Απορώ πως πέταξα
στην πίκρα, τη μαυρίλα
ο δρόμος που διάλεξα
είναι μια κατρακύλα.
Στο τίποτα με οδηγά
στο θάνατο με πάει
αφού κανείς δεν αγαπά
όποιον καημό κρατάει.
Ναι είναι εύκολο πολύ
να είσαι ερωτευμένος
με την δική σου την φυγή
για να ΄σαι πονεμένος..
Μα πως τολμάς να της το πεις
ότι την θες ακόμα;;
όταν στο δρόμο της φυγής
σε βλέπει μόνο πτώμα.
Μακάρι να χα δύναμη
να της φωνάξω έλα
να αφήσει τα όχι και τα μη
δεν είναι πια κοπέλα
Και ειν΄ εύκολο αυτό;
να λες στον άλλο έλα
όταν ο κόσμος για κακό
σου βάζει μια ταμπέλα.
Μια ένοχη μοναδική
και ξέρεις πως δεν πρέπει
να πλησιάζεις προς τα εκεί
φύγε από εκείνη κλέφτη..
Όταν εσύ υποστηρικτής
της ηθικής πλευράς σου
δεν θα ήθελες να την ιδείς
στο κατρακύλισμα σου!!!!!!
skouliki
χμ χμ
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι ειναι η ζωη, πονος γλυκος να σε τρωει σαν το σαρακι στην καρδια να την κανει κοματια..............