Το χειμώνα όταν θέλεις κατι γλυκό της ώρας μια εύκολη γλυκιά και χορταστική απάντηση έρχεται από την συνταγή αυτή.
Το χειμώνα στα προηγούμενα χρόνια ειδικά στη Ζάκυνθο όταν ήθελαν κάτι να ζεσταθούν αλλά και να κοπάσουν την λιγούρα έκαναν γλαουνες...
Η παρακάτω συνταγή ειναι από την συνχωρεμένη τη θεία μου την Ειρήνη...
Την παραθέτω αυτή την συνταγή λόγω της απλότητας της αλλά και του χρόνου ετοιμασίας.
Υλικά για 4-5 μερίδες:
μισό κιλό αλεύρι για όλες τις χρίσεις
μισό κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του τύπου φαρίνα απ
ένα ποτήρι σταφίδες μαύρες
μια κουτάλια σούπας γλυκάνισο
μια κουτάλια ζαχαρη
μια κουταλιά αλατι
νερό χλιαρο
εκτέλεσή:
Ρίχνουμε τα υλικά σε μια λεκάνη και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι καλά να αναμειχθούν όλα τα υλικά ομοιόμορφα
Αρχίζουμε και ρίχνουμε το χλιαρό νερό ανακατευοντας το μείγμα μέχρι να γίνει παχύρρευστο....
Βάζουμε σε δυνατή φωτιά ένα τηγάνι με αρκετό λάδι....
Οι παραδοσιακές τηγανίτες-γλαούνες τηγανίζονταν σε γνήσιο ελαιόλαδο... Εσείς αν θέλετε χρησιμοποιειται και άλλα σπορέλαια αλλά νομίζω η γευση του ελαιόλαδου δεν αντικαθίσταται με κανένα άλλο.... αν και πολλοί το θεωρούν βαρύ στη γευση στο τηγάνισμα.
όταν ζεστάνει το λάδι με ένα καθαρό κουτάλι βρεγμένο ρίχνουμε κουταλιές από το μείγμα μας.
σε 2-3 λεπτά έχουν φουσκώσει οι τηγανίτες και φαίνονται να ροδίζουν στα πλάγια... Τότε με μια τσιμπίδα η μια τρυπητή κουτάλα γυρίζουμε τις τηγανίτες για να ψηθούν και από την άλλη πλευρά.
Σε 2-3 λεπτά ελέγχουμε αν πήραν χρώμα και από την άλλη πλευρά και τους βγάζουμε απο το τηγάνι.
συνεχίζουμε να τηγανίζουμε μέχρι να τελειώσουμε όλο το μείγμα μας
σερβίρονται με ζαχαρη κρυσταλλική, αλλά πιο υπέροχη γευση έχουν με πετιμέζι η με μέλι..
Η θεία μου έλεγε μην ξεκινήστε να τρώτε πριν τελειώσει το τηγάνισμα για να μην πιουν το λάδι απο το τηγάνι οι τηγανίτες... Αν και νομίζω οτι για να μην πίνουν το λάδι οι τηγανίτες πρεπει η φωτιά να ειναι απλά δυνατή και το λάδι καυτό....
