Το μνημείο στην Κάλυμνο για τους ήρωες των Ιμίων .

Οι τρεις προτομές ανήκουν στους πεσόντες αξιωματικούς, τον Χριστόδουλο Καραθανάση, τον Παναγιώτη Βλαχάκο, και τον Έκτορα Γιαλοψό και είναι τοποθετημένες σε καλαίσθητες βάσεις. Το μνημείο αυτό βρίσκεται στην Κάλυμνο.

Μπροστά από τις προτομές βρίσκεται ανδριάντας ενός ανώνυμου Καλύμνιου καπετάνιου που αποκαλύπτεται, αφαιρώντας την τραγιάσκα του, γερμένος πάνω στο μπαστούνι του και έχοντας δίπλα του το εγγονό του, αποδίδοντας φόρο τιμής στους ήρωες αξιωματικούς...
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Τα δύο αγάλματα και οι τρεις προτομές που συνθέτουν το μνημείο είναι μια εντυπωσιακή δουλειά του συμπατριώτη μας γλύπτη Σακελλάρη Κουτούζη

(Φωτογραφία από τον φίλο της σελίδας Μαν Μερης)

πηγη: Facebook

Μανιτάρια στο νεκρό κορμό

Το είδος tapinella panuoides, μη φαγώσιμο είδος μανιταριών από οτι λένε!

«Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ»

      

Νέος σεισμός εγένετο 

εις την Κεφαλληνία
χρόνια τον αναμέναμε 

να σπάσει την ανία.

Ο κόσμος σε κατάσταση

 βρέθηκε πανικού
και μερικοί ετάζανε

 λαμπάδες του Χριστού.

Με το 'να χέρι ο γείτονας

 έκανε το σταυρό του
με τ' άλλο του εμούτζωνε

 αλλόφρων το θεό του.

Από τηλεοράσεως 

βγήκαν ανακοινώσεις

και βαρυσήμαντες πολλές 

εγίνανε δηλώσεις.

Πρώτοι απ' όλους μίλησαν

 οι δημοσιογράφοι
που είναι σε όλα ειδικοί 

κι άριστοι σεισμογράφοι.

Εγράψανε διάφοροι 

μας δώσαν εξηγήσεις
διαβάσαμε κι ακούσαμε

 άπειρες αναλύσεις.

Από παντού κατέφθασαν,

 γεωλόγοι σεισμολόγοι
μακρόχρονα συμβούλια 

έκαναν στ' Αργοστόλι.

Καθένας τους εξέφραζε

 μία αντιγνωμία
πως εξελίσσετε ο σεισμός

 και ποια είν' η αιτία.

Κι ο κόσμος που ανησυχεί, 

θαρρεί πως κάνουν γλέντι
κι ελπίδα εναποθέτουνε

 στον Άκη τον Τσελέντη.

Πολλά ανακοινώθηκαν

 απ' όλα τα υπουργεία
πως εκινητοποίησαν 

ως και τη ναυτιλία .

Όπως καταλαβαίνετε

 η κάλπη πλησιάζει
και έθιμο είναι παλιό... 

ότι, όποιος θέλει τάζει...

Φίλοι μην περιμένετε 

χρήματα για βοήθεια
δοθήκανε για τον Ξηρό

που εχάθη στα Πατήσια.

Κάποιος κακοπροαίρετος 

είπε πως για το ρήγμα
τάμα στον Άγιο έκαναν

να δημιουργηθεί το σχίσμα.

Κι αφού από ανέκαθεν όλη η Παλική,

αρνείται στην Κεφαλονιά 

να ενσωματωθεί
εδιευκόλυν' ο σεισμός 

 αυτή να τελεστεί.

Μα ένα είναι σίγουρο

 που παραδέχονται όλοι
Πως θέλουν την απόσχιση 

Ληξούρι κι Αργοστόλι.

D. ARMODOROS

Πηγή: http://www.iefimerida.gr/

καλημέρα!

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΟΜΗΡΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ...

Ο Δήμος Ζακύνθου σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Ζακύνθου τιμά τη μνήμη των Μονίμων και Εφέδρων Αξιωματικών που χάθηκαν ηρωικά στις 21 Ιανουαρίου 1943, στο μαρτυρικό δρόμο της εξορίας που τους έσυραν οι βάρβαροι κατακτητές.
Οι τιμητικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014 με την ευγενική συμμετοχή των Αρχών και του Λαού της Ζακύνθου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΤΗΣΙΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΟΜΗΡΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ

Ώρα 10.30 πμ.Επίσημο Μνημόσυνο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου των Ξένων.
Ώρα 11.00 πμ.Επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση στεφανιών μπροστά από την Αναμνηστική Στήλη των Ομήρων στην πλατεία Αγίων Πάντων.
Ώρα 12.00μεσημβρινήΤρισάγιο και κατάθεση στεφανιών στην προτομή του εφέδρου Ανθ/γου Κωνσταντίνου Κολυβά στο Σκουλικάδο.

Πηγή: http://www.zakynthos.gov.gr/

Οταν το «Citta Di Genova» βυθιζόταν με τους Έλληνες ομήρους μέσα....

Σαν εχθές, 21 Ιανουαρίου 1943, βυθίστηκε από αγγλικές τορπίλες, το επιταγμένο Ιταλικό πλοίο «Citta Di Genova» (πόλη της Γένοβα) μεταξύ Κέρκυρας και Αλβανίας, το οποίο μετέφερε από την Ελλάδα στα ιταλικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως 152 Έλληνες ομήρους αξιωματικούς, από τους οποίους πνίγηκαν 71 ανάμεσά τους και ο ήρωας της Πίνδου Κων. Δαβάκης και σώθηκαν 82.
Στα τέλη του 1942 οι Ιταλοί για να κάμψουν την αντίσταση των Ελλήνων, συνελάμβαναν σε διάφορα μέρη της Ελλάδος αξιωματικούς...τους οποίους συγκέντρωσαν στην Πάτρα το Γενάρη του 1943. Ανάμεσα στους 152 Έλληνες αξιωματικούς, ήταν και έφεδροι διαφόρων επαγγελμάτων, όπως γιατρών, δικηγόρων, φαρμακοποιών, μηχανικών, εμπόρων, αγρονόμων, βιομηχάνων, γεωπόνων, τελωνιακών και δασκάλων.
                                                     

Ο αξιωματικός του Ιππικού, Ηρακλής Γκερλιώτης, όμηρος στην τραγική αυτή αποστολή, μού άφησε πριν φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, γραπτή την προσωπική του μαρτυρία για το ναυάγιο.
«Το απόγευμα της 20-1-1943 μας μετέφεραν επι του Ιταλικού ατμοπλοίου “Citta Di Genova”, οπερ ανεχώρησε τας νυκτερινάς ώρας και την πρωίαν της επομένης έστριψε απο το ύψος της Κερκύρας προς Ιταλίαν. Την 14ην ώραν ευρισκόμενοι εις το ύψος της νήσου Σάσωνος της Αλβανίας, εδέχθημεν την πρώτην τορπίλην απο Αγγλικόν υποβρύχιον και ακινητοποίησε το πλοίον, επι του οποίου εκτός των Ελλήνων ευρίσκοντο άνω των 800 Ιταλών στρατιωτών, τυγχάνοντες αδειούχοι. Εξεδηλώθη πανικός, ο οποίος εμεγάλωσε διότι οι Ιταλοί ναύτες κατέλαβαν τις βάρκες και απομακρύνθηκαν του πλοίου. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες έρριπταν εις την θάλασσαν τας σωσιβίους λέμβους. Οι πρώτοι που ερρίφθησαν εις την θάλασσαν εφοδιασμένοι με ατομικά σωσίβια και ανερριχήθησαν εις τας ελαστικάς λέμβους ήρχισαν να απομακρύνονται του πλοίου. Ερρίφθη κατόπιν και η δευτέρα τορπίλη, η οποία εβύθισε αμέσως το πλοίον, όπου ευρίσκοντο οι περισσότεροι των επιβατών Ελλήνων και Ιταλών, οίτινες επνίγησαν παρασυρθέντες απο την δύνην του βυθισθέντος πλοίου.
Μεταξύ αυτών δυστυχώς και ο ηρωϊκός συνταγματάρχης της Πίνδου, Κων. Δαβάκη, εις τον οποίον ο πλοίαρχοςΒιβάλντι Πάλμα που πνίγηκε κι αυτός, προσέφερε ιδιαιτέρως των λοιπών αξιωματικών το μεσημβρινόν γεύμα. Λόγω του καλού καιρού κατά την ημέραν εκείνην και την έγκαιρον αποστολήν μικρών πλοιαρίων απο τη νήσο Σάσωνα υπο των Ιταλών συνελέγησαν οι ναυαγοί Έλληνες και Ιταλοί. Εκ του ελέγχου των Ελλήνων αξιωματικών, εξακριβώθηκαν 71 πνιγέντες και 81 διασωθέντες… Η οδύσσεια των διασωθέντων εξακολουθεί δια μεταφοράς εις διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, επι 3 και ½ έτη. Εις Ιταλίαν, συμπεριφορά των αρχών πολύ καλή».
Τις δραματικές σκηνές της μοιραίας εκείνης μέρας μου περιέγραψε πριν από δέκα χρόνια και ο διασωθείς κερκυραίος αξιωματικός Κων. Νούνεσης: «Αφού φάγαμε το μεσημέρι και όλα ήταν μια χαρά, ξαφνικά μας κτυπά μια τορπίλη. Επικράτησε πανικός και οι ναύτες άρχισαν να κατεβάζουν σωσίβιους λέμβους. Έρχεται και η δεύτερη τορπίλη και λέω στους άλλους, “εγώ φεύγω και όποιος θέλει έρχεται”|. Πήδησα στη θάλασσα και πρόλαβα να μπω σε μια βάρκα, όταν το πλοίο λαβωμένο πήρε κλίση… Ιταλοί και Έλληνες προσπαθούμε να σωθούμε και πιασμένοι χέρι με χέρι αναζητούμε την βοήθεια. Ο κοινός κίνδυνος παραμερίζει την μεταξύ μας έχθρα. Ενας Ιταλός βγάζει την εικόνα της Παναγιάς κάνει την προσευχή του και την δίδει και σε μας να προσκυνήσουμε για να μας βοηθήσει…».
Ο δάσκαλος - έφ. υπολοχαγός Ιωάννης Κάϊβας, συνελήφθη στο σπίτι του στον Τύρναβο από τους Ιταλούς και πριν οδηγηθεί στην Πάτρα, ενώ επιβιβαζόταν στο καμιόνι, φώναξε «ζήτω η Ελλάδα», παροτρύνοντας την ίδια στιγμή μία γειτόνισσα του που βρισκόταν εκεί με τους συγγενείς του, να βαπτίσει την 7 μηνών αβάπτιστη κόρη του και να της δώσει το όνομα « Ελλάδα». Το πρωί της ίδιας μέρας, μ’ έναν σουγιά, χάραξε τα αρχικά του πάνω σ’ ένα μολύβιλέγοντας αστειευόμενος στη γυναίκα του, πως αν κάποια μέρα συλληφθεί κι εκτελεσθεί, θα της το φέρουν για ενθύμιο… Μετά τη βύθιση του πλοίου, ήταν, όπως όλοι οι πνιγέντες, αγνοούμενος. Δύο μήνες μετά, μέσω του Ερυθρού Σταυρού, οι δικοί του μαθαίνουν για τον χαμό του και παραλαμβάνουν κι ένα δέμα με προσωπικά του αντικείμενα που βρέθηκαν πάνω του: Το πορτοφόλι του με λίγα κατοχικά χρήματα, η στρατιωτική του ταυτότητα, ένα μαντήλι, ένα σημειωματάριο και το περιβόητο… μολύβι, με χαραγμένα πάνω τα αρχικά του!
Στον κατάλογο διασωθέντων και πνιγέντων, υπήρχαν πολλοί αξιωματικοί από τη Θεσσαλία. Τότε οι Ιταλοί, με εκείνον τον περιβόητο Διαμάντη, ήθελαν να συστήσουν το «Πριγκιπάτο της Πίνδου» και οι αξιωματικοί αυτοί, που αντιτίθεντο μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία των Βλάχων, ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους…
Στους διασωθέντες ήταν και ο λοχαγός και μετέπειτα διοικητής Στρατιάς Λαρίσης, στρατηγός Κων. Κόλλιας, ο οποίος αποστρατεύθηκε μετά το αποτυχημένο Κίνημα του βασιλιά Κωνσταντίνου, στις 13-12-1967.
Οι πνιγέντες αξιωματικοί
Εκτός από τον Κωνσταντίνο Δαβάκη, πνίγηκαν τέσσερις συνταγματάρχες, δύο αντισυνταγματάρχες, 9 ταγματάρχες, 13 λοχαγοί, 14 υπολοχαγοί και 25 ανθυπολοχαγοί.
Σήμερα, εβδομήντα ένα χρόνια μετά, η υπενθύμιση αυτής της θυσίας, αποτελεί ένα μικρό μνημόσυνο για τους ήρωες του Έπους της Αλβανίας, όπου πολέμησαν γενναία και έχασαν μετά τη ζωή τους στα παγωμένα νερά της Αδριατικής. Ξεχασμένοι από όλους, ίσως επειδή ήταν συμμαχικό το υποβρύχιο που τους έστειλε στον τάφο...
Ο πλήρης κατάλογος των πνιγέντων αξιωματικών με τον τόπο καταγωγής τους έχει ως εξής:
1) Δαβάκης Κων. συντ/ρχης Αθήνα
2) Γεωργούλας Νικόλαος συντ/ρχης Βόλος
3) Καποδίστριας Α. συντ/ρχης Ζάκυνθος
4) Σινιώρης Δημήτριος συντ/ρχης Αλμυρός
5) Σύρρος Σπυρίδων συντ/ρχης Αγρίνιο
6) Σινιώρης Ευάγγελος αντισυν/ρχης Αλμυρός
7) Γιαταγάνας Ιωάννης αντισυντ/ρχης Βόλος
8) Καλφέλης ταγματάρχης Μεσολόγγι
9) Αλεξανδρόπουλος Ι. ταγματάρχης Μεσολόγγι
10) Βερναδάκης Σπύρος ταγμ. Ζάκυνθος
11) Ανέστης Κων. Ταγμ. Βόλος
12) Καραστάθης Ηλίας ταγμ. Λαμία
13) Κοντομήτρος Κων. ταγματάρχης
14) Μόσχος Χρήστος ταγμ. Ναύπακτος
15) Μολφέσης Γεράσ. ταγμ. Λευκάδα
16) Γιώσης Θεοδωρος ταγμ. Ιωάννινα
17) Καραμέρης Ανδρέας ταγμ. Αταλάντη
18) Καλίγερος Ιω. λοχαγός Ζάκυνθος
19) Γιατράς Θεόδωρος λοχαγός Ζάκυνθος
20) Οικονόμου Ιω. λοχαγός δικαστικός Ζάκυνθος
21) Αδαμόπουλος Ανδρέας λοχαγός Βόλος
22) Κύσσονας Δημήτριος λοχαγός
23) Παπαδόπουλος Στυλ. λοχαγός Λάρισα
24) Πρατίλας Γεώργιος λοχαγός Ιωάννινα
25) Ρώσσης Κων. λοχαγός Αρτα
26) Πρατίλας Αθανάσιος λοχαγός Λάρισα
27) Καψάλης Κων. λοχαγός Ιωάννινα
28) Αλεξίου Χρήστος λοχαγός Αρτα
29) Πατέρας Κλέαρχος λοχαγός- κτηνίατρος Λάρισα
30) Καρβέλας Διον. υπολοχαγός Ζάκυνθος
31) Θεοδωρακόπουλος Π. υπολοχαγός Ζάκυνθος
32) Πέρρος Σπ. Υπολοχαγός Ζάκυνθος
33) Λίλης Θεόδωρος υποσμηναγός Αλμυρός
34) Βλαχάκης Ευάγγελος υπίατρος Λάρισα
35) Αθανασιάδης Ε. υπίατρος Χρυσό Παρνασίδος
36) Ζώγος Ιωάννης υπολοχαγός
37) Μπουσβάρας Βασ. υπολοχαγός Μέτσοβο
38) Χρηστίδης Χρήστος υπολοχαγός
39) Μέντζος Αθανάσιος υπολοχαγός
40) Κατσαρός Διαμαντής υπολοχαγός
41) Δούβλης Στυλ. υπολ. δικαστ. Λάρισα
42) Μητσιός Νικόλαος λοχαγός Τύρναβος
43) Θεοφάνου Π. Υπολοχαγός Ζάκυνθος
44) Αποστολάκης Εμ. Υπολοχαγός Λάρισα
45) Κάϊβας Ιωάννης υπολοχαγός-δάσκαλος, Τύρναβος
46) Μακρής Ευάγγελος ανθυπορφαμακοποιός
47) Κακαβιόλης Δημ.ανθυπομοίραρχος
48) Μπρίσης Δημήτριος ανθ/γός Μέτσοβο
49) Ραφτόπουλος Γ. ανθ/γός Ζάκυνθος
50) Λαβράνος Κ. ανθ/γός Κέρκυρα
51) Αγγελόπουλος Αθ. Ανθυπίατρος Λάρισα
52) Βεζυρούλης ανθυπίατρος Λάρισα
53) Νικολούλης Α. ανθυπίατρος Λάρισα
54) Κατσίγρας Κοσμάς ανθυπίατρος Λάρισα
55) Καραγκούνης Δημ. Ανθυπίατρος Λάρισα
56) Λίτσας Δ. ανθυπομοίραρχος Δελφοί
57) Τσιμίνης Ευάγγελος Ανθυπ/γός
58) Γεννηματάς ΦαίδωνΑνθυπ/γος Κερατέα
59) Ζώτος Σωτήριος ανθ/γός Πάργα
60) Μιχελής Γ. Ανθυπ/γός Λευκάδα
61) Μιχελής Δημ. Ανθ/γός Λευκάδα
62) Κατινιώτης Σπ. ανθυποφαρμακοποιός Ιωάννινα
63) Αναγνωστόπουλος Αντ. Ανθυπίατρος Παραμυθιά
64) Κονοσκούβαρος Κ. ανθ/γός Ιωάννινα
65) Συμπέθερος Β. Ανθ/γός Φιλιππιάδα
66) Συμπέθερος Κων. Ανθυπίατρος Φιλιππιάδα
67) Κανδύλης Δημ. Ανθυπίατρος Λάρισα
68) Τσιμπλούλης Ευάγγ. Ανθυπίατρος Λάρισα
69) Παρτάλης Δ. Ανθ/γός Ιωάννινα
70) Μακρής Βασίλειος ανθ/γός αυτοκιν. Λάρισα
71) Κολυβάς Κων. Ανθ/γός Ζάκυνθος
πηγη: http://diktiospartakos.blogspot.gr/

Οχι για να μην λέτε όλο για τις ξανθιές....

     

Ένας δικηγόρος και μια ξανθιά κάθονται δίπλα δίπλα στο αεροπλάνο κατά τη διάρκεια μιας πολύωρης πτήσης.
Ο δικηγόρος γυρίζει και τη ρωτάει αν θα ήθελε να παίξει ένα παιχνίδι για να περάσει η ώρα.
Η ξανθιά είναι κουρασμένη και αρνείται ευγενικά.
Ο δικηγόρος επιμένει και της λέει ότι το παιχνίδι είναι πολύ απλό κι έχει πλάκα.
Της λέει: “Θα σου κάνω ερωτήσεις και αν δεν ξέρεις την απάντηση,θα μου δώσεις κάποια λεφτά και το ίδιο θα κάνω κι εγώ αν δεν απαντήσω σε μια δική σου ερώτηση.
” Η ξανθιά τον κοιτάει κουρασμένα και του ξαναλέει ότι δεν την ενδιαφέρει.
Ο δικηγόρος το ξανασκέφτεται και της κάνει άλλη προσφορά:
“Λοιπόν,να σου προτείνω κάτι άλλο. Αν δεν ξέρεις εσύ την απάντηση θα μου δώσεις 5 ευρώ και αν δεν την ξέρω εγώ θα σου δώσω 500 ευρώ.
” Η ξανθιά το ξανασκέφτεται και τελικά συμφωνεί να παίξει.
Ο δικηγόρος τη ρωτάει:
“Ποια είναι η απόσταση μεταξύ της γης και της σελήνης;”.
Η ξανθιά τον κοιτάει και χωρίς να του πει κουβέντα, ανοίγει το πορτοφόλι της και του δίνει 5 ευρώ.
Ο δικηγόρος χαμογελάει και παίρνει τα λεφτά.
Τώρα είναι η σειρά της ξανθιάς.
Τον ρωτάει λοιπόν: “Τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και το κατεβαίνει με 4 πόδια;”.
Ο δικηγόρος την κοιτάζει απορημένος.
Βγάζει το laptop από την τσάντα του και ψάχνει όλα τα αρχεία του.
Θυμωμένος που δε βρίσκει την απάντηση στέλνει e-mail σε όλους τους φίλους του μήπως και πάρει απάντηση. Μάταια όμως γιατί κανένας δε γνωρίζει.
Μετά από καμιά ώρα που ψάχνει για την απάντηση, ανοίγει το πορτοφόλι του και δίνει στην ξανθιά 500 ευρώ.
Εκείνη τα παίρνει και γυρίζει δίπλα να κοιμηθεί.
Ο δικηγόρος φανερά εκνευρισμένος, τη σκουντάει και τη ρωτάει:
“Λοιπόν,τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και το κατεβαίνει με 4 πόδια;”
Η ξανθιά τον ξανακοιτάει και χωρίς να του πει κουβέντα, ανοίγει το πορτοφόλι της και του ξαναδίνει 5 ευρώ και ξαναπέφτει για ύπνο…

Πρωτοχρονιάτικη Εκδήλωση Π.Σ.Σκουλικάδου «Ο Ερωτόκριτος»

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκουλικάδου "Ερωτόκριτος" διοργανώνει πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 19:30 στο Πολιτιστικό Κέντρο Σκουλικάδου.
Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν τα χορευτικά συγκροτήματα του Συλλόγου.

Αν το είχες αφήσει να φύγει ......- Paulo Coelho

                      

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πουλί. Στολισμένο με 2 τέλειες φτερούγες και λαμπερό, χρωματιστό και υπέροχο φτέρωμα. Ήταν δηλαδή ένα ζώο φτιαγμένο για να πετάει ελεύθερο και να αιωρείται στον ουρανό, δίνοντας χαρά σε όποιον το παρατηρούσε. Μια μέρα μια γυναίκα είδε το πουλί και το ερωτεύτηκε. Έμεινε να κοιτάζει το πέταγμα του με το στόμα ανοιχτό από τη σαστιμάρα, με την καρδιά της να γοργοχτυπάει και τα μάτια της να λάμπουν από συγκίνηση. Την κάλεσε να πετάξει μαζί του και ταξίδεψαν μαζί στον ουρανό μέσα σε απόλυτη αρμονία. Η γυναίκα θαύμαζε, υμνούσε και λάτρευε το πουλί. Αλλά τότε σκέφτηκε: μπορεί να θέλει να γνωρίσει μακρινά βουνά! και η γυναίκα αισθάνθηκε φόβο. Φόβο μην το ξανανιώσει πια αυτό με άλλο πουλί. και αισθάνθηκε φθόνο, φθόνο για την ικανότητα του πουλιού να πετάει. Και αισθάνθηκε μοναξιά. Και σκέφτηκε:

 Θα στήσω μια παγίδα. Την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί το πουλί δε θα ξαναφύγει. Το πουλί που ήταν κι αυτό ερωτευμένο, επέστρεψε την επόμενη μέρα, έπεσε στην παγίδα και κλείστηκε στο κλουβί. Κάθε μέρα η γυναίκα κοιτούσε το πουλί. Ήταν το αντικείμενο του πάθους της και το έδειχνε στις φίλες της που σχολίαζαν:

 «Μα εσύ τα έχεις ολα». Όμως άρχισε να γίνεται μια παράξενη μεταμόρφωση: αφού είχε δικό της το πουλί και δε χρειαζόταν πια να το κατακτήσει, έχανε το ενδιαφέρον της. Το πουλί, χωρίς να μπορεί να πετάξει και να εκφράζει το νόημα της ζωής του, πήρε να μαραζώνει, να χάνει τη λάμψη του, να ασχημαίνει – και η γυναίκα δεν έδινε πλέον την προσοχή της, μόνο το τάιζε και φρόντιζε το κλουβί του. Μια ωραία μέρα το πουλί πέθανε. η γυναίκα λυπήθηκε πολύ και το σκεφτόταν συνέχεια. Αλλά δε θυμόταν το κλουβί, θυμόταν μόνο τη μέρα που το είδε για πρώτη φορά, να πετάει ευχαριστημένο μέσα στα σύννεφα. Αν παρατηρούσε τον εαυτό της, θα ανακάλυπτε οτι αυτό που τη συγκινούσε τόσο πολύ στο πουλί ήταν η ελευθερία του, η ενέργεια που εξέπεμπαν οι φτερούγες του, όχι το ίδιο του το σώμα. Χωρίς το πουλί και η δική της ζωή έχασε το νόημα της και ο θάνατος ήρθε να χτυπήσει την πόρτα της. «Γιατί ήρθες;», ρώτησε το θάνατο... 

«Για να μπορέσεις να ξαναπετάξεις μαζί του στα ουράνια», αποκρίθηκε ο θάνατος. «Αν το είχες αφήσει να φύγει και πάντα να επιστρέφει, θα το αγαπούσες και θα το θαύμαζες ακόμα περισσότερο. Τώρα όμως χρειάζεσαι εμένα για να μπορέσεις να το ξαναδείς»

Paulo Coelho από το Έντεκα Λεπτά

Η ΟΜΙΧΛΗ: ένα αριστούργημα του Μάριου Ζαμπίκου (Μαράκος)

                

Εκείνη η αργοκίνητη κουκίδα στο ραντάρ ,δεν ανησύχησε στην αρχή τους υπευθύνους του Ισραηλινού ναυτικού, παρα μόνο όταν άλλαξε πορεία και άρχισε να κινείται με κατεύθυνση προς την Γάζα.
«Πάλι θα μας βάλουνε σε δουλειά οι ηλίθιοι ακτιβιστές» μονολόγησε ο καπετάνιος της κανονιοφόρου «Ααρών», καθώς ανόρεκτα έδινε την εντολή να σπεύσει κάποια τορπιλάκατος προς τα εκεί , για να τους «πείσει» να σταματήσουν την πορεία τους.
Στη συνέχεια ενημέρωσε το αρχηγείο ναυτικού, καθησυχάζοντας τους, πως επρόκειτο για κάποιο βραδυκίνητο πλεούμενο, εύκολος στόχος για τα δικά τους πολεμικά μέσα .
Όμως φωνές πανικού από τον ασύρματο, τον υποχρέωσαν να θέσει την κανονιοφόρο σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού.
«Εξαφανίστηκε μέσα σε μια ομίχλη μπροστά στα μάτια μας… το ραντάρ μας δεν δείχνει το παραμικρό… οι ναύτες έχουνε πανικοβληθεί....αναμένω εντολές άμεσης απομάκρυνσης».
Δεν του είχε παρουσιαστεί κάτι παρόμοιο στην καριέρα του και έτσι μεταβίβασε μαγνητοφωνημένο το μήνυμα της τορπιλακάτου απ ευθείας στο υπουργείο εθνικής άμυνας.
«Θα αναλάβουνε τα ελικόπτερα, όπως και με τους ακτιβιστές Τούρκους, μην ανησυχείς» τον διαβεβαίωσαν οι άνωθεν, δίνοντας εντολή στην τορπιλάκατο, να παρακολουθεί από απόσταση ασφαλείας το αργοκίνητο πλοίο...
Στη συνέχεια ανέλαβαν τα ελικόπτερα να «συνετίσουν¨» τους άφρονες.
«Πλησιάζουμε στόχο, το βλέπουμε καθαρά», ακούστηκε απ τον ασύρματο του πρώτου ελικόπτερου που το προσέγγισε .
Πράγματι το φορτωμένο με κομάντος ελικόπτερο του Ισραηλινού ναυτικού στάθηκε ακριβώς πάνω από το θρασύτατο «εισβολέα», αναβοσβήνοντας τα φώτα του, ώστε να προσελκύσει την προσοχή κάποιου που θα βρισκόταν στο κατάστρωμα.
«Περιγράψτε το, με κάθε λεπτομέρεια!» διέταξε ο καπετάνιος της κανονιοφόρου...
Όμως δεν υπήρχε κανένας εκεί απάνω παρα μόνο απομεινάρια από σίδερα που κάποτε στήριζαν ξύλινους πάγκους. «Κατεβαίνουμε στη γέφυρα…» ...ακούστηκε απ τον ασύρματο του ελικόπτερου.
Επακολούθησε ησυχία, μέχρι που λυγμοί στον ασύρματο, πάγωσαν τους πάντες..
«Πάρτε μας από δώ… δεν υπάρχει ούτε καν τιμονιέρα..… όλα είναι σκουριασμένα και σκεπασμένα απο στρείδια… Θεέ μου ,διαλύεται το πάτωμα κάτω από το βάρος μας….»
Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν, ενώ στη συνέχεια νέκρωσαν τα πάντα καθώς η ομίχλη σκέπαζε ξανά το πλοίο.

«Πρόσω ολοταχώς» διέταξε γεμάτος οργή ο καπετάνιος της κανονιοφόρου, βλέποντας την ομίχλη να κινείται προς το λιμάνι της Γάζας με απίστευτα μεγάλη ταχύτητα.
«Θα τους δώσουμε ένα μάθημα τέτοιο, που δεν θ αμφισβητήσουν ξανά τα χωρικά μας ύδατα» ,είπε δίνοντας εντολή στο πλήρωμα των πυροβόλων να ρίξει δυο προειδοποιητικέ βολές. Όμως τα πυροβόλα δεν υπάκουσαν και άρχισαν να στριφογυρίζουν σαν τρελά πάνω στις βάσεις τους.«μα τον Ιαχβέ, αυτό είναι πρωτοφανές!» είπε, διατάζοντας τα ελικόπτερα να το πλήξουν με ρουκέτες αέρος-εδάφους,αλλά και σ αυτά βραχυκύκλωσαν τα πάντα. Απελπισμένος, κάλεσε την τορπιλάκατο για να τον παραλάβει, ώστε από κοντά να ελέγξει την κατάσταση. Πράγματι, δεν άργησαν πολύ να βρεθούν σε μικρή απόσταση απ την προβλήτα της Γάζας. Η ομίχλη σιγά,σιγά απομακρύνθηκε και το καράβι φάνηκε καθαρά να έχει δέσει ,ενώ πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί να το προυπαντήσει... Γυναίκες, παιδιά, ακόμα και γέροντες αποβιβάστηκαν,κουβαλώντας ο καθένας τους από ένα μικρό ή μεγάλο ξύλινο κιβώτιο.Εστίασε τα κιάλια του σ εκείνα τα κιβώτια, υποχρεώνοντας και τον κυβερνήτη της τορπιλακάτου να κάνει το ίδιο.«Είναι κιβώτια του ερυθρού σταυρού, μάλλον φάρμακα για τους Παλαιστίνιους,όμως χωρίς την άδεια μας? απαράδεκτο!» Κατόπιν έδωσε διαταγή μέσα από τον ασύρματο ,να προσεγγίσει η κανονιοφόρος του και να κλείσει την έξοδο του λιμανιού ,ώστε να εγκλωβίσει εκείνο το πλοίο και να συλλάβει τους παραβάτες.

Πράγματι η κανονιοφόρος πήρε θέση κάθετα προς την είσοδο του λιμανιού, αναμένοντας την έξοδο του απ το λιμάνι. Ξαφνικά οργισμένες φωνές ακούστηκαν απ τον ασύρματο!.. «καταραμένοι,ανοίξτε μας δρόμο, τελειώνει ο χρόνος μας..»
Τα λόγια αυτά τον παραξένεψαν και έστρεψε ξανά τα κιάλια προς την προβλήτα.Τότε με τρόμο πρόσεξε τα ρούχα μικρών και μεγάλων. Ήταν ιδία μ εκείνα που φορούσαν οι έγκλειστοι συμπατριώτες του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
Άρχισε να ξημερώνει και στο λιμάνι επικρατούσε ησυχία, καθώς όλα τα κιβώτια είχαν μεταφορτωθεί σε κάθε είδους οχήματα και με αλαλαγμούς τα πλήθη τα συνόδευαν στο κέντρο της πόλης. Ξαφνικά το πλοίο, άρχισε να ξεμυτίζει απ το λιμάνι με πορεία κατα πάνω τους. Πλησίαζε επικίνδυνα χωρίς ν ανακόψει ταχύτητα, ενώ ,δεκάδες μορφές ξεπρόβαλαν στην πλώρη και ένα μακρόσυρτο μοιρολόι σαν ανέμου βογγητό στοίχειωσε τις ψυχές.
Το μόνο που πρόλαβαν να δουν, ήτανε οι άδειες κόχες στην θέση των ματιών τους, καθώς η ομίχλη σκέπασε ξανά το πλοίο.
Κάποιοι παλιοί θυμούνται πως σ εκείνα τα νερά πριν πάρα πολλά χρόνια ,είχε βυθιστεί αύτανδρο,ένα πλοίο του ερυθρού σταυρού, που μετέφερε φάρμακα αλλά και επιζήσαντες Εβραίους από στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Μαράκος
Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο και φίλο Μάριο Ζαμπίκο (Μαράκος) για την άδεια που μου έδωσε να αναδημοσιεύσω μερικά έργα του...

Ερωτήσεις από δικηγόρους που είναι για γέλια

Το βιβλίο «Disorder in the American Courts» περιλαμβάνει μερικές από τις πιο απίθανες ατάκες που έχουν ειπωθεί στα δικαστήρια και έχουν καταγραφεί κατά λέξη από δικαστικούς ρεπόρτερ στην Αμερική, οι οποίοι μετά βίας παρέμεναν σοβαροί την ώρα που γίνονταν οι ερωταποκρίσεις….

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Αυτή η μυασθένεια κ. μάρτυρα επηρεάζει τη μνήμη σας;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι..
ΔΙΚ: Και με ποιους τρόπους σάς επηρεάζει τη μνήμη;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ξεχνάω…
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ξεχνάτε; Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα για κάτι που έχετε ξεχάσει;
________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, δεν αληθεύει ότι όταν ένας άνθρωπος πεθάνει στον ύπνο του δεν το γνωρίζει ως το άλλο πρωί;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα στ’ αλήθεια περάσατε τις εξετάσεις για άσκηση νομικού επαγγέλματος;
_________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ο μικρότερος γιος, ο εικοσάχρονος, τι ηλικίας είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είναι 20, όσο περίπου και το IQ σας.
_________
ΔΙΚ: Ήσουν παρών όταν πάρθηκε η φωτογραφία σου;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα με δουλεύετε;
__________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κύριε Δικαστά, νομίζω χρειάζομαι άλλον δικηγόρο. Μπορώ να πάρω άλλον;
___________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς τερματίστηκε ο πρώτος σας γάμος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Λόγω θανάτου.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και με τίνος τον θάνατο τερματίστηκε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Για μαντέψτε;
____________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μπορείτε να περιγράψετε το άτομο;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ήταν μεσαίου αναστήματος και είχε γένια.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ. Ήταν άντρας ή γυναίκα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν δεν είχε έρθει κάποιο τσίρκο στην πόλη, μάλλον άντρας θα έλεγα…
____________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πόσες από τις αυτοψίες σας τις έχετε διενεργήσει σε νεκρούς ανθρώπους;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ : Όλες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.
____________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Θυμάστε την ώρα που εξετάσατε το σώμα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Η αυτοψία άρχισε γύρω στις 8:30 π.μ.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και ο κύριος Νέντον ήταν νεκρός εκείνη την ώρα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν όχι, σίγουρα ήταν μέχρι να τελειώσω!
_____________
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πριν διενεργήσετε τη νεκροψία ελέγξατε αν υπήρχε σφυγμός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την πίεση του αίματος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: ‘Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την αναπνοή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι..
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ώστε λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν αρχίσατε τη νεκροψία;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: ‘Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Α, μάλιστα. Όμως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ’ όλα αυτά, να είναι ακόμη ζωντανός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν! Θα μπορούσε να είναι ζωντανός και να ασκεί τη δικηγορία.
πηγή: http://www.lateam.gr/

Τα χέρια της μάνας

Ένα δημοσίευμα που σε καθηλώνει, όχι δεν το έγραψα εγώ, από το ιντερνετ το πήρα: ΑΠΟ ΕΔΩ:
   

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.
Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»
«Όχι του απάντησε ο νεαρός».
«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.
«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.
« Που εργάζεται η μητέρα σου;»
«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»
Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.
«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»
«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.
Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».
Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.
Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.
Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.
Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.
Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.
Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.
«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»
Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»
«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»
Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»
Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ένα παιδί, που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ’ όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του. Όταν αρχίζει να εργάζεται, έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες. Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.
Αν ανήκουμε σ’ αυτό το είδος των γονέων καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω.
Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνει σ’ ένα όμορφο και άνετο σπίτι, να έχει το φαγητό της αρεσκείας του, να του προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά.…. Όταν πχ σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας ας το αφήσουμε να συμμετέχει, όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό ας το καλέσουμε να βοηθήσει, ας το μάθουμε να συμμετέχει. Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνει από τα οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε - αν είμαστε πλούσιοι - την ανάγκη της βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε σωστές βάση αγάπη μας και το πιο σημαντικό του μαθαίνουμε να εκτιμά την αξία της συνεργασίας με άλλους προκειμένου να επιτευχθούν κάποια πράγματα σ’ αυτή τον κόσμο.

πηγη:http://www.ergasiaka.net/

17 μέρες χωρίς τσιγάρο και ναι αντέχω!!!

Από την πρωτοχρονιά που είπα στοπ στο τσιγάρο.....
και ναι Πρέπει να νικήσω τα πάθη μου!!!!!!!!!!!

Εγώ Φταίω!

Μια ανάρτηση που αξίζει να διαβάσουμε όσοι έχουμε παιδιά, την δανείστηκα από ΕΔΩ την ιντερνετικη μας  φίλη την Κατερίνα !


Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.
Νομίζεις πως είναι απασχολημένα και δεν σε βλέπουν.
Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη.Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.
Εγώ φταίω αν είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…
Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα.Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.
Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…
Ο Πελώριος!
Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.
Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει και δεν θα καιγόταν το φαγητό…
Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση…Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.


Θυμωμένη μαμά, παιδάκι που κλαίει. Γιώργος

Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό!
Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους».Φταίνε αυτά…
Για όλα.
Για τα πάντα.
Για τα αδύνατα.
Για τα αδιανόητα.
Φταίνε αυτά!
Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!
Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.
Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα


Όταν φοβάμαι. Άγγελος

Θυμήσου…Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.
Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…
Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν... Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…
Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς…Πως;
Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».
Απλά θυμήσου…

Πως φαίνεσαι στα μάτια μου, όταν θυμώνεις. Άγγελος

Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!
Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.
Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του.Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει.
Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή!


Όταν είμαι χαρούμενος. Αγγελος

Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.
Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.
Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!
Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους…Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!!


Ευτυχισμένο παιδάκι. Γιώργος

Χιλιάδες λόγοι.Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο.
Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.
Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.
Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…
Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…
Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.
Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;
Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!
Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.


Συναισθηματικό θερμόμετρο: Πως νιώθω όταν η μαμά κι ο μπαμπάς είναιπολύ θυμωμένοι, λιγότερο θυμωμένοι, χαρούμενοι. Γιώργος

Πως γίνεται αυτό με εμένα;…Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.
Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο.
Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…
Εμένα!Εσένα!
Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου...Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του...Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο.
«Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει.
Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!»
...Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας...Σε εσάς αγαπημένοι...
Κατερίνα
Πηγη : http://kapaworld.blogspot.gr/

Ξεκινήσαμε πρωί: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΑΚΗ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗ.

Ξεκινήσαμε πρωί, μ' έναν πόθο στη ψυχή,
μ' έναν πόθο, πώς ν' ανέβουμε ψηλά,
ν' αντικρύσουμε τον ήλιο από κοντά

Μα στου δρόμου τη στροφή άρχισε ψιλή βροχή
και να πέσει κεραυνός δεν άργησε,
κομματιάσαν τα όνειρά μας και διπλώσαν τα φτερά μας
και στα μάτια μαύρο σύννεφο καπνός,
πώς να δεις τι χρώμα έχει ο ουρανός

Ξεκινήσαμε πρωί με κουράγιο στην ψυχή,
με κουράγιο και στο αίμα μας φωτιά
στης ζωής το δρόμο, την ανηφοριά,
μα στου δρόμου τη γωνιά ανταμώσαμε χιονιά
και μας έδειρε τα πόδια ο βοριάς

Παγωνιά στα γόνατά μας, καταχνιά στα όνειρά μας
και στα μάτια μαύρο σύννεφο καπνός
πώς να δεις τι χρώμα έχει ο ουρανός

Μια καλημέρα απο την ακριτική μα πάντα όμορφη Χίο μας

Καλημέρα , καλή μας δύναμη!

Μητσάρας ο διάσημος!!!!!!!

                          

Ήταν κάποτε ο Μητσάρας άνεργος και άφραγκος έψαχνε για δουλειά με κύριο προσόν του τις πολλές γνωριμίες που είχε. Πάει στον πρωθυπουργού και του λέει:
- Βόλεψέ με κάπου γιατί έχω μείνει άφραγκος και η γυναίκα μου φωνάζει.
- Εντάξει ρε Μητσάρα, πάρε μια συστατική επιστολή και πήγαινε στο διευθυντή της Ντασό στη Γαλλία (Κατασκευαστές αεροπλάνων).
Πάει στη Γαλλία βλέπει το διευθυντή και του λέει:
- Είμαι ο πασίγνωστος Μητσάρας και μ έστειλε ο πρωθυπουργός για δουλειά.
- Βεβαίως βεβαίως έχω ειδοποιηθεί κιόλας από τον πρωθυπουργό σας και μου είπε τα καλύτερα λόγια για σας. Για πείτε μου λοιπόν τι γνώσεις έχετε γύρω από τα αεροπλάνα;
- Τίποτα!
- Από επιστημονικές γνώσεις;
- Τίποτα!!
- Από τεχνικές γνώσεις;
- Τίποτα!!
- Απο Η/Υ;
- Σκράπας!!!
- Καλά και τι ξέρεις;
- Να σου πω την αλήθεια δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου αλλά έχω πολλές γνωριμίες!!!
- Τι να τις κάνω τις γνωριμίες λέει εκνευρισμένος ο διευθυντής αλλά σκέφτεται καλύτερα και αποφασίζει να τον προσλάβει ως θυρωρό μην χαλάσει και τις σχέσεις του με την Ελλάδα. Μετά από 1 μήνα δουλειά στο πολυτελές θυρωρείο της Ντασό καταφτάνει μια λιμουζίνα και βγαίνει από μέσα ένας σαουδάραβας.
- Μουαμάρ!! κολλητέ τι κάνεις εδώ λέει ο Μητσάρας.
- Μητσάρα λεβεντιά πόσο χαίρομαι που σε βλέπω αλλά εσύ τι κάνεις εδώ;
- Δουλεύω κανά μήνα εδώ.
- Εγώ ήρθα να διαπραγματευτώ τιμή για 100 αεροπλάνα.
- Ε τότε θα τα πάρεις από την εταιρεία μου, τόσα χρόνια φίλοι είμαστε.
- Αυτό εννοείται σύντροφε και όντως αγοράζει 100 αεροπλάνα τρίβοντας τα χέρια του από ικανοποίηση ο διευθυντής. Μετά από 3 μήνες καταφτάνει μια λιμουζίνα στο θυρωρείο του Μητσάρα και βγαίνει απο μέσα ο Μπαράκ Ομπάμα.
- Μπαράκ!!!
- Μητσάρα!!! Δεν το πιστεύω, τι κάνεις εδώ;
- Δουλεύω 4 μήνες εδώ.
- Να φανταστείς ότι μόλις χθες μιλούσαμε με τη γυναίκα για σένα ότι χάθηκες ρε αδερφάκι μου.
- Δουλειές, δουλειές φίλεμου και αν ήρθες για αεροπλάνα θα τα πάρεις από την εταιρεία μου. Εντάξει;
- Φυσικά, απαντά και παραγγέλνει 300 αεροπλάνα.
Βλέπει το σκηνικό ο διευθυντής και μένει άναυδος. Πάει στον Μητσάρα και του λέει:
- Καλά ρε αδερφάκι μου όλους τους ξέρεις;
- Δεν υπάρχει άνθρωπος στο πλανήτη που να μην με ξέρει.
- Σιγά μη ξέρεις και το Πάπα.
- Με το Πάπα φάγαμε ψωμί και αλάτι μαζί και λες να μην τον ξέρω;
- Αποκλείεται.
- Αμα γουστάρεις αφεντικό να βάλουμε ένα στοιχηματάκι, ένα συμβολικό ποσό όμως γιατί είμαι και μεροκαματιάρης ότι αύριο που θα έρθει στη Γαλλία για περιοδεία θα είμαι δίπλα στο βήμα και αγκαλιαστούμε και θα φιληθούμε κιόλας και εσύ θα είσαι απο κάτω να μας δείς.
- Εντάξει απαντάει ο διευθυντής και φεύγει.
Την επόμενη μέρα ήρθε ο πάπας χαμός στη Γαλλία για την υποδοχή του και κάτω από το βήμα που θα μίλαγε ο Πάπας βρίσκεται όλη η ελίτ της Γαλλίας καθώς και ο διευθυντής της Ντασό και μάλιστα μπροστά μπροστά για να επιβεβαιώσει και το στοίχημα που έχει με τον Μητσάρα.
Πράγματι βγαίνει ο πάπας υποβασταζόμενος από τον ΜΗΤΣΑΡΑ! Αγκαλιές, φιλιά και κακό με τον Μητσάρα και κάγκελο ο διευθυντής!
Οπότε εκεί που μίλαγε ο πάπας και έλεγε τα δικά του βλέπει ο Μητσάρας το αφεντικό του να λιποθυμάει. Κατεβαίνει κάτω τον αρχίζει στις μπούφλες του ρίχνει νερό για να συνέλθει, συνέρχεται και λέει στον Μητσάρα:
- Εντάξει ρε Μητσάρα το στοίχημα το έχασα αλλά λιποθύμησα για άλλο λόγο.
- Για ποιό λόγο ρε αφεντικό;
- Από πίσω μου καθότανε ο πρωθυπουργός της Μογγολίας και τι μου λέει ρε Μητσάρα;
- Τι σου λέει ρε αφεντικό;
- Εκείνος ο τύπος με τη καπελάρα και τη κόκκινη ποδιά ΔΙΠΛΑ απο τον ΜΗΤΣΑΡΑ ποιός είναι;

Έφτασαν οι αλκυονίδες μέρες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

              

 Αν  και είμαστε στο μέσο του χειμώνα ,  έξω έχει αυτές τις μέρες έναν ήλιο και μια ζέστη που λες και έφτασε η άνοιξη!
Μην μας ξεγελάει όμως ο καιρός, απλά   διανύουμε τις αλκυονίδες μέρες....                  
Ως Αλκυονίδες μέρες λέγονται από τους Έλληνες συνηθέστερα ημέρες του Ιανουαρίου κατά τις οποίες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Ο μύθος της Αλκυόνης

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα. Για την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα, που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο.
             

Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ. Αντίθετα απ' τα άλλα πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της άρπαζαν τα αυγά ή τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.

Εργένης : από τον Δημήτρη Μητροπάνο

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος,
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης,
Πρώτη Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος,
Εργένης είναι ο Θεός
γι' αυτό και κάνει θαύματα
για πάρτη του ο ουρανός
κι όλα τα ωραία πράγματα.

Αλλά εγώ ο πονηρός
δεν ζω χωρίς φουστάνι
και από Μεγαλέξανδρος
κατάντησα χαϊβάνι.

Εργένης είναι κι ο Χριστός
κορόιδο δεν επιάστηκε
ούτε που ντύθηκε γαμπρός
ούτε π' αρραβωνιάστηκε.

Αλλά εγώ ο πονηρός
δεν ζω χωρίς φουστάνι
και από Μεγαλέξανδρος
κατάντησα χαϊβάνι.

Ομορφιές τση πατρίδας μας: Ζάντε!!!!

Δεν θα σας πάω μακρυά, ούτε στο καλοκαίρι, δίπλα στην Χώρα στην Ζάκυνθο μας ταξιδεύει ο φίλος μου Δ.Κ με τον φακό του

Ποιος σας είπε ότι η Ζάκυνθος δεν λάμπει και τον χειμώνα;;

απο την Μπόχαλη....

και από το κάστρο....

πίσω στο Τσιλιβί....

απο το κάστρο πάλι...

να δεις το Κρυονέρι

με όλες τις ομορφιές του

Ευχαριστώ τον φίλο μου Διονύση για τις φώτο αυτές!!!
πηγή: https://www.facebook.com/dionisis.kaponis

Να τα πούμε;; Τα Κάλαντα των Φώτων!!!

Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ’ η κυρά μας, η Παναγιά,
όργανο βαστάει, κερί κρατεί
και τον Άη Γιάννη παρακαλεί
"Άη Γιάννη αφέντη και βαπτιστή,
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί,
Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανό
να μαζέψω ρόδα και λίβανο"

Καλημέρα, καλημέρα,
καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά!!!
χρόνια πολλά, και του χρόνου!

Καλημέρα, το καφεδάκι μας περιμένει!!!

Πλατεία!!!!

Η φτώχεια του Ν. Πλαστήρα

               

Ένα κείμενο που το βρήκα στο ίντερνετ Εδώ
Η φτώχεια του Ν. Πλαστήρα δεν λέει τίποτε στους πολιτικούς κηφήνες!
«Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο», είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος.
Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.
Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ – πιστός φίλος του – αναφέρει: Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα “Πλαστήρας” όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα.

                  

Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.
Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος –έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ’ αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα… Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω… σκάβω για να καλοτρώγω;».
Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό: «Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!» Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.
Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει: – Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω. – Μα θα προσβληθεί… – Δεν πειράζει… Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!
Το 1952, πρωθυπουργός ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης.
Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ…».
Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω: «Όταν πέθανε ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες.
Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!».
Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.

    

πηγή: http://ellhnografos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_29.html

Η Λήμνος σας καλεί!!!

Η Λήμνο το τόσο παρεξηγημένο νησί μας λόγω απόστασης από το κέντρο σας καλεί να το γνωρίσετε ακόμα και μέσα στο χειμώνα!!!

Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις γειτονίες της ομορφιάς της μέσα από τα μάτια των φίλων της σελίδας Λήμνος - Lemnos Island

Γιατί Ελλάδα δεν ειναι μόνο η Αθήνα!

πηγή: https://www.facebook.com/Lemnos.Island