ΠΑΛΙ ΣΕ ΕΙΔΑ απο τον Γρηγόρη Νταβαρίνο

                                                     6 Δεκ 89, Ρόδος

ΠΑΛΙ ΣΕ ΕΙΔΑ

Στης μοναξιάς μου το ημίφως πάλι σε είδα
γλυκιά, αφροστόλιστη νεράϊδα
της ψυχής μου.
-“Πώς το ημίφως συντηρεί μία ηλιαχτίδα;”
απόρησα· στα μάτια σου ξανάδα
το κορμί μου!


Αισθαντικά ανέμελη η αγνή σου ματιά
μοίρα του έρωτά μου και πλανέφτρα
χαοτική.
Αιώνια στιγμή του κόσμου η αποκοτιά
φαντάζει στα ονείρατά μου ψεύτρα,
ονειδική.

Περήφανη σιωπή, σιωπή της μοναχής,
ασκητική μορφή, λάγνα ιερή.
Το πάθος σου,
δεμένο με το πνεύμα σου, παντού κυριαρχεί
κι ο κάθε νόμος παγίδα μισερή:
το λάθος σου.

Συναίσθημα ξυπνάς, όπως που σε πρωτοείδα,
μεγαλόπρεπα, αγέρωχα πονάς,
περήφανη.
Τα χείλη σου θυμώ τώρα, που πάλι σε είδα
κι αγάπη θαμένη μέσα μου ξυπνάς,
απίθανη.

Λαμπρή φαντάζει η σάρκα σου· ματαιόδοξα
πλανεύει την σκιά σου ένα πάθος
ανέλπιδο.
Ξυπνάς στα τρίσβαθα αγάπη, αισιόδοξα.
Ν' αγαπηθούμε θε, πνίξε το λάθος,
τ' απέλπιδο.

Στης μοναξιάς σου το ημίφως πάλι σε είδα
γλυκιά, αφροστόλιστη νεράϊδα
της ψυχής μου.
-“Πώς το ημίφως συντηρεί μία ηλιαχτίδα;”
απόρησα· στα μάτια σου ξανάδα
το κορμί μου!

Γρηγόριος Νταβαρίνος

από το Βιβλίο του: ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ
εκδόσεις ΝΟΩΝ 2009
Ευχαριστώ θερμά τον  φίλο μου   Γρηγόρη για   την δωρεά  της ποιητικής του συλλογής.