Αργήσαμε ξέρω χρόνια πολλά
να δώσουμε μια αγκαλιά
δεν ανταμώσαμε νωρίς
και παραλίγο να χαθείς
μέσα στο πλήθος που περνά
αδιάφορα που σε κοιτά
Είχα άλλες εικόνες στο μυαλό
μου είχαν τυπώσει στο μυαλό
σαν απόμακρη και σιωπηλή
στον κοσμο σου που ζούσες εσύ
Μα η ζωή σαν μας χρωστά
από κάποιον μια αγκαλιά
κάνει τα αδύνατα να ναι δυνατά
για να μας φέρει πιο κοντά
Έτσι κι εμείς χωρίς λόγια πολλά
γίναμε αυτοκόλλητα παιδιά
ανοίξαμε έτσι διάπλατα καρδιά
και χώρεσαν μέσα όλα τα παλιά
Κι αν μας εκπλήσσει η ζωή
τώρα που είμαστε μαζί
μπορούμε να αντιστεκόμαστε γερά
σε ότι μας πληγώνει την καρδιά
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!