Φιλία. O ορισμός του αληθινού φίλου!

Το ψάρεψα από το διαδίκτυο μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. δεν αναφέρει δυστυχώς συγγραφεα!

     

Έχετε φανταστεί ποτέ τον εαυτό σας χωρίς φίλους; Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να πορευτείτε μόνοι σας στις δυσκολίες της καθημερινότητας, όντας ανεξάρτητοι από τους πάντες; Θα σας πω λοιπόν, πως δεν υπάρχει έμβιο ον που να μπορεί να επιβιώσει για μία εβδομάδα πάνω σ’αυτή τη γη, χωρίς την ύπαρξη φίλων, και όσοι καταφέρνουν και ζουν μη έχοντας κανέναν, είναι κλεισμένοι μέσα σε λευκά ευάερα και ευήλια δωμάτια, φορώντας πανέμορφες μπλούζες που δένουν χιαστή στην πλάτη, μόδα διαχρονική και αδιαμφισβήτητη… Αν καθίσετε και συλλογιστείτε, ακόμη και όσοι πιστεύετε πως δεν υπάρχει δίπλα σας κανένας, θα διαπιστώσετε την ύπαρξη ενός ή περισσότερων προσώπων, η προσφορά των οποίων στη ζωή σας, μπορεί να είναι αδιάφανη, μα σίγουρα ανεκτίμητη.
Φίλος είναι αυτός που θα ακούσει τον καημό σου και θα σε βοηθήσει να τον ξεπεράσεις, που θα χαρεί με τη χαρά σου, και θα αγωνιστεί για το δίκιο σου, όταν αυτό υπονομεύεται. Δεν θα ζητήσει ποτέ αντάλλαγμα, γιατί απλά θα προσφέρει ανιδιοτελώς, υπηρετώντας επακριβώς την φύση και την αξία της προσφοράς. Θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι όταν σου λείπει, αλλά και θα σε ρωτήσει αν χρειάζεσαι κάτι, ακόμη και αν είσαι επαρκής στα πάντα. Ακόμη, θα τηλεφωνήσει για καληνύχτα, και θα σου υπενθυμίσει την παρουσία του, σε περίπτωση που βρεθείς σε ανάγκη και χρειαστείς βοήθεια.
Επιπλέον, ένας σωστός φίλος δεν ξεχνάει ποτέ! Και λέγοντας αυτό, δεν εννοώ τα γενέθλια και τις γιορτές, που ναι μεν αποτελούν δείκτη ενδιαφέροντος ενός ατόμου απέναντι σε κάποιο άλλο, αλλά δεν είναι και το σημαντικότερο. Ο φίλος δεν θα ξεχάσει ποτέ τις στιγμές που περάσατε μαζί, και κάθε φορά που θα είστε παρέα θα αναπολείτε στιγμές του παρελθόντος και θα κλαίτε άλλοτε από γέλια, και άλλοτε από συγκίνηση. Γιατί το χαμόγελο του ενός, θα καθρεπτίζεται στο χαμόγελο του άλλου, και το δάκρυ του ενός θα ποτίζει την καρδιά του άλλου. Αμοιβαία συναισθήματα, σε μία σχέση αλληλοπροσφοράς και ανταπόδωσης, όχι όμως από υποχρέωση, αλλά από μία εσώτερη ανιδιοτελή ανάγκη παροχής, τόσο συναισθημάτων, όσο και αγαθών, που στήνουν το πορταίτο της ζωής μας.
Και όταν θα είσαι αγχωμένος με τα περιστατικά και τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη καθημερινότητά σου, ο πραγματικός φίλος θα είναι εκεί για να σε ακούσει, να ανεχτεί τους προβληματισμούς και τα νεύρα σου, ακόμη και αν δεν είναι δίπλα σου, και η απόσταση είναι αναπόφευκτη. Το ακουστικό θα το σηκώνει πάντα στην περίπτωσή σου, και με προσμονή θα περιμένει να ξεστομίσεις τις λέξεις, που είτε σε βασανίζουν, είτε σε εκστασιάζουν, ταράσσοντας ενίοτε τον ψυχισμό σου. Και φυσικά, δεν θα σε ξεχάσει ποτέ, ούτε θα ισχυριστεί διάφορα για να σε αποφύγει. Δεν θα παραπονεθεί , ούτε θα σου πει να σταματήσεις, γιατί πολύ απλά δεν θα το κάνει από υποχρέωση. Η στάση του αυτή θα είναι απόρροια της καθαρότητας και της ειλικρίνειας των προθέσεών του.
Γιατί ένας φίλος, βλέπει τον εαυτό του άλλοτε περισσότερο, και άλλοτε λιγότερο στα μάτια του φίλου του. Είναι όταν τα «θέλω», οι πράξεις, οι περιέργειες, τα άγχη, οι ιδιοτροπίες και άλλα πολλά, συμπίπτουν, κάνοντας και τους δύο να παραξενεύονται από την εκάστοτε ξεχωριστή σύμπτωση. Και σε περίπτωση διαφωνίας, πάντα ο ένας, αν όχι και οι δύο, θα υποχωρήσει, για να μη θυσιαστούν στην αναταραχή της στιγμής οι δεσμοί τους. Και ξέρετε γιατί υπάρχει αυτή η υποχώρηση; Γιατί υπάρχει όχι μόνο απλό ενδιαφέρον, αλλά και αγάπη αληθινή. Μόνο όταν αγαπάς κάνεις πίσω σε κάποιο θέμα, για να μη χάσεις όλα εκείνα που έχεις, καθώς μια ενδεχόμενη απώλειά τους θα σε ερείπωνε, τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά.
Αυτά και άλλα πάρα πολλά είναι ένας αληθινός φίλος. Το άτομο που θα σου παραχωρήσει τον ώμο του για να κλάψεις, που θα σε σηκώσει να χορέψετε όταν δεν θα έχεις όρεξη, που θα σε αφήνει να εκδηλώνεις το «είναι» σου, και θα δέχεται τον πραγματικό σου εαυτό, που θα βρίσκει πάντα μία αφορμή για να ξεκινήσει την κουβέντα και που θα σου λέει κάθε μέρα καλημέρα, που αν σου τελειώνει η δύναμη, θα σου δίνει από τη δική του, και αν σκοντάψεις θα σε σηκώσει, αγνοώντας τον ενδεχόμενο κίνδυνο να πέσει και ο ίδιος. Αυτός είναι ο φίλος, και όσους πιο πολλούς διαθέτει ένας άνθρωπος, τόσο πιο ευτυχισμένος είναι. Γιατί στην αληθινή φιλία, η ιδιοτέλεια, η φιλοκέρδεια, η συμφεροντολογία, η κερδοσκοπία, η σκοπιμότητα και η ωφελιμότητα είναι άγνωστες, και μόνο η αγάπη και η ανυστεροβουλία υπάρχουν, εξαλείφοντας τη ζήλια, τον ανταγωνισμό, το μίσος και την αδιαφορία. Γιατί ο φίλος θα είναι πάντα δίπλα σου, όντας η προέκταση του εαυτού σου, κάνοντας κατ’αυτό τον τρόπο δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στο «εγώ» και το «εσύ», και προτάσσοντας το «εμείς» σθεναρά και απροκάλυπτα…

Πηγή :https://www.neolaia.gr/