και καυτηριάζει την ευρωπαϊκή πολιτική της ταχα αλληλεγγύης έναντι της χώρας.





Είσαι ένα βήμα πριν το χάος,
μια και δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές,
είσαι μακριά απ’ τη χώρα,
 που κάποτε σου δάνεισε το λίκνο.
  

Στράτος Διονυσίου ,του κοσμου το περίγελο

Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου


Του κόσμου το περίγελο
χαράματα περνάει
μπροστά στο παραθύρι της
και σιγοτραγουδάει
   

Άσ’ τους να νομίζουν.

Συναισθήματα αναπτύσσονται βλέπεις την ηρεμία που αποπνέουν τα γίδια όταν βόσκουν!

Χαζεύοντας τα γίδια αυτά σε κάποιον δρόμο εδώ στην Χίο, ένα συναίσθημα μου φέρνει: Αγαλλίαση και ηρεμία…. Διαπίστωσα ότι οι τσοπάνηδες πρέπει να νιώθουν μεγάλη ηρεμία βόσκοντας τα πρόβατα και τα γίδια .τους

   

Σχολικοί αγώνες Χίου 2012

Σήμερα έγιναν οι αθλητικοί αγώνες στίβου, μαθητών δημοτικού με απόλυτη επιτυχία.Η συμμετοχή των μαθητών ήταν ενθουσιώδη, παρόλη την ζέστη έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό!

Σχολικοί αγώνες Χίου  2012

Καλημέραααααααααααααααααααααααααααααα, άργησα λίγο, βλέπεις είχα πάει τα γίδια για βοσκή!!!!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ Σ/Κ!!!!!!!!!!!!!!

Ένα τρακτέρ αντίκα σε λειτουργία!!!!!!!!!!

Πόσο χρονών μπορεί να είναι αυτό το τρακτέρ;;;κι όμως χωρίς πολλές παρεμβάσεις είναι ακόμα εν λειτουργία ...
Λίγο φρεσκάρισμα στην όψη ίσως να ήθελε, αλλά μήπως έτσι έχανε την γοητεία των γεραμάτων του;;

τρακτέρ  αντίκα

Tα γατάκια στο καλάθι!!!

Σε μια βόλτα μπροστά από αποθήκη ενος εξοχικού είδα τα γατάκια μέσα στο καλάθι....
Όχι δεν είναι στημένη η φώτο.... εκει μένουν μάλλον!

 γατάκια   στο καλάθι

 

Τα μεσημεριανά όνειρα της ανύπαντρης Στέλλας του Πάνου Καρνέζη

0 πρώτος που τον πρόσεξε ήταν ο κουρέας, αφού ο ξένος θα έπρεπε να καθόταν εκεί για περισσότερο από μία ώρα. Ήταν ένας νέος άντρας με σκούρο κοστούμι, στραπατσαρισμένο καπέλο και μικρό μουστάκι που υπογράμμιζε τη σουβλερή του μύτη. Αν και καθόταν στητός με τα χέρια ακουμπισμένα στο μπαστούνι του, ήταν τόσο ακίνητος που είτε είχε την ικανότητα να κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά εί τε ήταν, απλά, πεθαμένος.
Είχε κουρνιάσει στο χαμηλό ασβεστωμένο πεζούλι γύρω απ' τον πλάτανο στη μέση της πλατείας, για να προστατευτεί απ' τις συμφορές του μεσημεριανού ήλιου και, επειδή τα τεράστια χέρια του δεν ταίριαζαν με τις αναλογίες του υπόλοιπου κορμιού του, ο κουρέας σκέφτηκε πως έμοιαζε με δεμένη βάρκα που έχει τα κουπιά ακόμα στους σκαρμούς. Δίπλα στον ξένο υπήρχε ένα κουτί από λουστραρισμένο ξύλο, κ ά τι άλλο που ήταν μάλλον τα προσωπικά του αντικείμενα τυλιγμένα σ' ένα απαρχαιωμένο τραπεζομάντιλο κι ένα πτυσσόμενο τραπέζι με κόκκινα πόδια.
Ήταν μεσημέρι, αρχές καλοκαιριού κι ο κουρέας θα είχε ήδη πάει για ύπνο αν δεν ήταν απασχολημένος με το κούρεμα των προβάτων. Δέχτηκε τη δουλειά απρόθυμα, όταν του την πρότειναν οι συγχωριανοί του.  

Πόσο κοστίζει;;

- Παπά μου αμάρτησα.
- Εξομολογήσου τέκνο μου και ο θεός θα σε συγχωρέσει.
- Να, τις προάλλες βγήκα με έναν άντρα και… μου έπιασε το χέρι.
- Το χέρι;
Ανοίγει ο παπάς το ευρετήριο και ψάχνει στο «Χ». Το βρίσκει. Γυρίζει προς την κοπέλα και της λέει:
- Μία μετάνοια, δύο προσευχές και ο θεός θα σε συγχωρέσει.      

Περπάτησα στο δρόμο σου - Δημήτρης Μητροπάνος

Στίχοι: Γιάννης Μάνιος
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Περνάω, εκεί που σταματάει ο ουρανός
που φεύγει η μέρα βιαστική γι' άλλο ταξίδι
πώς να σε πιάσω που μπροστά μου είναι ο γκρεμός
και η σκιά σου παίζει ερωτικό παιχνίδι.     

Το κουλούρι!!!!!!!!!!!!!!!

Ο Μητσάρας είναι κατηγορούμενος για βιασμό. Ο Δικαστής τον καλεί να απολογηθεί:

-Πες μας κατηγορούμενε, τι έγινε το μοιραίο βράδυ;
-Το λοιπόν, κύριε δικαστά, βλέπω την μαντμουαζέλ στο πάρκο και τη ρωτάω: 'είσαι για μια βόλτα;', 'αμέ' μου λέει και την πηγαίνω στο πάρκο. Εκεί, περνάει από μπροστά μας ένας κολουρτζής.

-Μανούλι, θες κολούρι, την ερωτάω.  

Γλιστράνε!!!!!!!!!!!

Σε ένα μικρό χωριό ο παπάς που εξομολογεί τις γυναίκες υποψιάζεται ότι ο καντηλανάφτης ,που είναι και μεγάλος κουτσομπόλης , υποκλέπτει τις εξομολογήσεις. Αποφασίζει να μαζέψει όλες τις γυναίκες του χωριού και τους λέει:
- Ακούστε γυναίκες επειδή υποψιάζομαι ότι κάποιος με παρακολουθεί τη ώρα που σας εξομολογώ θα σας δώσω την παρακάτω συμβουλή :.... Όταν εξομολογείστε το αμάρτημα της μοιχείας δε θα λέτε «κεράτωσα τον άντρα μου» αλλά θα λέτε «γλίστρησα».  

Καλή Κυριακή!!!!!!!!!!!! Καλημέραααααααααααααααααααααααααααααα

19η Μαΐου ημέρα μνήμης γενοκτονίας ποντίων

 Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.  

Υπάρχουν κι ασυγχώρητες αμαρτίες!!!!!!!!!!!!!!

Πάει μια μέρα μια κυρια να εξομολογηθεί στον παπά του χωριού της. Της λέει ο παπάς:
- Για πες μου κορίτσι μου τις αμαρτίες σου.
- Μεγάλη η αμαρτία μου πάτερ, να πήγα με τον άντρα της γειτόνισσας μου...
- Δεν πειράζει τέκνο μου συγχωρείται η αμαρτία σου.

O Καντάφη μπαλκονίζεται...

   

Βγάλτε την σημαία απο τα σεντούκια........

αφήστε την να ανεμίζει στα μπαλκόνια μας..... νομίζω το εχει ανάγκη αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύει η πατρίδα μας...

skouliki

Ανοιξιάτικη βροχή

Η ανοιξιάτικη βροχούλα πότισε την γη, έκανε τα τριαντάφυλλα να γυρουν από το βάρος της βροχής, μόνο τα μπουμπούκια παρέμειναν όρθια!

Καλημέρα, καλό Σ/Κ!!!

καλησπέρα σας με ένα ανθισμένο κλαδί ελιάς

Οι αρχαίοι Ελληνες στεφανώνονταν με κλάδους ελιάς.....
οι ελιές έχουν ανθίσει!!!!!!!!!!!
Ας στεφανωθούμε λοιπόν σαν τους αρχαίους Ελληνες.....

χαμόγελα;;

Ένα χαμόγελο πλατύ
να οργώνει το πρόσωπο μας
πίσω η πίκρα να κρυφτεί
να ξεγελά τον εαυτό μας;;

με δυο αράδες θα στο πω

πως οταν εγω χαμογελώ
δεν ειναι παντα το ίδιο
όπως δεν καίει πάντα ο ήλιος...

είναι χαμογελά πολλά
που έχω μες στην ντουλάπα
άλλο φορώ για την χαρά
άλλο για να σε εξαπατά…

ένα όμως χαμόγελο γλυκό
πάντα το έχω μαζί μου
με κάθε φίλο καρδιακό
να μοιραστώ μαζί του!

skouliki

Επειδή δεν είναι όλα ρόδινα.....μια ρόδινη καλησπέρα από μένα

Η γιορτή της Μάνας, Παγκόσμια ημέρα της Μητέρας

Δεν πάνε πολλές ημέρες που έγινα αυτήκοος μάρτυρας στην ακόλουθη συζήτηση. κάποιος είπε: «θα πάω στο χωριό μου να δω τη μάνα μου». «Πόσων χρόνων είναι;» τον ρώτησαν. «Δεν ζει, έχει πεθάνει πριν από 42 χρόνια. Θα της πάω μερικά λουλούδια, θα της ανάψω το καντήλι, θα μιλήσω μαζί της, θα γεμίσω τις μπαταρίες μου και θα γυρίσω ανανεωμένος στη δουλειά μου». Παρέμεινα άφωνος. Τι μεγαλείο ψυχής! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα και την ευγνωμοσύνη του γιού προς την μητέρα που τον γέννησε με πόνους, που τον ανάθρεψε με στερήσεις και λαχτάρες, που ξενύχτησε στο προσκέφαλό του στις παιδικές του αρρώστιες, που χαιρόταν με τις χαρές του και έκλαιγε με τις λύπες του. Ασφαλώς από εκεί ψηλά που την έχει τοποθετήσει ο Ύψιστος, η εν λόγω μάνα θα χαίρεται και θα καμαρώνει το λεβέντη γιό της.

Όλοι γνωρίζουμε, αφού όλοι έχουμε μάνα, ότι η Μάνα είναι το πιο τρυφερό και αγαπητό πλάσμα πάνω στη γη. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Μάνα είναι η δεύτερή μας καρδιά, που μας καταλαβαίνει και μας πονάει περισσότερο από κάθε άλλο ανθρώπινο πλάσμα. Αλήθεια, πόσοι από εμάς αναγνωρίζουμε την αξία της Μάνας και της δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας; Καμιά Μάνα δεν περιμένει από το παιδί της «πληρωμή». Ένας καλός λόγος, ένα τρυφερό χάδι, είναι η πλήρης ανταμοιβή της. Ικανοποίησή της να είναι τα παιδιά της, τα βλαστάρια της όπως λέει, ευτυχισμένα, ακόμα και αν για βιοποριστικούς ή άλλους λόγους βρίσκονται μακριά της. «Να λάμπει ο ήλιος κι ας λάμπει στα βουνά», λέει η τα πάντα συγχωρούσα μάνα.

Μπορούν άραγε να εκτιμηθούν με υλικές αξίες τα μαργαριτάρια που βγαίνουν από τα μάτια της και κατρακυλούν στα μάγουλά της, όταν το παιδί της φεύγει για σπουδές ή για οτιδήποτε άλλο από κοντά της ; Αλλά είναι τόσο γεμάτη με συναισθήματα αυτοθυσίας η καρδιά της, ώστε να μην περισσεύει χώρος για κάτι και για τον εαυτό της. Μοιάζει με κεράκι που άλλο σκοπό δεν έχει παρά να λιώνει σκορπώντας τη θαλπωρή ολόγυρά του. Χαρακτηριστικό το παρακάτω πραγματικό περιστατικό, όπως είχε γραφτεί στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» της 3-11-1999: Σε ένα μικρό χωριουδάκι της ορεινής Ηλείας, ζούσε ήρεμα μια 87χρονη γριούλα. Κάποια μέρα έφτασε το άσχημο μαντάτο ότι ο μεγάλος της γιος που ζούσε στην Αθήνα, χτυπημένος από ανίατη αρρώστια, είχε ελάχιστη ακόμα ζωή. Τότε η γριούλα πήρε τη μεγάλη απόφαση : «Θα πάω πρώτη στον Άδη να τον περιμένω. Να ετοιμάσω στο σπλάχνο μου ζεστό φαγητό και καθαρά ρούχα» είπε και από εκείνη τη στιγμή έκλεισε το στόμα αρνούμενη πεισματικά να λάβει τροφή, ώσπου επήλθε το μοιραίο…!

Αυτή λοιπόν η ημέρα (β΄ Κυριακή του Μάη), που μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθιερώθηκε να τιμάται η γιορτή της Μητέρας, ας γίνει για όλους μας μέρα περισυλλογής. Να στρέψουμε τα μάτια μας στη θέση της καρδιάς μας. Να δούμε πόση αγάπη και αφοσίωση έχουμε μέσα μας για αυτήν που μας χάρισε τη ζωή και μας έδωσε τα βασικά εφόδια , που ποτέ δεν έπαψε και δεν θα πάψει να πονάει για μας. Ας μην ξεχνάμε ότι Μάνα είναι μόνο μία και ας τη βάλουμε στον πιο ψηλό θρόνο που της αξίζει: στην καρδιά μας.

Δημήτρης Παν. Τσιώρος
Παρθένι Αρκαδίας

πηγη:http://www.arcadians.gr/

χρόνια πολλά μαμά! χρόνια πολλά σε ούλες τσι μανούλες του κόσμου!

Το μυστήριο του πηγαδιού!

Ενας τυπάς περπάταγε αμέριμνος στην εξοχή. Θαύμαζε τα λουλούδια,  ανάπνεε τον καθαρό αέρα, όσπου ξαφνικά, περνάει δίπλα από τον γεμάτο  φυτά φράχτη μιας πανάκριβης εξοχικής κατοικίας.

Καθώς θαύμαζε τα πολυτελή παραθύρια, ακούει από τον κήπο μια παιδική φωνή να επαναλαμβάνει: οτό, οτό οτό ...

- Δεν πάμε καλά. Τι διάολο είναι τούτο πάλι, σκέφτεται. Κολάει το σώμα του στον φράχτη και προσπαθεί να κοιτάξει διακριτικά από πάνω. Πραγματικά, μέσα στην αυλή, ένα μικρό παιδάκι, πέντε με έξι χρονών, με τα χέρια ακουμπησμένα στο χείλος του πηγαδιού, κοιτούσε το χάος ίσια
κάτω και μονολογούσε: οτό, οτό, οτό.
- Δεν πάμε καθόλου καλά, σκέφτεται ο φίλος. Γεμάτος περιέργεια, σκυφτά - σκυφτά, περπατάει μέχρι την κοντινή αυλόπορτα. Μένοντας κρυμένος, κοιτάει με την άκρη του ματιού του να δει τι ακριβώς γίνεται.

Καμιά διαφορά. Ο μικρός, εξακολουθεί να σκέκεται με τα χέρια πάνω στο χείλος, ελαφρά γερμένος προς τα μέσα, και να μονολογεί:
οτό, οτό, οτό.
Ο φίλος κοιτάει δεξιά, κοιτάει αριστερά, σηκώνεται όρθιος, βάζει τα χέρια στις τσέπες, σηκώνει το κεφάλι ψηλά και αρχίζει να περπατάει σφυρίζοντας. Διασχίζει την αυλόπορτα, φτάνει πάνω από τον
μικρούλη, και ρίχνει μια προσποιητή αφηρημένη ματιά μέσα στο πηγάδι, χωρίς να σταματήσει το σφύριγμα.
Τζίφος. Το πηγάδι είναι φοβερά βαθύ και το μόνο που διακρίνει είναι σκοτάδι. Και ο μικρός εξακολουθεί: οτό, οτό, οτό.
Ο φίλος αποφασίζει να το χειριστεί αλλιώς. Γονατίζει δίπλα στον μικρό, και με παιδική φωνή του λέει:
- Γεια σου, παιδάκι. Τι κάνεις εδώ; Ο μικρός το βιολί του: 

- Οτό, οτό, οτό.
- Τι είναι μες το πηγάδι; Τα ίδια.
Ο φίλος τα παίρνει στο κρανίο. Σηκώνεται ξανά όρθιος, αποφασισμένος να λύσει το όλο αίνιγμα. Πλησιάζει το χείλος του πηγαδιού. Κοιτάει έντονα μέσα. Αβυσσος. Ακουμπάει το χέρια του στο
χείλος και ξανακοιτάει. Σκοτάδι. Μεταφέρει το βάρος του στα χέρια του, γέρνει πάνω από το πηγάδι, και προσπαθεί να διακρίνει οτιδήποτε στο βάθος του. Ο μίκρος δίπλα το χαβά του. Οτό, οτό, οτό. Ο φίλος γέρνει ακομη περισσότερο. Βρίσκεται τώρα σχεδόν ολόκληρος πάνω από  το πηγάδι. Κοιτάζει με ένταση το σκοτάδι κάτω. ξαφνικά, ο μικρός, μετακινήται απότομα. Ερχεται από πίσω του και με μια ελαφριά σκουντιά, τον αναγκάζει να χάσει την ισοροπία του. Ο φίλος τρεκλίζει, προσπαθει να βρει κάτι να κρατηθεί, κουνάει απελπισμένα τα χέρια του γύρω-γύρω στον αερά και με ένα μακρόσυρτο ΑΑΑααααα ... βουτάει προς τον πάτο του πηγαδιού.
Ο μικρός, ατάραχος, επανέρχεται στην προηγούμενη θέση του, ακουμπάει τα χέρια του πάνω στο χείλος του πηγαδιού και συνεχίζει:
Εννιά, εννιά, εννιά ...

Ηλεκτρικό πορτοφόλι;; χαχαχχχαχα

Μετά το ηλεκτρονικό τσιγάρο..δεν θα ήταν τρομερό να έβγαζαν και ηλεκτρικό πορτοφόλι; Να το φορτίζεις το βράδυ και το πρωί να είναι γεμάτο !!!!!!!!!!!

Ο κόμπος είναι από το φεγγάρι;;

Ο κόμπος είναι από το φεγγάρι;;

Tο φεγγάρι μια νύχτα χτύπησε
πόρτες αλλά και παραθύρια
κι η κοπελιά που τ΄ άνοιξε
είχε μες την καρδιά μυστήρια

αυτό σαν ξελογιάστρα έριξε
αχτίνες γεμάτες μαγιά
το πρόσωπο της φώτισε
μα είδε την καρδιά της άδεια…

πηρέ το χρώμα ευθύς το αυστηρό
  κατακόκκινο έτσι έγινε σκληρό
σκέψεις για να μας φέρνει στο μυαλό
 κόμπος να κάθεται μες στο λαιμό

έτσι σαν το κοιτούν οι αδειανοί
και δεν τους γεμίζει την ψυχή
τους κάθεται ο κόμπος στο λαιμό
τους στέλνει να πάνε σε  γκρεμό..............

skouliki

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ: από την Κικὴ Δημουλᾶ

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὁ ἔρωτας, ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
 Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.



(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Κικὴ Δημουλᾶ   εκδόσεις Ἴκαρος 1998)

Ελπίζω! απο την Αλκυόνη Παπαδάκη

Ελπίζω!

- Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. 

Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. 

Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; 

Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα.

 Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. 

Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. 

Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. 

Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε.

 Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι;.........

Απόσπασμα από το: Το χρώμα του φεγγαριού Αλκυόνη Παπαδάκη

Ο κότσυφας εναντίον κουκουβάγιας;;;; είναι δυνατόν;;

κότσυφας  εναντίον κουκουβάγιας

Όπως έχω πει και σε παλιότερη ανάρτηση μου εδώ, απέναντι από το γραφείου μου και σε απόσταση αναπνοής υπάρχει ένας βράχος με μια τρύπα μέσα στην οποία έχει φωλιάσει μια κουκουβάγια. Πάνω από την τρύπα της κουκουβάγιας στην κορφή του αποτόμου αυτού βράχου φώλιασε κότσυφας…..
Δεν θα το είχα προσέξει αν δεν είχε συμβεί το παρακάτω συμβάν το οποίο μου έδειξε την δύναμη της αγάπης….

κότσυφας   

   
Ένα πρωινό ένα κοτσυφόπουλο έπεσε από την φωλιά κάτω χαμηλά στην ρίζα του βράχου…..

Ο πατέρας κότσυφας φτερούγισε μέχρι εκεί για να καθίσει δίπλα του…
Η κουκουβάγια όμως με αστραπιαίο πέταγμα πέταξε μέχρι το κοτσυφόπουλο το άρπαξε και χωρίς να σταθεί στιγμή επέστρεψε στην τρύπα της….

κότσυφας  εναντίον κουκουβάγιας

Ο πατέρας κότσυφας δεν έκατσε όμως αδιάφορος. Παρά του ότι και ο ίδιος είναι ένα εν δυνάμει φαγητό της κουκουβάγιας,…κυνήγησε με τσιριχτές φωνές το αρπαχτικό μέχρι την τρυπά…..
Μάλιστα δεν δίστασε να μπει στην τρύπα και να επιτεθεί στην κουκουβάγια….
Φυσικά η μάχη για την σωτηρία του μικρού ήταν άνιση…..

κότσυφας  εναντίον κουκουβάγιας

Το κοτσιφόπουλο εξαφανίστηκε και δεν το είδα άλλο να ξαναβγεί από την τρυπά….
Ο μπαμπάς κότσυφας όλο το πρωινό φώναξε και φτερούγιζε, γύρω από την τρύπα της κουκουβάγιας….. η οποία φυσικά μάλλον χορτάτη δεν ξαναβρήκε από εκεί…

ΥΓ: πρέπει να αποκτήσω καλύτερη φωτογραφική μηχανή….. με ζουμ και ταχύτητες μάλλον….. Έχασα τόσες καλές φώτο με αυτό το θέμα….. Κρίμα!

skouliki

Η σπηλιά έχει έξοδο στην θάλασσα!!!!!!!!!!

     

Με λίγα αγριολούλουδα φτιάξαμε πάλι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι μας

Σήμερα πρωτομαγιά... αλλά αγριολούλουδα πολύ λίγα......

                            

   

Το μουσικό κουτί

Στο χάος μέσα της μοναξιάς
 κι είπα να ακούσω ράδιο,
μα σε ποιο ράδιο θε να πας
που δεν  με αφήνει άδειο;