Ζωή σαν από μια ταινία

Εδώ και αρκετές μέρες νιώθω μια έντονη ζαλάδα,
Έτσι αποφάσισα να με δει γιατρός. Το πόρισμα; Χαμηλή πίεση λόγω στρες και κούρασης, να πίνω λέει πολύ καφέ και αλάτι..….
Τόσες μέρες δεν είχα καμιά σοβαρή επίπτωση στην συμπεριφορά μου και την εν γένει συνολικά δραστηριότητα μου τόσο στη δουλειά όσο και εκτός.
Σήμερα όμως μου έτυχε το εξής συμβάν που με έκανε να μπερδευτώ:
Ενώ βρισκόμουν έξω στη δουλειά, όρθιος σε μια εξέδρα, ξαφνικά ζαλίστηκα και έπεσα κάτω από την εξέδρα…
Το παράξενο είναι ότι μέχρι να φτάσω στο έδαφος αν και ζαλισμένος είδα τη ζωή μου να περνά από μπροστά μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Είδα καταστάσεις που τις είχα ξεχάσει, γεγονότα ξεχασμένα, φίλους που έχω χάσει, συγγενείς…….…
Αυτό μέχρι να σκάσω στο έδαφος με το κεφάλι. Όταν έφτασα κάτω τότε όλα άλλαξαν, σκοτάδι πίσσα, μετά σιγά σιγά επάνήλθε το φως και φυσικά ζαλάδα και πόνος, πόνος από το χτύπημα……
Αντίθετα με αυτά που ένιωθε το κι εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου έλιωνε σαν το μέλι….. επέπλεε σε πελάγη ευτυχίας, διότι έζησα τη ζωή μου σε δευτερόλεπτα, ειδα πόσο μικρό είναι το εδώ πέρασμα μου………….
Οσο αίμα και αν έβγαλε το κούφιο μου κεφάλι, δεν με ένοιαζε..
Οσο και αν πονούσε το χέρι μου και όπου αλλού κοπανήθηκα, με συνέφεραν αμέσως με κρύο νερό και σηκώθηκα με ένα χαμόγελο, ζούσα και είδα ότι η ζωή μου δεν είχε και πολλά να μου δείξει, πρόλαβα και την έζησα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αυτή είναι η ζωή μου μέσα σε κλάσματα…
Αν χτύπησε τώρα ο σκληρός μου δίσκος δεν ξέρω… πάντως είμαι σε καλό δρόμο!!!!!!!
Αλήθεια , παράληψη μου θα ήταν να μην αναφέρω ότι δεν χτύπησα πρώτη φορά, ούτε ήταν η πρώτη φορά που έπεσα, αλλά είναι η πρώτη φορά που είδα την ζωή μου έτσι, …
Τίποτα δε με φοβίζει πλέον, είμαι έτοιμος……………….
skouliki