Βρε κουρασμένε μου εαυτέ
που δεν σε σεβάστηκα ποτέ
να σε φορτώνω με καημούς
αλλά εσύ γιατί με ακούς;
Αχ βρε ταλαίπωρε εαυτέ
ένιωσες άραγε ποτέ
την εκμετάλλευση αυτή
που δέχεσαι μες την ζωή;
Έχεις τα σύννεφα αγκαλιά
μια χούφτα αγκάθια στην καρδιά
τρέμεις για όλα στην ζωή
κανείς όμως δεν σε έχει δει
Κι αν πονάς από την πληγή
μόνος την άνοιξες, γιατί;;
Αδικημένε μου εαυτέ
δεν σε αγάπησα ποτέ!
Κοίτα να δεις ειλικρινά
πόσα αγκάθια στην καρδιά
πόσες πληγές που αιμορραγούν
έχουνε κάτι να σου πουν!
Άδικα χτύπησες ξανά
πόρτες για αγάπη μια φορά
πόρτες για σένανε κλειστές
που δεν θα ανοίξουνε ποτές!
Βρε κουρασμένε εαυτέ
έτσι σε μίσησα ναι μα το ναι
που σκόρπισες όλα τα χαρτιά
που είχε γραμμένα η καρδιά....
skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!