Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Οι Άγιοι Ταξιάρχες στο Σκουλικάδο Ζακύνθου .................

Ένα εξωκλήσι που μόνο ευχάριστες αναμνήσεις μας φέρνει.
Αν και δεν είμαι σίγουρος, διότι πότε δεν το ρώτησα, το εκκλησάκι αυτό ειναι ιδιόκτητο. Παρόλα αυτά στο παρελθόν γνώρισε πολλές μέρες δόξας, αλλά ειναι και άρρηκτα συνδεδεμένο με ευχάριστες στιγμές του χωριού μας...

Κάθε Πάσχα την Νια Δευτέρα (Δευτέρα του Πάσχα) για το χωριό μας ήταν πανηγύρι. Σαν αγροτικό χωριό που ήμασταν , άρχιζε η εποχή του φόρτε των γεωργικών εργασιών στις σταφίδες(και πάντα είχαμε πολλά κτήματα με σταφίδες). Έτσι οι πλειοψηφία των κατοίκων μετακόμιζε σε αγροικίες και καλύβες για να ειναι κοντά στα κτήματα. Άλλωστε μην ξεχνάμε οτι το καλοκαίρι ειναι ο καιρός που μας καλεί στην εξοχή.
Αλλά για την ζωή στις εξοχικές κατοικίες -καλύβες εκείνων των εποχών ίσως πρέπει να τα πούμε μια κάποια άλλη φορά.
Μαζί με τους κατοίκους που μετακόμιζαν στην εξοχή πήγαινε και η εικόνα της Παναγίας, από την εκκλησιά τση Παναγίας στο χωριό. Η νέα εποχική κατοικία της Παναγίας μας λοιπόν γινόταν για τους καλοκαιρινούς μήνες το εξωκλήσι αυτό!
Φυσικό ήταν να συνδυαστεί η μετακόμιση αυτή με πανηγύρι μεγάλο, με καθολική συμμετοχή   όλων των συγχωριανων!

Για το σκοπό του πανηγυριού και μόνο έχει φτιαχτεί λοιπόν αυτό το υπόστεγο. Μην ξεχνάμε ότι την Δευτέρα του Πάσχα δεν είναι πάντα ο καιρός καλός, και εμείς δεν ήμασταν διατιθέμενοι να χάσουμε το πανηγύρι για κανένα λόγο!

και η αλάνα εμπρός γέμιζε με τραπέζια, καρέκλες άλλα η πίστα τσιμενταρισμένη για να υποδέχεται τους καθαροντυμένους διασκεδαστές!

Η καμπάνα της όλο το καλοκαίρι ηχούσε κάθε Κυριακή, καλώντας τους πιστούς για να πάνε για την θεία λειτουργία.

Ακόμα και ένα πηγάδι έχτισαν στην αυλή της εκκλησίας των Αγίων Ταξιαρχών για να ξεδιψά ο κοσμάκης, μην ξεχνάμε καλοκαίρι πήγαινε ο κόσμος εκεί!

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια διακόψαμε κι αυτό το έθιμο του πανηγυριού της Νιας Δευτέρας.

Η καμπάνα μένει σιωπηλή....

Κάποιες καρέκλες ξεχασμένες από το σχολειό, άδικα περιμένουν τους πανηγυριώτες...

Όμως ακόμα κάποιοι φροντίζουν τον γύρω χώρο, τον καθαρίζουν και ασπρίζουν το εκκλησάκι....
Μην ξεχνάμε ότι ειναι όπως είπα ιδιόκτητο....

Η πινακίδα σε μια γωνιά στο υπόστεγο παραπεταμένη, περιμένει καρτερικά να ξανακαλέσει όλο το χωριό στο πανηγύρι μας!!!
                             
Ελπίζω σύντομα να ξαναζήσουμε τις ευχάριστες εκείνες στιγμές διασκέδασης στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών .

4 σχόλια:

Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!