σε λιώνει, σε σκοτώνει,
πάντα χαράζει σα γυαλί
και μια ζωή ματώνει.
Όσο ματώνει σε πονά
κι' όσο πονά σε σφάζει
κι' όσο το θάβεις πιο βαθιά
αυτό σε κομματιάζει.
Το άτιμο το μυστικό
μεσ' τη ψυχή φωλιάζει,
σου μαχαιρώνει την καρδιά,
σαν ξυραφιά χαράζει.
Όσο χαράζει σε πονά
κι' όσο πονά ματώνει
κι' όσο το θάβεις πιο βαθιά
αυτό σ' αποτελειώνει.
Τα ένοχα τα μυστικά
πόσες καρδιές πονάνε
κι' όταν θα δούνε ήλιου φως
πόσες ζωές χαλάνε.
απο την φίλη μου Lila Kira
την οποια ευχαριστώ αφάνταστα που επέτρεψε την δημοσίευση του ποιήματος της εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!