Φθινοπωρινό φεγγάρι

   

Το φεγγάρι του Σεπτέμβρη
Έψαξε κι εδώ να με έβρει
Φώτισε τα κύματακια
Και τα στέλνει για νανάκια

Σύννεφα δεν το εμποδίζουν

Το Βλέπουν και παραμερίζουν

Το αφήνουν να περάσει

Να φωτίσει όλη τη πλάση 

Το φεγγάρι χρυσαφίζει
Πάλι η φύση ζωγραφίζει
Ποια εικόνα και ποιο κάδρο
Ομορφότερο του να βρω;

Όσο πάει κι ανεβαίνει

Τα νερά τα ομορφαίνει

Δίνει χρώμα στο σκοτάδι

Κι ας κρυώνει πια το βράδυ

Κι αν φυσάει βοριαδάκι
Κι αν κρυώνω λιγουλάκι
Κάθομαι να απολαύσω
Το φεγγαρι στο σουλάτσο

Κρύο το αεράκι φτάνει
Μα του φεγγαριού η πλάνη
Με έκανε να στέκω έξω
Θεέ μου πόσο θέλω να χαζεψω...

Skouliki

Ευρουσιές Άνδρου

Κάποτε ήταν ένα ζωντανό.χωριο με νέους και νέες....

Σήμερα εγώ θα το χαρακτήριζα έναν ωραίο βιότοπο και ωραίο προορισμό για τους περιπατητες ..

  ξεκινάς από το μονοπάτι στη δεξαμενή πάνω από στραπουργιες.

Πρώτα συναντάς στο.μονοπατι το εξωκκλήσι των Ταξιαρχών.

    

 Προορισμός μου όμως ήταν το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στις ευρουσιές.

   Πριν φτάσεις στο ξωκλήσι συναντάς το ποταμάκι που τρέχει νερό χειμώνα και καλοκαίρι.

 

   

    

  

    

   

     

  

   

   

   

   

 

 

Οι φώτο είναι πολύ φτωχές και τα λόγια λίγα για να περιγράψω το περιβάλλον εκεί 

Θα ευχαριστήσω τους Βαγγέλη και Ειρήνη που φροντίζουν το ξωκλήσι εκεί και μας καλούν στην εορτή που γίνεται κάθε χρόνο....

Η πεζοπορία άξιζε τον κόπο....

Skouliki

Φθινοπωρινές αναπολήσεις

Φθινόπωρο κι αναπολώ
Το καλοκαίρι τι σκληρό
Όλα τα όνειρα καμένα
Κι απ τον ήλιο ξεβαμμένα

Κι αν ο καιρός στεναχωρεί
Ίσως η θλίψη υποχωρεί
Με μια βροχούλα αν πλυθεί
Και κάτι αισιόδοξο φανεί

Κι όμως Σεπτέμβρη ξεκινά
Μια νέα αρχή μια χρονιά
Αφού το καλοκαίρι έχει χαθεί
Κάτι καλό θεέ μου να μας βρει....

Κάθε φθινόπωρο μπορώ
Ξεκάθαρα να ασχοληθώ
Με του καλοκαιριού τα πτώματα
Που όλα έχουν ονόματα:

Όνειρα ελπίδες προσδοκίες
Πόσες χαμένες ευκαιρίες
Πόσα φεγγάρια πληγωμένα
Που ξέχασαν μόνο εμένα....

Φθινόπωρο με νέα αρχή
Με τ όνειρο να μη βραχεί
Σχέδια να κάνω στη ζωή
Μα μέσα σε όλα εισαι κι εσύ.
Skouliki

Ο αγώνας της σταφίδας

Μαύρη σταφίδα η ο μαύρος χρυσός της Ζακύνθου κάποτε.
2023 μια χρονιά σκέτη καταστροφή για την παραγωγή του καρπού αυτού κι οχι μόνο.
Η παραγωγή πήγε υπέρ πίστεως. Οι περισσότεροι παραγωγοί δεν μπόρεσαν καν να απλώσουν ένα αλώνι. Κάποιοι ποιο τυχεροί μπόρεσαν να βγάλουν το ένα τέταρτο της παραγωγής που έβγαζαν κανονικά ...
Ένταξη θα πεις έχει ο θεός....

Οι βασιλικοί προοδεύουν αν και διστακτικά

Αυτός ο βασιλικός ειναι από περισι και είχε επιζήσει από το χειμώνα
Από αυτόν έκοψα κλαδάκια και έβαλα όλους τους άλλους εκτός από τον αγιορείτικο που έκλεψα κλαδάκι από αλλου..

Φάντασμα τί θες

  

Ήρθε ένα φαντασματάκι
Και με τάραξε λιγάκι
Φώναζε με αγωνία
Από εκείνη τη γωνία

Είπε το όνομα μου δύο φορές
Γύρω δεν άκουγες άλλες φωνές
Σαν να ζήτησε βοήθεια
Τι να είναι στα αλήθεια;

 θέλει πια να λυτρωθεί
Από τούτη τη ζωή
Ποιος τη χάρη θα του κάνει
Στο μυαλό μου κάτι φτάνει...

Διάλεξε εμέ τον βλάκα
Που τα παίρνω όλα στη πλάκα;
Θέλει πάλι να μου πει
Πόσο σκάρτη είν' η ζωή;

Φαντασματακι
Τι με θέλεις; δεν φοβάμαι
Φάντασμα εγώ λυπάμαι
Που δεν μπόρεσες να βγεις
Από τη σφαίρα της ζωής

Skouliki

Καλημέρα με καύσωνα

 

Τι μου λέει τι τζιτζίκι

    

Τα τζίτζικια μου φωνάζουν
Απ' τα δέντρα που αράζουν
Λένε κάτσε να ξεκουραστείς
Λίγο τη ζωή σου να χαρείς

Ποια νομίζουν σαν χαρά;
Της ζωής τη μοναξιά;
Ποιος γελάει δυνατά
Με κομματια τη καρδιά;

Τα τζίτζικια πόσο ζούνε
Πόσα πρόλαβαν να δούνε
Τι γνωρίζουν από πόνο
Το τραγούδι ξέρουν μόνο

Τόσα χρόνια μες το χωμα
Έφτιαξαν γερό ένα σώμα
Για να πάνε στα κλαδιά
Και να βρούνε συντροφιά

Έτσι με καλούν κι εμένα
Να ξεχάσω πια τα περασμένα
Και να βρω μια αγάπη άλλη
Για να ζήσω λίγο παλι...
Skouliki


Για φαντάσου το τζιτζίκι μένει θαμμένο στο χωμα μέχρι και 17 χρόνια και βγαίνει στην επιφάνεια, ζει μόνο ένα μήνα σχεδόν  με σκοπό να ζευγαρώσει  προτού τελειώσει το καλοκαίρι.

Και το πιο τρελό;

Το θηλυκό είναι μουγκό και το αρσενικό κουφό.....

Φεγγάρι ρίξε λίγο φως

Ρίξε το φως εδώ φεγγάρακι
Στο δικό μου το δρομάκι
Για βλέπει και να ρθει
Κείνη που η ψυχή μου λαχταρεί

Κάν τα μάγια δυνατά
Να της κάψεις τη καρδιά
Να κινήσει να με βρει
Ολο ερχετε μα εδω δεν πατεί

Φεγγαράκι γίνε λίγο σιωπηλό
Ασε μένα να μιλώ
Να σου λέω για ελπίδες
Που ειναι όλες φρούδες

Τον τόσο ασήμαντο άκουσε με
Κι έπειτα αν θέλεις σκότωσε με
Για καλό δεν στο χω πει
Έχω μια πληγή που αιμορραγεί

Φεγγαράκι ρίξε λίγο φως
Στο δρομάκι αυτό μπρος
Για να βλέπει μια ψυχή
Κοντά μου για να ρθει
Skouliki

Φεγγαρι εξομολόγε

      

Φεγγάρι στάσου εκεί
Μια ψυχή λίγο να δει
Πόσο λάμπεις από τη γη
Και ούζο ας μην έχει πιει

Να ανοίξει η καρδιά της
Να μου πει τα μυστικά της
Ξέρεις εγώ ποια δεν μπορώ
Άλλη να ερωτευτώ

Πέρασα πια στη ιστορία
Ο άνθρωπος χωρίς ουσία
Που δεν ένιωσε στιγμή
Κάποια να τον επιθυμεί

Και ποιο νόημα να κοιτάς
Στο φεγγάρι να μιλάς
Όταν τόσοι μοναχοί
Το έχουν όλοι ερωτευτεί

Φεγγαράκι κάνε κράτει
Και περίμενε στην άκρη
Κάποιο δάκρυ μου μην δεις
Δεν θέλω να με λυπηθείς

Skouliki

Ο σκαντζόχοιρος στο δρόμο

 

Αϋπνίες φεγγαριού

    

Δεν μπορώ να κοιμηθώ
Με φεγγάρι τόσο φωτεινό
Η καρδιά μου φτερουγίζει
Κάπου πέρα πεταρίζει

Νιώθω και μελαγχολία

Με γεμίζει αγωνία 
Μόνη αυτή τη λάμψη
Τη ψυχή μου έχει αρπάξει

Απόψε δεν θα κοιμηθώ
Ξύπνιος θα ονειρευτώ
Πώς σε έχω αγκαλιά
Έστω και για μια φορά

Το μυαλό μου πάει θα σπάσε
Με του φεγγαριού τη στάση
Σε κάποιο αλώνι με έχει βάλει
Απόψε για να με ξεκανει

Skouliki

Θα σκοτώσω το φεγγάρι

   

Θα σκοτώσω το φεγγαρι
τα μυαλά σου που εχει πάρει
Κι ας λένε του αλωνάρη
Είναι γεμάτο απο χάρη

Φερ το όπλο να χαρείς
Άλλο φεγγάρι να μην δεις
Και σε ξεμυαλισει πάλι
Άντε κάνε μου τη χάρη

Κι αν δεν πέσει το φεγγάρι
Δεν ματώσει στο χορτάρι
Τοτε το δικό μου αίμα
Στη γη να γίνει ρέμα ....

Θα σκοτώσω το φεγγαρι
Άλλο μην με συνεπαρει
Και με στείλει σε αγκαλιά
Που με πόνο με κερνά

Skouliki

Μαζεύουμε τη ρίγανη από τον κηπο

     

    

   

Η ρίγανη μας άνθισε και ωρίμασε πλέον οπότε κόβεται κλαδεύεται για την ακρίβεια το φυτό και τα ανθισμένα μέρη γίνονται ματσάκιαντα οποία τα κρεμάω σε σκιά για να ξεραθούν. Καλά πήγε και εφέτος αρκετά ματσακια για να μοιράσω σε γνωστούς φίλους και όχι μόνο....
Κάποιος μου είπε να κάνω εμπόριο με τόση ρίγανη που βγάζω αλλά βρε φίλε δεν αξίζει τον κόπο. Λίγη ρίγανη όλοι θέλουν να έχουν κι αν θέλουν εκτιμούν την χειρονομία μου.
Αν όχι να είναι απλά καλά και δεν πειράζει.

Σούρουπο κι ομως με λειώνει

  

Κάθε νύχτα όταν σουρουπώνει
Μια ελπίδα με πληγώνει
Να κοιτάζω όλο στο δρόμο
Για να σε δω έστω για λίγο μόνο

Όμως κάθε ελπίδα μου μένει
 μονάχη κι αργοπεθαίνει 

Ξέρω ποτέ δεν θα φανείς
Ποιον, εμένα θα σκεφτείς;

Κι αν σου έδωσα το στίγμα 

Ανταπόκριση καμια δεν είδα

Ξεχασμένος κι απο εσένα

Έμεινα στα περασμένα 

Κάθε σούρουπο μοναχός
Στέκω εκει σαν ενας  βράχος
Σκεφτικός να μαραζώνω
Πώς απέμεινα πια  μόνος
Και κανεις δεν με θυμάται
Μόνος παλι ποιος κοιμάται;

Και κοιτάζω όλο τον δρόμο
ελπίζω μα και μαραζώνω
Για να ρθεις στην ερημιά μου
Θρύψαλα παλι η καρδιά μου

Πώς το βράδυ να ξεφύγω

Από  τις σκέψεις έστω και λίγο;

Το κρεβάτι μοιαζει βουνό

Που μοναχός πρέπει να τ, ανέβω 

Skouliki