Γυρίζω, γυρίζω στα όρη στα δάση,
Να δω μην περάσει η νέα που αγαπώ.
Παρμένος γυρίζω, για τι δεν περνάει
Η νέα που αγαπάει η δόλια μου καρδιά
Γυρίζω, δακρύζω στα όρη κοιτάζω
Ακόμα φωνάζω καντάδα να της πω
Γιατί να ξεχάσει τι μου είπε μια μέρα
Στα δέντρα εκεί περά κι ακόμα πονώ
Το βράδυ σαν πέσω στο έρημο κρεβάτι
Ο ύπνος τα μάτια μου δεν κλείνει ποτέ
Και μάρτυρα έχω της νύχτας το αγέρι
Το πιο λαμπρό αστέρι ψηλά στον ουρανό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!