Σήμερα πήγα πάλι επίσκεψη στον πατέρα μου….
Αυτή την φορά με την βοήθεια σου ήμουν πιο χαλαρός…
Το τριαντάφυλλο σου το δέχτηκε με χαρά, περιττό να σου πω ότι είσαι η μοναδική που θυμήθηκε να του προσφέρει λουλούδι αυτές τις μέρες…
Το κίτρινη του άρεσε πολύ…. Το πήρε αμέσως κι δάκρυσε..
Δάκρυσε με την μεγαλοψυχία σου, υστέρα με κοίταξε και μου είπε:
Είχες τέτοιον άνθρωπο δίπλα σου και δεν μου το είχες πει;;
Φυσικά δεν απάντησα, τι μπορούσα άλλωστε να του πω;;
Ότι σε έχω μαζί μου κάθε μέρα;;
Ότι ζεις στην σκέψη σου;;
Καλύτερα λοιπόν η σιωπή, άλλωστε ούτε αυτός θα καταλάβαινε τι μου συμβαίνει….
Κάθισα λοιπόν δίπλα του αμίλητος και καπνίζοντας, και συλλογίστηκα όλα αυτά που συμβαίνουν άθελα μας πολλές φορές. Γρήγορα το τσιγάρο μας τελείωσε, χωρίς να κάνω πολλές τζούρες. Αντίθετα αυτός το ρουφούσε με βία, σαν να έκανε εισπνοές ζωής……………
Όταν το συνειδητοποίησα τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό. Η απάντηση του ήταν παράξενη και λιτή. Παίρνω ανάσες από την ζωή σου……
Αυτά είπε και μετά κλειδώθηκε στο σοβαρό εαυτό του, επιδειχτικά μου γύρισε το πλευρό του σαν να θέλε να πει, τελειώσαμε τι περιμένεις;;
Άντε τράβα το δρόμο σου, η ζωή σου δεν είναι εδώ αλλά έξω εκεί………...
Με πλήγωσε αυτή η κίνηση του, αλλά καλυτέρα, σκέφτηκα. Άλλωστε δεν μας πάνε και οι πολλές συγκινήσεις…..
Με αυτά τα λίγα και με ένα τσιγάρο μισοτελειωμένο στην θέση του λιβανιστηριού, αποχαιρέτησα..
Έχω μια σιγουριά….. θα τον ξαναδώ να μιλήσουμε σύντομα…
Έχω πολλά να του πω, και περισσότερα περιμένω να ακούσω από αυτόν…
skouliki
ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΡΟΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήεπισκέψεις που πονάνε, αλλά τις θέλουμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντάς το, δεν μπορώ να μην αναλογιστώ πόσο τυχερός είμαι που έχω τους γονείς μου ακόμα κοντά μου. Από την άλλη αισθάνομαι τον πόνο του γράφοντα. Όποτε κατεβαίνω στο Τζάντε, θα επισκεφτώ τους νόνους μου. Και θα κάτσω εκεί μιλώντας τους, χωρίς όμως να καπνίσω, καθότι η νόνα μου το απεχθανόταν. Την θυμάμαι να κυνηγάει τον νόνο μου με την κουτάλα για να το κόψει. Και το έκοψε. Τάμα στον Άγιο όταν η νόνα μου μπήκε στο νοσοκομείο. Και το κράτησε μέχρι που ξανασμίξανε, σχεδόν 7 χρόνια μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικολα εγω θυμάμαι τον νονο σου που ρχοταν εκεί στο λιοστάσι και κάπνιζε μαζί με τον πατέρα μου......
Διαγραφήπραγματι εισαι τυχερός που τους έχεις ακόμα! Μην σταματησεις αν τους δειχνεις τη αγαπη σου διοτι μετα δυστυχως ποναει η ελλειψη τους
Ας είναι αναπαυμένος εκει ψηλά..να είσαι γερός και να του πηγαίνεις λουλούδια... ( γόνη )
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστω Γονη μου, να εισαι καλα!!!
ΔιαγραφήΤΟ ΙΔΙΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ...ΧΘΕΣ ..ΣΗΜΕΡΑ...ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ..ΣΤΙΣ 19 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ (ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)...ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ....
ΑπάντησηΔιαγραφήνα ζεις να τους θυμασαι ολους οσους εφτγαν κι αγαπουσες, φιλακια πολλα!!
Διαγραφή