Μόνος στο πλήθος των γνωστών
είσαι ο περιττός όλων αυτών
ίσως ένας ανύπαρκτος και θλιβερός
με μόνη παρέα σου ο στεναγμός
δεν σου μιλούν κι είσαι κει
σαν μια αόρατη ψυχή
μες την βαβούρα τις φωνές
κάτσε εκεί μα να μην κλαις
Άλλος γελά , αιτία πια;
άλλος στέκει και σου χαμογελά
κι εσύ μόνος σε μια γωνιά
κρατώντας σφιγμένη την καρδιά
Μες την βαβούρα την πολύ
τώρα πως βρέθηκες εσύ
πως τους αντέχεις απορώ
σήκω πάμε να φύγουμε από εδώ
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!