Ακόμα Ζω;;;

Ο εθισμός στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ, στη χαρτοπαιξία στο ιντερνετ και ειδικά στο F/B, είναι μια αρρώστια, μια αρρώστια που μπορεί να σε οδηγήσει σε ακραίες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις….
Μετά από μιας εβδομάδας μπερδέματα, χτες ηλθε η ώρα των διαγραφών και των χωρισμών από τη φιλία ……
Εκεί που λέγαμε με πάθος με ορισμένους φίλους, ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μας, τελικά αυτό συνέβη……
Ναι τα σπάσαμε, το διαλύσαμε το μαγαζί, να είναι άραγε για το καλό μας;
Δεν ξέρω, ίσως ναι, μα σίγουρα πονάει πολύ αυτός ο χωρισμός……
Σίγουρα με πονάει αφάνταστα πολύ πολύ πολύ, σε σημείο που με έχει φέρει σε αδιέξοδο στην φάση αυτή της ζωής μου…..…..
Τουλάχιστον εμένα με έκανε να φτάσω σε ακραίες καταστάσεις ο «χωρισμός» αυτός, να φερθώ αλλοπρόσαλλα και τελείως ψυχοφθόρα……….
Για τον φιλο δεν ξέρω, ίσως η όλη φιλία ήταν ένα παιχνίδι με τα αισθήματα και τις λέξεις που εκφράζουν αισθήματα και συναισθήματα…………….
Τελικά ηλθε το τέλος μου στο διαδυκτιο, και στην κοινωνική δικτυωση….
Έτσι λοιπόν μετά από το ταρακούνημα, αυτό έσβησα όλους τους «φίλους» από την ιστοσελίδα μου, την κατέστησα ημιενεργη…..…
Ποιος ο λόγος να μπαίνω εκεί όταν δεν έχω να μιλήσω σε αυτόν που αγαπώ;;;;
Ποιος ο λόγος να ζω εκεί μέσα;;;
Κανένας λόγος ύπαρξης μου ……
Θάνατος εικονικός;; πραγματικός;; τι είναι αυτό;;;
Πάντως είναι αβάσταχτος ο πόνος όχι της έλλειψης του δικτύου, αλλά της έλλειψης επαφής με αυτούς που έζησα 2 χρόνια εκεί μαζί του, σε κάθε χαρά και λύπη, όλα αυτά που μοιραστήκαμε, όλα αυτά που μας πλήγωναν, που μας έκαναν να ζούμε ακόμα……
Έχασα το στήριγμα μου, ίσως τον είχα φορτώσει πολύ με τα δικά μου προβλήματα και δεν είχα μάτια να δω τα δικά του. Ναι, όταν μονό δίνεις και ποτέ δεν παίρνεις κουράζει πολύ, και τον κούρασα αφάνταστα……….
Έχει δίκιο που κουράστηκε, το βλέπω καθαρά πλέον…..
Ίσως και να τον έπνιγα από την πολύ αγάπη μου για αυτόν…….
Δεν ξέρω, άλλα όλα αυτά
Είναι μόνο δικός μου ο πόνος;;;
Χμμμμμμμμμμμ
Ναι μόνο δικός μου, αν και θα ήθελα να έχω την ψευδαίσθηση ότι και αυτός ο άνθρωπος κάτι ένιωσε για μένα, λίγη αγάπη για τα όσα ζήσαμε μαζί……
Ένα τηλέφωνο, ένα γεια , μια είδηση του ότι είναι καλά και χαρούμενος για την επιλογή του, θα μου είναι αρκετή….
Αν πάλι δεν μπορεί ούτε αυτό, τότε δεν μπορώ να κάνω και τίποτα παραπάνω από το να αποδεχτώ το τέλος…
Ένα μόνο θα ήθελα να του πω: .
skouliki