Το καρότσι για να κουβαλάω τα σακιά

Πολλές φορές τα σκουπίδια του άλλου είναι θησαυρός για σένα:
Βρήκα πεταμένο ένα σάπιο καρότσι οικοδομής....
Χρειαζομουν ένα τρόπο να κουβαλάω τα σακιά μέσα από τις ελιές στο σημείο που τα παραλαμβάνει το όχημα για το ελαιοτριβεί. Οπότε έβγαλα το σάπιο κουτί από το σκελετό του καροτσιου, ενίσχυσα με δύο σωλήνες τον σκελετό αλλά και για να πατάνε καλά τα σακιά. Έβαλε δύο καμπυλωτές σωλήνες κόντρα στο εμπρός για να μην σέρνουν τα σακια και ακουμπάνε πάνω στη ρόδα και έτοιμο το εργαλείο.... Φυσικά το βάψιμο πάντα στις κατασκευές μου είναι απαραίτητο...

        Ξέρω δεν είναι κάποιο πρότυπο η πατέντα το όλο εγχείρημα.

Απλά χωρίς ένα ευρώ άξονα ένα δισκάκι και μερικά ηλεκτρόδια που χάλασα. Όλα τα άλλα απο άχρηστα υλικά.χμ η μπογιά δεν την.μελεταω διότι πάντα υπάρχει σε μένα χαχαχα

   

     

Για να βγει το λάδι μας...

 Επειδή πολλοί νομίζουν ότι να βγάλεις το λάδι σου είναι απλό....

Έχει τον κόπο του.... Αν και τελικά δεν αμοίβεται ποτέ.... 

            

    

      

     

Εύκολες τηγανίτες για όλες τις ώρες (γλαουνες)

Το χειμώνα όταν θέλεις κατι γλυκό της ώρας μια εύκολη γλυκιά και χορταστική απάντηση έρχεται από την συνταγή αυτή.
Το χειμώνα στα προηγούμενα χρόνια ειδικά στη Ζάκυνθο όταν ήθελαν κάτι να ζεσταθούν αλλά και να κοπάσουν την λιγούρα έκαναν γλαουνες...
Η παρακάτω συνταγή ειναι από την συνχωρεμένη τη θεία μου την Ειρήνη...
Την παραθέτω αυτή την συνταγή λόγω της απλότητας της αλλά και του χρόνου ετοιμασίας.

Υλικά για 4-5 μερίδες:

μισό κιλό αλεύρι για όλες τις χρίσεις
μισό κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του τύπου φαρίνα απ
ένα ποτήρι σταφίδες μαύρες
μια κουτάλια σούπας γλυκάνισο
μια κουτάλια ζαχαρη
μια κουταλιά αλατι
νερό χλιαρο
εκτέλεσή:
Ρίχνουμε τα υλικά σε μια λεκάνη και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι καλά να αναμειχθούν όλα τα υλικά ομοιόμορφα
Αρχίζουμε και ρίχνουμε το χλιαρό νερό ανακατευοντας το μείγμα μέχρι να γίνει παχύρρευστο....
Βάζουμε σε δυνατή φωτιά ένα τηγάνι με αρκετό λάδι....
Οι παραδοσιακές τηγανίτες-γλαούνες τηγανίζονταν σε γνήσιο ελαιόλαδο... Εσείς αν θέλετε χρησιμοποιειται και άλλα σπορέλαια αλλά νομίζω η γευση του ελαιόλαδου δεν αντικαθίσταται με κανένα άλλο.... αν και πολλοί το θεωρούν βαρύ στη γευση στο τηγάνισμα.
όταν ζεστάνει το λάδι με ένα καθαρό κουτάλι βρεγμένο ρίχνουμε κουταλιές από το μείγμα μας.
σε 2-3 λεπτά έχουν φουσκώσει οι τηγανίτες και φαίνονται να ροδίζουν στα πλάγια... Τότε με μια τσιμπίδα η μια τρυπητή κουτάλα γυρίζουμε τις τηγανίτες για να ψηθούν και από την άλλη πλευρά.
Σε 2-3 λεπτά ελέγχουμε αν πήραν χρώμα και από την άλλη πλευρά και τους βγάζουμε απο το τηγάνι.
συνεχίζουμε να τηγανίζουμε μέχρι να τελειώσουμε όλο το μείγμα μας
σερβίρονται με ζαχαρη κρυσταλλική, αλλά πιο υπέροχη γευση έχουν με πετιμέζι η με μέλι..
Η θεία μου έλεγε μην ξεκινήστε να τρώτε πριν τελειώσει το τηγάνισμα για να μην πιουν το λάδι απο το τηγάνι οι τηγανίτες... Αν και νομίζω οτι για να μην πίνουν το λάδι οι τηγανίτες πρεπει η φωτιά να ειναι απλά δυνατή και το λάδι καυτό....

     

Πονοκέφαλος μου έγινες

    

Πονοκέφαλος μου έγινες 

Ήρθες στη σκέψη μου ξανά
Και μου γιγαντωσε η μοναξιά
Είπα απ το μυαλό μου να σε βγάλω
Όμως κι αυτό θέλει κουράγιο

Κι έμεινες έτσι εκεί
Σαν σκνίπα μέσα στο κρασί
Να μου τρυπάς την λογική
Πάει το μυαλό θα εκραγεί

Κάνω προσπάθεια να σκεφτώ
Το λόγο που έρχεσαι εδώ
Κι απ τη ζωή μου είσαι απών
Μα στο μυαλό μου τιρμπουσόν

Ήρθες στη σκέψη μου εσύ
Πόνος με πιάνει η λογική
Χάπια να πάρω μη πονώ
Φύγε από τη σκέψη να σε χαρώ

Skouliki

Παιχνίδια της βροχής

    

Στο τζάμι ακούω να ηχεί
Ένα σηνιαλο με καλεί
Όμως είναι και πάλι η βροχή
Που με γελάει στη ζωή

Όχι δε θα ρθεις να με βρεις
Ίσως φοβάσαι μη βραχείς
Όμως ποτέ σου δεν κοιτάς
Στα βάθη μέσα της καρδιάς

Ακούω στο τζάμι τη βροχή

Μα θα θελα να  σουν εσύ

Αυτή που θα ρθει να με δει

Να μου γλυκάνει λίγο τη σιωπή 

Πίσω από το τζάμι καρτερω
Ένα σηνιαλο σου να δω
Μα μόνο βροντές κι αστραπές
Ρίχνουν σε μένα τώρα ματιές

Ο παλιός φανός θυέλης έγινε φώς νυχτός

 Ένας παλιός φανός θυέλης σκουριασμένους και τρύπιος αφού τον έβαψα τοποθέτησα μέσα μια μικρή λάμπα νυχτός και έπιασε τη θέση του για φως νυχτός στον διάδρομο.....

Απλή κατασκευή αλλά καλό αποτέλεσμα 

    

Φυτεύοντας τα δεντράκια μας

Φθινόπωρο και ειδικά τώρα τον Νοέμβριο είναι η πλέον κατάλληλη εποχή για να φυτέψουμε τα νέα μας δέντρα, ειδικά αυτά τα λεγόμενα γυμνόριζα.
Εγώ επειδή είμαι σε χωριό βρίσκω τα νέα μου δέντρα από παλιά που έχουν βγάλει νέα φυτά γύρω από τον κορμό μέσα από το έδαφος και έχουν ήδη ρίζες...
Τα φυτά αυτά τα αποκαλούμε κολοβούτια 

Φυσικά όχι από κεντρωμένα φυτά διότι σε αυτή την περίπτωση το νέο δεντράκι δεν θα είναι το ζητούμενο δέντρο.

Συκιές Κυδωνιές ροδιές κορομυλιες βανίλιας είναι μερικά από τα δέντρα που βγάζουν τέτοια κλαδάκια  που γίνονται νέα φυτά.
Η διαδικασια εύκολη:
Ανοίγουμε τον λακο που θα φυτέψουμε το νέο δεντρο.
Καλό είναι να τον κάνουμε όσο δυνατόν μεγαλύτερο αλλά όχι λιγότερο βάθος από 50 εκατοστά.
Γεμίζουμε τον λακο με νερό.
Όταν αδειάσει ο λάκος από νερό τοποθετούμε το κλαδί που θα φυτέψουμε.κι έναν πασαλο που θα στηρίξει το δεντράκι μέχρι να δυναμώσει αυτό.
Ρίχνουμε στον λακο φυτόχωμα η κοπριά και φυσικά χώμα και ξαναποτίζουμε.

Το νέος μας δεντράκι είναι έτοιμο για να αρχίσει τον κύκλο ζωής του....
Μην ξεχάσετε ότι τους θερινους μήνες να ποτίζεται το νέο φυτό μέχρι να κάνει μεγάλη ρίζα και.να μην έχει ανάγκη από νερό.
        

Κι

Φθινόπωρο και η φύση οργιάζει

 

Έρημος τόπος

     

Στέκω μπροστά στην εκκλησιά
Που τα καντήλια έχει σβηστά
Έχει στα Σήμαντρα σχοινιά
Μα τώρα κανείς δε τα τραβά

Έρημος τόπος σκοτεινός
Όπου απλώχερα ο θεός
Σκορπιζει σκοτάδι και καημό
Με άφησε απόψε μοναχό

Δεν είναι τόσο η μοναξιά
Που μου βαρένει τη καρδιά
Είναι και τούτα τα σχοινιά
Που κρέμονται από ψηλά

Αφού η καμπάνα δεν χτυπά
Άνθρωπος εδώ δεν τρυγιρνα
Ίσως να θέλει ο θεός
Να ναι πάντα  μοναχός

Χτύπα καμπάνα για να πεις
Ότι ακόμα εσυ ζεις
Κάποιος θα ρθει να σου σταθεί
Η ερημιά σου μπας και χαθεί....

Skouliki

Σαν ζητιάνος

  

Κάθισα στα σκαλοπάτια σου
Και αναπολώ τα μάτια σου
Ξέρω πάλι δεν θα βρω
Ηρεμία στο μυαλό

Δεν τολμώ να σε κοιτάξω:
Ευκαιρία πως θα αρπάξω
μες τις σκέψεις μου αυτές
Που είναι όλες τους θολές

Σαν ζητιάνο με κοιτάνε
Όσοι τύχει και περνάνε
Τι γυρεύει λένε αυτός
Ένας τσιγκανος σκυθρωπός

Δεν με νοιάζει όμως πια
Τι θα πει η γειτονιά
Είναι οι σκέψεις μου θολές
Δεν θυμάμαι ποιος ήμουν χθες....

Καθισμένος στα σκαλιά σου
Άκουω τώρα τη μιλιά σου
Λέω πρεπει να εξαφανιστω
Μην με βρεις τώρα εδώ

Μα τα πόδια δεν ακούνε
Δεν μπορούν να κουνιθουνε
Μένω άγαλμα εκεί
Να γελας με την σκηνή:

Ενας κύριος καθισμένος
Κάπως αποσβολωμενος
Που χει χάσει τη λαλιά του
και την αξιοπρέπεια του

Skouliki

Σαν περπατώ....

   

Περπατησα το δρόμο μου
Χωρίς να σου μιλήσω
Αυτό ήταν το δώρο μου
Για να σε πεθημισω

Και τα κατάφερα καλα

 εχω εικόνα σου ξανά
Σε βλέπω διπλα μου εδώ
Και μου χεις γεμίσει το μυαλό

Μα και εκει μιλάς αόριστα
Μου αλλάζεις ότι γνώριζα
Τι το θελα το δώρο αυτό
Και με σε φέρω στο μυαλό;

Ακόμα και στη σκέψη μου
Δεν άκουσες μια λέξη μου
Μόνο να λες πως αγαπάς
Μα καμία απόδειξη καρδιάς....

Σαν περπατώ να θυμηθώ 

Στη σκέψη σου μην καρφωθώ

Αδιάφορα γύρω να κοιτώ

Είναι πολλά που εχω να δω!

Skouliki

Οι ονειροπαγίδες μου

Λ
Έφτιαξα κι εγώ τις ονειροπαγίδες μου με ότι απλά υλικά βρήκα...
Όχι δεν μάδησα καμιά κότα.... Μονές τους δώσανε τα φτερά σαν προσφορά χαχααχχα