Χτες μου χτύπησες την πόρτα
Και όταν άνοιξα σου το ΄πα
Αν ήρθες για να μείνεις
Μάθε και εσύ πρέπει να δίνεις
Σήμερα πρωί πρωί
Σήμερα πρωί πρωί
Πριν λαλήσει καν πουλί
Ξέχασες αυτά που σου είπα
Και με γέμισες με πικρά
Αν νομίζεις η αγάπη
Ότι είναι ένα μονό δάκρυ
Που κυλάει ορμητικό
Από το μάτι ως το λαιμό
Ότι είναι μόνο χάδια
Σαν να τρίβεσαι με λάδια
Την ψυχή σου την ξεχνάς;
Εκεί μέσα είν΄ ο βραχνάς
Αν αυτή δεν ημερώσει
Τι λουλούδια θες να δώσει;;
Αν δε σέβεσαι τον άλλο
Είναι σα να του πατάς τον κάλο
Μάθε πρώτα εσύ να δίνεις
Το λοιπόν, και μην τα ρίχνεις
Μια ζωή σου φταιν οι άλλοι
Για να μην χωρίσεις πάλι!!
skouliki
μια προσπάθεια στη ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήπρέπει να ανταμειφθεί
Καλά τής τα λές, σκουλήκι! Μπορεί αυτά τα λόγια να τής ανοίξουν το δρόμο προς την οριστική επιστροφή. Ο χρόνος θα δείξει την ωριμότητά της! Άλλωστε, εσύ το είπες πρώτος: «Μην ξεχνάς, είναι άνθρωποι!».
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ Χαρις
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι απλες σκέψεις αναρχα διατυπωμένες σαν ποίημα..
δεν ευελπιστώ να χαρακτηριστώ ποιητής, απλά τις σκέψεις μου λεω έμμετρα.. αν ειναι δυνατόν..