Φθάνει η ώρα της μάνας ....

Φθάνει  η ώρα της μάνας ...

Με τα μάτια καρφωμένα στο κενό
υποδέχεται η μάνα τον γιο
εκεί σε ένα κρεβάτι ασθενής
ακόμα πως ζει είναι να απορείς

Με αγάπη αγγίζει ο γιος τη μάνα
σαν να ελπίζει σε ένα θαύμα
όρθια αυτή να σηκωθεί
και να του δέσει ένα φιλί

Όμως ενα δάκρυ υποδοχής
κυλά στα μάτια , αχ να χαρείς
βουρκώνει ο γιος και τι να πει
σκύβει και δίνει απλά ένα φιλί:

Σαν καλημέρα μάνα σε αγαπώ
θα το περάσουμε κι αυτό.....
κι αν μακρυά μου θες να πας
ξέρω κι εκει θα με αγαπάς!

Σε ένα κρεβάτι κλινικής
φεύγει αργοπεθαίνει τι θαρρείς
τίποτα δεν μπορεί πια να κάνει
έφθασε ο χρόνος της , φθάνει:
κάλιο να κλαις για μια νεκρό
παρά από οίκτο για μια ζωντανό....
Skouliki

Σχόλιο από Skouliki:Όχι πότε δεν εύχεσαι τον θάνατο..... είναι γνωστό αυτό φίλε μου.....
Μακάρι να ζούσαμε για πάντα, αλλά αυτό γίνεται μόνο στις καρδιές μας, εκεί ζουν για πάντα αυτοί που αγαπάμε....