Τα απριλιάτικα τρυγόνια: απο την Καίτη Λυμούρη

Τα τρυγόνια κυνηγιόνταν ιδιαίτερα στο ακρωτήρι και στο κερί, που εκεί παρατηρείται το μεγάλο πέρασμα τους. Αρχικά έφταναν οι προπομποί των τρυγονιών, τα ονομαζόμενα «ρουκέτες», διότι πετούσαν πολύ γρήγορα και ήταν τα πλέον δυνατά τρυγόνια του κάθε κοπαδιού. Όπου έπιαναν αυτές οι ρουκέτες ήταν σημάδι ότι θα κάτσει μετέπειτα και το κοπάδι που ακολουθούσε. Το κοπάδι το ονόμαζαν και «φλότα». Κάθε φλότα μπορεί να αριθμούσε και χίλια πουλιά.

Εκεί τα κυνηγούσαν άνθρωποι από τα γύρω χωριά αλλά και πολλοί από τη χώρα, μανιώδεις κυνηγοί.
Όχι όμως μέσα στους λόγγους, γιατί δεν τους αφήναν οι ιδιοκτήτες επειδή είχαν γεμίσει όλα τα πεύκα με "βρόχια", δηλαδή, θηλιές. Δεν θέλανε οι Κεριώτες τους ξένους κυνηγούς στα μέρη τους για να μην ακούγονται τα σμπάρα και να κάθονται τα τρυγόνια στα πεύκα με τα βρόχια και να πιάνονται από το λαιμό.

Μάλιστα οι ιδιοκτήτες κρυμμένοι μέσα στο λόγγο, παραμονεύανε που κάθονταν τα κοπάδια κι όταν έφευγαν τρέχανε να προλάβουν να τα μαζέψουν ζωντανά και όχι πνιγμένα. Μάλιστα, είχε μείνει από τότε η παροιμιώδης "προσευχή" που κάνανε οι κεριώτες όταν κάθονταν τα κοπάδια στα πεύκα: "Φουρκίσου Παναγιά μου, στα βρόχια μου..."

Το βραδάκι που σταματούσε το πέρασμα, αφού οι κεριωτες βάζανε τα ζωντανά τρυγόνια μεσα στο σακούλι και τα πνιγμένα σε ένα σακί, τα πηγαίνανε με το γαϊδουράκι στο χωριό.

Εκεί τα συγκέντρωνε όλα ο Μίμης ο Κολύρης, που είχε μεγάλο μαγαζί στο πλάτωμα του χωριού. Σε ένα υπόγειο, άφηνε απόλυτα τα ζωντανά, και το πρωί μέσα σε κλούβες η σε σακιά τα πνιγμένα, τα μεταφέρανε στη Χώρα όπου τα πωλούσαν στα μπακάλικα του αγίου Παύλου και του γιοφυριού , και σε γυρολόγους.
Από εκεί τα αγόραζε ο κόσμος και τα έτρωγαν μαγειρεμένα με μπιζι, πιλάφι, με πατάτες κ.λ.π.
Πιο ακριβά, πουλούσαν τα ζωντανά τρυγόνια, που άλλα τα σφάζανε επιτόπου για φρέσκα ενώ άλλα τα βάζανε στα κλουβιά και τα τρώγανε των αγίων πάντων, που το είχαν ως έθιμο.
Ακόμη, φέρνανε με τα καΐκια από τα Στροφάδια και ξιδάτα τρυγόνια μέσα σε ξύλινα βαρέλια που τα σκοτώνανε οι καλόγεροι δέκα δέκα με κάθε σμπαρο καθισμένα στα ξεράδια, γιατί ήταν το μεγαλύτερο πέρασμα από κει.
Μετά τους σεισμούς του 1953, άρχισαν σιγά-σιγά να λιγοστεύουν τα τρυγόνια και τα ορτύκια. Και σπάνια έβλεπε κανείς τις παλιές «ρουκέτες» και «φλότες» τρυγονιών να πέφτουν στους λόγγους και στη Χώρα, δεν ξαναπουληθηκαν άλλο ζωντανά η μέσα σε σακιά, γιατί στο μεταξύ απαγορευτήκαν και τα βρόχια η όσοι είχαν τοποθετήσει τέτοια κρυφά, δεν έπιαναν παρά ελάχιστα επειδή, εξαφανιστήκαν όλα σχεδόν από τα φυτοφάρμακα........

Σχόλια από Skouliki:

Παρόλα αυτά μέχρι και πολύ πρόσφατα πολλά πόστα σε αυτους τους λόγγους νοικιάζονταν σε κυνηγούς έναντι μεγάλης αμοιβής για το κυνήγι των τρυγονιών τον Απρίλιο. Το κυνήγι αυτό παράνομο ή νόμιμο σήμερα έχει εκλείψει;;;
Πάντως αν περάσεις από μερικους λόγγους θα δεις πινακίδες χειρόγραφες να μιλάνε για ενοίκιο πόστων τρυγονιού… Είναι παλιές;;; Είναι καινούριες;;; Μάθε το!
Πάντως θα ακούσεις μπαμ μπουμ αρκετά μερικά πρωινά του Απρίλη, και σίγουρα δεν είναι βεγγαλικά του Πάσχα !!!!!!!!!
Ευχαριστώ θερμά την Καίτη Λυμούρη για την διάθεση της πνευματικής της ιδιοκτησίας προς δημοσίευση εδώ!!