Ήρθε ο καιρός να κάψουμε τα λιόκλαρα..

Κάθε χρόνο μετά την λήξη του μαζέματος της ελιάς, όλα τα λιοστάσια είναι γεμάτα από λιόκλαρα (τσίμες κατά την ζακυνθινή ομιλούμενη). Για να καθαρίσουν λοιπόν τα λιοστάσια προκειμένου να είναι έτοιμα για το όργωμα την άνοιξη, αρχίζει το κάψιμο των τσιμών....
Καθαρίζονται λοιπόν τα χοντρά ξύλα από τα κλαδιά, βγαίνουν οι φουρκάδα (παλούκια από ξύλο ελιάς που θα χρησιμοποιηθούν για πρόχειρες περιφράξεις ή να στηριχθούν μικρά δέντρα και αμπέλια). Στοιβάζουμε σε κενά ανάμεσα στα λιόδεντρα τις τσίμες λοιπόν, και ανάβουμε φωτιές, προσέχοντας να μην φτάσει η φλόγα και η λάβα της φωτιάς στα δέντρα, διότι τότε θα ξεραθούν....
Για τον σκοπό αυτό, ρίχνουμε λίγα λίγα τα κλαριά που είναι για κάψιμο πάνω στη φωτιά......
Αυτή η δουλειά μπορεί να πάρει μέρες και μην σας φαίνεται εύκολη, να μεταφέρεις τσίμες στο κενό να πλησιάζεις την φωτιά και να ψήνεσαι και αμέσως να απομακρύνεσαι μέσα στο λιοστάσι για να φέρεις νέα κλαριά, ιδανικές συνθήκες για να αρρωστήσεις....

Εκεί μέσα στα κάρβουνα από τα λιόκλαρο έχω φάει τις νοστιμότερες ψητές πατάτες στη χόβολη και φυσικά τις ωραιότερες μπριζόλες στα κάρβουνα, ίσως να ήταν η κόπωση, ή η μυρωδιά του λιόκλαρου που τις νοστίμευε έτσι.......

Τέλος πάντων μην σας παρασύρω με τις αναμνήσεις μου!

skouliki