Δρακοντιά, φιδόχορτο, άρον, ίσαρον, σταφύλι του φιδιού, λιάρος, φαί του φιδιού κτλ

Όσοι έχετε κάνει περίπατο στην εξοχή, θα έχετε συναντήσει το όμορφο αυτό καρπό του φυτού. Ο καρπός ανήκει στο φυτό Δρακοντιά, ή πιο γνωστού φιδόχορτο. Αν και ειναι ένα βότανο με πολλές χρήσεις στην παραδοσιακή θεραπευτική, αλλά και στην διατροφή σε διαφορες περιόδους της ανθρωπότητας. Εδώ να σας πω μόνο αυτό: Προσοχή διότι ειναι ένα δηλητηριώδη φυτό, και αν δεν ξέρεις πως να χρησιμοποιήσεις μην το αγγιζεις καν. Η οποιαδήποτε επαφή σου με το φυτό, όταν ειδικά ειναι χλωρό, μπορεί να σου προκαλέσει από πρήξιμο μέχρι και τα χειρότερα.....

Προσοχή λοιπόν, μην σας παρασύρει το κόκκινο όμορφο χρώμα του!

Μια καλησπέρα από την όμορφη Ζάκυνθο!

Σοφία Βέμπο Το τραγούδι της λευτεριάς

Στίχοι: Γιώργος Ασημακόπουλος
Μουσική: Μενέλαος Θεοφανίδης
Ερμηνευτής: Σοφία Βέμπο 
Θα σας πω για να το μάθει ο ντουνιάς
το τραγούδι της λεβέντικης γενιάς,
που το φέρνει ο αγέρας με τον πόνο της φλογέρας
και που κρύβει τον καημό της λευτεριάς.

Το τραγούδι της τρανής παλικαριάς
που το λέει στα κορφοβούνια ο βοριάς
και τ’ αντιλαλούν οι λόγγοι
πέρα από το Μεσολόγγι
κι απ’ το Σούλι ως το Χάνι της Γραβιάς.

Ααααα,
η Ελλάδα είναι απ’ το Θεό σταλμένη,
ααααα,
η Ελλάδα μας ποτέ της δεν πεθαίνει.

Το τραγούδι που οι στροφές του οι παλιές
φτάναν μέχρι τις ψηλές αητοφωλιές
κι έτσι οι αετοί μαθαίναν πολεμώντας πως πεθαίναν
παλληκάρια σε βουνά κι ακρογιαλιές.

Το τραγούδι που είν’ αθάνατη πνοή,
που το `λέγαν σαν γλεντούσαν κι οι θεοί,
που τη νίκη ενός αγώνα πέρα `κεί στον Μαραθώνα,
διηγιέται να ζηλεύουν οι λαοί.

Ααααα,
η Ελλάδα μας η χιλιοδοξασμένη,
ααααα,
η Ελλάδα μας η τόσο αδικημένη.

ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ: Σοφία Βέμπο

Μ. ΤΡΑΪΦΟΡΟΥ - Μ. ΣΟΥΓΙΟΥΛ
Σ. Βέμπο  

«Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα 'λέγαν κάθε βράδι απ' τα Λονδίνα τους.

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δεν θα το βάλουμε μαράζι
και δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,
γιατί δεν είν' πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μεσ' στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχάσαμε,
να μας καθήσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.

Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ' ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις».

Στον πόλεμο βγαίν’ ου Ιταλός: Σοφία Βέμπο

Στίχοι: Γιώργος Θίσβιος
Μουσική: Σοφία Βέμπο
Ερμηνεύει: Σοφία Βέμπο

Στον πόλεμο βγαίν’ ου Ιταλός
κι ο Τσουλιάς του λέει,
έβγα Μουσουλί,
ρε μι του φστάν’ του κουρουμπλί,
γιατί δεν βγαίνεις καταδώ
κι έχω όρεξ’ να σι `δώ.

Κι `κει, σιαπάν, σιαπάν στην Κορυτσά,
λεν τα πιδιά μας ούλα,
έλα παραδώ,
ορέ, για να συ δω κι εγώ,
γιατί δεν βγαίνεις να συ δω,
όρε, γιατί μας κάνεις το λαγό.

Καίει ο ήλιος, καίει,
καίει μανάρα μ’ καίει,
και αυτοί μιλάν’ για χιόνια,
λάσπες και βροχές,
όρε, λάσπες και βροχές.

Τον πόλεμο τι, μώρ’ τι τον ήθελες,
κι `συ πιριγιλούνε οι άντρες σαν συ δούνε.

Παράτα την,
την παλικαριά,
τα τάνκς κι τα κανόνια
δεν είναι μακαρόνια.

Που `σαι ορέ Μπενίτο, κρυμμένος στη σπηλιά,
όρε κατέβα παρακάτω,
φοβάμαι τον τσολιά,
έρι, φοβάμαι τον τσολιά».

Καλημέρα, μην ξεχάσετε και σήμερα την σημαία μας!

Καλημέρα σας, έφτασε μια ακόμα φορά η 28η Οκτ!!
Εθνική εορτή!!!

Βάλτε την σημαία μας σε κάθε μεριά της γης!!!

 

Δεν ειναι ντροπή!!!!!!!!

Και αν την ξεχάσετε και μετά την 28η Οκτ , να ανεμίζει στο μπαλκόνι σας δεν ειναι κακό!!

Όλα τα θηλυκά έχουν καλή σχέση με τον καθρέπτη!

Δεν ειναι τυχαίο που το ερπετό αυτό έχει θηλυκό όνομα ε;; ΣΑΥΡΑ!!!!!!!

Φτιάχνω διακοσμητικά αποξηραμενα άνθη για το σπίτι...

Τα αποξηραμενα τμήματα λουλουδιών και βότσαλα σε βάζα ειναι μια μόδα που δίνει στα βάζα και στις πιατέλες στο σαλόνι μια άλλη νότα...
Αν θέλετε να εμπλουτίσετε τα βάζα σας με ένα ακόμα αποξηραμενα διακοσμητικό και όχι μόνο ειναι απλό:

Τεμαχίστε ένα λεμόνι σε ροδέλες, καλύτερα το λεμόνι να ειναι πράσινο ακόμα....

τα αφήνετε να ξεραθούν σε σκιερό μέρος , και ειναι έτοιμα για να τα βάλετε όπου σας ταιριάζει.......

Όσο καιρό κάνει να στεγνώσει και να αποξηρανθεί, ο χώρος που τα έχετε βάλει να ξεραθούν θα ευωδιάζει με άρωμα λεμόνι, όχι ότι και μετα θα χάσει τελείως το άρωμα του!!

Συνδυάστε τα αποξηραμενα λεμόνια μαζί με τα άλλα άνθη σας, δίνουν χρώμα και μια πρωτότυπη διακόσμηση που θα σας ενθουσιάσει!
Το ίδιο μπορειτε να κάνετε και με τα πράσινα νεράντζια ..... από αυτά που υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα πεζοδρόμια ντε!!!!!!!!!!!!

Δοκιμάστε και  δεν θα χάσετε.....

Το φυσούνι ή φυσερό ή θειωτήρας η εργαλείο έκχυσης θειάφι....

Με αυτό το εργαλείο θειαφίζουν τα αμπέλια και τους κήπους ...

Στο πάνω κυτίο τοποθετείται το θειάφι. Ανοιγοκλεινοντας τα ξύλινα χερούλια, τα οποία ειναι ενωμένα με μεμβρανη, συνήθως δερμάτινη, έτσι δημιουργείται αέρας υπό πίεση. Αυτός ο πιεσμένος αέρας εισέρχεται μέσα στο δοχείο με το θειάφι, παρασύρει μικρή ποσότητα από την σκόνη-θειάφι και βγαίνει σε μορφή ομίχλης απο το ακροφύσιο εμπρός....
Παλιό εργαλείο από την συλλογή της αποθήκης του πατέρα μου....

Καλημέρες με κυκλάμινα, καλή εβδομάδα!

Φτάνει ο χειμώνας!!
μπορεί το τοπίο να μοιάζει ξερότοπος αλλά τα κυκλάμινα μας φωνάζουν!
Χειμωνιάζει!

Καλή εβδομάδα να έχουμε!!

Ακόμα υπάρχει .....σε πινακίδες!

Κάνοντας σήμερα μια βόλτα στο μοναστηράκι, το μάτι μου έπεσε πάνω σε αυτή την πινακίδα καταστήματος στην Ερμού......

Σαν την είδα την πινακίδα νόμισα οτι ακόμα λειτουργεί το κατάστημα, του Λάκη, αλλά οχι: απλά ξέμεινε η πινακίδα εκει για να θυμίζει την άνοδο και την πτώση του Λάκη Γαβαλά!

Πέρασε το καλοκαίρι: Δ Μητροπάνος

Στίχοι: Γιάννης Κιούρκας
Μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου
Ερμηνευτής: Δημήτρης Μητροπάνος 
Απόψε θα σας πω
για τα δυο μάτια π’ αγαπώ
απόψε θα σας πω
για τα δυο μάτια π’ αγαπώ
που λαχταρώ

Πέρασε το καλοκαίρι
και στο κλάμα της βροχής
σε προσμένω περιστέρι
στην αυλή, στην αυλή μου να φανείς

Δεν μπορώ να σε μισήσω
και για σε κακό να πω
κι αν ποτέ γυρίσεις πίσω
πιο πολύ, πιο πολύ θα σ’ αγαπώ

Καλησπέρα στην Λήμνο!

Πολλές καλησπέρες στην ακριτική μας Λήμνο!!!
Έτσι όπως την είδε απόψε ο φίλος μου ο Πέτρος!
Πηγη:https://www.facebook.com/Lemnos.Island

φτιάξαμε και πάλι την τσιροσαλάτα μας....

Για ακόμα μια φορά κάναμε τον γαύρο μας παστό, και κάθε φορά μας γίνεται πιο νόστιμος....
το κόκκινο πιπέρι με το δεντρολίβανο και το σκόρδο μέσα μας κερδίζει στην γεύση....

 για ολόκληρη την συνταγή μου πατήστε εδώ!
http://skouliki-skoulikia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_3396.html

Καλημέρα, έλα για το καφεδάκι μας!

Ελα να φτιάξουμε κόκκινο καυτερό πιπέρι ή μπούκοβο

Ένα διακοσμητικό φυτό στην γλάστρα μου ειναι και η κόκκινες μικρές καυτερές πιπεριές.
Ορισμένοι τα αποκαλούν τουρκάκια, και μην κάνεις το λάθος και χαϊδέψεις τον καρπό και μετά βάλεις το χέρι σου στην μύτη ή στο στόμα.. ΚΑΗΚΕΣ!!!!!!!!!!

Ας πάμε όμως στην συνταγή μας(λέμε τώρα):
Μαζεύουμε τις κόκκινες πιπεριές, αφαιρούμε τα κοτσάνια και τις χαράζουμε στα πλάγια. Τις αφήνουμε να ξεραθούν σε σκιερό μέρος για μία περίπου εβδομάδα, η και περισσότερο αν χρειαστεί. Η χαρακιες στο κορμό τις βοηθά να ξεραθούν γρηγορότερα..

 Όταν ξεραθούν τις βάζω στο  μπλέντερ και τις αλέθω.

Στην συνεχεία αποθηκεύω το θρυμματισμένο καρπό σε ενα βαζάκι και ειναι έτοιμο το καυτερό κόκκινο πιπέρι για να νοστιμίσει τα φαγητό σας.
Το μπούκοβο παραγωγής δικής μας ειναι εύκολο και τέλειο!!!!!!!

Ο καλόγερος και ο ποντικός!

               

Κάποτε χριστιανοί μου κάποιος μοναχός, έφυγε από το κοινόβιο και την ευλογημένη υπακοή και πήγε στην έρημο να γίνει ησυχαστής.
Ο λογισμός του απαιτούσε να αφοσιωθεί μέρα νύχτα στη μελέτη και θεωρία του ονόματος του Ιησού Χριστού και μάλιστα στο μυστήριο της Τριαδικότητος του Αγίου Θεού.
Έτσι πίστευε ότι θα μπορούσε μέσα στην ερημιά και στη γαλήνη της ησυχίας να ενωθεί με τον Θεόν χωρίς μέριμνες και χωρίς σκοτούρες. Ύστερα όμως από δύο τρεις ημέρες, δεν μπορεί κανένας να αντέξει και παραπάνω εδώ που τα λέμε, σε κάποια στιγμή των ιερών του στοχασμών, αισθάνθηκε κοντά του την παρουσία κάποιου.
Τι ήταν;
Ένα μικρό ποντίκι.
Είχε ανεβεί στην μπαλωμένη και τρύπια παντούφλα του, και μύριζε το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού του. Έτσι αποσπάσθηκε η προσοχή του και ήταν αδύνατον να κρατήσει αμετακίνητο το νου του, στην ενθύμηση του Θεού και στην προσευχή του.
Το είδε και είπε μέσα του, τι είπε μέσα του τώρα: «Εγώ άφησα τα πάντα για να επικοινωνώ αμέριμνα και σωστά με τον Θεόν και να έρχεται τώρα να μου την χάλασε ένας ποντικός. Ε, αυτό δα, παρατραβάει το κορδόνι, και λέγει νευριασμένος στο ποντίκι, δυνατά τώρα: -«Γιατί βρε σιχαμένο μου διακόπτεις την προσευχή μου;» -«Γιατί πεινάω, απάντησε το ποντίκι».
Και ο ησυχαστής ανταπάντησε με αγανάκτηση, χωρίς να αναρωτηθεί, πως το ποντίκι μίλησε με ανθρώπινη φωνή, -«Φύγε από δω βρε μαγαρισμένο, εγώ προσπαθώ με χίλιους κόπους να δω πως θα ενωθώ με τον Θεό, και συ ήρθες να μου ζητήσεις να ασχοληθώ με την κοιλιά σου;» και φραπ, τίναξε το πόδι του και πέταξε τον ποντικό στην απέναντι γωνία της σπηλιάς του. Και τότε το ποντίκι γυρίζει και με πολύ ηρεμία, αφού τον κοίταξε στα μάτια, του απάντησε, με ανθρώπινη γλώσσα:
- «Μάθε το μία για πάντα, πάτερ, αν δεν μπορέσεις με τους γύρω συνασκητάς σου και με τον γέρο Αββακούμ, που ψήνεται στον πυρετό, και πεθαίνει από την πείνα μέσα σε μία διπλανή σου σπηλιά, αλλά και με τον κάθε Αββακούμ, δηλαδή τον πλησίον σου, που πονάει και υποφέρει, που πεινάει και διψάει και κείται γυμνός και πληγιασμένος, και δεν τον συμπονέσεις, και δεν του σταθείς, στα προβλήματά του, τότε, ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορέσεις να ενωθείς με τον Θεόν της αγάπης και του ελέους. »
Και μετά ο ποντικός χάθηκε.

πηγή :http://www.agioritikovima.gr

Αλμπάνης ή πεταλωτής ένα επάγγελμα υπό εξαφάνιση....

Ένα ακόμα επάγγελμα που έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Τα πέταλα τα σιδερένια παπούτσια των αλόγων, για να μη φθαρούν. Λόγω του φορτίου που έφεραν τα ιπποειδη , αλλά και των σκληρών οδοστρωμάτων συνήθως από χαλίκια για να μην φθείρονται οι οπλές των μεταφορικών ζώων όπως άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια, τα εξόπλιζαν με πέταλα... Μην ξεχνάμε ότι το κύριο μεταφορικό μέσο πριν αρκετά χρονιά ήταν αυτά τα ζώα. Ο παπουτσής των αλόγων και των άλλων αυτών ζώων ήταν ο πεταλωτής ή γνωστός σε άλλες περιοχές σαν αλμπάνης.
                   

Αυτός με την τανάλια τους έβγαζε τα παλιά πέταλα, έκοβε με το μαχαίρι το νύχι που περίσσευε και το καθάριζε. Τοποθετούσε το νέο πέταλο καυτό όπως το έβγαζε από το καμίνι πάνω στο νύχι του ζώου, για να μην αφήσει κενά και για να ταιριάξει καλά πάνω σε αυτό. Μετά κάρφωνε προσεκτικά τα πέταλα πάνω στο νύχι του ζώου με καρφιά, ώστε το καρφί να μπει στο ξερό μέρος του ποδιού για να μην πληγωθεί το ζώο. 

                          

Το πετάλωμα γινόταν και στα τέσσερα πόδια του ζώου. Τα πέταλα ήταν σιδερένια και κατασκευάζονταν χειροποίητα στο αμόνι, ενώ οι τεχνίτες που τα έφτιαχναν αναλάμβαναν ταυτόχρονα και το πετάλωμα των ζώων, που απαιτούσε μεγάλη εμπειρία και δεξιοτεχνία. Οι πεταλωτές συχνά ασκούσαν παράλληλα και το επάγγελμα του σιδερά, ενώ κάποιοι από αυτούς ήταν και πρακτικοί “κτηνίατροι“ . Ήταν ένα επιδέξιο επαγγελμα, διότι το παραμικρό λάθος κατά το πετάλωμα, μπορούσε να προκαλέσει και μόνιμη αναπηρία στο ζώο.

Το οικιακό σίδερο αντίκα

Μερικοί από τους παλιούς (όχι και τόσο) θα θυμόσαστε τις μητέρες σας να παλεύουν να σιδερώσουν τα ρούχα με το σίδερο αυτό.
Τοποθετούσαν αναμμένα κάρβουνα από το μαγκάλι μέσα σε αυτό, και όταν αυτό ζεσταινόταν αρκετά, τότε έκαναν το σιδέρωμα τους!
Μια ταλαιπωρία και κούραση, σε σχέση με την σημερινή ευκολία με τα ηλεκτρικά σίδερα και πρέσες σιδερώματος.
Όσες από τις παλιές νοικοκυρές δεν πέταξαν στα σκουπίδια τα σίδερα αυτά χάριν της προόδου, σήμερα μπορούν περήφανες να τα στολίζουν στο σαλόνι τους με χίλιους δυο τρόπους.....

"Θυμάμαι εσένα"ακυκλοφόρητο τραγούδι από τον Δημήτρη Μητροπάνο

"Θυμάμαι εσένα"
Μουσική:Γιάννη Μαρκόπουλου
Στίχοι: Γιώργου Σκούρτη
Tραγουδά ο Δημήτρης Μητροπάνος

Θυμάμαι εσένα όταν βραδιάζει
και περπατάω μοναχός
έφυγες μα δεν πειράζει
γιατί έχω γίνει ένας σοφός............(2)

Θυμάμαι εσένα με στης πορείες
με το πάνω ψηλά ψηλά,
ψωμί παιδεία ελευθερίες
να μου φυσάς και δυο φιλιά........(2)

Βοκαμβίλια ένα λουλούδι στολίδι στην Ελλάδα!

Ένα λουλούδι που στολίζει κάθε γωνιά της χώρας μας!!!
Μπορεί η καταγωγή της να ειναι από την λατινική Αμερική αλλά έχει προσαρμοστεί απόλυτα με το ελληνικό τοπίο. 

Η βοκαμβίλια ειναι πολυ εύκολη στην καλλιεργεια της. Λίγο νερό και πολυ ήλιο ειναι το μυστικό της!!!! Δεν έχει απαιτήσεις για πλούσια εδάφη, αντίθετα σε φτωχά και πετρώδη έχει καλύτερη ανάπτυξη! Ακόμα και σε γλάστρα γίνεται πανέμορφη!!!
Ανθίζει πάνω από τον μισό χρόνο!

Απλώνεται σε μπαλκόνια, τοίχους σκέπες......
Όσο για τους χρωματισμούς της;;; υπάρχει σε πολλές αποχρώσεις, αν και η πλέον κοινή ειναι η μωβ και η κόκκινη, αυτές άλλωστε ειναι και οι πλέον ανθεκτικές στο κρύο. Ναι έχει μεγάλο θέμα με το κρύο και τον πάγο. 

Για αυτό πάντα προτιμά απάνεμα σημεία που τα χτυπάει όλη μέρα ο ήλιος. Όσο για περιποίηση;;; σχεδόν καμιά: όποτε θέλουμε την κλαδεύουμε για να δώσουμε το σχήμα που θέλουμε. Αν από ατυχία σας φανεί ξερή το χειμώνα μην την κουρέψετε, μόλις πιάσουν οι ζέστες θα πετάξει νέα κλαδιά και άνθη!

Πως πολλαπλασιάζεται;;;
Απλά με μοσχεύματα.....
Κόβουμε ένα κλαδάκι μήκους 15-20 εκ και το φυτεύουμε στο έδαφος κατά την άνοιξη φυτρώνει σχετικά εύκολα!
Ένα λουλούδι που πολλοι θαυμάζουν σε ξένους κήπους και ντουβάρια, αλλά αντιπαθούν να βάλουν στον δικό τους γιατι ρίχνει πολλά σκουπίδια άνθη στις αυλές και θέλουν σκούπισμα συνεχώς....(τεμπέληδες!)

Ψεκαστήρα, ένα απαραίτητο εργαλείο.....

Ψάχνοντας μέσα στην αποθήκη με τα παρατημένα εδώ και 20 χρόνια εργαλεία του πατέρα μου, βρήκα και αυτήν την ψεκαστήρα....

Νομίζω ότι όσοι μεγάλωσαν σε επαρχία να γνωρίζουν αυτό το αγροτικό εργαλείο
Είναι η ψεκαστήρα, (ή ψιχαστήρα όπως το αποκαλούσαμε εμείς τότε). Τα χρόνια που ήμουν μικρός κυκλοφορούσε μόνο σε χάλκινη, μετά βγήκαν και πλαστικές ψεκαστήρες, με μικρότερο βάρος φυσικά!
Με αυτήν ραντίζαμε από κήπο μέχρι και τις ελιές.....
Κούραση πολυ να γυρίζεις όλη μέρα με την ψεκαστηρα πλάτης με 15 λίτρα μέσα φάρμακο, να τρομπάρεις για να βγει το υγρό με πίεση υπό μορφή ψιχάλας...

καλημέρα, καφεδάκι;;;;

Να βγάλουμε τα πρόβατα για βοσκή!

Ο φούρνος!!!!!!!!!!!!!

                 

Ήταν μια κοπέλα που είχε αρραβωνιαστεί πρόσφατα και ένα βράδυ θα πήγαινε να κοιμηθεί στο σπίτι του αρραβωνιαστικού της . Τη συμβούλεψε λοιπόν η μάνα της .
- Τώρα που θα πας στον αρραβωνιαστικό σου αυτός σίγουρα θα θελήσει να κοιμηθείτε μαζί . Αυτό, παιδί μου , δεν είναι και τόσο κακό . Αν όμως εκεί που θα σε φιλάει σου πιάσει το στήθος εσύ να του πεις :
" Μη εδώ έχει αγκάθια και τσιμπάει . " Αν σε πιάσει πιο κάτω να του πεις : " Εδώ είναι φούρνος και καίει . " Kατάλαβες τι θα κάνεις κόρη μου ;
- Κατάλαβα , απάντησε η κόρη .
Το βράδυ λοιπόν πήγε η κοπέλα στο σπίτι του αρραβωνιαστικού της κι όταν εκεί που τη φιλούσε προχώρησε το χέρι του και της έπιασε το στήθος αυτή του είπε :
- Μην με πιάνεις εδώ . Εδώ έχει αγκάθια και θα τσιμπηθείς .
Όταν πήγε να την πιάσει πιο κάτω του είπε πάλι :
- Μην με πιάνεις ούτε εδώ . Εδώ είναι φούρνος και θα καείς .
Τότε της είπε αυτός :
- Ωραία , έχω ένα λουκάνικο να ψήσω .
Την άλλη μέρα πήγε η κοπέλα στην μαμά της κι εκείνη την ρώτησε :
- Τι έγινε κόρη μου ; Έκανες ό,τι σου είπα ;
- Ό,τι μου είπες έκανα μάνα . Αλλά όταν του είπα ότι εδώ είναι φούρνος και καίει μου είπε ότι είχε ένα λουκάνικο να ψήσει .
- Και τι έγινε κόρη μου ; ρώτησε ταραγμένη η μάνα .
- Τι να σου πω , ρε μάνα . Έγινε κάτι πολύ παράξενο . Όλη νύχτα έψηνε το λουκάνικο και το πρωί μου το έδωσε ωμό να το φάω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καντάφη: Μου έδωσαν κι εμένα καλαμπόκι....

Μα καλά γιατί με πέρασαν; Για κότα;;;;

Ας παίξω λοιπόν με αυτό το νέο παιχνιδάκι....

Καλαμπόκια για να φάμε!

Ποιος σας είπε ότι το καλαμπόκι (αραποσίτι) το τρων μόνο οι κότες;;;
Το αραποσίτι χλωρό ακόμα το βλέπουμε να πουλιέται ψημένο σαν λιχουδιά σε όλα τα πανηγύρια, αλλά και σε κάθε ευκαιρια. Τα παιδιά ξετρελαίνονται με αυτήν την φυσική λιχουδιά.
Ας δούμε λοιπόν μερικές φώτο με αραποσίτι στο χωράφι μέχρι να φτάσει στο σπίτι μας για κατανάλωση....

Ακόμα δεν ειναι έτοιμο για κατανάλωση..... κοκκινομάλλικο τρελό καλαμπόκι (χαχαχαχ)!!!

Τα μαλλιά στο καλαμπόκι ξεράθηκαν..... καιρός να πάει για κατανάλωση....

Ανοίγοντας με προσοχή.... μερικές φορές βρίσκουμε μέσα κάμπιες να τρώνε το.......φαγητό μας!!

       τώρα καιρός να πάει για ψήσιμο!!!!

τη συνέχεια την ξέρετε.... χαχαχαχχ

Πόση ομορφιά έχει η βροχή!!!!!!!!!!

Αλήθεια, εσείς δεν βρίσκετε ότι τα πρωτοβρόχια κρύβουν πολύ ομορφιά;;;

Οι φουσκάλες που δημιουργουνται στις μικρές λιμνούλες στους δρόμους από τις ψιχάλες βροχής κάποτε ήταν για μας σημάδι οτι θα βρέξει για τα καλά και πολύ!! Σαν τα μάτια του νερού από χαμηλά μας ρίχνουν ματιές μέχρι να σκάσουν και να χαθούν, εμείς τις κοιτάμε καθόλου αυτές τις ματιές φουσκάλες;;;

Οι σταγόνες βροχής στα φύλλα των δέντρων κρέμονται σαν  χριστουγεννιάτικα στολίδια....

Ευτυχώς τα πρωτοβρόχια εχουν την ένταση να διώξουν την σκόνη από τα δέντρα και τα φυτά που συσσωρεύτηκε όλο το καλοκαίρι, το φυσικό ντουζ της φύσης!

 Μια ανάσα ζωής για όλη την φύση....
Ακόμα και τα σαλιγκάρια ξύπνησαν απο τον λήθαργο τους και βγήκαν την τσάρκα τους!!