Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Τα άλματα μου

Από την ώρα που γεννήθηκα βρισκόμουν σε επαφή με τα ζώα…..

Σαν αγροτική οικογένεια είχαμε γύρω μας πληθώρα ζώων, ειδικά σκυλάκια και γάτες…

Τώρα που έφυγα από το χωριό και έκανα οικογένεια δυστυχώς έχασα αυτή την επαφή με τα ζώα……

Σε αυτό «βοήθησε» πολύ και η σύζυγος μου που είναι αντίθετη στην συγκατοίκηση με οποιοδήποτε ζώο….

Το πρώτο μεγάλο μου άλμα ήταν πέρυσι, τέτοια εποχή όταν με την ασπίδα των παιδιών, αποκτήσαμε ένα καναρίνι…

Σήμερα το ένα καναρίνι έχουν γίνει επτά καναρίνια και δεν ξέρω αν θα σταματήσουμε εκεί….

Σε όλα είμαι τυχερός, εχω δυο παιδιά διαμάντια, που σε αυτό το θέμα της αγάπης για τα ζώα είναι συμπαραστάτες μου…

Τώρα εμείς οι τρεις μας βάλαμε σκοπό να αποκτήσουμε και ένα σκυλάκι μικρό, έτσι αρχίσαμε και οι τρεις να καλλιεργούμε το κλίμα μέσα στο σπίτι…...

Η μεγάλη κόρη μου με τον τσαμπουκά της , η μικρή με τις γαλιφιές της προσπαθούν να πείσουν τη μαμά να επιτρέψει την είσοδο στο σπίτι σε ένα σκυλάκι…

Εγώ από πίσω σπρώχνω την όλη κατάσταση για να ενδώσει ο αντιρρησίας του σπιτιού…

Αν κάνω και αυτό το άλμα στην απόκτηση σκύλου τότε θα εχω πετύχει τα πάντα…

Ας το ελπίσουμε ότι τελικά η επιμονή μας θα αλλάξει την άποψη της μαμάς…

Καλή μας τύχη!!!!!!!!

skouliki



ZΑΚΥΝΘΟΣ 1628 ΤΟ ΡΕΜΠΕΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΠΟΛΑΡΩΝ


ZΑΚΥΝΘΟΣ 1628
ΤΟ ΡΕΜΠΕΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΠΟΛΑΡΩΝ



Τα Επτάνησα είχαν την τύχη να μην γνωρίσουν τον οθωμανικό ζυγό, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε και υποτιμούμε τα «πολιτισμένα χριστιανικά δεσμά» της Γαληνότατης Δημοκρατίας, την Ενετοκρατία, που διήρκησε από το 1484 έως το 1797.

ο κηπουρός (παραμύθι για μεγάλους) απο τον φιλο Μαράκο (Μάριος Ζαμπίκος)



Μια φορά κι ένα καιρό, σ ένα απόμακρο κάστρο του βοριά ζούσε ένας σκληρός μα κι εγωιστής πρίγκιπας. Δεν καταδεχόταν ποτέ τη γνώμη και τις συμβουλές κανενός από τους γύρω του, γιατί νόμιζε πώς όλα τα γνώριζε.

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Η Φαρμακωμένη Σολωμός Διονύσιος



Η Φαρμακωμένη Σολωμός Διονύσιος

Τα τραγούδια μου τα ’λεγες όλα,
Τούτο μόνον δε θέλει το πης,
Τούτο μόνον δε θέλει τ’ ακούσης·
Αχ! την πλάκα του τάφου κρατείς.

Ώρα για να γελάσουμε λίγο


O καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δεν μπορούσε να μιλήσει. Πριν από την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει. Ο Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής: "Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και θα δεις πώς θα χαλαρώσεις". 

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Εικόνες για γέλια η για κλάματα....

προτιμώ να μην σχολιάσω αυτές τις εικόνες τις αφήνω στην κρίση σας

Καλημέρα και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες σήμερα

Σε όσους γιορτάζουν σήμερα πολλές ευχές για την γιορτή τους..
η χειμωνιάτικη μέρα να μένει πάντα έξω από τις καρδιές μας
χρόνια πολλά Δημήτρη!!!!!!!!!!
χρόνια πολλά Δήμητρα!!!!!!!!!!
Καλημέρα σε όλους

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Άξιον Εστί H πορεία προς το μέτωπο: Οδυσσέας Ελύτης

αφήγηση: Μάνος Κατράκης

Άξιον Εστί H πορεία προς το μέτωπο: Οδυσσέας Ελύτης


Ξημερώνοντας τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.

Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ' αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί.

Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.

Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί, μία - μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα.

Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ' αερόπλανα.

Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του,

στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι, από το μέρος το βαρύ, όπου δεν βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δεν δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους - ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ' άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ΄ναι.

Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι.

Μόνε σα να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ' όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ΄χαν λευκάνει απ' τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του 97 ή του 12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ' τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουλγάρων και Τούρκων.

Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι - πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα - έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ' αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο.

Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι απ' τη λάσπη όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο.

Επειδή το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω καθώς μες στην ψυχή μας.

Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ' τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και

το γρήγορο των πολυβόλων.

Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν' απαντούμε, απ' τ' άλλο μέρος να ΄ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα.

Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά,

που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι.

«Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ΄λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.

Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.

Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.

skouliki

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά - Σοφία Βέμπο


Σοφία Βέμπο (Παιδιά της Ελλάδος παιδιά)

Μουσική: Σουγιούλ Μιχάλης

Στίχοι:Τραϊφόρος Μίμης

Απο την μουσική συλλογή του Ν.ΣΔΡΕΓΑ.
Οι στίχοι γράφτηκαν πάνω στην προϋπάρχουσα μελωδία του τραγουδιού "Ζεχρά"

Μες τους δρόμους τριγυρνάνε,
οι μανάδες και ζητάνε ν' αντικρίσουνε
τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν,
στο σταθμό σαν χωριστήκαν να γυρίσουνε.

Μα για κείνους πού 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
και καμιά ποτέ ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας κλάψει κι ας ευχόμαστε.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Λέω σ' όσες ξαγρυπνάνε
και για κάποιον ξενυχτάνε και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια γνήσια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε.

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε,
υπερήφανα ας πούμε σα Σουλιώτισσες.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά 'ρθετε ξανά.

Mε της Νίκης τα φτερά,
σας προσμένουμε παιδιά.

Καλημέρα σας, να έχετε μια καλή και δημιουργική εβδομάδα

καλημέρα σας με μια τζούρα από ελληνικό καφέ
να έχετε μια χαρούμενη, δημιουργική, γεμάτη υγεία και ευτυχία εβδομάδα!!!!!!!!!!!!
skouliki

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Ελαιομάζωμα, εικόνες νοσταλγίας για μένα....

Κάνοντας μια βόλτα στη Χίο, είδα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να μαζεύει ελιές......
Ειχε απλώσει τα πανιά και με την οποία δύναμη τους είχε απομείνει μάζευαν τον ευλογημένο καρπό της ελιάς...

Eικόνες ντροπής στην ΅ Ελλάδα του 2010.....


Σήμερα η ήμερα ήταν ιδανική για βόλτα.
Έτσι αποφάσισα να κάνω μια μικρή πεζοπορία σε αγροτόδρομους. Περπατώντας ανάμεσα στα δέντρα και τα χωράφια μια κίνηση μου τράβηξε την προσοχή.........
Ήταν ένα φτερούγισμα στατικό, κραυγές απεγνωσμένες από πούλι.......
Ξέφυγα λοιπόν απο το μονοπάτι που περπατούσα για να δω τι ήταν.....
Ευτυχώς είπα στα παιδιά να παραμείνουν εκεί στο μονοπάτι, με τον φόβο μην είναι κανένα φίδι.....
Λοιπόν κάποιος είχε στήσει τα ξόβεργα του και πάν
ω σε αυτά είχαν πιαστεί 2 μικρά πουλάκια......

Με την προσπάθεια τους να ξεφύγουν κόλλησαν όλα τους τα φτερά στην κόλα και κρεμάστηκαν ανάποδα, αδύναμα πλέον να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση....
Τα σπουδαία θηράματα είχαν πιαστεί από κάποιο δίποδο κυνηγό......

Τα απελευθέρωσα με όση προσοχή μπορούσα για αν μην χάσουν πολλά φτερά από την κόλα.
Τα ξύλα με την κόλλα θα την βρει ο κάτοχος τους τσαλαπατημένα μέσα στα χώματα, όταν πάει για να δει τα λάφυρα του...

Αλλά είναι λύση αυτό;;;
Κάποτε πεινούσε ο κόσμος και χρησιμοποιούσε τη μέθοδο αυτή για να βρει τροφή, σήμερα το λέμε χόμπι;;;;

Με συγχωρείτε για τις αποκρουστικές φώτο...
Είμαι τυχερός που δεν είδαν τα παιδιά αυτό το θέαμα που με έκανε να αντριχιάσω....
skouliki

Καιτη Χωματά καλό ταξίδι στον κόσμο των αστεριών.



Καίτη Χωματά

Αθήνα 1946). Δημοφιλής τραγουδίστρια της τελευταίας 35ετίας, με καταγωγή από την Νάξο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1964 στα «Νέα Ταλέντα» του Γ. Οικονομίδη και εκεί την άκουσε ο Γ. Παπαστεφάνου και τη συνέστησε στον Γ. Σπανό, για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε «μεγάλη ιέρεια» του «Νέου Κύματος». 

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

ελάτε να μοιραστούμε τα ρόδια



Ένας φίλος μου έφερε σήμερα ρόδια, επειδή δεν είμαι μοναχοφαγάς σας προσκαλώ να τα μοιραστούμε...



δεν είναι απόλαυση;;
skouliki

Ο ευγενής ανταγωνισμός των παιδιών γίνεται δημιουργικός

Παρουσίασα χτες την δημιουργία της μεγαλύτερης κόρης μου που έχει καλλιτεχνική διάθεση. Έτσι η μικρότερη κόρη μου βλέποντας τον ενθουσιασμό μου για το έργο και μάλλον με κάποια υποψία ζήλιας κάθισε και έφτιαξε τα παρακάτω έργα της:

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου Ξυλούρης Νικ σε ποίηση κ Βάρναλη


ποίηση Βάρναλης Κώστας
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,

Χιονάνθρωπος Δημ Μητροπάνος



Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος


Σου έλεγα "Έχεις σπασμένα τα φτερά
και μην πετάς πολύ ψηλά, θα τσακιστείς".
Και μου 'λεγες "Καλά, καλά".

Σου έλεγα "Μη δίνεσαι, μη σκορπίζεσαι,
κοίταξε λίγο και τον εαυτό σου".
Και μου 'λεγες "Καλά, καλά".

Ένα μπουκέτο από την κόρη μου που έχει ξεπεράσει κάθε καλλιτέχνη;;

Η κόρη μου εμφάνισε ξαφνικά αυτό τον ανάγλυφο πίνακα

είναι φτιαγμένος από χαρτάκια με τα αυτοκόλλητα της Patty διασκευασμένα σε καραβάκια και αεροπλανάκια, κολλημένα πάνω σε λευκό χαρτί....

Δε γλιτώνω: Ζήνα Πέγκυ, Μητροπάνος Δημήτρης (Ντουέτο )



Στίχοι: Βραχάλη Ελεάνα
Μουσική:
Χριστοδουλόπουλος Γιάννης
Ερμηνευτές:
Ζήνα Πέγκυ, Μητροπάνος Δημήτρης (Ντουέτο )

Αφού σε ήπια σε μιαν ανάσα δε γλιτώνω
κι ας προσπαθώ εγώ να ζω μηχανικά
από διαλόγους που μετάνιωσα μετά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Δημήτρης Μητροπάνος Μ' ένα τσιγάρο σέρτικο




Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική:
Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση:
Δημήτρης Μητροπάνος


Μ' ένα τσιγάρο σέρτικο
κι ένα σκοπό ζεϊμπέκικο
να σ' ανταμώσω ξεκινώ
Η εκδρομή μονότονη

Σπιτικά «γιατροσόφια» για καλύτερη ζωή Αναρτήθηκε από I-DIADROMI



Κάνετε γαργάρες με αλατόνερο όταν πονάει ο λαιμός σας;
Μήπως πίνετε μία κούπα ζεστό γάλα για να κοιμηθείτε καλύτερα το βράδυ;
Οι περισσότεροι από εμάς καταφεύγουμε κάποια στιγμή σε «συνταγές» της γιαγιάς μας για να νιώσουμε καλύτερα – και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό.

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Μια αυτοκριτική δεν βλάπτει μετά από κάθε συφορά.



Μετά από κάθε φυσική καταστροφή καλό θα ήταν να κάναμε μια κρητική, μια έρευνα στο τι έφταιξε, έτσι ώστε να μην ξανασυμβεί το ίδιο την επόμενη φόρα.
Εδώ λοιπόν εγώ θα πω μόνο λίγα που μας αφορούν όλους:
Καταρχάς που είναι τα ρέματα;;;

εικόνες από καταστροφές νεροποντής στη Χίο την 18 -10 -2010


οι εικόνες είναι μετά την υποχώρηση των νερών και έναρξη αποκατάστασης ζημιών..
σπίτια πλημμυρισμένα...

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης η Χίος;;;;


Σήμερα από το πρωί δεν λέει να σταματήσει η βροχή στο νησί............
Από φίλους μαθαίνω ότι έγιναν πολλές καταστροφές τόσο στους ίδιους, όσο και σε πολλούς άλλους σε όλο το νησί.
τα λασπόνερα πνίγουν ολόκληρες γειτονίες, πολλοί δεν έχουν ούτε ένα ρούχο στεγνό για να αλλάξουν, ή να κοιμηθούν απόψε...
Τι να πει κανείς , με τα αντιπλημμυρικά έργα του τόπου και την προστασία του πολίτη.....
Κουράγιο στους παθόντες και καλή δύναμη να έχουν, χωρίς αυτή πως θα τα φέρουν βόλτα την δύσκολη αυτή νύχτα;;;;;;;;;;;
ΚΟΥΡΑΓΙΟ !
skouliki

ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΖΩ- ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ






Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης
Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος


Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα πού ζω

Υποχρεωτική σιωπή


Είναι φορές που οι ίδιοι οι φίλοι με την στάση τους σε κάνουν να μην θες να τους εκμυστηρευτείς μερικά θέματα σου.
Αυτό γίνεται όμως 

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Μητροπάνος Δημήτρης: Σε μια στοίβα καλαμιές






Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος


Σε μια στοίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
και έβλεπα από την αρχή πως ξαναγεννήθηκα
πως ξαναγεννήθηκα

Οι ραγισμένες καρδιές απέκτησαν μουσείο


Τις πύλες του άνοιξε Το Μουσείο της Ραγισμένης Καρδιάς στο Ζάγκρεμπ, το οποίο φιλοξενεί 100 αντικείμενα και πλέον, ανάμεσά τους ένα τσεκούρι, ρολόγια, φωτογραφίες, ρουχισμό, αρκουδάκια και ποιήματα, που εξηγούνται με μία ιστορία.

όλα ειναι σχετικά ο καθένας βλέπει ότι θέλει!



Κοιτώντας την φώτο αυτή, το μυαλό των περισσοτέρων το μυαλό πάει σε ματωμένα χέρια...
Αλήθεια εσάς το μυαλό και η σκέψη που θα πήγαινε;;;
Εκείνο όμως που βλέπετε σε αυτή την φωτογραφία είναι πως κατάντησε το χέρι μου, μετά την κατανάλωση μούρων.............

Μια συναρπαστική νύχτα με φίλους




Χτες ξεφύγαμε λίγο!!!!!!

Πίνοντας το απογευματινό καφεδάκι στην παραλία με την κουμπαρά μας, πέρασε μια παρέα από την Σμύρνη επικεφαλής της οποίας παρέας ήταν φίλος από τα παλιά!!!!!!!!
Φυσικά μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά μας

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Τυχαίες συγκρίσεις με τη ζωή…...........



Τυχαίες συγκρίσεις με τη ζωή…
Σήμερα κουρασμένος από ένα ταξίδι αστραπή για δουλειά, είπα με πονοκέφαλο να πάω τα παιδιά στο μπασκετ. Ο θόρυβος όμως από τις μπάλες και τις φωνές με έκαναν να βγω από το κλειστό γυμναστήριο και να στηθώ έξω. 

καλημεραααααααααααα

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Συμβουλεύουν καλυτέρα αυτοί που μας αγαπούν ακόμα και όταν έχουν φύγει……………



Χτες θέλησα να περιπλανήσω στο σήμερα, μα όμως η σκέψη όλα στο χθες ήταν. Μια ο πονοκέφαλος από την άλλη η ζάλη με έστελνε ολο στα παλιά. Εύλογα θα απορείς αν κάποιος με πονοκέφαλο και ζάλη μπορεί να σκεφτεί…..
Έτσι πίστευα και 

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

What is that? (Τι είναι αυτό;)



αξίζει να το δείτε, επειδή όλοι κάποτε θα φτάσουμε εκει για να μην ξεχνάμε............


Ο πλουτος ειναι τελικα πολυ σχετικος.............


"Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι
σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο
χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

το αλλο ματι

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…
Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.
Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… 

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ Αλλάζω πρόσωπα





Στίχοι: Πέγκυ Στεφανίδου
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος


Αλλάζω πρόσωπα κι εγώ όπως οι πέτρες σχήμα
για να μπορώ στο κύμα ν' αντέχω πιο πολύ

όπου υπάρχουν πληγές............


Στην φύση όπου υπάρχει μια πληγή σαν αντίδραση και για την επούλωση της πληγής βγαίνει μια ουσία απο το ίδιο το φυτό - δέντρο. Αυτή η ουσία που παράγεται απο άλλα δέντρα είναι χρήσιμη στον άνθρωπο και από άλλα άχρηστη.
Γνωρίζοντας αυτο