Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Το τυχερό αραποσίτι....

Όλοι έχουμε μάθει ότι το αραποσίτι είναι χρώματος κίτρινου....
Ανατρέχοντας στην μνήμη μου στις σελίδες του Ζητιάνου, ναι αυτό που είχε γράψει ο Καρκαβίτσας, κάπου πριν ξεκινήσει ο ζητιάνος τις κομπίνες του, ο συγγραφέας περιγράφει τις γυναίκες να ξεσπυρίζουν τα αραποσίτια. Ξάφνου μια κοπέλα πεταγεται επάνω γεμάτη χαρά κρατώντας στα χέρια της ένα κόκκινο αραποσίτι. Ήταν τάχα το τυχερό της καλαμπόκι!!!
Κάπως έτσι , σαν αυτά στην φώτο πρέπει να ήταν το τυχερό αυτό αραποσίτι.


Τα περίεργα αυτά πολύχρωμα αραποσίτια τα βρήκα σε σπίτι φίλου.
Μην με ρωτήσετε αν του έφερεν γούρι και τύχη. Απλά η ομορφιά τους άξιζε να τα έχει κρεμάσει εκεί ψηλά στον τοίχο....



Πράσινη οικολογική κουζίνα στην Χίο!

Σε πεζόδρομο στην πόλη της Χίου  θα συναντήσεις αυτήν την πράσινη οικολογική κουζίνα έτοιμη για χρήση από τους περαστικούς!!!
Ναι ειναι οικολογική και έχει μπριζωθει στο χώμα στο παρτέρι δίπλα, από εκεί παίρνει ενέργεια!!(χαχαχα)
Θα ήταν πολυ καλό να ήταν έτσι. Όμως σαν ιδέα ειναι πολυ καλή!
Εύγε σε αυτόν που στόλισε μια παλιά άχρηστη ηλεκτρική κουζίνα στον πεζόδρομο μετατρέποντας την σε πράσινη, έστω και αν δεν ειναι λειτουργική...

Ένας Λευκοτσικνιάς-Εgretta garzetta στην Άνδρο

Ένας ερωδιός καθημερινά περιτρέχει της ακτές της πόλης της Άνδρου ψάχνοντας για φαγητό. Τελικά φτάνει κάπου εκεί στο ποταμάκι με τις χήνες και τα παπάκια...
Ας δούμε όμως μερικά κοντινά πλάνα από την περιοδεία του αυτή!
στο ποτάμι...

κοντά στις πάπιες....

περνώντας από τα Βουλιαχτά...

από την καμάρα...

κάτω από τον Αφανή ναύτη!
                                  

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Τα αρχαία Τουρκικά!!!!!


Πρόσφατα επισκέφθηκα την Χίο. Ο δρόμος μου με έφερε σε καφέ της πόλης μέσα στο κάστρο της Χίου. Εκεί δίπλα στις καρέκλες και τα τραπεζάκια του καφέ βρίσκεται ενα τούρκικο νεκροταφείο...
Για τον τύπο γραφής στις επιτύμβιες στήλες ειχα την άτυχη έμπνευση να ρωτήσω τη σερβιτόρο του καφέ. 
    

Σερβιτόρος δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο ερωτώμενος για το τι ειναι ο χώρος αυτός άπαντα:
-Πρόκειται για αρχαία τουρκικά μνημεία και γράμματα αρχαία τουρκικά επάνω στις στήλες.....
-Αρχαία τουρκικά;;επανέρχεται ο ερώτων πελάτης και συνεχίζει να διευκρινίζει ο ερωτώμενος
-Ναι, αρχαία τουρκικά ειναι, δεν καταλαβαίνεις;;; όπως υπάρχουν αρχαία ελληνικά, υπάρχουν και τα αρχαία τουρκικά...
Φυσικά η συζήτηση σταμάτησε εκεί με ένα ασταμάτητο γέλιο αλλα κι έντονο προβληματισμό εκ μέρους μου για το τι γνωρίζουμε για την ιστορία μας....
Φυσικά οι Τούρκοι ειναι ευχαριστημένοι από τις επισκέψεις τους στο νησί όταν ακούν τέτοιες απαντήσεις από εμάς!
                    

Για την ιστορία:
Πρόκειται για μια μικρή έκταση, στην οποία ενταφιάστηκαν οι εξέχοντες Τούρκοι, από το 1822 ως το 1890. Εδώ βρίσκεται και ο τάφος του Καρά Αλή, ναυάρχου του τουρκικού στόλου, που βρήκε το θάνατο κατά την πυρπόληση της ναυαρχίδας του, από τον Κανάρη, το 1822. Ο περίτεχνος τάφος του ξεχωρίζει. Οι επιτύμβιες στήλες είναι πραγματικά καλλιτεχνήματα, επηρεασμένα από την τέχνη του τουρκικού μπαρόκ, αλλά και την ελληνική λαϊκή γλυπτική. Το οθωμανικό νεκροταφείο έχει κηρυχθεί διατηρητέος ιστορικός χώρος.

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Γιατί πρέπει να γελάμε....

        
 Πάει ο Τοτός στην Αννούλα και της λέει :
-Έλα σπίτι μου να ακούσουμε μουσική...
-Α, δεν ξερω αν θα μ αρεσει...!
-Έλα μωρέ, και αν δε σ αρέσει ντύνεσαι και φεύγεις.

Σχόλιο από Skouliki: Δεν γελάσατε;;; χμ κάντε κλικ ΕΔΏ για περισσότερο γέλιο!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Οι κύκνοι στο Παραπόρτι Άνδρου γέννησαν..

Πέρασαν οι γιορτές , έφυγε ο πολύς κόσμος και ετσι εμφανίστηκαν οι κύκνοι με τα μικρά τους...
Υπερπροστατευτικοί οι γονείς με τα 6 μικρά κυκνάκια....







καλή τύχη να έχουν, να μας ζήσουν!!!!!!!!!!!!!!!!

Άι Στράτης

Ο Άι Στράτης απο την ομάδα :
KEIMENO: ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΜΙΩΤΗΣ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΚΡΑΝΗΣ  , ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΑΛΙΟΥΡΗΣ

Ο Άγιος Ευστράτιος ή κοινώς Άι Στράτης είναι ένα νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου νότια της Λήμνου. Διοικητικά ανήκει στη περιφερειακή ενότητα Λήμνου, της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Έχει έκταση περίπου 44 m2 με ψιλότερη κορυφή το βουνό “Σημάδι” με ύψος 290 m. Το έδαφος του, όπως και αυτό της Λήμνου, είναι ηφαιστειογενές και έντονα λοφώδες, γεγονός που δημιουργεί απότομους γκρεμούς κατά μήκος της ακτογραμμής στην ανατολική πλευρά κυρίως. Από την άλλη, η δυτική πλευρά καλύπτεται από κοιλάδες που καταλήγουν στις ακρογιαλιές δημιουργώντας υπέροχες παραλίες με χρυσίζουσα άμμο. Επιπλέον πάνω στο νησί δεν παρατηρούνται στάσιμα ή τρεχούμενα νερά όπως λίμνες και ποτάμια. Από τη Λήμνο απέχει περίπου 18 ν.μ., απόσταση που διανύεται καθημερινά σχεδόν, την θερινή περίοδο, από καραβάκι. Βέβαια, καθώς η απόσταση είναι μικρή μπορεί κάποιος, αν διαθέτει ένα καλά επανδρωμένο σκάφος - όπως ένα φουσκωτό - να φτάσει ως το νησί.
Στον Άι Στράτη υπάρχει ένας μόνο οικισμός με 270 κατοίκους, σύμφωνα με τη τελευταία απογραφή του 2011. Το χωρίο αυτό χτίστηκε το 1968 από τη δικτατορική κυβέρνηση του Γ. Παπαδόπουλου, μετά το καταστροφικό σεισμό του ίδιου έτους, ο οποίος κατεδάφισε το προηγούμενο χωρίο που βρισκόταν στις πλαγιές των βουνών. Με τις ζημίες που προκλήθηκαν αποφασίστηκε από τη κυβέρνηση να ισοπεδωθεί το χωρίο και να χτιστεί ένα νέο δίπλα στο λιμάνι, με άτοκα, μεγάλης διάρκειας δάνεια που παραχωρήθηκαν στους κατοίκους.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο προηγούμενος οικισμός ήταν χτισμένος από πέτρά, κατά τις αρχές της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του βορείου Αιγαίου. Το σημερινό χωριό δίνει στον επισκέπτη την εντύπωση του γραφικού - νοσταλγικού αιγιακού παραθαλάσσιου χωριού. Οι κάτοικοι του ασχολούνται, κατά κύριο λόγο, με την αλιεία και τη κτηνοτροφία, στοιχεία που συναντάμε επίσης πολύ έντονα και στη Λήμνο.

Στις μνήμες των περισσότερων Νεοελλήνων όμως, ο Άι Στράτης έχει αποτυπωθεί ως τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων. Την αρχή έκανε το 1929 η κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου με το περίφημο νόμο “περί ιδιωνύμου αδικήματος”, ενώ ακολούθησε η δικτατορία του Ι. Μεταξά, κατά τη διάρκεια της οποίας το φαινόμενο έλαβε εκτεταμένες διαστάσεις με τις αθρόες εκτοπίσεις πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Σημειώνουμε ότι κατά τη περίοδο της γερμανικής κατοχής οι εξόριστοι υπέφεραν τα πάνδεινα, ενώ πέθαναν 33 κομουνιστές κρατούμενοι. Από την απελευθέρωση μέχρι και το 1964, οπότε και έκλεισε το “Στρατόπεδον Πειθαρχημένης Διαβίωσης Εκτοπισμένων”, το νησί απετέλεσε το μαζικότερο τόπο εξορίας πολιτικών κρατουμένων. Υπολογίζεται περίπου ότι πέρασαν από το 47’ μέχρι και το 64’, 7.000 κρατούμενοι. Ανάμεσα του παρευρέθησαν προσωπικότητες όπως ο Σ. Ρίτσος, ο Τ. Λιβαδίτης, ο Μ. Λουντέμης, ο Μ. Κατράκης, ο Η. Ηλιού, ο Κ. Γαβριηλίδης και πολλοί άλλοι.
Κοιτώντας όμως βαθύτερα στη Ιστορία ανακαλύπτουμε πως το νησί κατοικείται ήδη από τους μυκηναϊκούς χρόνους, καθώς έχουν βρεθεί στην ανατολική πλευρά ευρήματα που το πιστοποιούν. Τέλος ξεχωρίζουν οι τοίχοι των αρχαίων χρόνων και οι ελληνιστικοί τάφοι γύρω από το Λιμάνι.


Ai Stratis
Saint [Eystratios] or commonly [Ai] [Stratis] is a island of north-eastern Aegean of southernly Limnos. Administratively it belongs in the regional unit of Limnos. It has extent roughly of 44 m2 with taller mountain the “Mark” with height 290 m. His ground, as that of Limnos, is intensely hilly, so this creates abrupt precipices in the Eastern side mainly. The western side is covered by valleys that lead in beautiful beaches with sand. Moreover in the island didin’t observed by stagnant or running waters as lakes and rivers. From Limnos it abstains roughly 18 [n].[m]., distance that is covered daily, mostly in the summer, by ship. Of course, anyone could easily travel it, if he allocates a well manned ship. In Agios-Eustratios exists one only settlement with 270 residents, according to the last inventory 2011. This village was built in 1968 from the dictatorial government of G. Papadopoylos, after a devastating earthquake, which demolished the previous village. With the damages that was caused it was decided by the government to build a new village next to the harbor , with interestly -free, big duration loans that were granted in the residents. The previous settlement was built mainly from stone, at the beginnings of traditional architecture of northern Aegean. The current village gives in the visitor the impression of a graphic - nostalgic coastal village. His residents deal, mainly, with the fishery and the farming, elements that we very intensely meet also and in Limnos. However In the memories of most Greeks , [Ai] [Stratis] has been impressed as place of exile of political detainees. The beginning has been made in 1929 by the government of [E.Benizelos] . Afterwards the dictatorship of [I.Metaxas], which ordered the massive deportations of their political opponents. We mark that at the period of
German possession the banished suffered very badly(33 “prisoners” died). From the release until 1964, when the “Camp of Disciplined Existence Displaced” closed , the island constituted the most popular place of exile of political detainees. It is calculated that from the 47' until 64', personalities as [Ritsos], [Libaditis], [Loyntemis], [Katrakis],[ Hliou] [Gabriilidis] and a lot of other have passed. Looking at however deepest in the History we discover that the island existed also in the years that also mykynes lived. Discoveries have found in the Eastern side that certifying it. Finally the walls of ancient years and the Hellenistic graves round the harbor distinguish.

KEIMENO: ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΜΙΩΤΗΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΚΡΑΝΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΑΛΙΟΥΡΗΣ

πηγη:limnos1picture1000words 

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Κανταφη: Είναι άνοιξη, εγώ να μην ερωτευτώ δηλαδή;;

Εντάξη: ίσως μου ειναι λίγο μεγαλύτερη....
Αλλά η Πέρλα ειναι και φίρμα.... τι να κάνουμε;;;



και δεν της είμαι και αδιάφορος.... χαχαχα



Υστερόγραφο απο Skouliki:

1. Φυσικά αντιλαμβάνεστε οτι πρόκειται περι αστείου για το μέγεθος του Κανταφη.......
2. Χωρίς πλάκα η Πέρλα ειναι πολυ καλό σκυλί, οχι ότι ο Καντάφη πάει πίσω....

Χριστός Ανέστη!!!


Χρόνια πολλά!


Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Η υποκρισία μας Χριστιανοί! : από τον Δ. Λιαντίνη

        

«Η υποκρισία των χριστιανών μας είναι καθημερινή και βραδυνή και μεσημβρινή. Μας παραστέκει όπως το νερό που πίνουμε, και μας κυκλώνει όπως ο αέρας που ανασαίνουμε.
Παράδειγμα. Στο χωριό Μαύρη Τρύπα ένας τοκογλύφος έσπρωξε τον οφειλέτη του στην απόγνωση. Κρεμάστηκε στην πόρτα του σπιτιού του. Με τρία παιδάκια μέσα. Δεν είχε να πληρώσει τα χρέη.
Σαν του είπαν πως εξαιτίας του σκοινιάστηκε ο άνθρωπος, εκείνος αγανάχτησε, σήκωσε τα χέρια του παλαβά, και φώναξε:
- Ποιος θα μου δώσει τα λεφτά μου τώρα;
Από τη σύγχυση και την οργή του πήγε ο ψυχοβγάλτης στα εικονίσματα ν’ ανάψει το τσιγάρο του στη φλόγα του καντηλιού. Να γλιτώσει και το σπίρτο.
Εκεί ήταν που λαδώθηκε το χαρτί στην άκρη του τσιγάρου του από το λάδι του καντηλιού. Σαν το είδε ο τοκογλύφος γονάτισε και άρχισε να ικετεύει:
- Συγχώρα με Χριστέ! Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, κι αρτεύτηκα. Οι καμπάνες χτυπούν λυπητερά το σταυρό σου, κι εγώ κατάλυσα τη νηστεία. Ήμαρτον ο αμαρτωλός.
Τέτοιοι είμαστε οι πλείστοι χριστιανοί. Και το χειρότερο δεν το ξέρουμε. Και το χείριστο δεν θα το μάθουμε ποτές.
Ο Ιησούς Χριστός ονομάζει υποκριτές τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Αλλά ποιοι είναι αυτοί; Πρώτον είναι εκείνοι που τον εσταύρωσαν. Και δεύτερον είναι οι θεολόγοι και οι παπάδες της εποχής του. Είναι το ιερατείο κάθε εποχής. Που έχει στα χέρια του τα δύο φοβερότερα όπλα. Το όπλο της υποκρισίας, και το όπλο του θεολογικού μίσους. Το odium theologicum.»
Δημήτρης Λιαντίνης - "Τα Ελληνικά".

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel José García Márquez

          

Ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάσταση του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του:

Αντιγράφω μια επιστολή του Μαρκές:
 «ΑΝ ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωής, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεπτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
 Θα έδινα αξία στα πράγματα όχι γι’ αυτό που αξίζουν αλλά γι’ αυτά που σημαίνουν.
 Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φως. 
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν, θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν.
ΘΕΕ μου, αν μπορούσα θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. 
Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ, πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σεράτ. 
Θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη Σελήνη.
ΘΕΕ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωής… 
Δεν θα ήθελα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ, θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστεύει ότι είναι η αγαπητή μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
 Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. 
ΣΤΟ μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα μόνο του να πετάει. 
Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. 
 ΕΜΑΘΑ τόσα πράγματα από σας τους ανθρώπους, έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
 ΕΜΑΘΑ πως, όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του για πρώτη φορά τα δάχτυλα του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. 
ΕΙΝΑΙ τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν, αλήθεια, πολύ, γιατί θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σε αυτή την βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθάνω.
ΝΑ λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέπτεσαι. 
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφικτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. 
ΑΝ ήξερα πως αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά να σου δώσω κι άλλο. 
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούσω ξανά και ξανά.
 Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σε έβλεπα, θα έλεγα… σ’ αγαπώ και δεν θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.
ΥΠΑΡΧΕΙ πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει. Αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θέλω να σου πω πόσο σ’ αγαπώ και πως ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
ΤΟ αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος, σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους τελευταίους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό, μην περιμένεις άλλο, κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου. Πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι και φέρσου τους καλά. Βρες χρόνο για να τους πεις “συγγνώμη, συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ, ευχαριστώ” και όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις…. 
ΚΑΝ’ ΤΟ σήμερα, γιατί, αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία».

Gabriel José García Márquez

Χριστέ μου σε παρακαλώ...

       

Χριστέ σε σταύρωσαν γιατί
έπρεπε έτσι η ανθρωπότης να σωθεί
με την ανάσταση σου ηχηρή
που δυο χιλιάδες χρόνια διαρκεί!

Χριστέ που κάθισες και στο σταυρό
Ξέρω, νιώθεις το βάσανο μου
ποτέ όμως εγώ δε θα αναστηθώ...
θα φύγω με το παράπονο μου;;

Με χίλιους σταυρούς που έκανα
σε εσέ, κι άλλες τόσες μετάνοιες
θαρρείς πως άγιος θα έφτανα
χαράς να ακούω μόνο καμπάνες.

μέσα μου όμως πάντα ηχούν
τύμπανα πόνου, αχ με τρυπούν
σκέψεις πικρές μου τριγυρνούν
όσες μέρες έζησα φτάνουν , αρκούν!!

Χριστέ, για πες μου σε εκλιπαρώ
από τις πικρές σκέψεις πως θα βγω
δωσ΄ μου στα χείλη γέλιου σημάδια
πάψε την καρδιά μου να είναι άδεια.

skouliki

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου








Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Φλόμος ή Βερμπάσκο

Δεν σας λέω ψέματα, όχι δεν σας φλόμωσα στις υπερβολές, ειναι ένα είδος φλόμου κι αυτό!
Φλόμος Βερμπάσκο που δεν εχει καμία σχέση με παρασθησιογονα αλλα αντίθετα ειναι ένα πολυ καλό βότανο φιλικό προς τον άνθρωπο
Η ονομασία φλόμος, εκτός από το Βερμπάσκο, λέγεται και για το Ευφόρβιο του Σιβθόρπιου καθώς και για το Ευφόρβιο το πλατύφυλλο ή γαλατσιδα....
Verbascum





Φλόμος ένα άρθρο  απο την ιστοσελίδα  herb 

Βιότοπος – περιγραφή:
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Verbascum thapsus (Φλόμος ο θάψος). Ανήκει στην οικογένεια των Σκροφουλαριειδών. Στη ώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες φλόμος, μελισσαντρό, βερμπάσκο, καλάνθρωπος, γλώσσα, σπλόνος, λαμπάδα του Αγίου Ιωάννη, αγκάθαρος, αλισφακιά, αλεπουκιά, αϊκέρι, ασπίωνας. Η ονομασία φλόμος, εκτός από το Βερμπάσκο, λέγεται και για το Ευφόρβιο του Σιβθόρπιου καθώς και για το Ευφόρβιο το πλατύφυλλο (που χρησιμοποιούν στο ψάρεμα, γιατί περιέχει ουσίες που εμποδίζουν τα ψάρια να αναπνεύσουν από τα βράγχια και ανεβαίνουν στην επιφάνεια). Με την ονομασία καλάνθρωπος αποκαλείται και ο Μανδραγόρας.
Είναι φυτό κοινό σε Ευρώπη και Μικρά Ασία. Πολλαπλασιάζεται μόνο του σε όλη την Ελλάδα και αναπτύσσεται σε χέρσα εδάφη, αναχώματα, ξηρά λιβάδια, χαλάσματα, ερείπια, ανάμεσα σε βράχους και στις άκρες των αγροτικών δρόμων.
Είναι φυτό διετές που φτάνει από 50 έως 120 εκατοστά ύψος. Είναι απλό ή πολυδιακλαδιζόμενο. Τα φύλλα του είναι μεγάλα, ακέραια, μακρόστενα, λογχοειδή, παχιά, μαλακά, σκεπασμένα με γκριζοκίτρινες τρίχες. Τα άνθη είναι κίτρινα, με διάμετρο 2 έως 2,5 εκατοστά σε μακρόστενο στάχυ. Ο καρπός είναι κάψα ωοειδής, κάπως μυτερή. Οι σπόροι είναι μικροί, και ακανόνιστοι. Υπάρχουν 44 τουλάχιστον είδη του φυτού στη χώρα μας με παρόμοιες θεραπευτικές ιδιότητες όπως το Βερμπάσκο το πυκνανθές ή θαψίμορφο (το συναντούμε με τα ονόματα αλεπούσι, αλεπούκια, αλεπούσια), το Βερμπάσκο το μέλαν ή κολλώδες (το συναντούμε με τις ονομασίες μέλαινα, φλόμος, φλομόχορτο, αγριοσπλόνος, μελισσανδρύ, καλανδρούδια), το Βερμπάσκο το θαψοειδές (το συναντούμε με την ονομασία άγρια δενδρομολόχα), ο Θήλυς ή Κυματόφυλος (κοινώς φλασκίνα ή αβδελόχορτο ή μελίσαντρος), η Σίλφη (κοινώς σπειρί ή αγιαννόχορτο ή αγριόσπλονος)κ.α. Ένα άλλο είδος είναι το Verbascum undulatum (Βερμπάσκο το κυματώδες), το οποίο είναι το θηλυκό βερμπάσκο) τα άνθη του οποίου αν τα τρίψεις πάνω στις μυρμηγκιές τις περιορίζουν. Το είδος Verbascum densiflorum περιέχει ιριδοειδή γλουκονικά παρόμοια με αυτά του Πλαντάγκο, τα οποία έχουν την ιδιότητα να διεγείρουν την αποβολή του ουρικού οξέως από τα νεφρά.

Ιστορικά στοιχεία:
Ο φλόμος ήταν βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης αποκαλούσε Το φυτό βερμπάσκο το μέλαν. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη ρίζα του φυτού σε περιπτώσεις αναπνευστικών προβλημάτων, διάρροιας, κράμπας, φλεγμονών των ματιών και ως επουλωτική. Ο Πλίνιος (77 μ.Χ.) αναφέρει πως «τα υποζύγια που δεν υποφέρουν μόνο από βήχα, αλλά και από σπασμένα πλευρά, ανακουφίζονται αν πιουν λίγο από το βότανο αυτό».
Στη λαϊκή ιατρική του τόπου μας γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού και το χρησιμοποιούσαν κύρια για διαταραχές του αναπνευστικού. Επίσης μούσκευαν άνθη του φυτού σε ελαιόλαδο για μερικές μέρες και χρησιμοποιούσαν το λάδι κατά της ωτίτιδας υπό μορφή σταγόνων για τα αυτιά.
Παράλληλα το χρησιμοποιούσαν για τη δημιουργία χρωστικής που βάφει τα υφάσματα κίτρινα, πορτοκαλί ή καφέ.
Τα φύλλα τα χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν ως υποκατάστατο του καπνού, ενώ το τριχωτό χνούδι από τα φύλλα το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν φυτίλια για τις λάμπες πετρελαίου.
Στην Κρήτη το βότανο το ονομάζουμε μελισσαντρού. Οι χωρικοί έλεγαν για το φυτό ότι «κλαίει η Μελισσαντρού» γιατί το φυτό έχει την ιδιότητα όταν κτυπήσεις τον βλαστό με ένα ξυλαράκι να ρίχνει τα άνθη του μέσα σε 30 έως 60 δευτερόλεπτα. Τα παιδιά κτυπούσαν το φυτό λέγοντας «Μελισσαντρού, Μελισσαντρού, Μέλισσα κακομοίρα, τον άντρα σου σκοτώσανε και τα παιδιά σου πήραν και συ φορείς τα κίτρινα, βγάλε τα κακομοίρα». Η πτώση των ανθέων είχε απασχολήσει την Βοτανική Επιστήμη από το 1824 όπως αναφέρει ο Σπ. Μηλιαράκης στο «Εγχειρίδιο Βοτανικής».

Συστατικά-χαρακτήρας:
Το βότανο είναι ελαφρώς γλυκό, δροσερό και υγρό. Περιέχει γλίσχρασμα, κόμμι, σαπωνίνες, κιτρινόχρωμο πτητικό έλαιο, οξύ όμοιο με το ελαϊκό, μαλικό και φωσφορικό ασβέστιο, οξικό κάλιο, σάκχαρο, χλωροφύλλη, κίτρινη χρωστική (κροζετίνη, ξανθοφύλλη), ρητινώδη ύλη, μεταλλικά στοιχεία, φλαβονοειδή (εσπεριδίνη, βερβασκοσίδη), γλυκοσίδια (οκουμπίνη κ.α.).

Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:
Το φυτό ανθίζει από Μάιο έως Σεπτέμβριο. Συλλέγεται όλο το καλοκαίρι. Για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες χρησιμοποιούνται τα ξηρά άνθη και φύλλα του φυτού κύρια, αλλά και η ρίζα. Τα φύλλα συλλέγονται πριν πάρουν καφέ χρώμα. Τα ξηραίνουμε στη σκιά. Αν το ξηρό βότανο βρεθεί σε υγρό περιβάλλον τα άνθη γίνονται καφέ και χάνουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, ήπιο διουρητικό, ήπιο ηρεμιστικό και επουλωτικό. Τα άνθη είναι ευεργετικά για το αναπνευστικό σύστημα. Τονώνουν τις βλεννογόνους μεμβράνες του αναπνευστικού, μειώνοντας τις φλεγμονές και διεγείροντας την παραγωγή υγρών, διευκολύνοντας έτσι την απόχρεμψη.
Θεωρούνται ειδικό ίαμα για τη βρογχίτιδα, όταν υπάρχει έντονος βήχας με ερεθισμό του λαιμού. Συνδυάζεται άριστα με το Μαρρούβιο, το Βήχιο και τη Λομπέλια για τη θεραπεία της βρογχίτιδας.
Οι αντιφλεγμονώδεις και μαλακτικές ιδιότητες κάνουν αποτελεσματικό το φυτό σε περιπτώσεις φλεγμονής της τραχείας και άλλων παρόμοιων καταστάσεων.
Δρα θετικά σε παθήσεις του εντερικού σωλήνα και των ουροφόρων οδών.
Για εξωτερική χρήση έγχυση εν ψυχρώ του βοτάνου σε ελαιόλαδο είναι εξαιρετικό για να καταπραΰνει και θεραπεύσει κάθε φλεγμένουσα επιφάνεια στην επιφάνεια του δέρματος.
Το αφέψημα των φύλλων βοηθά εξωτερικά σε πλύσεις για περιπτώσεις διάρροιας και δυσεντερίας, για επαλείψεις εγκαυμάτων, κνησμών ή λειχήνων, ενώ το ίδιο αφέψημα είναι καθαρτικό, υπακτικό. Τονώνει και καθαρίζει τα μάτια και κατευνάζει τις φλεγμονές των βλεφάρων.
Αν και βασικά χρησιμοποιούμε φύλλα και άνθη, οι ρίζες δεν έχουν λίγες ιδιότητες. Οι ρίζες τεμαχισμένες και ξεραμένες γίνονται πολύ καλό διουρητικό αφέψημα, το οποίο είναι εξ ίσου αποτελεσματικό κατά των παθήσεων του στήθους, κατά του βήχα και κατά της υπερβολικής βλέννας, των φλεγμονών του στόματος και του λάρυγγα.
Στην ομοιοπαθητική το χρησιμοποιούν για τους ίδιους λόγους που αναφέραμε καθώς επίσης και για τα παιδιά που συνεχίζουν να έχουν νυκτερινή ενούρηση όταν μεγαλώνουν.

Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε μία με δύο κουταλιές του τσαγιού ξηρά φύλλα ή άνθη και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10 έως 15 λεπτά. Το ρόφημα το πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.
Σε βάμμα η δοσολογία είναι από 1 έως 4 ml τρεις φορές την ημέρα.
Σε κατάπλασμα (με γάλα) τα φύλλα χρησιμοποιούνται κατά των πόνων από αιμορροΐδες και κατά των εξωτερικών φλεγμονών (καλόγερων, εξανθήματα κ.α.)
Σε γαργαρισμούς σε συνδυασμό με ξύδι ή μέλι για στηθικά νοσήματα και παθήσεις του λαιμού.
Σε ίδιες ποσότητες με το φασκόμηλο μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στο μπάνιο για την αντιμετώπιση των ρευματισμών.

Προφυλάξεις:
Το έγχυμα των ανθέων θέλει προσεκτικό σούρωμα για να μην περάσουν οι μικρές τρίχες που μπορούν να ερεθίσουν τον λαιμό και να προκαλέσουν βήχα.

*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα
πηγή άρθρου: http://www.herb.gr/

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Ενα όμορφο κίτρινο σκυλάκι

                     Και μες την άνοιξη βλέπεις να ξεπροβάλει εμπρός σου ένα πανέμορφο κίτρινο σκυλάκι ( το λουλούδι ντε)
Εκείνο που ίσως σου προκαλέσει εντύπωση ειναι η..γλάστρα του: ο κορμός ενός φοίνικα!!!
Και εδώ ειναι που αναρωτιέσαι:

                     
Καλά, εγώ το προσέχω, το φυτεύω μέσα σε γλάστρες σε κήπους και αυτό κινδυνεύει να μεγαλώσει. Τώρα αυτό μόνο του αναπτύχθηκε μέσα σε μηδέν χώμα, με μηδέν πότισμα από άνθρωπο, μηδέν περιποίηση.... Γιατί μου τα κάνει αυτά η φύση;;;;
Παίζει με τα νεύρα μου ή θέλει να μου αποδείξει πόσο άσχετος κηπουρός μπορει να ειναι ο άνθρωπος;;;;



Πασχα....λίτσα!!!!

Ούτε το Πάσχα λείπει απο την άνοιξη, ούτε και οι πασχαλίτσες....


Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Γίγαντας μισής ριξιάς...

      

Μέσα στην φαντασία μου εσύ
είχες την όψη την πολύ τρανή
Από τα κείμενα μου είχες βγει
ένας γίγαντας γεμάτη από ζωή!

Το είδωλο σου στέκει εκεί ψηλά
για μεγαλεία ποτέ δεν μας μιλάς
μα κάθε πράξη σου απλά
δείχνει πως ξέρεις να αγαπάς….

Απορώ όμως που σε είδα από κοντά
πως η πελώρια σου καρδιά, χωρά
σε ένα κορμί μικρο: μισή ριξιά
κι όψη παιδιού για σκανταλιά….

skouliki