Σπονδή στο βωμό του έρωτα, που διαφεντεύει τις ζωές των θνητών…..απο τον Μάριο Ζαμπικο

Κοίταξε βρε μουρντάρη τι γίνεται εκεί κάτω μ αυτούς τους δυό, είπε η Ηρα δείχνοντας με νόημα στον Βασιλιά της το ζευγάρι στην άκρη της παραλίας.
Εκείνος βαριεστημένα παραμέρισε τα σύννεφα που του έκλειναν τη θέα κάτω απ τα πόδια του, για να επικεντρωθεί σ αυτό που κέντρισε το ενδιαφέρον της Βασίλισσας του.
Μπά ο Οδυσσέας….μα εδώ κάτω δεν είναι η Ιθάκη του, δεν είναι δυνατόν.. με μια άλλη γυναίκα !!!
Είναι η Ελπίδα ! Δεν είναι δυνατόν, αλλιώς τα είχαμε προγραμματίσει γυναίκα, αλλιώς….θα το σταματήσω αυτό και μάλιστα τώρα, θα τους χωρίσω αμέσως
Μήηη.. φώναξε δυνατά εκείνη σείοντας τον Όλυμπο, μη του δίνεις άλλα βάσανα ..μη σε παρακαλώ, άκουσε την καρδιά του πως χτυπά, θεία μελωδία
Κοίταξε πως είναι ακουμπισμένα ξέπλεκα τα μαλλιά της στο στήθος του,κοίτα πόσο απαλά την χαϊδεύει….την ζηλεύω.
Σιγά τον γόη…τα μαλλιά του γκρίζωσαν από το χουνέρι που του έκανα,σιγά τον εραστή, είπε εκείνος χαιρέκακα, χουφτιάζοντας ξεδιάντροπα τους δίδυμους καρπούς της.
Κάτω τα χέρια σου βάνδαλε, ούτε πως να προσεγγίσεις μια γυναίκα δεν έμαθες τόσους αιώνες?
Το μόνο που ξέρεις είναι να με ζουλάς άγαρμπα μ αυτά τα τα απαίσια δάχτυλα σου και τα γαμψά νύχια σου….κόψετα επι τέλους!
Μα δεν εφευρέθηκε ακόμα ο νυχοκόπτης Βασίλισσα μου! Εξυπνάδες..μμμ…όλο διαχρονικό χιούμορ μου εισαι !
Μόνο να βιάζεις τις ψυχές και τα σώματα ξέρεις εσύ…κοίταξε όμως εκείνος πόσο ζεστά την κλείνει στην αγκαλιά του, με τι τρυφερότητα και με τι χάρη ιχνηλατεί με τα ακροδάχτυλα του την διάφανη επιδερμίδα της, κοίτα ερωτύλε Βασιλιά Θεών και ανθρώπων, πάρε μαθήματα επιτέλους , μπροστά σου είναι το Σχολείο του Έρωτα ανεπίδεκτε μάθησης..
Χαχαχαχα….μόνο εκείνος είναι τσιμπημένος….για δες τον σαν παιδί κάνει, τι άχαρος ο ρόλος του...δεν θάθελα ποτέ νάμουνα στη θέση του., τον λυπάμαι. Άλλη τιμωρία δεν του πρέπει..
Η Ελπίδα είναι ημίθεη, δεν ταιριάζει σ ένα θνητό….θα είναι δυστυχισμένη αν τον ερωτευτεί ποτέ., βάζεις στοίχημα, πως είναι μόνο ένα καπρίτσιο της?
Τι ξέρεις εσύ από έρωτα ανεύθυνε σπορέα παιδιών με θνητές και αθάνατες?
Τι ξέρεις εσύ από τρυφερότητα, από στοργή, από χτυποκάρδι, απο συνάγγισμα ψυχών, αληλοδώσιμο και όλα αυτά που θεμελιώνουνε την αγάπη?
Έτσι και ήσουνα θνητός αγροίκε, καμιά γυναίκα δεν θα σου έδινε σημασία, καμία, του φώναξε οργισμένη, σπρώχνοντας τον απότομα..
Έρωτα, έλα αμέσως εδώ φώναξε στον φτερωτό τοξοβόλο που στεκόταν πιο πέρα, Διαταγές Βασίλισσα μου, απάντησε εκείνος ξεκρεμώντας την φαρέτρα του από τον ώμο...
Πήγαινε σ εκείνους τους δυο εκεί κάτω και στείλε ένα βέλος κατ ευθείαν στην καρδιά εκείνης.. τώρα αμέσως πριν χωριστούν τα σώματα.. γρήγορα .
Μετά χαράς κυρά, είναι η ειδικότητα μου, πετώ κιόλας για τον στόχο μου.
Όχι σ εκείνον κι άλλο βέλος, δεν θέλω να ραγίσει η καρδιά του.. μόνο σ εκείνη Δεν θα άντεχε πιο πολύ έρωτα για εκείνη χωρίς ανταπόκριση, θα υπέφερε, θα τον εξόντωναν δύο βέλη στην ίδια καρδιά
Δώσε της να καταλάβει, ισορρόπησε την αγάπη Έρωτα να την μοιράζονται και οι δύο
Καμιά κολώνα στον ναό του Ποσειδώνα δεν αγκαλιάζεται μόνο από δυό χέρια, χρειάζονται άλλα δύο απ την άλλη μεριά., εκείνου και εκείνης κατάλαβες?
«Γλυκειά μου» ακούστηκε μια φωνή πίσω της, «θα μπορούσα να σου φιλήσω το χεράκι?»
Δεν έχεις το… Θεό σου Βασιλιά των Θεών ,απάντησε ξαφνιασμένη…, τι σ έκανε να αλλάξεις τόσο γρήγορα, για πές μου? Να… εκείνο που μούπες….ότι αν ήμουνα θνητός δεν θα πλησίαζε γυναίκα ,το πίστευες αγάπη μου,αλήθεια το πιστευεις?
«Αγάπη μου ?»? Εσύ τόπες αυτό, η ήτανε η φωνή του Οδυσσέα ?Εγώ ..εγώ της απάντησε γέρνοντας ντροπαλά το κεφάλι. Εγώ, μήπως δεν σου άρεσε όπως το είπα?
Άφησε το όμορφο κεφαλάκι σου στα χέρια μου. έστω για λίγο., γίνεται πιτσουνάκι μου?
Δεν έχω όρεξη για κεφαλοκλείδωμα ,μα δεν έχω τίποτα να χάσω έτσι κι αλλιώς.
Αθάνατη είμαι, το πολύ πολύ να εισπράξεις ένα γερό χαστούκι…παλιάνθρωπε !
Ω συγνώμη Βασιλιά, δεν είσαι «παλιάνθρωπος», αφού δεν είσαι κάν άνθρωπος..
Όχι μ αρέσει… μη το παίρνεις πίσω μη μου το κάνεις αυτό κυρά μου, είπε εκείνος δίνοντας της τρυφερά ένα φιλί στο μέτωπο, άσε με να νοιώσω για λίγο ανθρώπινα.
Αλήθεια δεν θα μου έδινες σημασία, αν δεν ήμουνα Θεός, αλήθεια πες μου…
Θέλω να τα ακούσω πες μου το και δεν πρόκειται να ταρακουνήσω ολάκερο τον κόσμο αν με στεναχωρήσεις, στο υπόσχομαι ….στις ερωμένες μου.
Ε λοιπόν μουρντάρη, σεξομανή, μούρτζουφλε…σ αγαπώ πανάθεμα με, αλλά λίγο κράτει με τις άλλες έτσιιιιιιιι..λίγο κράτει.. Γεμίσαμε μωρά εδώ πάνω..
Μάζεψε τώρα τα σύννεφα να μη κάνουνε μάτι οι θνητοί και οδήγησε με στο ανάκλιντρο σου Η νύχτα έπεσε στον κάμπο, το ερωτευμένο ζευγάρι ήτανε ακόμα εκεί, δίνοντας ονόματα στα αβάπτιστα αστέρια, αλλά πιο πάνω… χαλασμός κόσμου, κεραυνοί, αστραπές ,βροντές.
Ποιανής τα πόδια είναι βρέ πίσω απ την κουρτίνα, πές μου ποιά είναι .παλιομουρντάρη, σεξομπομπε, μούρτζουφλε,άπιστε,μοιχέ…...!!
Ησύχασε Ελπίδα μου, μη τρομάζεις ψυχή μου, οι Θεοί είναι που ακούγονται !
Εξ άλλου εμείς δεν είμαστε εκείνοι που τους λαξεύσαμε με τη σμίλη της φαντασίας , το ξέχασες ?
Εμπρός καλή μου, ας σπρώξουμε τώρα πιο βαθιά τούτες τις σανίδες που απέμειναν από το σκαρί μου. Αίολε φύσηξε ούρια το πανί μα ς κι οδήγησε μας λικνιστά στο νησί που γεννούν οι γλάροι για να κτίσουμε με τα απομεινάρια τούτα την φωλιά μας.
Οδυσσέα μου, Ελπίδα μου……..
Παληάνθρωπε,σαλτιπάγκε,υποκριτή,βάνδαλε,βιαστή ,….ερωτά μου !
Με φώναξες κυρά μου? Διαταγές και……Όχι όχι μη μου ψαλιδίζεις τα φτερά ,οχιιιιιιιιι

Μαράκος
Μάριος Ζαμπικος
ευχαριστω ακομα μια φορά τον φίλο μου που με τιμά επιτρέποντας μου να δημοσιεύω κάποια απο τα εργα του