Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ανοίγαμε δρόμο για το λιοστάσι μας η μπουλντόζα ξέθαψε και αυτό τον κορύτος = πέτρινη σκαλιστή ποτίστρα -γούρνα για τα ζώα γούρνα....
Αρχικά απόρησα για το τι στο καλό ήταν αυτή η μεγάλη πέτρα, όμως είδα ένα σατανικό χαμόγελο στα χείλη του πατέρα μου, έτσι δεν κρατήθηκα και ρώτησα επίμονα γιατί χαμογελάει έτσι, αλλά και τι στο καλό ειναι αυτό το πέτρινο κατασκεύασμα.....
Σημειωτέον οτι εκεί στα κτήματα μας στην Ζάκυνθο, πέτρες και βράχια ειναι σπάνιο είδος, παντού χώμα!!!
Έτσι ο πατέρας μου άρχισε να μου εξιστορεί την ιστορία της γούρνας αυτής:
Παλιά, εκεί στο πηγάδι που ειναι μέσα στις σταφίδες έφερε ο ...τάδε(έχει σημασία το όνομα;;).. ένα γουρούνι και το ανάθρεφτε εκεί, μέσα στο χωράφι του φυσικά....
Για να το ποτίζει έβγαζε νερό με ένα μπουρούκι απο το πηγάδι και γέμιζε αυτήν την γούρνα. Τα γουρούνια όπως φαντάζεστε, έχουν την τάση να σκορπούνε το νερό στο χώμα για να κάμουν λάσπη και να κυλιστούν. Έτσι ο γείτονας αυτός έβαλε αυτήν την γούρνα, που λόγω όγκου και βάρους το γουρούνι δεν μπορούσε να την αναποδογυρίσει και να χύσει το νερό του, έτσι κράταε όλη μέρα το νερό του....
Μια μέρα τι σκαρφίστηκαν για παιχνίδι τα 18χρονα τότε παιδιά που δούλευαν στα κτήματα εκεί κοντά...
Να κρύψουν την γούρνα αυτή για χωρατό (για να κάμουν πλάκα) στον γείτονα.
Όμως η γούρνα ηταν ασήκωτη για να την πάνε μακρυά.... Έτσι άνοιξαν έναν βαθύ λάκκο παραπέρα, μέσα στις σταφίδες, και κωλόσυραν την γούρνα όλα τα κοπελάκια (παιδιά) μαζί, μέσα στο λάκκο αυτό. Έπειτα την έθαψαν καλά, και κάλυψαν τα ίχνη της παστόκας αυτής (αστείου) σκάφτοντας την σταφίδα...
Ο γείτονας άδικα έψαχνε την γούρνα του γουρουνιού, ρώταε τα παιδιά αν ξέρουν τίποτα, και αυτά κάναν τον ανήξερο..... Φυσικά τα γέλια των παιδιών εκείνη την εποχή έδιναν κι έπαιρναν με το χωρατό αυτό που κάμανε.
Τώρα από ντροπή;; από ενοχές;;;; ποτέ τσου δεν μαρτύρησαν που πήγαν την γούρνα αυτή. Ξεχάστηκε έτσι η γούρνα αυτή θαμμένη μέχρι που την ξέθαψε η μπουλντόζα...
Σήμερα στέκει σκεπασμένη με μια πέτρα κάτω από την ντόπια (ελιά) κοντά στο σπίτι μου, για να μου θυμίζει τα παιχνίδια εκείνων των εποχών....
Skouliki
Σημειωτέον οτι εκεί στα κτήματα μας στην Ζάκυνθο, πέτρες και βράχια ειναι σπάνιο είδος, παντού χώμα!!!
Παλιά, εκεί στο πηγάδι που ειναι μέσα στις σταφίδες έφερε ο ...τάδε(έχει σημασία το όνομα;;).. ένα γουρούνι και το ανάθρεφτε εκεί, μέσα στο χωράφι του φυσικά....
Για να το ποτίζει έβγαζε νερό με ένα μπουρούκι απο το πηγάδι και γέμιζε αυτήν την γούρνα. Τα γουρούνια όπως φαντάζεστε, έχουν την τάση να σκορπούνε το νερό στο χώμα για να κάμουν λάσπη και να κυλιστούν. Έτσι ο γείτονας αυτός έβαλε αυτήν την γούρνα, που λόγω όγκου και βάρους το γουρούνι δεν μπορούσε να την αναποδογυρίσει και να χύσει το νερό του, έτσι κράταε όλη μέρα το νερό του....
Μια μέρα τι σκαρφίστηκαν για παιχνίδι τα 18χρονα τότε παιδιά που δούλευαν στα κτήματα εκεί κοντά...
Να κρύψουν την γούρνα αυτή για χωρατό (για να κάμουν πλάκα) στον γείτονα.
Όμως η γούρνα ηταν ασήκωτη για να την πάνε μακρυά.... Έτσι άνοιξαν έναν βαθύ λάκκο παραπέρα, μέσα στις σταφίδες, και κωλόσυραν την γούρνα όλα τα κοπελάκια (παιδιά) μαζί, μέσα στο λάκκο αυτό. Έπειτα την έθαψαν καλά, και κάλυψαν τα ίχνη της παστόκας αυτής (αστείου) σκάφτοντας την σταφίδα...
Ο γείτονας άδικα έψαχνε την γούρνα του γουρουνιού, ρώταε τα παιδιά αν ξέρουν τίποτα, και αυτά κάναν τον ανήξερο..... Φυσικά τα γέλια των παιδιών εκείνη την εποχή έδιναν κι έπαιρναν με το χωρατό αυτό που κάμανε.
Τώρα από ντροπή;; από ενοχές;;;; ποτέ τσου δεν μαρτύρησαν που πήγαν την γούρνα αυτή. Ξεχάστηκε έτσι η γούρνα αυτή θαμμένη μέχρι που την ξέθαψε η μπουλντόζα...
Σήμερα στέκει σκεπασμένη με μια πέτρα κάτω από την ντόπια (ελιά) κοντά στο σπίτι μου, για να μου θυμίζει τα παιχνίδια εκείνων των εποχών....
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!