Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά (καντάδα Επτανήσων)

Μενεξέδες και ζουμπούλια
και θαλασσινά πουλιά
αν τη δείτε την καλή μου
χαιρετίσματα πολλά...

Η κιθάρα μου να σπάσει
και τα τέλια να κοπούν
και τα χέρια που την παίζουν
μες στη μαύρη γη να μπουν.

Πες μου γιατί σαν ξένο με κοιτάς,
δεν είμ' εγώ εκείνος π' αγαπούσες;
με λάτρευες - με λάτρευες πιστά
και με αγνοφιλούσες.

Τι ωραία πουν' τα βράδια
μια βαρκούλα με πανί
ένας νέος ν' ακομπανιάρει
και μια νέα νατραγουδεί...

Πες μου τη δασκάλισσά σου
που σε μάθαινε χορό
και σταυρώνεις τα ποδάρια
σαν την πάπια στο νερό

Πες μου γιατί σαν ξένο με κοιτάς,
δεν είμ' εγώ εκείνος που αγαπούσες;
με λάτρευες - με λάτρευες πιστά
και με αγνοφιλούσες.

Αν εσύ δε μου το δώσεις
το φιλί που σου ζητώ
απο κει κι ας με περάσουν
απ' την πόρτα σου νεκρό.

Μενεξέδες και ζουμπούλια
και θαλασσινά πουλιά
αν τη δείτε την καλή μου
χαιρετίσματα πολλά...