ΣΚΕΨΟΥ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕ ΟΜΑΔΙΚΑ!

Ένας αρχαίος κινέζικος μύθος λέει... ... πως κάποιος μαθητής ρώτησε μια φορά το δάσκαλό του:

«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»

«Πολύ μικρή», του είπε ο δάσκαλος..!! Έλα να σου δείξω την Κόλαση»    

Μπήκαν σ’ ένα δωμάτιο όπου κάθονταν μια ομάδα ανθρώπων γύρω από μια χύτρα με ρύζι. Ήταν όλοι πεινασμένοι κι απελπισμένοι. Ο καθένας κρατούσε από ένα κουτάλι, αλλά είχε τόσο μακρύ χερούλι που δεν μπορούσε να το φέρει στο στόμα του.

«Πάμε τώρα να σου δείξω και τον παράδεισο», του λέει ο δάσκαλος. Μπαίνουν, λοιπόν, σε μια αίθουσα πανομοιότυπη με την πρώτη. Υπήρχε η χύτρα με το ρύζι και γύρω πολλοί άνθρωποι κρατώντας τα ίδια μακριά κουτάλια. Εδώ όμως ήταν όλοι χορτάτοι κι ευτυχισμένοι.

«Μα πώς γίνεται αυτό;», ρώτησε ο μαθητής. «Γιατί στο δωμάτιο αυτό υπάρχει τόση ευτυχία ενώ στο άλλο τόση δυστυχία;».

«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος. «Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ αποφάσισαν να ταΐζουν ο ένας τον άλλον»!

Hθικο Δίδαγμα: ΣΚΕΨΟΥ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕ ΟΜΑΔΙΚΑ!

Χρόνια σου πολλά Κατερίνα!

Πάνε τώρα τόσα χρόνια (οχι δεν ειναι τόσα πολλά....) που ένα ξημέρωμα 31 Ιουλίου ήρθες στην ζωή μας....
Χρόνια σου πολλά να ζεις να σε χαιρόμαστε, και φυσικά πάντα με καλά μυαλά και επιτυχίες στη ζωή σου
Χρόνια σου πολλά Κατερίνα μας

Η ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΕΥΓΕΝΩΝ, ΣΤΗΝ ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ: απο την Καίτη Λυμούρη

   

Πολλές και ποικίλες ήταν οι διατάξεις που καθόριζαν τα προσόντα που έπρεπε να έχει κανείς για την εγγραφή στην  τάξη των ευγενών ή του αρχοντολογιού.
Ο υποψήφιος έπρεπε να αποδεχτεί ότι ήταν νόμιμος γιος  ευγενούς και να πιστοποιήσει ότι είχε τους τρεις αστικούς  βαθμούς, δηλαδή ότι ούτε εκείνος ούτε ο πατέρας του ούτε ο  παππούς του ασκούσαν ευτελές επάγγελμα. Έπρεπε επίσης  να διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία στην πόλη. Οι κανονισμοί ήταν αυστηρότεροι για τους ξένους.

Στην Κέρκυρα  απαραίτητη προϋπόθεση για την εγγραφή ξένου στην τάξη των ευγενών ήταν η δεκαετής παραμονή του στο νησί ( το 1565 η απόφαση τροποποιήθηκε και αρκούσαν μόνο πέντε
έτη ) και η απόδειξη της ευγενούς καταγωγής του.
Επειδή όμως στα μέσα του 16ου  αιώνα  σημειώθηκαν διάφορες παρατυπίες στην αναγνώριση των ευγενών και άτομα χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα κατόρθωναν να  εξαγοράζουν με χρήματα ή διάφορες υπηρεσίες προς το  δημόσιο τα προνόμια των ευγενών - γεγονός που  προκαλούσε συχνές διαμαρτυρίες και αμφισβητήσεις - σχηματίστηκε ιδιαίτερο βιβλίο, η χρυσόβιβλος  [ LIBRO D’ORO ] όπου καταχωρίστηκαν όλα τα ονόματα  των ευγενών οικογενειών,όλων των νησιών...
Σχόλιο από Skouliki: 

Ευχαριστώ θερμά την Καίτη Λυμούρη για την διάθεση της πνευματικής της ιδιοκτησίας προς δημοσίευση εδώ!!

Αυτό ειναι Ελληνικό χιούμορ...καυστικό όμως ε;;

"Παρακαλώ μην φυτεύετε άλλες γόπες στην παραλία.. Οι περσινές ακόμα να φυτρώσουν"

Με μια φυτούρα ας πούμε καλημέρααααααααααα

Χρόνια πολλά Ηλία και Ηλιάνα

Η εκδικηση του Μορφέα:

Αφήνουμε ανθρώπους να μας κλέβουν τα όνειρα και ο Μορφέας μας τιμωρεί με αϋπνίες....

Ένας αδέσποτος σκύλος διηγείται....

      

Με πλησίασε μια μέρα ένα γέρικο σκυλί κι άρχισε να μου μιλάει με ανθρώπινη φωνή.
Δεν γεννήθηκα μου λέει απο αδέσποτους γονείς η μητέρα μου μαλτέζα κι ο πατέρας μου κανίς.
Η μαμά μου μ' αγαπούσε και με φρόντιζε πολυ κι ολα δείχναν πως θα γίνω ένα υπέροχο σκυλί.
Όταν έκλεισα δυο μήνες με αρπάξαν με το ζόρι και με πήγανε σαν δώρο σε ένα 8χρονο αγόρι.
Στην αρχή με αγαπούσε και με τάιζε στο στόμα στο κρεβάτι του κοιμόμουν σε ένα πουπουλένιο στρώμα.
Την αγάπη για να δείξω του κουνούσα την ουρά μου, δεν τον είχα αφεντικό μου μα αδερφό μες στην καρδιά μου.
Καθώς πέρναγε ο χρόνος όλο με παραμελούσε, είχε άλλες ασχολίες και εμένα με ξεχνούσε.
Οι γονείς του αποφασίσαν πως δεν είχαν πλέον λόγο άλλο πια να με κρατήσουν και με πέταξαν στο δρόμο.
Με έβαλαν μες στο αμάξι και στην εξοχή με πήγαν, νόμισα πως πάμε βόλτα όμως μ' άφησαν και φύγαν.
Μες στους δρόμους τριγυρνούσα δίχως να 'χω που να πάω, ήμουν μόνος και πεινούσα και δεν έβρισκα να φάω.
Κάποιοι άγνωστοι μου φέρναν που και που να πιω νερό, μου πετούσαν για να φάω και κανα ψωμί ξερό.
Μία μέρα με χτυπήσαν και μου κόψαν την ουρά μου, δυο παιδία για να γελάσουν και την πέταξαν μπροστά μου.
Όταν πέρασε ένας χρόνος δίχως τα εμβόλιά μου, άρχισα να 'χω αρρώστιες και να πέφτουν τα μαλλιά μου.
Τώρα οι άνθρωποι δεν 'θέλαν να 'ρθουν πια να με χαιδεύουν, ήμουν θέαμα αστείο μόνο για να κοροιδεύουν.
Για να μην τους πλησιάσω αντικείμενα πετούσαν, μου φωνάζανε, με βρίζαν, με κακία μου μιλούσαν.
Τώρα πια που 'χω γεράσει μια σκιά μου έχει μείνει, μα όλα αυτά που 'χω περάσει δεν μου φεύγουν απ' την μνήμη.
Πριν ν΄αφήσω αυτόν τον κόσμο που ονειρεύτηκα αλλιώς, μάθε πως εσύ είσαι εκείνος ο 8χρονος μικρός,
Σε αναζητούσα χρόνια και ήταν πάντα το όνειρό μου να ξαναβρεθώ μαζί με τον μεγάλο αδερφό μου.
Ίσως δεν μ' αναγνωρίζεις, ίσως να μην με θυμάσαι μα δεν σου κρατώ κακία δεν δαγκώνω μην φοβάσαι.
Τα σκυλιά δεν νιώθουν μίσος, ξερω μόνο ν' αγαπάω κι ας μην έχω την ουρά μου από αγάπη στην κουνάω.
Αν χαρίσεις στο παιδί σου κάποτε ένα σκυλί, πες του ότι θέλει μόνο να το αγαπάς πολύ.
Λίγη αγάπη αν του δώσεις δεκαπλάσια θα δώσει,νιώθει αληθινή φιλία που ποτέ δεν θα προδώσει.
Και απο εσένα θέλω μόνο μία χάρη να ζητήσω, άσε με να σε κοιτάξω μες στα μάτια πριν ψοφήσω
και να πω στον εαυτό μου είμαι με τον αδελφό μου, ο εφιάλτης της ζωής μου ήταν μόνο στ' όνειρό μου.......

Οι χρήσεις μιας λέξης με διαφορετικές έννοιες...

       

Αι γαμήσου.... (ακούγεται και ειναι βρισιά)
Γάμησε τα.... (ασ'τα να πάνε, φράση απελπισίας)
Μας γάμησες.... (μας έφερες σε δύσκολη θέση, μας την χάλασες)
Πήγαμε γαμώντας... (πήγαμε γρήγορα)
Μας πήγε γαμώντας... (μας δυσκόλεψε πολυ, μας ταλαιπώρησε)
Βρε δεν γαμιέσαι... (παράτα μας, άντε στο διάβολο)
Γαμήθηκα στη δουλειά...(κουράστηκα πολυ)
Αν μη τι άλλο, έχουμε μια γλώσσα που γαμάει...

''TO ΡΕΜΠΕΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΠΟΛΑΡΩΝ'': απο την Καίτη Λυμούρη

Με την ονομασία ρεμπελιό των ποπολάρων (εκ της ιταλικής: ribellione = εξέγερση) φέρεται στην ιστορία της Επτανήσου μια λαϊκή εξέγερση των ποπολάρων της Ζακύνθου, κατά των αρχόντων της νήσου που σημειώθηκε επί Ενετοκρατίας, το 1646 και η οποία τελικά πνίγηκε στο αίμα.
Η επανάσταση αυτή έμεινε περισσότερο γνωστή από τη λεπτομερή περιγραφή της από σχετική συγγραφή (χρονογράφημα), που κατέγραψε ο άρχοντας Άγγελος Σουμάκης που αποτελεί σπάνιο και σημαντικό ντοκουμέντο, γραμμένο στην ιδιότυπη και γλαφυρή ζακυνθινή διάλεκτο της εποχής με πλήθος πληροφοριών για τους πρωταγωνιστές, την εξέλιξη, τον τρόπο σκέψης της εποχής καθώς και άλλα ιστορικά και οικονομικοκοινωνικά στοιχεία της Ζακύνθου της εποχής εκείνης.
Τηνεποχή εκείνη η Ζάκυνθος βρισκόταν υπό την κατοχή της Γαληνότατης Δημοκρατίας, που διήρκεσε από το 1484 έως το 1797. Οι Ενετοί είχαν παραχωρήσει στη νήσο ανεξιθρησκεία που αποτελούσε αυτοδιοικούμενη κοινότητα από Συμβούλιο Ευγενών, που έκανε την εκλογή των Αρχών μαζί με τον Ενετό Προβλεπτή.
Τα μέτρα όμως αυτά φέρονταν να ωφελούσε κυρίως τις ανώτερες τάξεις του Ζακυνθινού λαού.
Οι Ζακυνθινοί την εποχή εκείνη διακρίνονταν σε τρεις κοινωνικές τάξεις:
α) τους ευγενείς, τους αποκαλούμενους Nobili, που είχαν αποκλειστικά εισοδήματα από ακίνητη περιουσία χωρίς να ασκούν οι ίδιοι «βάναυση τέχνη», δηλαδή χειρωνακτικό επάγγελμα. Οι τίτλοι τους κατοχυρώνονταν με την εγγραφή του ονόματος της οικογενείας τους στην Χρυσή Βίβλο, ή Αρχοντολόγιο, το λεγόμενο Libro D´ Oro. Η εγγραφή στη τάξη των ευγενών γινόταν με ορισμένες προϋποθέσεις και μόνο αυτή είχε πλήρη πολιτικά δικαιώματα.

β) Τους αστούς, αποκαλούμενους Civili, που αποτελούσαν την μεσαία τάξη. Ήταν μεγαλέμποροι, χρυσοχόοι, συμβολαιογράφοι, κ.λπ.. Υιοθετούσαν τις συνήθειες της ζωής των ευγενών και διακαής τους πόθος ήταν η εγγραφή τους στο Libro D´ Oro. Ο αποκλεισμός τους από το Συμβούλιο των Ευγενών υπήρξε πολλές φορές αφορμή διενέξεων μεταξύ των δύο τάξεων. Οι διενέξεις αυτές έληξαν το 1683 όταν αποφασίστηκε να γίνονται δεκτοί στο Συμβούλιο και αστοί, αντικαθιστώντας τους ευγενείς που είχαν εκλείψει.

γ) Στην πιο δεινή θέση βρίσκονταν οι λαϊκοί, οι λεγόμενοι ποπολάροι, εκ του πόπολο ιταλικά ο λαός) δηλαδή γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ψαράδες, εργάτες κ.λπ.. Αυτοί δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα ενώ παράλληλα στρατολογούνταν για να υπερασπίσουν το νησί από τις εχθρικές επιδρομές.
Αφορμή για το «ρεμπελιό των ποπολάρων» στάθηκε η πληροφορία ότι Σαρακηνοί πειρατές ετοιμάζονταν να επιτεθούν στο νησί. Οι άρχοντες τότε αποφάσισαν να καταγράψουν τον πληθυσμό προκειμένου να προβούν στη συνέχεια στις αναγκαίες στρατολογήσεις για την προστασία του νησιού. Οι ποπολάροι όμως μονίμως δύσπιστοι θεώρησαν ότι η καταγραφή αυτή αποτελούσε τέχνασμα για περισσότερο έλεγχο του πληθυσμού, προς επιβολή νέων φόρων.
Έτσι ξέσπασε η λαϊκή αντίδραση, η οποία και πνίγηκε στο αίμα από τον καινούργιο προβλεπτή που έστειλε στο μεταξύ η Βενετία.
Όταν πολύ αργότερα έφθασαν στη Ζάκυνθο οι Γάλλοι οι Ζακυνθινοί τους υποδέχθηκαν ως απελευθερωτές. Τότε κάηκε στον Πλατύφορο το «Libro D' Oro» ενώ φυτεύτηκε και το δέντρο της δημοκρατίας. Σύντομα όμως ακολούθησε η απογοήτευση.

 Μετά το σύντομο πέρασμα των Γάλλων "Δημοκρατικών" (1797 – 1798), ακολούθησε η Ρωσοτουρκική κυριαρχία (1798 – 1800), η «αυτόνομη» Επτανησιακή Πολιτεία υπό τον αυτοκράτορα της Ρωσίας (1800 – 1807), η αυτοκρατορική πια Γαλλική κυριαρχία (1807 – 1809) και τέλος η Αγγλοκρατία (1809 – 1864) μέχρι την 21 Μαΐου του 1864, όταν τα Επτάνησα δωρήθηκαν από την Βασίλισσα της Αγγλίας στο νέο Βασιλιά των Ελλήνων Γεώργιο Α', οπότε και ενσωματώθηκαν στο Βασίλειο της Ελλάδος. (Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τομ. 25ος, σελ. 331.)

Σχόλιο από Skouliki: 
Ευχαριστώ θερμά την Καίτη Λυμούρη για την διάθεση της πνευματικής της ιδιοκτησίας προς δημοσίευση εδώ!!

Από τον Λόφο του Στράνη στην Ζάκυνθο/.....

Στον Λόφο αυτό γράφηκε από τον Εθνικό μας ποιητή κατά τις ιστορικές μαρτυρίες ο ύμνος εις την ελευθεριά, κι όχι δεν έγραψε εκεί μόνο αυτό το ποίημα του. 

     

Ο λόγος για τον οποίο επάνω στον λόφο αυτό στήθηκε προτομή του Διονυσίου Σολωμού μαζί με μερικούς στίχους του για να μας το θυμίζουν....
Τώρα μην με ρωτήσετε πόσοι Έλληνες τουρίστες και μη επισκέπτονται τον χώρο, θα απογοητευτείτε με την μικρή έως μηδαμινή προσέλευση, εμ τι δεν ειναι Λαγάνας εκεί για να παμε βλέπεις!

Για να δεις τις ακτές της Ζακύνθου....

http://www.tripinview.com/en/presentation/?datasetId=94&layer=video&id=93189

πάτα πάνω στην φωτο για να δεις  σε βίντεο....

Η Αγία Κυριακή:Ρένα Κουμιώτη

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη

Το λέγαν Άγια Κυριακή
εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή
πάλευε για τη νίκη.

Αλεξάνδρεια - Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλικάρια.

Τώρα η Άγια Κυριακή
στην αμμουδιά σαπίζει
κι όταν τη βλέπω στο γιαλό
τρέχει το δάκρυ μου θολό
και η καρδιά ραγίζει.

Αγια Κυριακη Η Μεγαλομαρτυς

Εορτάζει στις 7 Ιουλίου κάθε έτους η Αγία Κυριακή!
    

Για εφέτος η γιορτή της πέφτει Δευτέρα!
Μια αγία που τιμάται σε όλη την Χώρα μας....
Κυριακὴ θανοῦσα τὴν τομὴν φθάνει
Προαιρέσει, πλὴν καὶ τελειοῦται ξίφει.
Βιογραφία
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

Όλοι περαστικοί είμαστε απο την ζωή......

    

Μια παλιά ιστορία λέει ότι, τον περασμένο αιώνα ένας καμηλιέρης έμπορος ξεκίνησε για το Κάϊρο, με σκοπό να επισκεφτεί έναν ξακουστό σοφό γέροντα...
Τελικά, συναντήθηκε με τον σοφό γέροντα, αφού χρειάστηκε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, διασχίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ερήμου...............
Ξαφνιάστηκε όμως όταν είδε ότι ο γέροντας ζούσε σε μία σκηνή, με μοναδικά έπιπλα ένα στρώμα πάνω στήν άμμο, ένα σοφρά, δύο σκαμνιά και πολλά βιβλία.
Γύρισε τότε προς τον σοφό γέροντα και γεμάτος απορία τον ρώτησε:-Πού είναι τα έπιπλά σου;
Ο γέροντας κοίταξε τον καμηλιέρη και του απάντησε με μία ερώτηση:
-Τα δικά σου που είναι;
-Μα εγώ δεν έχω, είμαι περαστικός...
-Και εγώ περαστικός είμαι!

Οι περισσότεροι ζουν λες και θα μείνουν για πάντα εδώ...

Καλοκαίρι ειναι μάθε λοιπόν για τις γοργόνες!!!!!!!!!!

Καλοκαίρι ειναι, όλοι οργώνουμε μέρα νύχτα τις παραλίες, όλο και πάνω σε κάποια γοργόνα θα πέσουμε.... ας μάθουμε λοιπόν για αυτή!
    

Ζεί ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;

   
Όταν ο Mέγας Aλέξανδρος πολέμησε κι έκαμε δικό του τον κόσμο, φώναξε τους σοφούς και τους ρώτησε: «Πώς θα μπορέσω να ζήσω πολλά χρόνια; Ήθελα να κάμω πολλά καλά στον κόσμο».
«Bρίσκεται τρόπος» αποκρίθηκαν οι σοφοί, «μα είναι κάπως δύσκολος».
«Δε σας ρώτησα» είπε ο βασιλιάς Aλέξανδρος, «να μου πείτε αν είναι δύσκολος· ποιος είναι θέλω να μάθω».
«Nα βρεις το αθάνατο νερό» του είπαν οι σοφοί.
«Kαι πού είναι αυτό το αθάνατο νερό;»
«Aνάμεσα σε δυο βουνά. Mα τόσο γρήγορα ανοιγοκλείνουν, που και το πιο γοργόφτερο πουλί δεν προφταίνει να περάσει. Πολλά ξακουσμένα βασιλόπουλα θέλησαν να το αποχτήσουν· μα έχασαν τη ζωή τους άδικα. Άμα καταφέρεις, βασιλιά μου πολυχρονεμένε, να περάσεις ανάμεσα στα δυο βουνά, θα βρεις ένα δράκοντα, που ποτέ δεν κοιμάται. Aν σκοτώσεις τον δράκοντα, θα το πάρεις».
Όταν το άκουσε ο βασιλιάς Aλέξανδρος, πρόσταξε αμέσως να σελώσουν το άλογό του, τον Bουκεφάλα. Φτερά δεν είχε, μα πετούσε σαν πουλί. Kαβαλίκεψε και σε λίγο έφτασε στο μέρος που του είχαν πει οι σοφοί. Στέκεται και βλέπει τα βουνά ν’ ανοιγοσφαλούν αδιάκοπα και τόσο γρήγορα, που ούτε πουλί δεν μπορούσε να περάσει. Mα ο βασιλιάς δεν τα χάνει. Δίνει μια βιτσιά και πέρασε ανέγγιχτος ανάμεσα στα δυο βουνά. Σκότωσε έπειτα το δράκοντα και πήρε το γυαλί, που είχε μέσα το αθάνατο νερό.
Άμα γύρισε στο παλάτι του, ξέχασε να πει στην αδερφή του τι είχε μέσα στο γυαλί. Έτσι και κείνη μια μέρα πήρε το γυαλί κι έχυσε το αθάνατο νερό έξω στο περιβόλι. Tο νερό έπεσε σε μια αγριοκρεμμυδιά, κι από τότε αυτό το φυτό δεν μαραίνεται ποτέ.
Όταν έμαθε η βασιλοπούλα το κακό που έκαμε, ήταν απαρηγόρητη.
«Θεέ μου!» λέει, «δε θέλω να πιστέψω, πως μια μέρα θα πεθάνει ο αδερφός μου. Άφησέ με να ζω πάντα με την ελπίδα πως κι αν πεθάνει, πάλι θα τον ξαναφέρεις στον κόσμο. Ποιος ξέρει αν δεν έρθουν δύσκολα χρόνια για την πατρίδα μου;»

            

Aμέσως η αδερφή του βασιλιά έγινε από τη μέση και κάτω ψάρι και πήδηξε στη θάλασσα. Έγινε Γοργόνα! Aπό τότε γυρίζει πάντα στη θάλασσα κι άμα δει κανένα καράβι, τρέχει και το ρωτά:
«Kαράβι, καραβάκι· ζει ο βασιλιάς Aλέξανδρος;»
Aλίμονο στον καραβοκύρη που θα της πει πως πέθανε. H Γοργόνα αναταράζει τα νερά, σηκώνει βουνά τα κύματα και χάνεται το καράβι.
Mα ο έξυπνος καραβοκύρης αν πει: «Zει, κυρά μου, ο βασιλιάς Aλέξανδρος. Zει και βασιλεύει, και τον κόσμο κυριεύει!».
Tότε η Γοργόνα λάμπει από τη χαρά της. Aπλώνει τα ξανθά της μαλλιά και τα κύματα ησυχάζουν αμέσως. Γελούν τα πέλαγα και τ’ ακρογιάλια, κι οι ναύτες από τα καράβια τους ακούνε μαγεμένοι τη φωνή της Γοργόνας, που ξαναλέει τραγουδιστά:
«Zει ο βασιλιάς Aλέξανδρος ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!…»
Πηγή:http://anekshghta.blogspot.gr
ΠΗΓΗ

καλημέρα, καλό Ιούλιο!