Μάτι να μη με πιάσει

 Σε μια φλούδα ευκαλύπτου με ότι μπογιές βρήκα....

Να ανέβω στο φεγγάρι

  

Θα πάρω μια σκάλα ν ανέβω
Εκεί ψηλά στον ουρανό
Να αγκαλιάσω το φεγγάρι
το μυαλό σου που έχει πάρει

Θέλω να δω από ψηλά
Από τα παράθυρα σου τα κλειστά
Πώς το φεγγάρι μεσα μπαίνει
Και το κορμί σου στο φως πως πλένει

Μέ τις ακτίνες του τις χρυσές
αραδιάζει μπρος σου τις καρδιές
Που έχεις κάψει στη ζωή
Και στέκεις αμέριμνη εσύ
Στην αγκαλιά του φεγγαριού
Και δε με έχεις ούτε στο νου....

Με οδηγό το φεγγαράκι
Θα σου κάνω και καμάκι
Να κερδίσω τη καρδιά σου
Να μη με διώχνεις μακριά σου

Θα πάρω μιαν σκάλα για να δω
με το φεγγάρι μόνο οδηγό
Πως θα σου κλέψω το μυαλό
Για να σε έχω λίγο κι εγω....

Μα η σκάλα η δική μου
Φτάνει μέχρι την αυλή μου
Από κει κοιτώ ψηλά στον ουρανό
Το φεγγάρι να ναι μακρινό...

Πώς να φτάσω στη καρδιά σου
Να τρυοπώσω εκεί κοντά σου
Που η σκάλα η δική μου
Είναι μόνο η ψυχή μου.....
Skouliki

Κανταφη πάντα ζεις...

Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει ποτέ και τίποτα να με γεμίσει όπως ο σκύλος μου ο Καντάφι που έφυγε πλέον από τη ζωή...
Ότι και να πω ότι κι αν γράψω όσα κι αν πω είναι απλά λίγα και δεν μπορώ να εκφράστω.


Μες τα χέρια μου τι θλίψη
Έσβησε και με εχει αφησει
Ένας φίλος καρδιακός
Ο κανταφι ο τρομερός

Όλοι τον είχαν αγαπήσει
Μαζι μας όλα τα είχε ζήσει
Πάντα ηταν στο πλευρό μου
Σαν φάρμακο σαν γιατρικό μου

Και σαν αρρώστησε εκει
Στη καρδιά του τη χρυσή
Ο γιατρός το είχε πει
Θα πεθάνει από ανακοπή

Μες τα χέρια μου αγκαλιά
Με άφησε στη μοναξιά
Με ενα αφόρητο κενό
Στη καρδιά και στο μυαλό

Όλα γύρω του γυρνάνε
Οι κουβέντες με πονάνε
Κάθε τι τον φέρνει εκεί
Να μου λείπει ένα σκυλί;

Κι αν πέρασε ο χρόνος
Δεν λιγόστεψε ο πόνος
Έφυγε από κοντά μου
Άδειασε όλη η καρδιά μου

Κι αν μου είπαν θα περάσει
Πάλι αγάπη θα σε πιάσει
Πάρε σκύλο απ' την αρχή
Δεν μου πάει η ψυχή...

Κι αν ο χρόνος μου κυλάει
νομίζω πίσω όλο με παει
Στο σκυλάκι της ζωής μου
Που δεν είναι πια μαζί μου

Ένας ήταν κι μοναδικός
Φίλος σύντροφος πιστός
Κι αν μου έδειχνε τα δόντια
Κι αν ζητιανευε τη βόλτα
Πάντα δίπλα μου εκεί
Με αγάπησε τοσο πολυ...

Όλοι είπαν είναι ένα σκυλί
Τι το έχεις σαν παιδί
Δεν αξίζει η στεναχώρια
Τώρα που είστε τόσο χώρια

Θα έρθει πάλι ένα άλλο
Στη καρδιά πώς να το βάλω;
Με ένα άλλο τι να κάνω
Την καρδιά πώς θα γλυκανω
Με το σκύλο το Καντάφι
Η σύγκριση θα έρθει παλι..

Κι αν επέρασε ο χρόνος
Δεν λιγόστεψε ο πόνος
Που στο χώμα είναι πια
Και όλη μου την καρδιά.....
Skouliki

Ο τρύγος σταφίδας με τον καύσωνα

Παραδοσιακά ο τρύγος σταφίδας γινόταν μετά της Παναγίας τον δεκαπενταύγουστο. Εφέτος με τον καύσωνα αλλά περισσότερο από την ξηρασία ακόμα δεν μπηκε ο Αύγουστος και οι περισσότεροι κοντεύουν να τον τελειώσουν.

Και μην ρωτήσετε πώς πάει η παραγωγή...

Ηλιοκαμενος καρπός  και μικρή ποσότητα για άλλη μια φορά.

Ο μαύρος χρυσός των προγόνων μας έγινε `γανα` από τηγανιά

Skouliki

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο Σκουλικάδο Ζακύνθου

Σήμερα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και γιόρτασε το οικογενειακό εκκλησάκι του Αγίου στο χωριό με το Σκουλικαδο στη Ζάκυνθο.
Ένα εκκλησάκι που έφτιαξε ο αείμνηστος παπά Γιάννης και συνεχίζουν να συντηρούν και λειτουργούν τα παιδιά του.
Λιγοστοί οι πιστοί αλλά εδώ που τα λέμε η πίστη έχει πάρει την φθίνουσα πορεία . Ακόμα και στις μεγάλες γιορτές στο χωριό λίγοι οι πιστοί...

Ο άγιος Νικόλας στον βασιλικό στη Ζάκυνθο

       

Άγρια λούπινα

Κάνοντας έναν περιπατο.στην εξοχή στην Άνδρο μου τράβηξε την προσοχή το έντονα γαλάζιο η μωβ άνθος από το λούπινο
Το αναγνώρισα αμέσως....
Πανέμορφο άνθος.
Κάποτε υπήρχαν σε όλη την επαρχία πολλά χωράφια σπαρμένα με αυτό το φυτό. Με τον καρπό του τάιζαν ζώα αλλά και στα δύσκολα χρόνια έλλειψης τροφής επέζησαν πολλές οικογένειες τρώγοντας τον καρπό του φυσικά με κάποια επεξεργασία καθώς είναι πολύ πικρός.
Φαντάζομαι την εικόνα των σπαρμένων χωραφιών με ανθισμένα λούπινα και ενθουσιάζομαι αλλά ταυτόχρονα μελαγχολώ .

Αλήθεια μην με.ρωτησετε γιατί τα χαρακτήρισα άγρια τα λούπινα αυτά

Είναι απο ότι ξέρω αυτοφυές φυτό στη Μεσόγειο. Οι επιστήμονες έχουν κάνει κάποια διασταύρωση υβρίδιο που δεν έχει πικρό καρπό και δεν θέλει επεξεργασία για να καταναλωθεί αλλά το άνθος του είναι ροζ κι όχι αυτό το πανέμορφο μπλε. Ε για αυτό  τον λόγο τι χαρακτηρίζω άγριο...

Έζησα την πλήρη αγάπη

 

Θεε τι μου ζηλεύεις
Την αγάπη τι μου κλέβεις
Τι μου πήρες το σκυλί μου
Ξέρεις ήταν η ζωή μου

Τι με άφησες εκεί
Σαν σκουπίδι στη ζωή
Κάθε τι να μου θυμίζει
Ποια αγάπη μόνο αξίζει

Είχα σκύλο σαν παιδί
Που είχα τόσο ταυτιστεί
με τα μάτια μου μιλούσε
Δεν μου είπε αν με αγαπούσε

Την αγάπη τη σκορπούσε
Στη καρδιά σου σε κοιτούσε
Και σε έλιωνε με τη μιά
Της ψυχής του η ματιά

Μα σαν δώρο πριν πεθάνει
Είπε τούτο να μου κάνει
Τη στερνή πνοή να αφήσει
Κι Αγκαλιά μου να ξεψυχήσει.....

Skouliki

Τέμπη Φεβρουάριος 2023

Επέτειος θλιβερής μνήμης νεκρών στο ατύχημα(;) των Τεμπών.
Στη θλίψη των συγγενών αλλά και στους τραυματίες που τους σημάδεψε τη ζωή....
Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν με εικόνες θλίψης αλλά και αγανάκτησης.
Έτσι αλίευσα μερικές από αυτές που μου άρεσαν....