ΜΗΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ;
Τραγουδήσαμε τον κόσμο, πότε ερωτικά, πότε μεθυσμένα, πότε γλυκά, πότε με "μάτια βουρκωμένα παραπονεμένα". Πότε με τα παιδικά μας όνειρα,πότε έφηβοι... πότε μεγάλοι...
Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια, πότε με θαμπωμένα μάτια, πότε με φλογισμένα όνειρα, πότε με άσπρα μαλλιά, πότε με άνεργα χέρια, πότε με αχάιδευτα κορμιά, πότε με σκουριασμένα χείλη, πότε με κόκκινα φιλιά, πότε με διάφανα χάδια...
Είδαμε στο πεντάγραμμο του νότες έρωτα, νότες πάθους, νότες μίσους,νότες τυφλές, νότες ερειπίων και αδικίας, νότες με ολόχρυσα στεφάνια, νότες ζωής, νότες θανάτου, νότες από πίσσα, νότες από φως.
Σφουγγίξαμε τον ίδρωτά μας και συνεχίσαμε νότα - νότα να κάνουμε τραγούδια για τον κόσμο μας. Τραγούδια που ούρλιαζαν από θυμό, πόνο, απόγνωση, ανάγκες, τραγούδια που έδειχναν το φεγγάρι, τον ήλιο, τα άστρα, τραγούδια που μιλούσαν για αγάπη, χωρισμό, προδοσία.
Τραγούδια που ξεφύλλιζαν το αλφαβητάρι της ζωής μας.
Κάναμε τραγούδι το "αντίο", τη ρόδα των παιχνιδιών μας, την απορία, τα μπαλκόνια της ελπίδας, της προσδοκίας, τα "απαγορεύεται", τον πόλεμο, την ειρήνη, τη μάνα, τον πατέρα, το τώρα, το πριν, το μετά, την ανεργία, την απεργία, την επιβίωση. Τα τραγούδια του κόσμου μας δεν ζητιάνεψαν τίποτα,
μόνο μας ζήτησαν να τα τραγουδήσουμε ενωμένοι αγαπημένοι
με μια φωνή με μια ψυχή!...
Τι λέτε μήπως έφτασε η ωρα;
ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
Σχόλιο από Skouliki: Ευχαριστώ πολυ την καλή μου φίλη Αννα Μπιθικώτση για την τιμή που μου κάνει επιτρέποντάς μου να δημοσιεύω εδώ μερικά από τα κείμενα της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!