Ξύπνησα πολύ πρωί,
κοίταξα εδώ και εκεί,
είδα λίγο φως να μπαίνει
την αράχνη να υφαίνει,
το σπουργίτι φτερούγα,
το σπουργίτι φτερούγα,
μες στα όμορφα κλουβιά
να μιλούν κελαΐδιστά!!
Ένα γύρω η φύση οργιάζει
και η καρδιά μου να σπαράζει
αχ τι μέρα χαραμίζω
στη δουλειά να τριγυρίζω
να ελέγχω να φωνάζω
να ελέγχω να φωνάζω
τη δουλειά πέρα να βγάζω
Να μπορούσα να καθίσω
στην αυλή να ηρεμήσω
να θαυμάζω όλη μέρα
να θαυμάζω όλη μέρα
τα πουλάκια στον αέρα
το καφέ να απολαμβάνω
και τις έγνοιες μου να χάνω
τίποτα να μην με νοιάζει
τίποτα να μην με νοιάζει
μη με τρώγει το μαράζι
τι θα κάνω πως θα γίνει
Η δουλειά είναι πατίνι
στη ζωή με ρυμουλκεί
στη ζωή με ρυμουλκεί
σε ένα βάσανο εκεί
Θα ΄θελα να ξεκολλήσω
στη ζωή να περπατήσω
μακριά από τη μιζέρια
μακριά από τη μιζέρια
και ας το κάνω με τα χέρια
Μα έλα που μια εγκλωβισμένος
σε μια μοίρα δικασμένος
να πληρώνω μόνο εγώ
της ζωής μου τον καημό!!!!!
skouliki
πότε θα κάτσω εδώ να πιω καφέ;;;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή