Ελευθερία ένα δώρο για όλους

Με αφορμή μια φράση από την αδερφουλα μου την Βικη θα περιγράψω κάτι που μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες:Όπως έχω πει, έχω στο σπίτι κάποια καναρινιά σαν φιλόζωος που είμαι, αλλά το ίδιο είναι και τα παιδιά, ευτυχώς για μένα διότι, αυτά έχουν τον τρόπο να πείσουν την σύζυγο μου να τα ανέχεται μέσα στο σπίτι…………Όταν πριν από καιρό, έφυγε ένα καναρίνι από ασθένεια, μετά την κηδεία και τα κλάματα που είχαμε για αυτό τον χαμό, η μικρή Ελευθερία, παρακάλεσε ένα φίλο που έχει ταβέρνα, αλλά και μια κλούβα με πουλιά να της χαρίσει μια καρδερίνα. 
Πράγματι, ο κύριος Παναγιώτης μετά από λίγο μας έφερε μια καρδερίνα που την ονομάσαμε Άννα, εις μνήμη του καναρινιού που αποδήμησε εις κύριο.Μα έλα που ένα αγριοπουλι, σκλαβωμένο δεν έχει διάθεση για ζωή πίσω από τα κάγκελα!
Έβλεπα μέρα με τη μέρα την Αννούλα, να μαραζώνει κλειδωμένη πίσω στα κάγκελα…….
Αν και φάρμακα, φαγητό και όλη την περιποίηση την είχε, κάθε μέρα και χειροτέρευε η κατάσταση, είχε πέσει σε μελαγχολία. Ετσι για να μην μου πεθάνει και έχω πάλι κλάματα, ένα πρωί, Μ. Σάββατο πρωι άνοιξα το κλουβί και την άφησα ελεύθερη την Αννούλα. Ξέρω ότι δεν εχει ελπίδα να επιζήσει έξω, διότι δεν ήταν και σε καλή φυσική κατάσταση……
Η ιστορία αρχίζει εδώ λοιπόν. Όταν ξύπνησαν τα μικρά, είδαν το κλουβί άδειο και άρχισαν τα κλάματα…… Όταν τους είπα ψέματα, ότι , όπως καθάριζα το κλουβί μου ξέφυγε από την πόρτα, τα έβαλαν μαζί μου…..

Όμως ένας υδροχοος πιάνετε έτσι εύκολα κοροΐδο αδερφουλα;;;
Τα έπεισα ότι, ένα άγριο πουλί που γεννήθηκε ελεύθερο δεν μπορεί να ζει σκλαβωμένο, εσάς τους είπα, σας αρέσει να σας κλειδώσω μέσα στο δωμάτιο και να σας δίνω ότι θέλετε Μπορείτε να έχετε μια τέτοια ζωή;;Σας αρέσει;;;;;;;;;
Η Αννούλα σήμερα παιδιά έκανε ανάσταση.... …….ελεύθερη…..
Με αυτά πείστηκαν και άρχισαν και βάζουν τροφή στο μπαλκόνι, για να έρθει η Άννα να φάει και να φύγει. Να έρθει να τους πει χρόνια πολλά, να τους μιλήσει και μετά να πάει πάλι στα αδέρφια της…..
Σπουργίτια έχουμε πολλά, έτσι το φαγητό εξαφανίζεται, άρα ηρθε η Αννούλα και έφαγε, δεν μας ξέχασε………
Και η Ελευθερια μόλις πριν λίγα λεπτά, Σήμερα ηρθε μέσα στο σπίτι όλο χαρά φωνάζοντας:

Μπαμπά μπαμπά, είδα την Αννούλα, ηρθε εκεί που παίζουμε στην αλάνα και με χαιρετησε, κάθισε κοντά μου, με κοιτούσε και μου έκανε τσιρ τσιρ….
Μάλιστα αδυνάτησε και ομόρφυνε !!!!!!!!


Άποψη μου;; κάποια καρδερίνα άσχετη είναι!
Να τελειώσω την ιστορία μου εδώ;;;;;;;;;;;
Τι να πω; Ότι η παιδική αθωότητα είναι ένα δώρο για εμάς τους πορωμένους, που μας έφαγε η καθημερινότητα; που δεν έχουμε αίσθηση αγάπης για τα ζωακια;;;
Αδερφουλα συγνώμη που χρησιμοποίησα το όνομα σου αλλά πράγματι εσυ ήσουν η αφορμή για αυτό το σημείωμα.
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση σας.

skouliki