Κυκλάμινο..

Σα βλέπω το κυκλάμινο, που βγαίνει μες τα βράχο
σκέφτομαι πως ειν΄ δυνατόν, εγώ να μην το έχω;;
να μην κατέχω μυστικό, χωρίς νερό και χώμα
να τρέφομαι από το τίποτα και να γεμίζω χρώμα
να μην με πιάνει μοναξιά, να θέλω μόνο λίγο
από εκείνο το άρωμα που έχει, να μυρίζω.
       
Ζηλεύω, ναι λοιπόν, εκείο το λουλουδάκι
που φύτρωσε, μεγάλωσε, μέσα στο βραχάκι
που νίκησε τον θάνατο, πάταξε το κρύο
και ήρθε και εσκόρπισε τριγύρω ένα μύρο!!!!!!!!

Ζηλεύω που στέκει εκεί ψηλά, περήφανο ωραίο
να σε φωνάζει από μακριά, παρέα να σου φέρω;;;;;
Ζηλεύω που δεν μπόρεσα ποτέ, εγώ αυτό να κάνω
και σε άνθρωπο ποτέ, δεν έχω εγώ προσφέρει
παρά μονό εμένα πάντα κοιτάζω μην υποφέρει

Ζηλεύω που ένα μικρό και ταπεινό λουλούδι
με στέλνει να σκεφτώ, αντίστοιχο τραγούδι
θα μου βγάζε ποτέ κανείς, θα μου λέγε κανένας;;
Όχι στα σίγουρα κανείς, στο κόσμο ούτε ένας….
Ζηλεύω σε και κλαίω από αυτή τη ζήλεια
και θέλω να μην πεις, πως έχω την καρδιά μου κρύα………………
skouliki