Όλα και όλοι έχουν αξία σε αυτή την ζωή!

Ένας ιδιοκτήτης pet-shop στην Αυστρία, είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημα του, που έγραφε: ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΟΥΤΑΒΙΑ.
Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:
"Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι";  

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΛΥΒΙΟΥ του Paolo Coelho.

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:  

Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΡΕΑΣ

 Μια φορά πήγε ένας τύπος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα. Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα... Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του θεού, ο κουρέας αναφώνησε:

'Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.  

«Ζητείται αγάπη»

ΚΑΠΟΙΟΣ διάβασε κάποτε μια αγγελία στην εφημερίδα, που τότε του φάνηκε πολύ αστεία: .
Δυο λέξεις που κρύβουν μέσα τους έναν κόσμο ολόκληρο. Μια κραυγή ανθρωπιάς ίσως,στον υπερμοντέρνο κόσμο μας.  

Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε.

Η πέτρα… … αφού ριχθεί!

Η λέξη… … αφού ειπωθεί!

Η ευκαιρία… … αφού χαθεί!

Ο χρόνος… … αφού περάσει!

Η αμοιβή μας είναι σύμφωνη με τα έργα μας....

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια γυναίκα πολύ κακιά και πέθανε. Και δεν έμεινε ξοπίσω της ούτε μια καλή πράξη. Την άρπαξαν τα διαβόλια και την έριξαν στη φλεγόμενη λίμνη (!!!) Και ο φύλακας άγγελός της σκέφτηκε: "πώς να θυμηθώ καμιά καλή της πράξη, για να την πω στο Θεό;"  

έτσι είναι η ζωη.....

Κάποια μέρα ένας άνθρωπος είδε το κουκούλι μιας κάμπιας, στο οποίο υπήρχε μία χαραμάδα από την οποία προσπαθούσε να βγεί μια μικρή πεταλούδα....
Περνούσε όμως ο καιρός και η πεταλούδα αδυνατούσε να ανοίξει την χαραμάδα για να βγει...
Έτσι ο άνθρωπος αποφάσισε να την βοηθήσει.Με τον σουγιά του άνοιξε την χαραμάδα και η πεταλούδα αμέσως βγήκε...

η αποψη περι σχεσης στα δυο φύλλα!

Γυναίκες συνάδελφοι συζητάνε στη δουλειά :

-Τι έγινε χτες βράδυ; Κάνατε καλό σεξ με τον άντρα σου;
-Χάλια! Γύρισε σπίτι, κάθισε.... στο τραπέζι κατευθείαν, έφαγε σε 3 λεπτά, με πήδηξε για 4 λεπτά, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε σε 2 λεπτά. Εσύ;    

Φθινοπωρινή απουσία... ένα ποίημα της Αννα Μπιθικώτση

Αφιερωμένο με αγαπη και σεβασμό


Αγέρι φθινοπωρινό
σπρώχνει πίσω τα καλοκαίρια μου,
μαζεύει τα λόγια
μαζεύει την ψυχή
σε σύναξη εποχιακή
για έναν πρόχειρο απολογισμό
που δεν έχει κέρδη
μονάχα αποθέματα
παρακαταθήκες
που ριζώνουν
με του καιρού το πέρασμα!

Μονάχοι απομείναμε!
Μονάχοι μα ορθοί!

Πως να ενδώσω στη σιωπή
με λόγια τετριμμένα
σε λάγνα τέτοια εποχή
με συντροφιά....εμένα;

ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ


Ευχαριστώ θερμά την φιλή μου για την τιμή που μου κάνει να μου επιτρέπει να φιλοξενώ μερικά απο τα έργα της εδώ....
ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ- ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ- ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΣ
ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΟΥ SER ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Για να γελάσουμε λίγο!

Μπήκε κλέφτης στο σπίτι ενός συνταξιούχου και μέσα στο σκοτάδι ανακατεύει συρτάρια και ντουλάπες. Με τον θόρυβο ξυπνά ο γέρος και τρομαγμένος φωνάζει :
- Εεεεεεεεεεεεπ, τι κάνειs εκεί;
- Ψάχνω για χρήματα.........., απαντάει ο κλέφτης.
- Ααααα, ε κάτσε ρε παλληκάρι μου να ανάψω το φωs να ψάξουμε μαζί!!!!!!!!!!!!!!!

Εις τον Έρωτα: ένα ποίημα του Ανδρέα Λασκαράτου

 Εις τον Έρωτα

Έρωτα, αν θες ναν τα ‘χωμε καλά,
στο σπίτι μου να μη ματαπατήσεις.
Ε που στο λέω κι α θέλεις να με αφήσεις
αναπαμένον, πάει πολύ καλά.

Πάντα κάτι μένει ζωντανό!

Πάντα κάτι μένει ζωντανό!

Σαν καλοκαίρι πέρασες
σαν την φωτιά με κέρασες
φλόγες κι αποκαΐδια
καρδιά από ροκανίδια
   

Τί θέλουν πραγματικά όλες οι γυναίκες;

Κάποτε ήταν ένας νεαρός βασιλιάς. Του άρεσε πολύ το κυνήγι. Μια μέρα με τους φίλους του έτσι όπως κυνηγούσαν το θήραμά τους, μπήκαν στο έδαφος του γειτονικού βασιλείου. Οι φρουροί τους συνέλαβαν και τους έφεραν αιχμαλώτους στο δικό τους βασιλιά. Ο Νόμος έλεγε πως όποιος κυνηγούσε σε ξένη περιοχή και συλλαμβάνονταν, θα αποκεφαλιζόταν.

Ο ορειβάτης και το σκοινί

Αυτή την ιστορία που διάβασα, είπα να την μεταφέρω εδώ,
Ακόμα μια διδακτική ιστορία;; Ενα ερωτηματικό όλων μας;;;
Η συνέχεια δική σας!

«Η ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη, ο οποίος θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό. Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας. Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος.  

Τα τέσσερα κεριά

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά...
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους.
Το πρώτο έλεγε:
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ»  

Κι όμως υπάρχει αμοιβή αλληλεγγύης...

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αληθινή αυτή η ιστορία αλλά εγω θα την αναδημοσιεύσω....

Σ' ένα χωριό στη Σκοτία, αρχές του 1890. Μια βροχερή και χειμωνιάτικη μέρα, όπως σχεδόν όλες. Ο γεροδεμένος άντρας καταγινόταν στο χωράφι του, προσπαθώντας έτσι να κερδίσει τον επιούσιο για την οικογένειά του.

 Ξαφνικά άκουσε μια φωνή να καλεί σε βοήθεια από το γειτονικό βάλτο.

ΚΑΡΟΤΟ, ΑΥΓΟ Ή ΚΟΚΚΟΣ ΚΑΦΕ….

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.  

Οι ψυχές......

(Από το βιβλιο του Α. Nekrasof «Οι ζωντανές σκέψεις»).

Ας θυμηθουμε μια ιστορία για τις Ψυχές, που ετοιμάστηκαν να κατέβουν στην Γη. Ίσως η ιστορία αυτή θα βοηθήσει κάποιους να καταλάβουν καλλίτερα την Ψυχή τους, τον Εαυτό τους και το νόημα της ζωής τους.
Να θυμάστε την ιστορία αυτή όσο πιο συχνά μπορείτε, ιδίως στις δύσκολες καταστάσεις και τότε θα έρθουν σε σας η σοφία και η χαρά.

Να ΄ταν μύθος του Αισώπου!

Τα βατραχάκια αποφάσισαν να κάνουν μεταξύ τους αγώνα για το ποιο θα καταφέρει να φτάσει την κορυφή του πιο ψηλού βουνού.  

Υπάρχει θεραπεία για μελαγχολία;;;;;;;;;;;;;

Η ιστορία αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που υπέφερε από βαθιά μελαγχολία. Επισκέφτηκε τους καλύτερους γιατρούς της εποχής του και κανείς απ' αυτούς δεν κατόρθωσε να τον βοηθήσει. Βρέθηκε κάποτε και στο ιατρείο ενός κορυφαίου γιατρού, ενός θεραπευτή της ψυχής. 

Ευτυχία

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και ξαφνικά είδαν στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκόταν παγιδευμένη η Ευτυχία. Και τότε η πρώτη γυναίκα λεέι:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.

Η ιστορία του Σ΄ ΑΓΑΠΩ!

Κάποτε πριν από πολλά πολλά χρόνια μαζευτήκανε όλοι οι σοφοί του κόσμου για να αποφασίσουνε και να δώσουνε ένα όνομα σε ένα από τα συναισθήματα που νοιώθανε και δεν είχαν καταφέρει να το ονοματήσουν.
Είχαν παιδευτεί πολύ την τελευταία φορά που είχαν ξαναμαζευτεί για να κάνουν κάτι αντίστοιχο σε ένα άλλο συναίσθημα, αλλά τότε είχαν βρεί εύκολα την λύση. 

Το νόημα του φιλιού

 Φιλί στο χέρι - Σε λατρεύω.
Φιλί στο μάγουλο - Θέλω να μείνουμε φίλοι
Φιλί στο λαιμό - Σε θέλω
Φιλί στα χείλη - Σ' αγαπώ
Φιλί στο αυτί - Ας διασκεδάσουμε λίγο
Φιλί στη μύτη - Ας γίνουμε για λίγο παιδιά
Φιλί στη πλάτη - Πάθος
Φιλί στο πηγούνι - Εκτίμηση
Φιλί στα ματόκλαδα - Στοργή
Φιλί στο μέτωπο – Τρυφερότητα.....

Το απογευματινό μπανάκι της σκιάς μου!

Σεπτέμβρης;;; ε και;; ποτέ δεν είναι αργά για ένα μπανάκι.....
Πρώτα δοκίμασε πόσο κρυο είναι το νερό...... μάλλον δεν έδειξε να κρυώνει!

έριξε μια βουτιά στα νερά , μάλλον απολαυστική!

και έπιασε ενα βραχάκι να λιαστεί!!! ναι έκανε ενα τέλειο μπανάκι!

skouliki

αυθόρμητα...... ανέκδοτο εποχής!

Τηλεφωνήματα στα Ελληνικά Ταχυδρομεία καταγγέλλουν ότι τα γραμματόσημα με το πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου δεν κολλάνε στους φακέλους. 

Κάποιοι μίλησαν για προβοκάτσια κατά του πρωθυπουργού και τα ΕΛΤΑ έκαναν άμεσα έρευνα. 

Το πόρισμα κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι ... τα γραμματόσημα δεν κολλάνε διότι οι πολίτες φτύνουν από την μπροστινή πλευρά κι όχι από πίσω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κορυφαίο SMS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η γυναίκα έστειλε το ακόλουθο μήνυμα στο κινητό του άνδρα της:
"Αγάπη μου,
Αν κοιμάσαι, στείλε μου τα όνειρά σου.
Αν χαμογελάς, στείλε μου το χαμόγελό σου.
Αν κλαις, στείλε μου τα δάκρυα σου.
Σ' αγαπώ"!!!!!!!!!!!!!!!!

Και εκείνος απάντησε:
"Είμαι στην τουαλέτα. Τί να στείλω;
χαχαχαχχααχαχχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχχααχαχαχχαχαχαχαχ

Ἀντώνης Σαμαράκης - Ζητεῖται Ἐλπίς

Ζητεῖται Ἐλπίς
Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.
Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ ἢ συζητούσανε.
Ἦρθε ὁ καφές. Ἄναψε τσιγάρο, ἤπιε δυὸ γουλιές, κι ἄνοιξε τὴν ἀπογευματινὴ ἐφημερίδα.
Καινούριες μάχες εἶχαν ἀρχίσει στὴν Ἰνδοκίνα. «Αἱ ἀπώλειαι ἑκατέρωθεν ὑπῆρξαν βαρύταται», ἔλεγε τὸ τηλεγράφημα.

Μία διδακτική ιστορία

Μία διδακτική ιστορία που βρήκα αλλα δεν ξέρω κατα πόσο ειναι αληθινή.... εμένα πάντως μου άρεσε!!

Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι με το σύζυγό της, ντυμένο με ένα φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard.

Αν θές: ένα ακόμα ποίημα του Μάριου Ζαμπίκου (Μαράκος)

Φεύγει και χάνεται το χθες
γιαυτό αγάπη μου αν θες
μη μ αρνηθείς και κάνε το θυσία
κι έλα σαν μια πανέμορφη οπτασία
στα μπερδεμένα όνειρα μου
να σταθείς

H συγκινητικη ιστορία ενός σκύλου!

Μια αληθινή ιστορία   ζωής που βρήκα  στο ίντερνετ...  http://www.dogforum.gr

Ο Dorado το Labrador:

Ο Dorado είναι ένας σκύλος οδηγός τυφλού. Το αφεντικό του, ή καλύτερα ο φίλος του, δούλευε ΄ως τεχνικός υπολογιστών στον 71ο όροφο των Δίδυμων Πύργων, όταν τα αεροπλάνα χτύπησαν.

Ξέχασες μάνα να μου μάθεις: Στέλιος Διονυσίου

Στίχοι: Νένα Χρονοπούλου
Μουσική: Σταύρος Εκιζόγλου
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Διονυσίου
Μου έμαθες μάνα πως η αλήθεια
θέλει ελεύθερη να ζει
μακριά από ψέμα και συνήθεια
την πλάση αυτή να οδηγεί

Έτσι θα μιλάμε λοιπόν;; Αστείο μου φάνηκε αλλά πολύ έξυπνο!

‎- Μπαμπά, πως ήρθα στον κόσμο;
- Γιέ μου, γνώρισα τη μητέρα σου κάνοντας chat στο Internet... Δώσαμε ραντεβού σ΄ένα cyber-cafe... Λίγο αργότερα, μέσα στις τουαλέτες, κάναμε μια σύνδεση στο ίδιο δίκτυο...Η μαμά έκανε μερικά downloads με το memory stick του μπαμπά, αλλά πριν ο μπαμπάς προλάβει να κάνει upload...αντιληφθήκαμε ότι δεν είχαμε εγκαταστήσει ένα firewall και πλέον ήταν αργά για delete ή cancel... κι έτσι, 9 μήνες αργότερα, βρεθήκαμε με ιό !!!!

Ζητείται...... χαχαχαχ

Ένα φοβερό μήνυμα  στο κινητό....

ZHTEITAI: άντρας, να ερωτευτώ παράφορα,
να με βαρεθεί, να με κερατώσει, να με χωρίσει,
να φάω κόλλημα, να μη τρώω, να χάσω και τα κιλά του καλοκαιριού...

Mόνο μια γυναίκα με Xιούμορ θα το έλεγε!!!

η τελευταία επιθυμία:ένα ακόμα αριστούργημα του Μάριου Ζαμπίκου (Μαράκος)

Τον είχανε φέρει σε κώμμα,μετά απο ένα σοβαρό τροχαίο,..μόλις που υπήρχε σφυγμός.Σ εκείνο το παγερό δωμάτιο που το στοίχειωναν κάθε λογής μηχανήματα,μόνο ένας ήχος διακεκομένος έδειχνε πως ακόμα ήτανε στη ζωή.Εξω απ την εντατική οι στενοί του συγγενείς περίμεναν με αγωνία τα νέα απ τον γιατρό.  

Θυμήσου : ένα ποίημα της Ελένης Λεμονή..

ποιητική συλλογή «εγώκοσμος Ποίηση »
της Ελένης Νικολάου Λεμονή ….
Αθήνα 1995.

Απόψε θυμήσου…
με τ΄ άστρα στολίσου
                  βασίλισσα
Θυμήσου εμένα…..
μονάχη κοιμήσου
σε είδα στα βράχια
              σε φίλησα
τα βράδια στοχάσου
μικρή μου ελαφίνα
που τ΄ άστρα τ΄ απείρου
        γελούσαν κι εκείνα
θυμήσου το τότε
λευκό μας ξενύχτι
θυμήσου και κλάψε
                και ρίγησε
τα χέρια να απλώσεις
πανιά να σηκώσεις
                και γύρισε!!

Από την ποιητική συλλογή «εγώκοσμος- Ποίηση » της Ελένης Νικολάου Λεμονή …. Αθήνα 1995.

 Να ευχαριστήσω την φίλη μου για τις ποιητικές της συλλογές που όχι μόνο μου χάρισε αλλά μου τις απέστειλε κιόλας ….
Την ευχαριστώ θερμά!

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ: ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ

Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Λίτσα Διαμάντη || Χαρούλα Αλεξίου

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

Το παραμύθι της Ελιάς

ενα παραμυθάκι που διάβασα και μου άρεσε  στο  "To χαμομηλάκι"

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά.
Κάθε μέρα η Ελιά γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.

Πως θα γίνει ο κόσμος καλύτερος

Πως θα γίνει ο κόσμος καλύτερος

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.  

σαν θάρθει η ώρα μου να φύγω: ένα ακόμα ποίημα του Μάριου Ζαμπίκου (Μαράκος)

σαν θάρθει η ώρα μου να φύγω
μην αναρωτηθείς αν σε αγάπησα πολύ,
μη ψηλαφίζεις μνήμες ούτε καν για λίγο
ούτε ένα δάκρυ να κυλίσει απ την ψυχή

ΠΑΤΕΡΑ ΕΣΥ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΣ!!!

ένα κείμενο από το 

 http://www.agioritikovima.gr  

γεμάτο αληθινό πόνο...... ψεύτρα κοινωνία

Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά ένας νέος. Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητο της το παλικάρι, περιπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο..  

Μια σκέψη, ένα ωραίο μήνυμα που έφτασε στο κινητό μου!

Μακάρι να είχα τη δύναμη, να έρθω ένα βράδυ στο όνειρο σου, να σε πιάσω απ' το χέρι και να περπατήσουμε μαζί, να ανεβούμε τις σκάλες του ουρανού και να φτάσουμε ψηλά μέχρι τ' αστέρια. Να ανεβούμε πάνω στο πιο λαμπερό αστέρι και να μας πάει στο φεγγάρι...
Εκεί όπως θα βλέπουμε τη γη από ψηλά, να σου πω στη χαρίζω!

Αργοπεθαίνει του Pablo Neruda

Αργοπεθαίνει

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,    

ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ

Μια υπόσχεση ζωής, ενα κείμενο γεμάτο απο το πόνο της αγάπης για τα ζώα, γραμμένο απο  τη Χριστίνα Βασδόκα

Βράδυ Παρασκευής. Και είμαστε έτοιμοι για έξοδο. Η παρέα περιμένει. Στην διαδρομή από Άψαλο για Αριδαία, καλή διάθεση, ανέμελες συζητήσεις, καμία έγνοια. Ώσπου μέσα στο σκοτάδι, στην άκρη του δρόμου, το βλέπουμε. Ένας σκύλος, κυνηγόσκυλο. Ή μήπως, ένας πρώην σκύλος; Αυτό που αντικρίσαμε ήταν ένας σκελετός, μία μάζα κόκαλα, ένα φάντασμα. Φρένα, αλάρμ και όπισθεν. Σιγά – σιγά έξω, γλυκομιλητά, καλοπιάσματα.

Η ιστορία του Πέπε

Η ιστορία του Πέπε

Ο Πέπε είναι το είδος του ανθρώπου που ο καθένας θα ήθελε να είναι. Πάντα χαρούμενος, είχε πάντα κάτι θετικό να πει. Όταν κάποιος τον ρωτούσε πως είναι, πάντα έλεγε :
«Δεν θα μπορούσα να είμαι καλύτερα»!
Eίχε αλλάξει πολλές φορές δουλειά και αρκετοί από τους συναδέλφους του τον ακολουθούσαν. Ο λόγος που τον ακολουθούσαν ήταν η στάση του. Ήταν γεννημένος ηγέτης. Αν ένας από τους υπαλλήλους είχε μια κακή μέρα, αυτός ήταν πάντα εκεί για να του δείξει την θετική πλευρά της κατάστασης.
Μια μέρα πήγα να τον δω και του ρώτησα : "Δεν καταλαβαίνω. Δεν μπορεί να είσαι πάντα τόσο σίγουρος".