Τα κοτσύφια στις πλατείες

Τα κοτσύφια βρήκαν ηρεμία, χωρίς κίνδυνο από τουφεκιές, αρκετή τροφή και έτσι εγκατασταθηκαν μόνιμα στις μεγαλουπόλεις. 

Στις πλατείες εκεί πολλαπλασιάζονται, ζουν, μεγαλώνουν.....
Αρκεί να κάτσεις λίγο σε ένα παγκάκι και να τα χαζέψεις να πεταρίζουν στο πράσινο της πλατείας συλλέγοντας την τροφή τους.
Να λίγα από τα δικα μου στιγμιότυπα.....

Να πιάσουμε τη μαλλιαρή !!!

Της Αναλήψεως ως γνωστό 40μέρες μετά το Πάσχα και πάντα πέφτει Πέμπτη η παράδοση λέει οτι μικροί μεγάλοι πέφτουν στη θάλασσα να κάνουν το πρώτο τους μπάνιο και πιάνουν τη μαλλιαρή !!!
Το "πιάσαμε την μαλλιαρή" μεταφορικά μας παραπέμπει στο αιδοίο της γυναίκας λόγω προφανούς ομοιότητας στο τρίχωμα, για αυτό έχουμε και τα πονηρά σχετικά γελάκια...
Λοιπόν την πρωτομαγιά πιάνουν οι γυναίκες το μαγιόξυλο και της Αναλήψεως οι άντρες την μαλλιαρή: Κανένας παραπονούμενος λοιπόν!!"
Στην πραγματικοτητα η πέτρα αυτή, με το ρίζωμα και τη βλάστησή της μέσα στη θάλασσα, συμβολίζει όλη τη δύναμη και την ουσία του στοιχείου αυτού, που, κατά τον Ευριπίδη, "κλύζει πάντα τ'ανθρώπων κακά" (Ιφιγένεια η εν Ταύροις, 1193).
Είναι δηλαδή η θάλασσα καθαρκτική και ανανεωτική, ιδιαίτερα την ημέρα της Αναλήψεως, όταν με την παρουσία του Χριστού στους αιθέρες, ουρανός και θάλασσα έχουν αγιασθεί."
Οι παλιοί γιαγιάδες και μητέρες μας συνήθιζαν να μαζεύουν νερό από σαράντα κύματα , ραντίζουν μ' αυτό το σπίτι και λένε : " Όπως ανελήφτηκε ο Χριστός , έτσι ν' ανεληφτεί από το σπίτι μας η κακογλωσσιά , η αρρώστεια , το κακό μάτι και όλα τα κακά ".
Ή αλλού « Έξω ψύλλοι και κοριοί, μέσα η πέτρα η μαλλιαρή»
Χρόνια πολλά λοιπον... και του χρόνου!!!!!!!!!!!!

Η συμβουλή της γερόντισσας...

Κοπελιά βάλε κάτι πάνω σου. Θα πουτανιάσεις!!!!

Μια σοβαρή απορία πριν πλακώσουν οι μύγες

Επιτέλους ας βγεί κάποιος να μας πεί υπεύθυνα...
       

Μυγοι υπάρχουν ................... ή είναι όλες μύγες ??

Καλή επιτυχία στα παιδιά που ξεκίνησαν σήμερα τον αγώνα των Πανελλαδικών Εξετάσεων...

     

Από σήμερα άρχισε ο αγώνας ζωής των μαθητών για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Να τους ευχηθούμε λοιπόν καλή επιτυχία στον αγώνα τους.
Οι μαθητές προσερχόμενοι στα εξεταστικά κέντρα πρέπει να έχουν μαζί τους:
- Το δελτίο του εξεταζόμενου
- Την αστυνομική του ταυτότητα ή διαβατήριο
- Δυο στυλό διαρκείας (μπλε ή μαύρο), μολύβι, γομολάστιχα, γεωμετρικά όργανα, μολύβι, γομολάστιχα.
- Όποιος επιθυμεί μπορεί να έχει μαζί του ένα μπουκαλάκι νερό ή αναψυκτικό
- Στα εξεταστικά κέντρα θα υπάρχουν ειδικά μηχανήματα-«κόφτες» για τα κινητά. Αν εντοπιστεί μαθητής με κινητό τηλέφωνο, ακόμη και απενεργοποιημένο, το πιθανότερο είναι να μηδενιστεί το γραπτό του.
- Δεν επιτρέπεται η χρήση υπολογιστικών μηχανών και διορθωτικού (blanco).

Πάντως σε κάθε περίπτωση επιτυχίας ή αποτυχίας η ζωή συνεχίζεται και κανείς δεν πάει χαμένος, θέληση να υπάρχει, για αυτό όχι άγχος!!!...

Γέροντας Παΐσιος: «Αιτείτε και δοθήσεται ημίν»

                       

- Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάη, αφού ξέρει τις ανάγκες μας;
- Γιατί υπάρχει ελευθερία. Και μάλιστα, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να τον βοηθήση, πολύ συγκινείται ο Θεός, γιατί τότε επεμβαίνει, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήση τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήση όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέση. Γιατί, αν βοηθήση κάποιον, χωρίς κανείς να Τον παρακαλέση, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πη: «Γιατί τον βοηθάς και παραβιάζεις το αυτεξούσιο; Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σε εμένα». Εδώ βλέπει κανείς και την μεγάλη πνευματική αρχοντιά του Θεού, που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Για αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνη – και θέλει ο Θεός να επεμβαίνη αμέσως, αν είναι για το καλό μας -, και να βοηθάη τα πλάσματά Του ανάλογα με τις ανάγκες τους. Για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ξεχωριστά, όπως συμφέρει στον καθέναν καλύτερα.
Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν, πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά, αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; » . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος, το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια ,και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου ,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης . Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου.
« Αιτείτε και δοθήσεται » , λέει η Γραφή. Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό , θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την θεία βοήθεια , ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας από εδώ-εκεί ,αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι από δω κι από κει και ταλαιπωρείται.
Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε.
Όπως στην φυσική ζωή, λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε. Μια φορά ένιωθα στην προσευχή μια αγαλίαση. Ώρες στεκόμουν όρθιος και δεν ένιωθα καθόλου κούραση . Όσο προσευχόμουν, ένιωθα μια γλυκιά ξεκούραση, κάτι που δεν μπορώ να το εκφράσω. Ύστερα μου πέρασε ένας λογισμός ανθρώπινος : Επειδή μου λείπουν δυο πλευρά και εύκολα κρυώνω, σκέφθηκα, για να μην χάσω αυτήν την κατάσταση και να προχωρήσω όσο πάει, να πάρω ένα σάλι, να τυλιχθώ, μήπως αργότερα κρυώσω. Μόλις δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, αμέσως σωριάστηκα κάτω. Έμεινα πεσμένος κάτω μισή ώρα περίπου και μετά μπόρεσα να σηκωθώ να πάω στο κελλί να ξαπλώσω. Προηγουμένως ,όσο προχωρούσα στην προσευχή, ένιωθα σαν ένα πούπουλο, ένα ελάφρωμα, μια αγαλίαση, που δεν εκφράζεται. Μόλις όμως δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, σωριάσθηκα κάτω. Αν έφερνα έναν υπερήφανο λογισμό και έλεγα λ.χ. «ζήτημα είναι ,αν υπάρχουν δύο-τρεις σε τέτοια κατάσταση», τότε είναι που θα πάθαινα ζημιά. Σκέφθηκα ανθρώπινα ,όπως σκέφτεται ο κουτσός να πάρη τα δεκανίκια του, όχι δαιμονικά. Ήταν ένας φυσικός λογισμός , αλλά και πάλι είδες τι έπαθα.
Το μόνο που έχει ο άνθρωπος είναι μια διάθεση και ανάλογα με αυτήν τον βοηθάει ο Θεός. Για αυτό λέω, όσα αγαθά έχουμε είναι δώρα του Θεού. Τα έργα μας είναι μηδέν και οι αρετές μας είναι μια συνέχεια από μηδενικά. Εμείς θα προσπαθούμε να προσθέτουμε συνέχεια μηδενικά και να παρακαλούμε τον Χριστό να βάλη την μονάδα στην αρχή, για να γίνουμε πλούσιοι. Εάν δεν βάλη τη μονάδα ο Χριστός στην αρχή, χαμένος ο κόπος.

Από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το παιδί της κουρούνας

Φτάνοντας στην πλατεία άρχισαν τα κοράκια να κράζουν απάνωθε μου και να πετούν συνεχώς όλο και ποιο χαμηλά πάνω από το κεφαλι μου. Αυθόρμητα μου ήρθαν στο μυαλό οι εικόνες και τα λόγια μιας ελληνικής ταινίας που έλεγε σε στιγμές τρέλας ο πρωταγωνιστης: Πάρτε αυτά τα κοράκια από πάνω μου!!!!!!!!!!!!!!
              

Για την ακρίβεια ήταν αυτά που πετούσαν απάνωθε μου κουρούνες.....
Δεν έκανα πολλά βήματα και αντελήφθη τον λόγο που φερόντουσαν τόσο ανήσυχα και παράξενα οι κουρούνες:

 Ένα μικρο είχε πέσει από την φωλιά τους και δεν μπορούσε να ανεβεί πάλι επάνω στην ασφάλεια του δέντρου...

Με λίγη βοήθεια σκάλωσε σε ένα χαμοκλάδι, όπου το άφησα για να αναλάβουν δράση οι γονείς του.

Μια πράσινη σαύρα, ή γαιδουρογουστέρα ή γαιδουρόσαυρα....

ΜΗΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ; από την ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ

               

ΜΗΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ;

Τραγουδήσαμε τον κόσμο, πότε ερωτικά, πότε μεθυσμένα, πότε γλυκά,  πότε με "μάτια βουρκωμένα παραπονεμένα". Πότε με τα παιδικά μας όνειρα,πότε έφηβοι... πότε μεγάλοι...
Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια, πότε με θαμπωμένα μάτια, πότε με φλογισμένα όνειρα, πότε με άσπρα μαλλιά, πότε με άνεργα χέρια, πότε με αχάιδευτα κορμιά, πότε με σκουριασμένα χείλη, πότε με κόκκινα φιλιά, πότε με διάφανα χάδια...
Είδαμε στο πεντάγραμμο του νότες έρωτα, νότες πάθους, νότες μίσους,νότες τυφλές, νότες ερειπίων και αδικίας, νότες με ολόχρυσα στεφάνια, νότες ζωής, νότες θανάτου, νότες από πίσσα, νότες από φως.
Σφουγγίξαμε τον ίδρωτά μας και συνεχίσαμε νότα - νότα να κάνουμε τραγούδια για τον κόσμο μας. Τραγούδια που ούρλιαζαν από θυμό, πόνο, απόγνωση, ανάγκες, τραγούδια που έδειχναν το φεγγάρι, τον ήλιο, τα άστρα, τραγούδια που μιλούσαν για αγάπη, χωρισμό, προδοσία.
Τραγούδια που ξεφύλλιζαν το αλφαβητάρι της ζωής μας.
Κάναμε τραγούδι το "αντίο", τη ρόδα των παιχνιδιών μας, την απορία, τα μπαλκόνια της ελπίδας, της προσδοκίας, τα "απαγορεύεται", τον πόλεμο, την ειρήνη, τη μάνα, τον πατέρα, το τώρα, το πριν, το μετά, την ανεργία, την απεργία, την επιβίωση. Τα τραγούδια του κόσμου μας δεν ζητιάνεψαν τίποτα,
μόνο μας ζήτησαν να τα τραγουδήσουμε ενωμένοι αγαπημένοι
με μια φωνή με μια ψυχή!...
Τι λέτε μήπως έφτασε η ωρα;

ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ

Σχόλιο από Skouliki: Ευχαριστώ πολυ την καλή μου φίλη Αννα Μπιθικώτση για την τιμή που μου κάνει επιτρέποντάς μου να δημοσιεύω εδώ μερικά από τα κείμενα της!

Η νεροχελώνα στα χέρια των παιδιών

Δύσκολες....

        

Δύσκολες που ειν οι νυχτιές
που οι μέρες δεν τις φωτίζουν
ξεχνάς τα όσα δεν φταις
αυτό ούτε το φανταζόσουν.......

Δύσκολες μέρες μοναξιάς
που κλείνουν σε σκοτάδι
έχεις στο φως τα μάτια ανοιχτά
ανοιχτά μένουν κι όλο το βράδυ

Δύσκολες ώρες μοναξιάς
δεν σου απολείπει πόνος
τότε δεν πρέπει να ξεχνάς
είσαι του εαυτού σου ο φόνος...

Δύσκολες ειναι όλες μου λες
του χωρισμού οι Κυριακές
μα ξέρω ότι η πίκρα ίδια μένει
όσο η μοναξιά μας επιμένει...

skouliki

21 Μαΐου 1864 Επίσημη ένωση Επτανήσων

            

Το πρωτόκολλο του Λονδίνου, μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Δανίας, με το οποίο επικυρώθηκε η εκλογή του Βασιλέως Γεωργίου Α', με ρητό όρο την Έπανένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, υπογράφηκε στις 13 Ιουλίου 1863. Στις 1η Αυγούστου υπογράφεται το πρωτόκολλο της παραχώρησης με την προϋπόθεση ότι θα συναινέσει η ΙΓ΄ Ιόνια Βουλή, η οποία και εκλέγεται ειδικά για το σκοπό αυτό.
Στην πανηγυρική συνεδρίαση της ΙΓ΄ Βουλής (5η Οκτωβρίου 1863) διαβάζεται το ψήφισμα για την Ένωση που είχε συντάξει ο βουλευτής Λευκάδας Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Με τις συνθήκες της 14/11/1863 και 17/5/1864 επισημοποιείται η παραχώρηση των Επτανήσων στην Ελλάδα
Στις 21 Μαΐου αναγγέλεται επίσημα από τον Άγγλο Αρμοστή η άρση της προστασίας, ο οποίος και παραδίδει στον απεσταλμένο της Ελληνικής κυβέρνησης Θρασύβουλο Ζαΐμη τα Ιόνια νησιά. Στη συνέχεια φθάνει στά Επτάνησα ο ἑλληνικός στρατός και αργότερα ο Βασιλεύς Γεώργιος Α' για επίσημη επίσκεψη.
Στις 19 Ιουλίου 1864 φθάνουν στον Πειραιά οι 84 Επτανήσιοι Βουλευτές και ο αθηναϊκός λαός τους υποδέχεται με ενθουσιασμό.


πηγη:http://www.greekroyalfamily.gr/

Από τον Αρκά: αραχνιάσαμε!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το μαντράκι στην Άνδρο

Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (1204), η Άνδρος παραχωρήθηκε στον ανιψιό του δόγη της Βενετίας, Μαρίνο Δάνδολο. Οι Βενετοί λοιπόν ναυτική δύναμη ήθελαν έναν ασφαλή τόπο για τα μικρά τους πλεούμενα, αλλα και για την φορτοεκφόρτωση εμπορευμάτων από τα ξύλινα σκάφη τους και τις μαούνες.

Έτσι σε βράχο που προεξείχε από την θάλασσα κατασκευάστηκε το μαντρακι. Έσκαψαν λοιπόν το βράχο και έφτιαξαν μια τεχνίτη κοιλότητα θάλασσας προστατευμένη από την κακοκαιρία. Στο τεχνητό αυτό λιμανάκι-λίμνη γινόταν όλη η εμπορευματική κίνηση της πόλης της Άνδρου. Το όλο έργο έγινε σκάβοντας τον βράχο με τεχνητά μέσα κι χωρίς την χρήση εκρηκτικής ύλης ( μπαρούτης ή δυναμίτιδας).

Τα χρόνια πέρασαν, τα πλοία έγιναν πιο ασφαλή και μεγάλα, οπότε η χρήση της κατασκευασθείσας αυτής κοιλότητας, το μαντρακι, άλλαξε χρήση. Έγινε χώρος πλυσίματος των δερμάτων στα ταμπάκικα. Ο χώρος έγινε ταμπάκικο. Επίσης χρησιμοποιήθηκε ως χώρος μπανιαρίσματος γυναικών, μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Πολύ πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε σαν αραξοβόλι για ψαρόβαρκες, όπως μαρτυρούν και τα δυο καπόνια που βλέπουμε σε παλιότερες φώτο.

 Σήμερα ο επισκέπτης αν βρει τον δρόμο για τον χώρο, θα δει μόνο το ένα καπόνι να στέκει εκεί προσμένοντας καρτερικά το τέλος του.

Το δεύτερο στήριγμα καπόνι αναπαύεται στο θαλάσσιο τάφο του...
 

Βλέπεις η ιστορία μας σταματά μόνο σε ότι έχει σχέση με χρήματα.....

ΣΦΕΝΔΑΜΟΣ ΒΑΡΙΕΓΚΑΤΑ το κρεμπράσινο

Κάνοντας μια βόλτα στην Πλατεία Μπουρνάζι στο Περιστέρι αττικής συνάντησα μια συστάδα μεγάλων δέντρων με δίχρωμα φύλλα. Έμοιαζε σαν ένα πελώριο
Φίκος Μπέντζαμιν.
Μετά όταν είδα από κοντά ότι ήταν άλλο είδος δέντρου πίστεψα πως  ειναι ένα άρρωστο δέντρο. Ένα δέντρο  με  αλλα κλαδιά τελείως πράσινα, αλλα ασπροπράασινα κι αλλα τελείως άσπρα!!!

!!!!

;

Την απορία μου την έλυσε η ομάδα αναγνωρίσεων στο ΦΒ (πάτα εδώ για να δεις).
Οι φίλοι μέσα στην ομάδα μου έδωσαν την απάντηση αβίαστα: ειναι Σφένδαμος νεγούνδιος, δίχρωμος ή καλύτερα:
ΣΦΕΝΔΑΜΟΣ ΒΑΡΙΕΓΚΑΤΑ, ΔΕΝΔΡΟ ΦΥΛΛΟΒΟΛΟ ΜΕ .ΧΡΩΜΑ ΦΥΛΛΩΜΑΤΟΣ ΚΡΕΜΠΡΑΣΙΝΟ....
Μια βόλτα στην πλατεία θα σας γοητεύσει με την παρουσία του σφένδαμου αυτού. Μην προσπερνάτε έτσι χωρίς να χαζεύετε την φύση γύρω σας.

Για να δείτε τα αποτελέσματα των εκλογών άμεσα.....

πάτα πάνω στην φώτο και θα δεις..
Περάστε τον δείκτη του ποντικιού στο χάρτη για συνοπτικά αποτελέσματα. Με κλικ εισέρχεστε στα αναλυτικά στοιχεία. Τα στοιχεία ανανεώνονται αυτόματα
http://ekloges2.bitsnbytes.gr/e14/enimerosi/a14.html

Άγρια σπαράγγια ομελέτα ....

Τώρα που πέρασε η εποχή των σπαραγγιών θυμήθηκα κι εγώ να βάλω εδώ πως τρώω τα σπαράγγια.
Η χρονιά καλά πήγε εφέτος στο μάζεμα άγριων σπαραγγιών. Δόξα το θεό βγήκαν πολλά κι εφέτος.
Τα σπαράγγια τα προτιμάω σε ομελέτα.

Πως το κάνω:
Αρχικά πλένω ελαφρά  τα σπαράγγια, και  τα στεγνώνω σε μια καθαρή βαμβακερή πετσέτα.
Τα κόβω  σε κομματάκια μήκους περίπου 1-2 εκατοστά.
Τα ρίχνω στο τηγάνι που έχει  ζεστάνει με λίγο λάδι.   

Μόλις αρχίσουν να μαραίνονται τα γυρίζω ( όχι πάνω από 1-2 λεπτά)
και ρίχνω από πάνω τα αυγά που έχω χτυπήσει με το πιρούνι ελαφρά μαζί με λίγο τυρί φέτα, πιπέρι και αλατάκι.
Όταν σφίξει η ομελέτα την γυρίζω από την άλλη, (εδώ το μυστικό μας είναι η βοήθεια του πιάτου).
Προσοχή: οχι μεγαλη ποσότητα σπαραγγιών, και αυγών, να μην γίνει καμιά χοντρή ομελέτα και δεν ψήνεται με τίποτα!
Άντε και καλή μας όρεξη!

Από την σκοτεινή φυλακή του κάστρου στην Χίο...

Λίγα μέτρα από την είσοδο του Κάστρου, την Μεγάλη Πύλη, εκεί μόλις περάσεις την στοά που σχηματίζουν τα τείχη βρίσκεις την Σκοτεινή Φυλακή. 

Σε αυτήν που οι Τούρκοι το 1822 κατά την επανάσταση και την σφαγή της Χίου, φυλάκισαν τους Έλληνες προκρίτους και μετά τους κρέμασαν ....

Μάρτυρας εκεί στον τοίχο της φυλακής στέκει μαρμάρινη πλάκα να μας θυμίζει τα ιστορικά αυτά γεγονότα που ορισμένοι θέλουν να μην θυμούνται...

    

"ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗΝ ΤΩ 1822 ΕΝΕΚΛΕΙΣΘΗΣΑΝ 74 ΧΙΟΙ ΠΡΟΚΡΙΤΟΙ ΚΡΑΤΗΘΕΝΤΕΣ ΟΜΗΡΟΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΕΚ ΤΑΥΤΗΣ ΤΗ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1822 ΜΕΤΑ ΔΕΙΝΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΝ ΑΠΗΧΟΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗΝ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΙΟΥ ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ 46 ΚΑΙ ΥΠΕΜΕΙΝΑΝ ΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΘΑΝΑΤΟΝ"
αυτά ακριβώς γράφει η μαρμάρινη αυτή πλάκα.....
Όχι δεν θα σας πω την ιστορία, αυτή μας την λέει η ζωή...