Κτήματα κι αφεντάδες στη Ζάκυνθο: Απο την Καίτη Λυμούρη

 

Όλο το μέρος της εργατιάς της καλλιέργειας της σταφίδας, γινόταν με το χέρι από ανθρώπους που δουλεύανε μεροκάματο στα κτήματα των αφεντάδων από ανατολής μέχρι δύσεως του ηλίου. Οι εργάτες αυτοί, ήταν οι ''σκαφτιάδες'' όπως τους έλεγαν.
Μεγάλα κτήματα –την έκταση των οποίων υπολόγιζαν σε αξινάρια (τo κάθε αξινάρι, 484τ.μ.)- είχαν εκείνη την εποχή:
Στην αγρία Μαχαιράδου, o Τόνης Κομούτος (1600 περίπου αξινάρια),
Αντωνάκης Γουλιάρης (400 αξινάρια),
Γιάννης Μακρής (350 αξινάρια),
Αργασάρης (160 αξινάρια).
Στον Αγγερικό του Λουντζη που άρχιζε απο το χωριό και και κατέληγε στο δρόμο του Καλλιπάδου,
Απέναντι, στον άλλο δρόμο άρχιζε του Αμπελοράβδη και έφθανε μέχρι τους γνωστούς του πύργους.
Του Μεσαλά που άρχιζε από το Γαλάρο και έφθανε μέχρι τον Αγγερικό-λέγεται μάλιστα πως ήταν το μεγαλύτερο στη Ζάκυνθο, με έκταση 2.000 αξινάρια-
Του Μερκάτη, στα Πηγαδάκια,
του Πλανυτέρου στο Λυκούδι,
του Μπαρμπία στο Καλπακι,
του Μακρή στο Μουζάκι,
του Κουμανή (περίπου 500 αξιάρια) σε διάφορες τοποθεσίες,
των Λουντζέων στον Πισινόντα που άρχιζε από τη "Σαρακίνα" μέχρι το δρόμο κ.α.
Στα παραπάνω κτήματα απασχολούνταν από 50 έως και 300 σκαφτιάδες που σκάβανε, σε παραταγμένη σειρά....
Για κάθε 30 ''σκαφτιάδες'', υπήρχε και ένας επιστάτης και για όλους, ήταν ο ''αρχιεπιστάτης'', άνθρωπος της εμπιστοσύνης του αφέντη και ο οποίος κατοικούσε φαμελικός μόνιμα, σε ξεχωριστό σπίτι κοντά στο αφεντικό του, φύλακας και ''μπράβος'' του.
Τους περισσοτέρους εργάτες-σκαφτιάδες απασχολούσε ο Τωνης Κομουτος στα κτήματα του......

Σχόλιο από Skouliki:

Ευχαριστώ θερμά την Καίτη Λυμούρη για την διάθεση της πνευματικής της ιδιοκτησίας προς δημοσίευση εδώ!!