Περιδιαβαίνοντας τον κήπο έξω από τη δουλειά, μου τράβηξαν την προσοχή, οι φωνές από τα τζιτζίκια. Αμέσως θυμήθηκα την γνωστή σε όλους μας ιστορία του τζίτζικα και του μέρμηγκα.
Εκείνο όμως που ήρθε στη συνέχεια στο μυαλό μου είναι τα παρακάτω στραβά της ζωής και της φύσης…..
Όλοι ακούμε και μας τραβούν την προσοχή οι φωνές του τεμπέλη τζίτζικα, ενώ κανείς δεν προσέχει το αδιάκοπα εργαζόμενο μερμήγκι. Έτσι στεκόμαστε να θαυμάσουμε το τραγούδι του τζίτζικα, και ταυτόχρονα πατάμε πάνω στο σκληρά εργαζόμενο μερμήγκι…..
Έτσι είναι και στη ζωή, τους φαφλατάδες και όσους κομπάζουν ότι κάτι κάνουν, ενώ τίποτα δεν κάνουν, τους έχουμε σημαία. Τους θαυμάζουμε τους ακούμε και μπορώ να πω ότι πιστεύουμε ότι αποδίδουν…
Αντίθετα όσους εργάζονται αθόρυβα και σιωπηλά, κανείς δεν τους δίνει σημασία…..
Λοιπόν ένα συμπέρασμα που έβγαλα ασυναίσθητα, ακόμα και στη φύση επιβιώνουν αυτοί που είναι τεμπέληδες και ψεύτες.
Αυτοί που κάθονται και είναι μόνο παχιά λόγια….
Οι υπόλοιποι;;;; Ας πάνε να πεθάνουν στη δουλειά. Εμείς σαν δίκαιοι θα πατάμε πάνω στα πτώματα τους….……………
Αναγνώριση καμία!!!!!!!!!!!
skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!