Μητροπανος: Πάντα γελαστοί

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ' το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα - Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ' ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ' όστρακο πορφύρα

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Μητροπανος: Ροζα

αφιερωμενο σε ολους μας



Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες: Υπόγεια Ρεύματα

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Mητροπανος: Για σένα μόνο!

τι αφιέρωσή να βάλω σε ενα τετοιο τραγουδι;;
απο μονο του τα λεει ολα!!!!!!!!!!!!!!!!!



Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Θα 'θελα να 'ξερα τουλάχιστον που πας
πως είναι τώρα δίχως τη δική μου αγάπη
πως είναι όταν στο σπίτι σου γυρνάς
και ψάχνεις να πιαστείς ξανά από κάτι
Μονάχη σου διαλέγεις τι θα πεις
μονάχη σου διαλέγεις τι θα κάνεις
Ακόμα μια φορά αν το σκεφτείς
για μένα δε μπορείς να αμφιβάλλεις

Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω
μη με αφήνεις στη βροχή γιατί παγώνω
Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά, εγώ θυμώνω
για σένα μένω στη ζωή, για σένα μόνο

θα'θελα να 'ξερα τουλάχιστον τι θες
έτσι που κάνει η ματιά σου ένα γύρο
Να με κοιτάξεις μια κουβέντα να μου πεις,
να με φωνάξεις και στον ώμο σου να γείρω
Αβάσταχτο να βρίσκεσαι αλλού,
αβάσταχτο να είσαι μακριά μου
Κι αν χάθηκαν τ'αστέρια από παντού
να έρθεις να σου φτιάξω εγώ δικά μου

Επίσκεψη στον πατέρα…

Σήμερα πήγα πάλι επίσκεψη στον πατέρα μου….
Αυτή την φορά με την βοήθεια σου ήμουν πιο χαλαρός…
Το τριαντάφυλλο σου το δέχτηκε με χαρά, περιττό να σου πω ότι είσαι η μοναδική που θυμήθηκε να του προσφέρει λουλούδι αυτές τις μέρες…
Το κίτρινη του άρεσε πολύ…. Το πήρε αμέσως κι δάκρυσε..
Δάκρυσε με την μεγαλοψυχία σου, υστέρα με κοίταξε και μου είπε:
Είχες τέτοιον άνθρωπο δίπλα σου και δεν μου το είχες πει;;
Φυσικά δεν απάντησα, τι μπορούσα άλλωστε να του πω;;
Ότι σε έχω μαζί μου κάθε μέρα;;
Ότι ζεις στην σκέψη σου;;
Καλύτερα λοιπόν η σιωπή, άλλωστε ούτε αυτός θα καταλάβαινε τι μου συμβαίνει….
Κάθισα λοιπόν δίπλα του αμίλητος και καπνίζοντας, και συλλογίστηκα όλα αυτά που συμβαίνουν άθελα μας πολλές φορές. Γρήγορα το τσιγάρο μας τελείωσε, χωρίς να κάνω πολλές τζούρες. Αντίθετα αυτός το ρουφούσε με βία, σαν να έκανε εισπνοές ζωής……………
Όταν το συνειδητοποίησα τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό. Η απάντηση του ήταν παράξενη και λιτή. Παίρνω ανάσες από την ζωή σου……
Αυτά είπε και μετά κλειδώθηκε στο σοβαρό εαυτό του, επιδειχτικά μου γύρισε το πλευρό του σαν να θέλε να πει, τελειώσαμε τι περιμένεις;;
Άντε τράβα το δρόμο σου, η ζωή σου δεν είναι εδώ αλλά έξω εκεί………...
Με πλήγωσε αυτή η κίνηση του, αλλά καλυτέρα, σκέφτηκα. Άλλωστε δεν μας πάνε και οι πολλές συγκινήσεις…..
Με αυτά τα λίγα και με ένα τσιγάρο μισοτελειωμένο στην θέση του λιβανιστηριού, αποχαιρέτησα..
Έχω μια σιγουριά….. θα τον ξαναδώ να μιλήσουμε σύντομα…
Έχω πολλά να του πω, και περισσότερα περιμένω να ακούσω από αυτόν…
skouliki

Μάθημα..

Ενα μεγάλο μάθημα απο το ιντερνετ:
ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ...............

Δημ Μητροπάνος: Όσοι ζουν αληθινά...

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Εσύ που ξέρεις τι θα πει να είσαι μόνος
Κι ακούς τη νύχτα να μιλούν αερικά
Για πες μου πού μας οδηγεί αυτός ο δρόμος
Πού δραπετεύουν όσοι ζουν αληθινά.

Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν
Γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν
Μα είναι τα όνειρα γι`αυτούς
που ξέρουν να τα βλέπουν
Και τα τραγούδια γι`αυτούς
που ξέρουν να τ`ακούν.

Είσαι μια θάλασσα μπροστά μου που απλώνεται
Πέφτουν οι νύχτες σαν αστέρια στο βυθό
Τα καλοκαίρια πριν ν`αρχίσουνε τελειώνουνε
Δεν έχεις κάτι να μου πεις κι ας είσαι εδώ.

Ερωτήματα

Ξεκινώντας ένα ταξίδι μου για εκδρομή, είχα μια ψυχολογική διάθεση ανεβασμένη. Ναι, πετούσα, αλλά μέσα μου με τρώγε ένας καημός. Θα είμαι μακριά, από πολύ αγαπημένα πρόσωπα, πρόσωπα που λατρεύω…..
Μέσα στο καράβι, πάλι η τεχνολογία έκανε το θαύμα της, έχουν ιντερνετ…
Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Μπορώ να μιλήσω ταξιδεύοντας με όσους αγαπώ….
Αχ θεέ μου, άνοιξα λοιπόν με λαχτάρα τον υπολογιστή, και άρχισα την συζήτηση με όσους αγαπώ…
Εκεί που μιλούσα μαζί τους όμως , άρχισαν τα παρατράγουδα για μένα….
Δεν με πίστευαν ότι ταξιδεύω και τους μιλώ….
Ήθελαν αποδείξεις ότι είμαι σε καράβι….
Ήθελαν φωτογραφίες από τον χώρο…
Ήθελαν , ήθελαν, ήθελαν……..
Άντε βρε παιδιά, φίλοι είμαστε, δεν με πιστεύεται;;;
Τι το θέλετε να βάλετε το δάκτυλο σας στην τρυπά που αφήσαν τα καρφιά, σαν τον άπιστο Θωμά;;
Ένιωσα λοιπον τόση απαξίωση, τόση περιφρόνηση για μένα που σκέφτηκα;
Είναι φίλοι μου αυτοί και δε με πιστεύουν;;
Αυτοί που θέλουν να δοκιμάσουν τις τρύπες από τα καρφιά;;
Μήπως έχω κάνει λάθος εκτιμήσεις φιλίας;;;
Ναι, πέρασαν πολλές σκέψεις από το κουφιοκέφαλο μου… πέρασε έτσι μια ώρα συλλογισμένος, και έτοιμος να ρεζιλευτώ μέσα στο καράβι…..κλαίγοντας….
Τελικά από την όλη περισυλλογή κατέληξα στα παρακάτω δεδομένα τα οποία δεν μπορώ να αλλάξω:
Και να μην είναι φίλοι μου, να μην με βλέπουν έτσι, εγώ γμτ τους αγαπώ και τούς λατρεύω οπότε;;; Αγάπα τον φίλο σου με τα ελαττώματα του…..
Να αλλάξω την αδυναμία μου αυτή επειδή δεν με πιστεύουν δεν γίνετε, δεν μου είναι δυνατόν….
Οπότε ας αποδεχτώ ότι έχω αγαπήσει ανθρώπους που δεν έχουν τόσο δυνατά αισθήματα σαν τα δικά μου…
Επίσης δεδομένο είναι ότι ποτέ δεν σκέφτηκα να χαλάσω την φιλία αυτή, ότι και να μου κάνουν, όχι τους έχω ανάγκη, τους θέλω ότι και να μην νιώθουν για μένα……
Από δική τους πλευρά δεν ξέρω ακριβώς τι σκέφτονται, αλλά η συνεχής προσπάθεια να τους επιβεβαιώσω ότι δεν είμαι ελέφαντας, μήπως είναι για να με κάνουν να τραβίξω την σκανδάλη;;
Μήπως για να με εκτελέσουν στα 5 βήματα;;;
Εκτελέστε με , δεν με πειράζει, έτσι και αλλιώς η ζωή μου είναι εν ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ τόσο μικρού μήκους που τελειώνει πριν καν προλάβει να φτάσει η σφαίρα στην καρδιά…
Φίλοι μου, έτσι και αλλιώς εγώ θα σας αγαπώ, ξέρετε ότι η φιλία για να ζήσει πρέπει να στηρίζεται σε αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμό. Αν δεν σας εμπνέω τα συναισθήματα αυτά τότε, μαλλον πάρετε γρήγορα το πιστόλι και τραβηχτέ τη σκανδάλη..
Σας αγαπώ ετσι και αλλιώς τι να κάνω;;;;;;;;;;
skouliki

Σκέψεις … κοκορόμυαλου

Σε φιλική κουβέντα με ένα αγαπημένο φίλο, σχετικά με τα ένοχα μυστικά , διαπίστωσα ότι παίζαμε με τις λέξεις….
Σκέψεις λέει αυτός, μυστικό λέω εγώ………………….
Τι είναι σκέψη;;
Κάτι που σκέφτομαι και μένει εκεί… ναι μένει εκεί……..
Αλλά ας πούμε όταν ερωτευτείς τι είναι;;
Σκέψη η πράξη;;
Εγώ λέω πράξη, ο φίλος λέει σκέψη….
Μήπως φταίει ο τρόπος όπου αγαπάμε και ερωτευόμαστε ο καθένας;;
Εγώ αγαπώ και ερωτεύομαι με όλο μου το είναι, συμμετάσχω ψυχή και σώμα σε αυτό, επηρεάζει την κάθε μου κίνηση, σκέψη , αντίδραση, ενέργεια, τέλος πάντων μου διαμορφώνει τον τρόπο ζωής…
Εδώ κολλάει και το ρητό, μην ματαίως προσπαθείτε να πείσετε όσους αγαπάτε για κάτι που δεν είναι ικανοί να μαντέψουν μόνοι τους για εσάς, …. Γιατί εφόσον δεν είναι ικανοί να μαντέψουν, δεν σας αγαπούν όσο θα θέλατε………
Κλείνει εδώ η παρένθεση στο σημερινό μας σχόλιο…..
Μπορώ να πω ότι όταν ερωτεύομαι, είναι μια σκέψη;;
Δεν μιλάω για απλό πόθο, μιλάω για έρωτα….
Ίσως αυτό δεν έδωσα στον άλλο να καταλάβει…
Ότι ο έρωτας δεν είναι σκέψη…
Είναι πράξη , είναι ενέργεια, θετική ή αρνητική…
Είναι μια κατάσταση, ένα γεγονός που μπορεί να σε φτάσει και στα όρια σου….σκέφτομαι ότι μπορεί να ερωτευτώ;; σκέφτομαι ότι είμαι ερωτευμένος;;
Δεν νομίζω, ερωτεύομαι άρα ζω κάποια κατάσταση!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν μου πάει, ή ερωτεύομαι και το ζω έστω και με τον δικό μου τρόπο, ή σκέφτομαι ότι ….. θέλω να ληστέψω την τράπεζα…..
Ακόμα και η δικαιοσύνη έχει θεσπίσει ποινικό αδίκημα για την σκέψη … καταδίκη για ηθική αυτουργία, η ψυχή δεν έχει άραγε την ιδία ποινή για τις ένοχα μυστικά;;;
Άρα και η δικαιοσύνη αναγνωρίζει λοιπόν πολλές σκέψεις σαν ενέργεια….
Ένοχα μυστικά λοιπόν για μένα………..
Μυστικές σκέψεις…
Ένοχες σκέψεις
Ότι και να είναι ότι τίτλο και να έβαζα εμένα το ίδιο θα μου έκανε….
Ενοχές για κάτι που κάνεις η επιθυμείς διακαώς να κάνεις αλλά η κοινωνία δεν το επιτρέπει, το θεωρεί θέμα ταμπού..
Ενοχές γιατί συνεχίζω να ζω με τις σκέψεις, ή τα μυστικά μου;;;;;
skouliki
…

Πατέρας

Μια από τις πρώτες εάν όχι η πρώτη μου επίσκεψη με την άφιξη μου στο χωριό, είναι αυτή στον πατέρα μου.
Φτάνοντας λοιπόν εκεί στο χώρο όπου βρίσκεται εδώ και δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, άναψα ένα τσιγάρο. Κάθισα κοντά του εκεί στο μάρμαρο, δίπλα στο μαξιλάρι του και προσέφερα ένα τσιγάρο και σε αυτόν, που το δέχτηκε με λαχταρά.
Δυο ολόκληρα χρόνια είχε να καπνίσει….
Καπνίζαμε λοιπόν αμίλητοι και οι δυο, Μια παρέα που είχε πάει επίσκεψη σε κάποιον δικό τους, βλέποντας με να καπνίζω εκει, έφυγαν διακριτικά αφού με χαιρέτησαν από μακριά. Με άφησαν μόνο με τον πατέρα μου να κουβεντιάσουμε…….
Το τσιγάρο μου τέλειωσε, αμέσως και αυτός πέταξε το δικό του αν και δεν το είχε τελειώσει ακόμα. Κατάλαβα ότι ρουφούσα τον καπνό με μανία, σαν να ήθελα να χορτάσω, ενώ αυτός το απολάμβανε με μικρές ρουφηξιές…
Θυμήθηκα ότι ο γιατρός το είχε πει, τον έφαγε το τσιγάρο…. Ο πνεύμονας του είναι γεμάτος από καρκίνο κι δυστυχώς έχει κάνει μετάσταση στο πανγκρεας και τον εγκέφαλο… δεν έχει άλλο ζωή μέσα του, αργήσατε να τον φέρετε…
Λοιπόν κακώς του έδωσα τσιγάρο, τι θέλω να τον χάσω;;
Με την σκέψη αυτή με έπιασαν τύψεις, γαμοτο λες εγώ να φταίω που είναι τώρα εκεί;;
Λες να φταίω που ξέκλεβα χρόνο για να κάνουμε ένα τσιγάρο αμίλητοι , Λες να είμαι εγώ η αιτία του χαμού του;;
Μα τις σκέψεις μου αυτές πρέπει να ακουστήκαν δυνατά , έτσι ο πατέρας ανασηκώθηκε λοιπόν από το μαρμάρινο μαξιλάρι του και με φωνή που κανείς δεν μπορεί να ακούσει, παρά μόνο να νιώσει μέσα του, μου είπε:
Δεν με έφαγες εσύ, μην λες μαλακιες, ξέρεις ότι αν δεν κάναμε τοτε εκείνα τα τσιγάρα μαζί, εγώ θα είχα φύγει πολύ πιο γρήγορα…….…..
Δεν είναι ο καρκίνος που με έφαγε, όχι, μακάρι να ήξεραν οι γιατροί την τύφλα τους..
Εμένα με έφαγε η απελπισία, η μοναξιά που είχα ανάμεσα σας, όλοι με βλέπατε σαν την κολόνα του σπιτιού, όλοι τα περιμένατε όλα από μένα…..
Μα εγώ δεν ήμουν από γερό ξύλο… Σαπιοξυλο λουστραρισμένο ήμουν, και ένιωθα τους τριγμούς μου, ένιωθα το βάρος να με γκρεμίζει. Θυμάσαι πόσες νύχτες καθόμουν εξω στην αυλή καπνίζοντας με μια κανάτα καφέ δίπλα μου;;
Με είδατε ποτέ να κοιμάμαι;;
Μα δεν σας έκανε ποτε εντυπωση;;
Όταν έφτασα στο αμήν και έχασα κάθε ελπίδα να μπορέσω να κάνω αυτό που έπρεπε ηρθέ ο γιατρός με την διάγνωση. Αυτό είναι ειπα μέσα μου. Πρέπει να με βοήθησε ο θεός και σε τέσσερις μέρες τελείωσαν οι καημοί. Από τότε προσπαθώ να καταλάβω τι έκανα λάθος και έγινε ότι έγινε..
Με αυτό το λογίδριο με αιφνιδιασε, ποτέ τόσα χρονιά δεν ειχε αναφερθεί σε εκείνη την περιοδο πριν πεθάνει….
Άκουσα το παράπονο του, τον καημό του, και δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου.
Ένιωσα αναξιος για οτιδήποτε στη ζωή, διοτι πάντα τον λάτρευα και τον αγαπούσα, πάντα ήθελα να είμαι δίπλα του, και το έκανα με τον τρόπο μου. Δεν είχα όμως ποτέ την δύναμη να το πω κατάμουτρα, να τον αγκαλιάσω να τον φιλήσω να του πω, πατέρα ξέρω τι περνάς, ξερω τι σε βασανίζει, ποτέ εεεεεεεε
Ήμουν κοντά του αλλα μακριά με την συμπεριφορά μου, αρα γιατί να μην μπορώ ποτε να πω στον άλλο σε αγαπώ, σε νιωθω σε αισθάνομαι είμαι κοντά σου;;
Γιατί ;;
Τα δάκρυα έγιναν ελιγμοί, και με έπιασα να κλαίω δίπλα του περισσότερο και από τότε στην κηδεία, δεκαεπτά χρόνια δεν ειχα ξανακλαψει ετσι δίπλα του. Εκλαψα μέχρι που στέρεψαν τα δάκρυα, και με ζάλισε ο καλοκαιρινός ηλιος και η κάψα που αντανακλούσαν τα μάρμαρα τρυγιρω….
Ετσι ανάψαμε ακόμα ένα τσιγάρο να κάνουμε σιωπηλά όπως κάναμε χρόνια τώρα, από τότε που κανείς δεν ήξερε ότι καπνίζω, παρά μονο αυτός….
Φεύγοντας του άφησα ένα ακόμα να ανάψει όταν το έχει ανάγκη,
Έτσι και αλλιώς και εγω θα ηθελα κάποιος να μου αφήνει και μενα τσιγάρα……
skouliki

αγάπα με!!!!!!!!!!!!!

ΔΗΜ. ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ - ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ♥ A♥

Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Αγάπη μου δώρο του Θεού για μένα
τι όνειρα έχω κάνει για σένα
αγάπη μου πού πας χωρίς εμένα

Αν γίνεις δρόμος θα γίνω σταθμός
για να περνάς από μπροστά μου
αν γίνεις πόνος θα γίνω λυγμός
να κλαιν τα μάτια τα δικά μου
κι αν γίνεις ποτάμι θα γίνω γιαλός
να ξεψυχάς κάθε στιγμή στην αγκαλιά μου
να ξεψυχάς στην αγκαλιά μου

Αγάπη μου μοίρα της ζωής για μένα
τι όνειρα και μου πήγαν χαμένα
αγάπη μου δεν ζω χωρίς εσένα

Αν γίνεις δρόμος θα γίνω σταθμός
για να περνάς από μπροστά μου
αν γίνεις πόνος θα γίνω λυγμός
να κλαιν τα μάτια τα δικά μου
κι αν γίνεις ποτάμι θα γίνω γιαλός
να ξεψυχάς κάθε στιγμή στην αγκαλιά μου
να ξεψυχάς στην αγκαλιά μου

Ολο λεω....

Μητροπανος.:σ΄ αγαπώ ακόμα

Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Θες δεν θες, απόψε
θα έρθω μέσα στη ζωή σου
Θες δεν θες απόψε
θα τη φτιάξω την μορφή σου.

Από γράμματα φθαρμένα,
από λόγια ξεχασμένα
και από κάποιο μολυβένιο ουρανό.

Σ' αγαπώ ακόμα,
ακόμα για σένα ζω.
Και αν θα με κόψουν στη μέση,
διπλά θα σ' αγαπώ.

Θες δεν θες απόψε
θα 'ρθω μέσα στη ζωή σου.
Θες δεν θες απόψε
θα την φτιάξω την μορφή σου.

Από πικραμένες ώρες,
από περασμένες μπόρες
και από νύκτες που δεν τέλειωναν ποτέ.

Σ' αγαπώ ακόμα,
ακόμα για σένα ζω.
Και αν θα με κόψουν στη μέση,
διπλά θα σ' αγαπώ.

Ζωή σαν από μια ταινία

Εδώ και αρκετές μέρες νιώθω μια έντονη ζαλάδα,
Έτσι αποφάσισα να με δει γιατρός. Το πόρισμα; Χαμηλή πίεση λόγω στρες και κούρασης, να πίνω λέει πολύ καφέ και αλάτι..….
Τόσες μέρες δεν είχα καμιά σοβαρή επίπτωση στην συμπεριφορά μου και την εν γένει συνολικά δραστηριότητα μου τόσο στη δουλειά όσο και εκτός.
Σήμερα όμως μου έτυχε το εξής συμβάν που με έκανε να μπερδευτώ:
Ενώ βρισκόμουν έξω στη δουλειά, όρθιος σε μια εξέδρα, ξαφνικά ζαλίστηκα και έπεσα κάτω από την εξέδρα…
Το παράξενο είναι ότι μέχρι να φτάσω στο έδαφος αν και ζαλισμένος είδα τη ζωή μου να περνά από μπροστά μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Είδα καταστάσεις που τις είχα ξεχάσει, γεγονότα ξεχασμένα, φίλους που έχω χάσει, συγγενείς…….…
Αυτό μέχρι να σκάσω στο έδαφος με το κεφάλι. Όταν έφτασα κάτω τότε όλα άλλαξαν, σκοτάδι πίσσα, μετά σιγά σιγά επάνήλθε το φως και φυσικά ζαλάδα και πόνος, πόνος από το χτύπημα……
Αντίθετα με αυτά που ένιωθε το κι εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου έλιωνε σαν το μέλι….. επέπλεε σε πελάγη ευτυχίας, διότι έζησα τη ζωή μου σε δευτερόλεπτα, ειδα πόσο μικρό είναι το εδώ πέρασμα μου………….
Οσο αίμα και αν έβγαλε το κούφιο μου κεφάλι, δεν με ένοιαζε..
Οσο και αν πονούσε το χέρι μου και όπου αλλού κοπανήθηκα, με συνέφεραν αμέσως με κρύο νερό και σηκώθηκα με ένα χαμόγελο, ζούσα και είδα ότι η ζωή μου δεν είχε και πολλά να μου δείξει, πρόλαβα και την έζησα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αυτή είναι η ζωή μου μέσα σε κλάσματα…
Αν χτύπησε τώρα ο σκληρός μου δίσκος δεν ξέρω… πάντως είμαι σε καλό δρόμο!!!!!!!
Αλήθεια , παράληψη μου θα ήταν να μην αναφέρω ότι δεν χτύπησα πρώτη φορά, ούτε ήταν η πρώτη φορά που έπεσα, αλλά είναι η πρώτη φορά που είδα την ζωή μου έτσι, …
Τίποτα δε με φοβίζει πλέον, είμαι έτοιμος……………….
skouliki

καλές σκέψεις..............

Διδάγματα

ΑΓΑΠΗ

"ΘΕΣ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ" - ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

Για σένα, που ονειρεύτηκες ενα καλύτερο μέλλον

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Θες έναν κόσμο πιο μεγάλο,
Και μες στο φόβο κλείνεσαι.
Λες δεν θα πολεμήσεις άλλο,
σαν φύλλο στο ποτάμι αφήνεσαι.
Έσβησες όλα σου τα φώτα
νομίζεις πως δεν θα σε βρουν.
Μα όλα τα ''τότε'' και τα ''πρώτα''
όπου κρυφτείς εκεί θα`ρθουν.

Όλος ο κόσμος να γυρίσει,
δεν έχεις άλλη επιλογή.
Είσαι το πρόβλημα και η λύση
και το μαχαίρι και η πληγή.

Είπες πολλά κι ένιωσες λίγα,
πίστεψες λέξεις κι εποχές.
Τώρα απλά γυρνάς σελίδα,
δεν θα ξεμπλέξεις με ευχές.
Τώρα κατέβασες τα χέρια,
άλλοι το μέλλον αναγγέλουν
Λες'' δεν θα πάμε και στ`αστέρια
ας γίνουν όλα όπως θέλουν '

Διάλογος

Τελευταία μου δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία να συζητήσω σοβαρά, τις απόψεις μου πάνω σε πολλά θέματα της ζωής , μέσα από αυτό το κανάλι, με διαφόρους ανθρώπους, φίλους αλλά και αγνώστους.
Από τις συζητήσεις αυτές έβγαλα ένα μεγάλο συμπέρασμα: Δεν συμμερίζονται όλοι τις σκέψεις μου, δεν συμφωνούν μαζί μου…..
Χαίρομαι για αυτό, χαίρομαι να είμαι η άλλη άποψη τους, να είμαι ο αντίλογος των πεποιθήσεων τους , αλλά πάνω από όλα χαίρομαι που βρήκα το κουράγιο να υποστηρίξω τις απόψεις μου αυτές………..
Ίσως να μην πείθω πολλούς για την ορθότητα όσων σκέπτομαι, αλλά δεν έχω πραγματικά σκοπό να πείσω κανέναν……………………………
Δεν είναι η αποστολή της ιστοσελίδας αυτής το να πείσει η να προσηλυτίσει κανέναν στις σκέψεις αυτές, που είναι προσωπικές…...
Αποστολή της ιστοσελίδας αυτής είναι να παρουσιάσει τις σκέψεις μου, και αυτό υπηρετώ………..

skouliki

Πεθαμένες καλησπέρες

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μητροπάνος Με τραγούδια λυπημένα ανταμώναμε τα βράδια και με χάδια κουρασμένα απ' της μέρας τα σημάδια Τα τσιγάρα μοιρασμένα η κιθάρα δανεική όνειρα μπογιατισμένα σε μι' ασπρόμαυρη ζωή Τώρα πάψαν τα τραγούδια ξέβαψαν τα χρώματα δρόμοι και παλιές πλατείες άλλαξαν ονόματα Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν, τρομαγμένα και βουβά κι ό,τι πιότερο αγαπάμε μας πληγώνει πιο βαθιά Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν φτάνει μόνο μια αφορμή μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν φάροι σ' άγονη γραμμή Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει

Οι υπολογιστές είναι σαν τις γυναίκες .. 10 ομοιότητες

Πριν διαβάσετε αυτό το άρθρο , να θυμάστε ότι δεν είμαι μισογύνης και δεν προσπαθώ να μειώσω τις γυναίκες. Όλοι ξέρουμε τον σημαντικό ρόλο των γυναικών στην κοινωνία . Διαβάστε παρακάτω μόνο αν έχετε διάθεση για χιούμορ και τρελά γέλια…

1. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει την τρόπο σκέψης τους … εκτός από τον δημιουργό τους.

2. Ακόμα και τα μικρότερα λάθη σας, δεσμεύονται αμέσως στη μνήμη τους για μελλοντική αναφορά.

3. Ακριβώς όπως οι γυναίκες, έτσι και για τους υπολογιστές , κάθε χρόνο ένα νέο μοντέλο βγαίνει στην κυκλοφορία , είναι πιο καινούργιο , πιο προχωρημένο και δίνει πολλά περισσότερα. Και φυσικά .. θέλετε να το χτυπήσετε !!

4. Το μήνυμα, «Λάθος εντολή ή όνομα αρχείου,» είναι σαν να σας λένε «Αν δεν ξέρεις γιατί είμαι θυμωμένη μαζί σου, φυσικά και δεν πρόκειται να σου πω.»

5. Μόλις δεσμευτείτε με μια γυναίκα ή με έναν υπολογιστή, θα βρεθείτε σε πολλά έξοδα αγοράζοντας αξεσουάρ για αυτά.

6. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν για να επικοινωνούν οι υπολογιστές μεταξύ τους και οι γυναίκες με άλλες γυναίκες, είναι ακατανόητη για όλους τους άλλους.

7. Οι υπολογιστές είναι σαν τις γυναίκες: αφού έχετε συνηθίσει με αυτά και δεν μπορείτε να τα αποχωριστείτε, καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι ένας υπολογιστής ή μια μόνο γυναίκα δεν φτάνει.

8. Μια γυναίκα είναι σαν έναν υπολογιστή : είστε ευχαριστημένοι με αυτό που έχετε, αλλά όταν βλέπετε αυτό που έχουν οι φίλοι σας , ζηλεύετε καθ συνειδητοποιείτε ότι θέλετε και εσείς αυτό που έχουν.

9. Μετά από καιρό, απλά δεν μπορείτε να αντέξετε μακριά από τους υπολογιστές και την γυναίκα σας.

10. Ορισμένοι υπολογιστές (server), όπως και ορισμένες γυναίκες (p0υτ@ν€$), εξυπηρετούν πολλούς ανθρώπους.

απο το

http://pswnio.gr/archives/4633

καθρέφτης

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό

Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες,
πίσω απ'το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ

Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί

Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...

Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ
εσύ που ψάχνεις μεσ' τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή


Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς
αφιερωμενο στην αδερφουλα μου

Φοβος;;

Τυχαία μάλλον μια φίλη μου, μου εκμυστηρεύτηκε τον πόνο της…
Είναι ερωτευμένη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ναι είναι ερωτευμένη πολύ, αλλά, νομίζει με λάθος άνθρωπο, …………
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή, είναι ερωτευμένη με ένα παλικάρι, με το οποίο κάνει παρέα πολύ καιρό τώρα και ντρέπεται να δείξει την αδυναμία της αυτή!!!!!!!!!!!
Μπορώ να φανταστώ ότι και αυτό το παλικάρι τρέφει τα ιδία συναισθήματα για αυτήν, αλλά και αυτός δεν εκφράζεται λόγω ότι νιώθει ενοχές. Μπορεί να αγαπιούνται και δεν λέει ο ένας στον άλλο τίποτα, μονό και μόνο λόγω φόβου. Μα τι φόβο μπορεί να έχουν δυο νέτοι άνθρωποι που είναι ερωτευμένοι;;;;
Η κοπέλα σαν αδύναμη που είναι, δεν τολμά να κάνει το πρώτο βήμα. Φοβάται μην χάσει την παρέα και την «φιλία» μαζί του αν πει το σε αγαπώ, μην την περάσει για εύκολη και χαρακτηριστεί μη ηθική κοπέλα…..
Μα κορίτσι μου εφόσον κάνεις τόσο καιρό παρέα μαζί του και νιώθετε φίλοι, είναι δυνατόν να μην ξέρει ποια είσαι;;;;
Είναι δυνατόν ο φίλος να χαρακτηρίσει με κακές εκφράσεις τον φίλο του;;;
Είναι δυνατόν να αγαπάς και να φοβάσαι;;;
Μην πνιγείς τα αισθήματα σου άλλο!!!!!!!!
Όχι , αλλά ξέρω ότι είναι δύσκολο να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα……….
Από την άλλη του άφησες ποτέ την ευκαιρία να σου δείξει τι νιώθει για σένα;;
Είμαι σίγουρος όχι, πάντα θα τον κρατάς σε απόσταση φοβούμενη μην μάθει το καημό σου!!!!
Γιατί όπως μου μίλησες, δεν λες σε αυτόν τα ίδια;;
Κορίτσι μου, όλα είναι εύκολα, μόνο εμείς τα δυσκολεύουμε, τα κάνουμε άνω κάτω διότι φοβόμαστε. Μάθαμε να μην έχουμε αυτοπεποίθηση και θάρρος στη ζωή μας.
Για σκέψου το παλικάρι αυτό, να είναι ερωτευμένο και να θέλει να στο πει. Τι θα βρει εμπρός του;;; Για έλα στη θέση του λιγάκι…..Τι εικόνα δείχνεις στην παρέα;;;
Θα σε βρει ποτέ έτοιμη να τον ακούσεις;;; Ή εσύ αμέσως φοβισμένη το βάζεις στα πόδια, φωνάζοντας τους φίλους για να τους βάλεις σαν ανάχωμα ανάμεσα σας;;
Θα τον αφήσεις να μιλήσει η θα αρχίσεις αμέσως να τον περιγελάς , όπως σου αρέσει να κάνεις με όλα ;;;;
Έτσι σε βλέπει πάντα να κάνεις….
Να είσαι παντού και πουθενά, να γελάς και να αστειεύεσαι με όλα. Πως θα τολμήσει να σου πει το σε αγαπώ, όταν σε έχει δει σε αντίστοιχες περιπτώσεις να κάνεις τον άλλο χώμα;;
Προτιμά να πνίγει τα αισθήματα του, παρά να σε χάσει εντελώς……….
Κάνει θυσία ίσως, για να σε έχει σα φίλη, παρά να μην σε έχει καθόλου με μια ελπίδα, κάποτε να καταλάβεις και να τον κοιτάξεις στα μάτια χωρίς φόβο….
Κορίτσι μου από την ίδια πάστα είναι φτιαγμένοι άντρες και γυναίκες, όλοι τα ίδια σκέφτονται, τα ίδια υποφέρουν…..
Κάνε μια υποχώρηση , μια αλλαγή στάσης μικρή στην συμπεριφορά σου, μην κρύβεσαι πίσω από τα γέλια, τα πειράγματα και την περιπαιχτική κριτική προς όλα, αυτά είναι που τρομάζουν..…
Αχ μπερδεμένα τα είπα
Αλλά εσύ κατάλαβες;;;
Οκ περιμένω καλά νέα, σας……………..
skouliki

εσύ κυρά που κλαίγεσαι.........Μάριος Ζαμπίκος.

εσύ κυρά που κλαίγεσαι
και σκύβεις το κεφάλι
και ολημερίς βαρυπενθείς,
γιατί στον πήρε άλλη

Ένοχα μυστικά

Ένοχα μυστικά
Όσο και διάφανος και να θέλεις να είσαι, πολλές φορές κρατάς δικά σου κάποια μυστικά. Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε να μην τα λέμε όλα ….Το μικρό παιδί δεν θα μαρτυρήσει την σκανταλιά που έκανε, δεν θα πει για το μάλωμα που έφαγε από τη δασκάλα επειδή δεν ήταν διαβασμένο. Αυτή η κατάσταση μικρών και μεγάλων ενόχων μυστικών όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, μεγαλώνουν και τα μυστικά τους, γίνονται βράχοι πολλές φορές, τα φέρνουν στο χείλος του γκρεμού.
Τι μπορεί να είναι αυτά τα μυστικά;;
Σκέψεις δικές σου, που αφορούν διάφορες καταστάσεις και δεν τολμάς ούτε να τις αναφέρεις, όπως κρυφοί έρωτες που δεν παραδέχεσαι ούτε στον εαυτό σου, μίσος για κάποιον που σε έβλαψε, αλλά δεν τολμάς ούτε να το δείξεις καθώς είναι ο άλλος σε θέση ισχύος, ζήλεια για οτιδήποτε δεν μπορείς να έχεις, αλλά και για το ότι το έχει κάποιος άλλος.
Εγώ σήμερα θα αναφερθώ σε ένα ένοχο μυστικό που πολλές φορές σε φέρνει σε απόγνωση και απελπισία………
Κυρίαρχο λοιπόν ένοχο μυστικό είναι οι κρυφοί ανεκπλήρωτοι έρωτες……….
Χμμμμ, μην γελάτε, απλά θυμηθείτε πόσες φορές από μικροί ερωτευτήκατε, λάθος άτομο, όπως τον-ην δάσκαλο-α, θεία-ο και γενικά πρόσωπα γενικά που η ηθική δεν επιτρέπει ούτε να διανοηθείς πως μπορεί να είναι αντικείμενο του έρωτα σας……
Βλέπω γελάτε, αλλά από μέσα σας θυμάστε που μικροί είχατε αντίστοιχη εμπειρία, αλλά λόγω ενθουσιασμού ηλικίας και δυναμικής το ξεπεράσατε γρήγορα. Μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο και ζώντας πλέον ως ενήλικας τυχαίνει να ερωτευτείς διάφορα πρόσωπα, τα οποία όμως και πάλι δεν είναι διαθέσιμα…..
Παραδείγματα;; Την γυναίκα του φίλου σου, την φιλενάδα του, την φίλη σας, μια καλλονή που δεν έχεις το θάρρος ούτε να της μιλήσεις η να την κοιτάξεις …..και διάφορες άλλες περιπτώσεις...
Τις περισσότερες φορές εδώ πάλι δουλεύει ο αποτρεπτικός μηχανισμός σας.
Δεν τολμάς να πεις τον έρωτα αυτό και μένει μόνο στη σκέψη σου σαν ένοχο μυστικό. Ναι, ερωτεύτηκες λάθος άτομο.......
Ερωτεύτηκες και δεν μπορείς ούτε να το δείξεις, ούτε να το πεις, μέσα σου σε τρώγει σα σαράκι αλλά εκεί εσυ, βράχος............
Κρατάς μέσα σου κλεισμένο το ένοχο μυστικό σου….
Μα ενοχή γιατί να έχεις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Επειδή αγάπησες;;
Επειδή δεν μπορείς να εκπληρώσεις το έρωτα σου;;;;
Επειδή φοβάσαι να το πεις για να μην ρεζιλευτείς στα μάτια των άλλων;;;
Επειδή δεν έχεις θάρρος να εκφραστείς;;;
Ίσως και για κανέναν από τους παραπάνω λογούς……
Απλά ενοχή γιατί υπέπεσες στο παράπτωμα να ερωτευτείς αυτόν που δεν έπρεπε σύμφωνα με τα επιβαλλόμενα πρότυπα της ζωής σας…….
Ένοχα μυστικά του έρωτα λοιπόν, που άλλοτε πονούν αφόρητα, και άλλοτε πολύ λιγότερο, αλλά δεν παύουν να πονούν……………….
Η αντίδραση του να απαλύνεις τα ένοχα αυτό μυστικά που σε κατακλύζουν, μπορεί να είναι διαφορετική από κάθε άτομο ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του καθενός…..
Άλλος συνεχίζει την ζωή του, ερωτεύεται αλλού, αλλά το μυστικό του μένει μέσα του, ψάχνοντας ευκαιρία για να βγει. Εκεί βλέπουμε όταν μετά από χρόνια πολλά όταν του δοθεί η ευκαιρία να γυρνά σε έρωτες που δεν τους γνώριζε κανείς.
Άλλος μένει εκεί και περιμένει ένα βλέμμα, μια λέξη, μια τυχαία επαφή και ικανοποιείται με αυτό.
Άλλος απελπισμένος φεύγει και παίρνει τα βουνά, ξενιτεύεται για να ξεχάσει.
Άλλος τρελαίνεται και χάνει κάθε ενδοιασμό αποθρασύνεται και μαρτυρά το ένοχο μυστικό του στο πρόσωπο που τον ενδιαφέρει.
Άλλος τελικά πνίγεται από αυτό και δίνει τέλος στη ζωή του…..
Ίσως δεν πρέπει να είμαι τόσο απόλυτος με αυτά που λέω, αλλά αναλογιστείτε, σε ποια κατηγορία ανήκετε;;;;
Εμένα δεν με ξεγελάτε, το βλέπω στον αέρα, στις πράξεις σας, στην ζωή σας, όλοι έχετε το ένοχο μυστικό σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
skouliki

Μυστικά.

Απορώ πως πέταξα
στην πίκρα, τη μαυρίλα
ο δρόμος που διάλεξα
είναι μια κατρακύλα.
   

Νέα αρχή…

Σήμερα μιλώντας με μια φίλη μου, κατάλαβα για μια ακόμα φορά, ότι το παρελθόν, της είναι τροχοπέδη στην ζωή της…
Μα για ποιο παρελθόν μιλάμε;;;; Ένα κορίτσι μάλαμα τι μπορεί να έχει κάνει;;;
Τι έκανε που την έχει κολλήσει στα παλιά;;
Έγκλημα… ναι μεγάλο έγκλημα, αγάπησε με πάθος, έζησε με τον ερωτά της αυτό καιρό, και όταν ο άλλος κουράστηκε, την άφησε να ζει με τα ανεκπλήρωτα όνειρα τους….
Ένας καημός της τρώγει τα στήθη, δεν θέλει τα παλιά να αφήσει και να κάνει νέα αρχή…..
Μα κορίτσι μου, δεν τελείωσε η ζωή μετά από ένα χωρισμό. Σταμάτα να μειώνεις τον εαυτό σου κυνηγώντας χίμαιρες και κάνοντας δώρο μια χρυσή καρδιά σε κάποιον που δεν ξέρει να αγαπά, σε κάποιον που ποτέ δεν ένιωσε τα αισθήματα σου. Γιατί αν ένιωθε έστω και λίγο τα δικά σου αισθήματα, θα έπρεπε να ειχε γυρίσει αμέσως πίσω, ότι και αν ήταν αυτό που τον ώθησε να σε αφήσει, και αν δεν μπορεί να το κάνει, θα έπρεπε να ντρέπεται να σε δει από μίλια μακριά.
Μια καρδιά πονά και φωνάζει δυνατά: σε αγαπωωωωω.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μα αυτός που να βρει αυτιά να ακούσει……...
Αξίζει λοιπόν κάποιος διαρρηκτής αισθημάτων μια τόση μεγάλη αγάπη;;
Κάνε λοιπόν μια νέα αρχή. Σβήσε κορίτσι μου όλα όσα περάσατε μαζί, ρίξε χλωρίνη στο χαλί να καθαρίσει και ξεκίνα με τους δικούς σου όρους….
Όρους απέναντι στη ζωή μόνο μπορείς να βάλεις, όχι στους ανθρώπους….
Βάλε λοιπόν μέσα στους όρους της ζωής να μην χαραμίζεις μια τόσο γλυκιά καρδιά, σε χαμένες ατλαντίδες…..
Να μην δώσεις στη ζωή τη χαρά να σε βλέπει πάντα θλιμμένη…
Να μην χαρεί ποτέ ξανά κανένας μα κανένας ότι έπαιξε μαζί σου….
Μπορεί η αγάπη να πονά, αλλά δεν αγαπάμε για να πονάμε, αν αυτό συμβαίνει συστηματικά, τότε δεν είναι αγάπη αλλά αυτοκτονία αισθημάτων….
Κορίτσι μου σβήσε από την καρδιά τα πάντα, πάρε και έναν πάγο και πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη….
Κράτα και λίγο παγωνιά για όσους δεν ξέρουν τι νιώθεις για κείνους…..
Γίνε παγόβουνο και βρες τον άνθρωπο που μαζί θα σε κάνει να λιώνετε μέρα νύχτα. Αλλά εσύ δεν έχεις μάτια να τον δεις, βλέπεις μόνο πίσω στα περασμένα…..
Κοίτα κορίτσι μου γλυκό, είσαι μικρή ακόμα, αλλά ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγουν τα χρόνια;;;
Ξέρεις πόσο θα μετανιώσεις αργότερα που τα χρόνια τα καλά τα σπατάλησες κυνηγώντας εφιάλτες;;;;;
Κάνε λοιπόν μια νέα αρχή, έχεις τη δύναμη ψυχής όλα να τα νικήσεις….
Καλησπέρα σου, …….
Ελπίζω λίγο να σε βοήθησα όπως εγώ μπορούσα…
Αλλά και πάλι εδώ θα είμαι!!!!!!!!!!!!!!!
skouliki

Τι είναι ευτυχία;;

Κάθισα με περισσή περισυλλογή και αναλογιστικά, τι μπορεί να είναι ευτυχία. ..
Είναι να είσαι χαρούμενος;;
Είναι να νιώθεις ότι σου δίνουν αγάπη;;
Να ζεις την καθημερινότητα σου ευχάριστα;;;
Να έχεις υγεία;;;
Να έχεις δίπλα σου αυτούς που αγαπάς;;;
Να έχεις πολλά υλικά αγαθά;;
Να απολαμβάνεις τον σεβασμό από τους άλλους;;
Να έχεις πολλούς φίλους;;
Να είσαι ερωτευμένος;;
Να……
Να ……
Τι είναι τέλος πάντων αυτή η ευτυχία;;;;
Όσο το σκέφτομαι, τόσο μπερδεύομαι, και τόσο περισσότερο δεν μπορώ να πω με σαφήνεια είναι αυτό ή εκείνο!!!
Ναι η ευτυχία περιλαμβάνει πολλά θέματα, και σίγουρα δεν μπορείς να τα έχεις όλα μαζί στη ζωή σου. Μπορείς όμως να έχεις κομμάτια από αυτά που συμπληρώνουν το παζλ της ζωής και των εναλλασσόμενων καταστάσεων αυτής…
Καταρχάς, η ζωή είναι δύσκολη, σίγουρα θα συναντήσεις δυσκολίες, αντιφατικές καταστάσεις αλλά και καλές στιγμές….
Ναι, αυτό το παζλ της ευτυχίας συμπληρώνεται με κομμάτια στιγμών, κομμάτια από διάφορα γεγονότα, συναισθήματα, αισθήματα, ενέργειες, κτλ.
Και εδώ έρχεται το δύσκολο για τον καθένα!
Αν η ψυχοσύνθεση σου είναι αρνητική μεγαλοποιείς τα αρνητικά και υποβαθμίζεις τα θετικά κομμάτια , οπότε μαυρίζει το παζλ και είσαι δυστυχής. Αν πάλι είσαι θετικός άνθρωπος, τότε το παραμικρό καλό στοιχείο το γιγαντώνεις και το παζλ παίρνει ένα ευχάριστο χρώμα ευτυχίας!!!!!!!!!!
Δεν είναι λοιπόν η ευτυχία όπως στα μυθιστορήματα και τις ταινίες, που παρουσιάζουν πράσινα λιβάδια με χορτάτες αγελάδες και την οικογένεια με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο.
Είναι ένας καθημερινός πόλεμος, καλού και κακού, με καταλύτη την ψυχοσύνθεση σου…
Έτσι είναι κατά την φτωχή μου άποψη..
Ευτυχία είναι σύνολο καλών δεδομένων και όχι να είναι όλα καλά!!!!!!!!!!!!
Η έστω και μικρή υπεροχή καλών στοιχείων σε κάνει να λες είμαι ευτυχισμένος!!!!!!!!!!!!!
Λοιπόν από σήμερα αποφάσισα να είμαι ευτυχισμένος, έστω και με παραδοχές………………
skouliki

Συμβιβαστική ζωή

Προσπαθούσα μέρες τώρα,
να σου πω το τι συμβαίνει
Μα εσύ με είχες βάλει
να μου πάρεις το κεφάλι
   

υπάρχουν και καλά παιδιά........Μάριος Ζαμπίκος.

υπάρχουν και καλά παιδιά
αγαπητά κορίτσια,
έχουνε μπέσα ,λεβεντιά
και σου μιλούν στα ίσια

δεν είναι όλα του σωρού
και όποια πάρει ο χάρος,
είναι για οικογένεια
μ ευθύνες και με θάρρος

είναι παιδιά που την δουλειά
την κάνουνε με κέφι,
και στη γυναίκα δεν χτυπούν
για να χορέψει ντέφι

φέρνουν το μεροκάματο
και της το ακουμπάνε,
την έχουνε βασίλισσα
και δεν βαρυγκωμάνε

υπάρχουν και καλά παιδιά
αγαπητά κορίτσια,
γι αυτό αναζητήστε τα
κι αφήστε τα καπρίτσια javascript:void(0)

Μαράκος
τουρλού εστέιτ
(tourlou estate)
Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο και φίλο Μάριο για την άδεια που μου έδωσε να αναδημοσιεύσω μερικά έργα του....

Ακόμα Ζω;;;

Ο εθισμός στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ, στη χαρτοπαιξία στο ιντερνετ και ειδικά στο F/B, είναι μια αρρώστια, μια αρρώστια που μπορεί να σε οδηγήσει σε ακραίες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις….
Μετά από μιας εβδομάδας μπερδέματα, χτες ηλθε η ώρα των διαγραφών και των χωρισμών από τη φιλία ……
Εκεί που λέγαμε με πάθος με ορισμένους φίλους, ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μας, τελικά αυτό συνέβη……
Ναι τα σπάσαμε, το διαλύσαμε το μαγαζί, να είναι άραγε για το καλό μας;
Δεν ξέρω, ίσως ναι, μα σίγουρα πονάει πολύ αυτός ο χωρισμός……
Σίγουρα με πονάει αφάνταστα πολύ πολύ πολύ, σε σημείο που με έχει φέρει σε αδιέξοδο στην φάση αυτή της ζωής μου…..…..
Τουλάχιστον εμένα με έκανε να φτάσω σε ακραίες καταστάσεις ο «χωρισμός» αυτός, να φερθώ αλλοπρόσαλλα και τελείως ψυχοφθόρα……….
Για τον φιλο δεν ξέρω, ίσως η όλη φιλία ήταν ένα παιχνίδι με τα αισθήματα και τις λέξεις που εκφράζουν αισθήματα και συναισθήματα…………….
Τελικά ηλθε το τέλος μου στο διαδυκτιο, και στην κοινωνική δικτυωση….
Έτσι λοιπόν μετά από το ταρακούνημα, αυτό έσβησα όλους τους «φίλους» από την ιστοσελίδα μου, την κατέστησα ημιενεργη…..…
Ποιος ο λόγος να μπαίνω εκεί όταν δεν έχω να μιλήσω σε αυτόν που αγαπώ;;;;
Ποιος ο λόγος να ζω εκεί μέσα;;;
Κανένας λόγος ύπαρξης μου ……
Θάνατος εικονικός;; πραγματικός;; τι είναι αυτό;;;
Πάντως είναι αβάσταχτος ο πόνος όχι της έλλειψης του δικτύου, αλλά της έλλειψης επαφής με αυτούς που έζησα 2 χρόνια εκεί μαζί του, σε κάθε χαρά και λύπη, όλα αυτά που μοιραστήκαμε, όλα αυτά που μας πλήγωναν, που μας έκαναν να ζούμε ακόμα……
Έχασα το στήριγμα μου, ίσως τον είχα φορτώσει πολύ με τα δικά μου προβλήματα και δεν είχα μάτια να δω τα δικά του. Ναι, όταν μονό δίνεις και ποτέ δεν παίρνεις κουράζει πολύ, και τον κούρασα αφάνταστα……….
Έχει δίκιο που κουράστηκε, το βλέπω καθαρά πλέον…..
Ίσως και να τον έπνιγα από την πολύ αγάπη μου για αυτόν…….
Δεν ξέρω, άλλα όλα αυτά
Είναι μόνο δικός μου ο πόνος;;;
Χμμμμμμμμμμμ
Ναι μόνο δικός μου, αν και θα ήθελα να έχω την ψευδαίσθηση ότι και αυτός ο άνθρωπος κάτι ένιωσε για μένα, λίγη αγάπη για τα όσα ζήσαμε μαζί……
Ένα τηλέφωνο, ένα γεια , μια είδηση του ότι είναι καλά και χαρούμενος για την επιλογή του, θα μου είναι αρκετή….
Αν πάλι δεν μπορεί ούτε αυτό, τότε δεν μπορώ να κάνω και τίποτα παραπάνω από το να αποδεχτώ το τέλος…
Ένα μόνο θα ήθελα να του πω: .
skouliki

ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ

VICKY

Πάμε να σεργιανίσουμε ....Μάριος Ζαμπίκος

Πάμε να σεργιανίσουμε
μες του γιαλού την αύρα
να διώξουμε τα σύγνεφα
απ την ψυχή τα μαύρα

να δούμε αισιόδοξα
της ζήσης το καμίνι
να σμίξουμε το όνειρο
μες της ζωής τη δίνη

πάμε να σεργιανίσουμε
η νιότη πριν περάσει
κι ο χρόνος στη σκληράδα του
βιαστεί και μας γεράσει

και χάσουμε την ομορφιά
που γύρω μας οργιάζει
κοίτα καλή μου γύρω μας
το φως μας αγκαλιάζει

Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο και φίλο Μάριο για την άδεια που μου έδωσε να αναδημοσιεύσω μερικά έργα του....

Φίλοι;;

Με την καθημερινή περιήγηση στο ιντερνετ και ειδικά στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, συναντάς πολλούς ανθρώπους. Ανάμεσα σε αυτούς που συναντάς και κάνεις φιλίες, υπάρχουν και ορισμένοι που είναι τόσο αξιόλογοι που λες, γιατί θεέ μου να μην ζούμε σε κοντινές αποστάσεις, έτσι ώστε να έχουμε μια άμεση και καλύτερη επαφή;;
Γιατί να βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης;;;
Με αυτούς δένεσαι, γίνεσαι ένα, δένεσαι τόσο πολύ που νιώθεις ότι τον ξέρεις μια ζωή. Έρχεσαι με λαχταρά στον ιστότοπο, με σκοπό να πεις μια καλησπέρα, να μιλήσεις λίγο μαζί του, να δεις τι τον απασχολεί, να του πεις τον καημό σου, αλλά και να ακούσεις τον δικό του........
Παλαβό δεν είναι να μιλάς σε έναν μέσα από ένα μηχάνημα και να ακούς την ανάσα του, να νιώθεις το τρέμουλο της φωνής του μέσα από τα άψυχα γράμματα του τσατ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Και όμως έτσι είναι. …. Μαθαίνεις από μια λέξη να ξέρεις τι νιώθει, τι θέλει να σου πει, τι κάνει εκείνη τη στιγμή και ας μην τον βλέπεις ούτε τον ακούς, απλά διαβάζεις τις γραμμές που σου αραδιάζει , οι οποίες σιγά σιγά παίρνουν ζωή, αποκτούν νόημα................
Εδώ να επισημάνω ότι δεν είναι για όλους το ίδιο, υπάρχουν και οι πονηροί, οι επιτήδειοι απατεώνες που ξέρουν να εξαπατούν αισθήματα και συναισθήματα...............
Αυτοί είναι που θέλουν προσοχή, αλλα δεν θα επεκταθώ στους εν λόγω κυρίους και κυρίες για να μην χαλάσω τον ύμνο της φιλίας μέσα από το ιντερνετ.
Τέτοιους φίλους άξιους, καλούς, συμπαραστάτες, ανιδιοτελείς έτυχε να κάνω και εγώ….
Δοξάζω λοιπόν την τύχη μου που στους τόσους που συνάντησα, βρέθηκαν και αυτοι, στους οποίους χρωστώ πολλά............
Ναι χρωστώ τόσα πολλά, που η ζωή μου είναι τόσο λίγη για να τους ξεπληρώσω.....
Φίλοι μου σας αγαπώ, δεν θα ήταν υπερβολή να σας πω ότι νιώθω ότι σας χρωστώ ακόμα και την ζωή μου… Στην κρίση που πέρασα, δεν είδα οι άνθρωποι της γειτονιάς οι άνθρωποι που συναναστρέφονται μαζι μου κάθε μέρα να μου δώσουν σημασία
Εσείς όμως αμέσως με αγκαλιάσατε και με βοηθήσατε με κάθε τρόπο........
........................................................................
Για πάντα φίλοι αδερφικοί να είμαστε, χωρίς καμια παρεμβολή από κακούς συνανθρώπους, που ζηλεύουν τη φιλία μας αυτή!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή σας νύχτα!!!!!
skouliki.

λαθος όνομα

Σήμερα ανακάλυψα οτι έχω λάθος όνομα,
και τα λάθη συνεχίζονται.............
οι "καλοί" άνθρωποι γύρω μου φροντίζουν για το καλό μου, μονο που μπερδευτήκαμε και βρήκα το διάολο μου!!!!!!!!!!
όχι δεν έκανα τα λάθη εγω, άλλοι μου τα ζωγραφίζουν, μηπως πρέπει να τα κάνω για να λένε με το δίκιο τους ότι λενε;;

Ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!!

Ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!!
Καθήμενος στο μπαλκόνι μου, περιδιαβαίνοντας στο φανταστικό κόσμο που προσφέρει το ιντερνετ, ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Από την άλλη μεριά ακούστηκε μια γυναικεία φωνή από μακριά…..
Λάθος σκέφτηκα έκαναν…
Μα στην δεύτερη φράση η καρδιά μου ανασκίρτησε. Μα να είναι αυτή;;
Μα να είναι η αδελφούλα μου αναλογίστηκα;;;
Δεν ήθελα να το πιστέψω, ετσι επέμενα.. λάθος κάνετε…………
Μα δεν ήταν λάθος, ήταν αυτή!!!!!!!!!!!!!!
Ήταν η αδερφούλα μου που τόσο αγαπώ…
Η συνέχεια δεν θα την πω….
Η μάλλον θα πω λίγα πράγματα…….
Η αυτοάμυνα μου για να μην φανεί η συγκίνηση δούλεψε άψογα πάλι!!!!!!!!!!!
Χαμόγελα και χαμογέλια από μένα……..….
Μα θεέ μου πόσο μου είχε λείψει να την ακούσω ζωντανά από το τηλέφωνο…
Δε μπορώ να πω, την χόρτασα, μα τίποτα δεν μπόρεσα να της πω…
Τίποτα από οσα θα ήθελα….
Μονο ότι την αγαπώ και μου λείπει…..
Αδερφουλα σε ευχαριστώ για το πανέμορφο αυτό δώρο που μου έκανες σήμερα!!!!!!!!!!!!
skouliki

Καναρίνια αντί για φίλους;;;

Πέρασε καιρός που έχω να μιλήσω για τα καναρίνια μου, για τα άλλα τα παιδιά μου…..
Μετά την κρίση στο θέμα υγειάς του Ρούλη μας, που κόντεψε να πάει να μείνει μόνιμα πίσω από τη σημαία, μαζί με τα άλλα δυο, που δεν είχαν τύχη να γλυτώσουν, ο Ρούλης έγινε ένα μαδημένο κακάσχημο πουλάκι. Μα και έτσι εμείς τον αγαπήσαμε περισσότερο, έτσι χωρίς πολλά πούπουλα, χωρίς την πρώην λάμψη του, έγινε ακόμα πιο αγαπητός. Όχι, δεν είναι οίκτος, όχι αυτό να μην το σκεφτείς καν……
Απλά η περιπέτεια με την υγεία του, μας έκανε να δεθούμε ακόμα περισσότερο μαζί του, αλλά και αυτός νομίζω δέθηκε μαζί μας….
Λοιπόν αυτό το άσχημο καναρίνι μόλις με βλέπει αμέσως αρχίζει να με φωνάζει:
Κρα κρα κρα κρρα…. Όχι δεν είναι κόρακας!!!!!!!!!!!
Ποτέ δε κελαηδούσε, πάντα αυτόν τον ήχο έβγαζε…..,
Τώρα όμως το κάνει επιτακτικά, το κάνει για να πλησιάσεις στο κλουβί του, και μόλις πλησιάσεις, σε κοιτά στρέφοντας, το γυμνό από πούπουλα κεφάλι του, σαν να σε επεξεργάζεται……….…
Και αν δεν τον κοιτάξεις στα μάτια, πάλι θα κάνει κρα κρα….
Τι σόι επικοινωνίας είναι αυτή;;
Ναι πριν αρρωστήσει τον ρωτούσαμε: Ρουλη είσαι βλάκας;; και απαντούσε χαρωπά κραα κραα,.
Τώρα τι θέλει από μας;;
Τι μας φωνάζει όταν μας δει;;
Μήπως μας λέει ευχαριστώ;;
Μήπως μας λέει βλάκες;;;
Πάντως ότι και να μας λέει, έχει δίκιο…
Ναι ο Ρουλης γύρισε από τον τάφο και δεν χάνει ευκαιρία να μας φωνάξει κοντά του……
Ξέρεις δεν έχω μόνο αυτόν!!!!!!!!
Έχω ακόμα έξι από δαύτα. Θα μου πεις γιατί δεν λέω για αυτά τίποτα;;
Δεν λέω διότι αυτά καλά, με έχουν τρελάνει στην καντάδα…..
Ο Έλφης από τη μια μεριά, ο Σάκης από την άλλη, μου έχουν πάρει το κεφάλι και την καρδιά μαζί….


Η Κάτια να φωνάζει το μικρό τον Μήτσι και να τον επιπλήττει που κάνει φασαρίες και ζαβολιές, σαν μικρό παιδί. Στο άλλο κλουβί τα δυο αδέρφια ο Νινο και το Σπουργίτάκι κάνουν σαν δυο τρελά παιδιά: παίζουν κυνηγητό, κάνουν κούνια και ενίοτε μαλώνουν σαν δυο κακομαθημένα πιτσιρίκια. Τι να πεις. Με τέτοια παρέα, έστω και αν είσαι μονός σπίτι, σου κάνει καρδιά να φύγεις από κοντά τους;;;
Σου κάνει καρδιά να τα παρατήσεις και να τρέχεις αλλού για καφέ;;
Εδώ μαζί με τα φιλαράκια μου πίνουμε το καφέ μας, λέμε τις κουβεντούλες μας, πειράζουμε ο ένας τον άλλον και ετσι κυλάμε τον καιρό μας……..

Φιλαράκια μου γλυκά καναρινιά, σας αγαπώ και ας μην με αφήνετε ποτέ να κοιμηθώ μεσημέρι , η ένα πρωί Σαββατοκυριακου. Από νωρίς χτυπάει το καμπανάκι σας και αρχίζετε την φασαρία…
Ποια φασαρία λέω, το ποιο ωραίο ξύπνημα που έχω, την γλυκιά σας επικοινωνία!!!!!!!!!!!!!!
Σας αγαπώώώώώώωώώώώώώώώώώωώώώωώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
skouliki

Κυκλάμινο..

Σα βλέπω το κυκλάμινο, που βγαίνει μες τα βράχο
σκέφτομαι πως ειν΄ δυνατόν, εγώ να μην το έχω;;
να μην κατέχω μυστικό, χωρίς νερό και χώμα
να τρέφομαι από το τίποτα και να γεμίζω χρώμα
να μην με πιάνει μοναξιά, να θέλω μόνο λίγο
από εκείνο το άρωμα που έχει, να μυρίζω.
     

Κυριακάτικη φορεσιά.

Σήμερα, είπα να ντυθώ επίσημα. Έβγαλα τα καθημερινά κουρέλια που φορούσα, πέταξα τη μάσκα με το χαμόγελο στο καλάθι με τα άπλυτα…………...
Έβγαλα από την ντουλάπα τα ποιο ωραία μου ρούχα, φόρεσα την μάσκα που έκρυβα μέσα στο κουτί με τη ναφθαλίνη πολλά χρόνια τώρα, και βρήκα τσάρκα έξω στη ζωή…..
Βρήκα βόλτα στης πραγματικότητας το δρόμο. Θέλησα να δω αν μπορώ ακόμα να κυκλοφορήσω, να ζήσω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είδα λοιπόν όλους με φρεσκοσιδερωμένες μάσκες, φρεσκοπλυμένες στις υποκρισίας το πλυντήριο και σιδερωμένες στο σίδερο της ψευτιάς και της κοροϊδίας…..
Είδα όλοι να φορούν μυρωδάτα ρούχα, αρωματισμένα με τα πανάκριβα αρώματα της απληστίας και του συμφέροντος…………………
Είδα όλοι ότι σαν να είμαστε συνεννοημένοι είχαμε βάλει τα καλά μας ρούχα….
Είδα με έκπληξη να μειδιάζουν και να κοιτούν υποτιμητικά το όλο σύνολο μου…..
Και τι κρίμα, κοιτώντας τους άλλους, διαπίστωσα ότι τα καλά μου ρούχα, αυτά που είναι τα καλύτερα που υπήρχαν στη ντουλάπα μου και τα φυλούσα τόσο καιρό, ήταν κουρέλια μπροστά στα ρούχα των άλλων…
Είδα των άλλων οι μάσκες να είναι ταιριαστές και να αγγίζουν την τελειότητα, να εφαρμόζουν στο πρόσωπο τους ακριβώς σαν να είναι δέρμα τους, ενώ η δική μου από την αχρηστία έμοιαζε ψεύτικη, σαν αποκριάτικη………..
Τότε είναι που για δεύτερη φορά μάζεψα τα κουρέλια της αυτοπεποίθησης μου και έφυγα από τη κοσμομάζωξη αυτή ντροπιασμένος…………….
Ναι, τα συμπεράσματα μου τα έχω βγάλει πλέον…….
Το μόνο που απομένει είναι να κρυφτώ από το κόσμο με τα κουρέλια που έχω, να χαθώ , να εξαφανιστώ, αφού δεν έχω άλλη καλή φορεσιά να βάλω!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή Κυριακή να έχετε, συνάνθρωποι μου με τα ωραία κοστούμια σας και την άψογη σας μάσκα!!!!!!!!!!

skouliki

Ραγίσματα ……..

Ξαφνικά έκανα μια κακή διαπίστωση. Το στρείδι που έχω μέσα κρυμμένα τα φυτά μου, έχει ρωγμές και χαραμάδες…
Το στρείδι που κρύβω όλα τα δικά μου σπόρια που μάζεψα με κόπο τόσα χρόνια έχει ραγίσει……….
Το κακό είναι ότι από τις ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί, βγαίνει υγρασία στα δίπλα οικόπεδα.
Το κακό είναι ότι τα δίπλα οικόπεδα είναι πολύ φίλων. Φίλων που και εκείνοι μαζεύουν σπόρια στο δικό τους στρείδι…
Επειδή είναι φίλων, και επειδή έχουν κοπιάσει και αυτοί να φτιάξουν ότι φτιάχνουν, ντρέπομαι να γεμίζουν τα οικόπεδα τους υγρασία, από την δική μου χαραμάδα.
Και μέσα στην υγρασία των οικοπέδων αυτών φοβάμαι μην φυτρώσουν σπόρια σαν αυτά που έχει ο κήπος μου………
Σπόρια σαν αυτά που μπορεί να σε πάνε μέσα επειδή κανείς δε ξέρει τι φυτά είναι……..
Σε πάνε μέσα για πάντα λοιπόν αν φυτρώσουν…
Πώς να διορθώσω τις ρωγμές ;;;
Αφού υλικά δεν έχω και την τέχνη δεν την κατέχω….
Αν εξαφανίσω το στρείδι μου ή το πετάξω θα απαλλάξω τα δίπλα οικόπεδα από υγρασία;;;;;;;;;;;


Θα αποφύγω το να φέρω σε δύσκολη θέση τους γείτονες από μπλεξίματα;;
Αν είναι μπορώ να το κάνω άμεσα………
Έτσι και αλλιώς άχρηστο είναι έτσι που είναι ραγισμένο , ποιος ο λόγος να υπάρχει;;
Οποίος μπερδεύτηκε ας μην το διαβάσει……..
Εγώ πάντως από σήμερα είμαι ακόμα περισσότερο μπερδεμένος…
Μα το μπέρδεμα αυτό είναι τοοοοοοοοοοοοσο γλυκό………….
skouliki

Αλλαγές……….

Ολημερής να κελαηδεί
το καναρίνι στο κλουβί
παρηγοριά στη μοναξιά
μα στην καρδιά μου μαχαιριά
   

Σάββατο;;

Ξημέρωσε Σάββατο, μια μέρα ιδία με τις άλλες όμως……………
Ενώ θα έπρεπε να ασχοληθώ με την προσωπική μου ζωή, πάλι πρέπει να ασχοληθώ με βλακείες στη δουλειά. Ποιος μου πληρώνει την χαμένη ηρεμία μου;;
Ποιος με αποζημιώνει για τόσα χαμένα Σάββατα και άλλες τόσες Κυριακές, για να μην αναφέρω τις ώρες καθημερινά που χάνω από το δικό μου χρόνο………..
Μα ποιος νοιάζεται για μένα…. Το θέμα για τους άλλους είναι να τους κάνεις την δουλειά…
Πως θα την κάνεις και με τι κόστος δεν τους νοιάζει, αρκεί να την κάνεις χωρίς να βάλουν το χέρι στη τσέπη και χωρίς αυτοί να ιδρώσουν…... Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;;
Ναι γίνονται.!!!!!!!!!!!!!!!!
Γίνονται όταν στηρίζονται στο προσωπικό φιλότιμο του καθενός…..
Μήπως ήρθε η ώρα να χαθεί και αυτό το φιλότιμο;;
Μήπως πρέπει να δουλεύουμε ανάλογα με το τι μας δίνουν;;
Μήπως πρέπει να κάνουμε ότι δουλεύουμε όπως αυτοί κάνουν ότι μας πληρώνουν;;
Έτσι και αλλιώς η χώρα δε θα σωθεί από την χαμένη μας ευτυχία….
Δε θα σωθεί από την υπερκόπωση μας….
skouliki

Γιατί οι άντρες κλαίνε;;;

Από μικρά παιδιά τα αγόρια μαθαίνουν να είναι σκληρά. Από μικρά δεν πρέπει να κλαίνε ούτε να έχουν αισθήματα. Μα όταν μεγαλώσουν τότε τι γίνεται;;
Δεν έχουν δικαίωμα εκτόνωσης ψυχής, δεν έχουν δικαίωμα να κλάψουν να ξαλαφρώσουν να ξεθυμάνουν……..
Από μικρά ακούν την φράση: κλαίνε τα αγόρια;;;
Αυτή η φράση τα ακολουθεί σε όλη τους την ζωή!!!!!!!!!
Αυτή η φράση μένει χαραγμένη μέσα στη ψυχή τους και όταν μεγαλώσουν ούτε να κλάψουν δεν έχουν δικαίωμα..
Την ίδια φράση ακούν και τα κορίτσια και όταν μεγαλώσουν δεν μπορούν να χωνέψουν ότι και οι άντρες έχουν συναισθήματα και αδυναμίες, ότι σε κάποιες στιγμές θέλουν ένα ώμο για να γείρουν να κλάψουν….
Έτσι λοιπόν οι άντρες θα κλάψουν μόνοι τους κρυφά και αν είναι έντονη η συναισθηματική φόρτιση και βρίσκονται μπροστά και άλλοι τότε έχουν τον μηχανισμό του χαμόγελου…. Προσποίηση;;; Θέατρο;;
Ναι αλλά έτσι διδαχτήκαν, να πονούν και να είναι άντρες, να χαμογελούν αντί να κλαίνε. Άντε να δει η κοπέλα τον δικό της να κλαίει…… αμέσως θα τον απορρίψει σαν αδύναμο, σαν ακατάλληλο…..…
Έτσι ξέροντας οι γυναίκες ότι οι άντρες δεν κλαίνε έχουν κάθε δικαίωμα να τους πληγώνουν και να τους σταυρώνουν. Έτσι και αλλιώς για αυτές οι άντρες είναι από σίδερο, ατσάλινα νεύρα και καρδιά από μπετόν. Ένα μπετόν που το θέλουν όμως μαλακό μονό για να ακουμπάν πάνω του την δική τους ανασφάλεια και συναισθήματα. Αν σκέφτονταν ότι μπορεί και οι άντρες να έχουν καρδιά μαρουλιού και ματιά που είναι βρύσες τότε ίσως να ήταν αλλιώς όλες οι σχέσεις, αλλά βλέπεις αυτές είναι το αδύνατο φύλλο και οι άντρες το ισχυρό.
Αν καλοσκεφτείς το θέμα θα δεις τελικά ότι οι άντρες προσποιούμενοι τον ισχυρό, τον ατσάλινο τον δυνατό που δεν κλαίει, χάνουν μεγάλο μέρος από την τρυφερότητα που θα δέχονταν από τη σύντροφο τους, χάνουν την ευκαιρία να είναι φυσικά όντα… …..
Λοιπόν για να είμαστε σαφείς, το θέμα είναι ξεκάθαρο: ναι οι άντρες κλαίνε, αλλά ντρέπονται να το πουν και να το δείξουν. Το έχουν καλύτερα να πονάνε και να μην έχουν παρηγοριά, παρά να φανούν αδύναμοι, ετσι τους έμαθαν, έτσι τους θέλουν….
Πονάνε βασανίζονται, και άνθρωπο να τους παρηγορήσει δεν έχουν, δεν θέλουν……. Βλέπεις είναι άντρες…
Τώρα ας βρεθεί ένας άντρας και να πει ότι δεν κλαίει και εγώ θα τον ….. πιστέψω!!!!!!!!!!!
skouliki