Παιχνίδια της βροχής

    

Στο τζάμι ακούω να ηχεί
Ένα σηνιαλο με καλεί
Όμως είναι και πάλι η βροχή
Που με γελάει στη ζωή

Όχι δε θα ρθεις να με βρεις
Ίσως φοβάσαι μη βραχείς
Όμως ποτέ σου δεν κοιτάς
Στα βάθη μέσα της καρδιάς

Ακούω στο τζάμι τη βροχή

Μα θα θελα να  σουν εσύ

Αυτή που θα ρθει να με δει

Να μου γλυκάνει λίγο τη σιωπή 

Πίσω από το τζάμι καρτερω
Ένα σηνιαλο σου να δω
Μα μόνο βροντές κι αστραπές
Ρίχνουν σε μένα τώρα ματιές

Ο παλιός φανός θυέλης έγινε φώς νυχτός

 Ένας παλιός φανός θυέλης σκουριασμένους και τρύπιος αφού τον έβαψα τοποθέτησα μέσα μια μικρή λάμπα νυχτός και έπιασε τη θέση του για φως νυχτός στον διάδρομο.....

Απλή κατασκευή αλλά καλό αποτέλεσμα 

    

Φυτεύοντας τα δεντράκια μας

Φθινόπωρο και ειδικά τώρα τον Νοέμβριο είναι η πλέον κατάλληλη εποχή για να φυτέψουμε τα νέα μας δέντρα, ειδικά αυτά τα λεγόμενα γυμνόριζα.
Εγώ επειδή είμαι σε χωριό βρίσκω τα νέα μου δέντρα από παλιά που έχουν βγάλει νέα φυτά γύρω από τον κορμό μέσα από το έδαφος και έχουν ήδη ρίζες...
Τα φυτά αυτά τα αποκαλούμε κολοβούτια 

Φυσικά όχι από κεντρωμένα φυτά διότι σε αυτή την περίπτωση το νέο δεντράκι δεν θα είναι το ζητούμενο δέντρο.

Συκιές Κυδωνιές ροδιές κορομυλιες βανίλιας είναι μερικά από τα δέντρα που βγάζουν τέτοια κλαδάκια  που γίνονται νέα φυτά.
Η διαδικασια εύκολη:
Ανοίγουμε τον λακο που θα φυτέψουμε το νέο δεντρο.
Καλό είναι να τον κάνουμε όσο δυνατόν μεγαλύτερο αλλά όχι λιγότερο βάθος από 50 εκατοστά.
Γεμίζουμε τον λακο με νερό.
Όταν αδειάσει ο λάκος από νερό τοποθετούμε το κλαδί που θα φυτέψουμε.κι έναν πασαλο που θα στηρίξει το δεντράκι μέχρι να δυναμώσει αυτό.
Ρίχνουμε στον λακο φυτόχωμα η κοπριά και φυσικά χώμα και ξαναποτίζουμε.

Το νέος μας δεντράκι είναι έτοιμο για να αρχίσει τον κύκλο ζωής του....
Μην ξεχάσετε ότι τους θερινους μήνες να ποτίζεται το νέο φυτό μέχρι να κάνει μεγάλη ρίζα και.να μην έχει ανάγκη από νερό.
        

Κι

Φθινόπωρο και η φύση οργιάζει

 

Έρημος τόπος

     

Στέκω μπροστά στην εκκλησιά
Που τα καντήλια έχει σβηστά
Έχει στα Σήμαντρα σχοινιά
Μα τώρα κανείς δε τα τραβά

Έρημος τόπος σκοτεινός
Όπου απλώχερα ο θεός
Σκορπιζει σκοτάδι και καημό
Με άφησε απόψε μοναχό

Δεν είναι τόσο η μοναξιά
Που μου βαρένει τη καρδιά
Είναι και τούτα τα σχοινιά
Που κρέμονται από ψηλά

Αφού η καμπάνα δεν χτυπά
Άνθρωπος εδώ δεν τρυγιρνα
Ίσως να θέλει ο θεός
Να ναι πάντα  μοναχός

Χτύπα καμπάνα για να πεις
Ότι ακόμα εσυ ζεις
Κάποιος θα ρθει να σου σταθεί
Η ερημιά σου μπας και χαθεί....

Skouliki

Σαν ζητιάνος

  

Κάθισα στα σκαλοπάτια σου
Και αναπολώ τα μάτια σου
Ξέρω πάλι δεν θα βρω
Ηρεμία στο μυαλό

Δεν τολμώ να σε κοιτάξω:
Ευκαιρία πως θα αρπάξω
μες τις σκέψεις μου αυτές
Που είναι όλες τους θολές

Σαν ζητιάνο με κοιτάνε
Όσοι τύχει και περνάνε
Τι γυρεύει λένε αυτός
Ένας τσιγκανος σκυθρωπός

Δεν με νοιάζει όμως πια
Τι θα πει η γειτονιά
Είναι οι σκέψεις μου θολές
Δεν θυμάμαι ποιος ήμουν χθες....

Καθισμένος στα σκαλιά σου
Άκουω τώρα τη μιλιά σου
Λέω πρεπει να εξαφανιστω
Μην με βρεις τώρα εδώ

Μα τα πόδια δεν ακούνε
Δεν μπορούν να κουνιθουνε
Μένω άγαλμα εκεί
Να γελας με την σκηνή:

Ενας κύριος καθισμένος
Κάπως αποσβολωμενος
Που χει χάσει τη λαλιά του
και την αξιοπρέπεια του

Skouliki

Σαν περπατώ....

   

Περπατησα το δρόμο μου
Χωρίς να σου μιλήσω
Αυτό ήταν το δώρο μου
Για να σε πεθημισω

Και τα κατάφερα καλα

 εχω εικόνα σου ξανά
Σε βλέπω διπλα μου εδώ
Και μου χεις γεμίσει το μυαλό

Μα και εκει μιλάς αόριστα
Μου αλλάζεις ότι γνώριζα
Τι το θελα το δώρο αυτό
Και με σε φέρω στο μυαλό;

Ακόμα και στη σκέψη μου
Δεν άκουσες μια λέξη μου
Μόνο να λες πως αγαπάς
Μα καμία απόδειξη καρδιάς....

Σαν περπατώ να θυμηθώ 

Στη σκέψη σου μην καρφωθώ

Αδιάφορα γύρω να κοιτώ

Είναι πολλά που εχω να δω!

Skouliki

Οι ονειροπαγίδες μου

Λ
Έφτιαξα κι εγώ τις ονειροπαγίδες μου με ότι απλά υλικά βρήκα...
Όχι δεν μάδησα καμιά κότα.... Μονές τους δώσανε τα φτερά σαν προσφορά χαχααχχα

Καλημέρα από την Άνδρο

 

Το παλιό μπαούλο

Ένα παλιό σκοροφαγωμενο μπαούλο με σάπια τα διακοσμητικά του από σίδερο και σκουριασμένους μεντεσέδες και κλειδαριά....

Λέω να το κρατήσω έτσι χωρίς σοβαρή επισκευή.....

Ένα φρεσκαρισμα στα ξύλα να σταματήσει η φθορά του χρόνου...

Το αποτέλεσμα θα δείξει....

Κρίμα.δεν είχε μέσα κανένα θησαυρό

Καλημέρα από Άνδρο

Εβρουσιές Ανδρου

     

Κάποτε οι Εβρουσιές ήταν γεμάτες από καλλιεργημένους μπαξέδες. Αμπέλια ελιές και ζωή γενικότερο.
Ο συνολικός καιρός και η αστείρευτη ποσότητα νερού το έκαναν ένα παράδεισο. Σήμερα η έλλειψη αμαξητής οδού καθώς και η απομάκρυνση του κόσμου από την γη έκαναν το μέρος ένα φυσικό παράδεισο.
Τρεχούμενα νερά. Καταρράκτες μικροί και μεγάλοι ακόμα και το καλοκαίρι. Η πλούσια άγρια βλάστηση . Τα δέντρα και η δροσιά της περιοχής σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κάποιο ηπειρωτικό μέρος κι όχι σε νησί.
Δεν μπορώ να περιγράψω το καλός της περιοχής αλλά μερικές εικόνες ίσως σας μεταφέρουν την αίσθηση αυτή.
Χμμμμμ αν δεν είσαι λάτρης
Της  φύσης και της πεζοπορίας  μην ξεκινήσεις καν να βρεις το μερος αυτό..... Δεν έχει καφετέριες και άλλες ανθρώπινες ανέσεις..... Άγρια φύση αλλά πανέμορφη ομως ε;;