Ηρεμία

Βρίσκομαι στο υπό ανέγερση σπίτι μου,
Ναι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, που χρήματα για αυτό τον σκοπό, όμως είναι κατοικήσιμο. Κάθισα λοιπόν μετά το μπανάκι στην θάλασσα, έξω στην αυλή, κοιτώντας τον κάμπο……
Απόλυτη ησυχία….
Ησυχία από την ανθρώπινη δραστηριότητα, γιατί ήχους έχει πολλούς…
Έχει ήχους που ακούγονται και ήχους που τους φαντάζεσαι, Όχι δεν είναι στοιχειωμένο σπίτι….
Τα τζιτζίκια έχουν στήσει την δική τους ξέφρενη συναυλία, το ένα προσπαθεί να υπερκέραση το άλλο στην απαλότητα του ρυθμού, κάποια σπουργίτια φωνάζουν την μάνα τους για λίγο φαγητό, στο βάθος ακούγεται το γαύγισμα ενός σκύλου, που κάτι ζητά……
Και μέσα σε αυτούς τους ήχους ακούγεσαι και εσύ να μου μιλάς…
Ακούγεσαι εσύ να μου λες πως τρελάθηκα…
Τι με έπιασε και κάθομαι εκεί μόνος…………..
Ανάβω λοιπόν ένα τσιγάρο, και παρέα με τους ήχους αυτούς απολαμβάνω επιτέλους στιγμές χαλάρωσης…
Ξέρω σε λίγο θα πλακώσουν οι φίλοι να με παρασύρουν σε καφέ και μπαρ….
Όσο δεν τα θέλω αυτά, τόσο αυτοί έχουν την αίσθηση ότι αυτά θα με διασκεδάσουν, θα με κάνουν να ευχαριστηθώ…
Αχ, πάλι στο χωριό, μετά από τόσο καιρό και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι επιτέλους ηρέμισα, μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, ξαναβρήκα τον εαυτό μου…
Παρόλα αυτά, μου λείπουν ορισμένα άτομα από δίπλα μου, από την ζωή μου, από την καθημερινή επικοινωνία μαζί τους….
Σας αγαπώ και σας σκέφτομαι, ελπίζω και εσείς φιλαράκια μου….
Ελπίζω να μην σας απογοήτευσα….
Για μένα Ζάκυνθο δεν είναι ο Λαγανάς..
Ζάκυνθο είναι το χωριό μου και η ηρεμία μου….
Σας αγαπώ πολύ………
skouliki