ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΝΟΥΛΑ ΣΑΣ

ένα κείμενο της  Αννα  Μπιθικώτση  αντί χρονογραφήματος από το...FB
Αγαπημενοι μου φίλοι, κάνοντας μια βαθιά βουτιά στη  βυθισμένη ζωή μου βρίσκω τον «Τιτανικό» της…Τον ανασύρω και μετρώ κύμα κύμα τα ταξίδια του, από το πρώτο έως αυτό που έκανα σήμερα… Ταξίδια ζωής που έζησαν και που για χρόνια ολόκληρα σώπαιναν καρτερικά λες και δε είχαν το δικαίωμα να φωνάξουν «ΠΑΡΩΝ»….  

Η Πένα μου ήταν η μόνη που δε με πρόδωσε ποτέ και σ αυτήν εκμυστηρευόμουν τα πάντα μου δίχως φόβο και πάθος κάτω από το βλέμμα του Θεού..Άλλοτε κατέγραφα ιερά γεγονότα της ζώης μου, άλλοτε μεγάλες αλήθειες κλειδωμένες που είχαν μάθει να εκπαιδεύονται στο καμίνι της αντοχής, της υπομονής και της σιωπής … Καταγραφές που ζούσαν μέσα από στίχους , ποιήματα, συγγράμματα, χρονογραφήματα ,βιβλία και μουσικές παραστάσεις μου…

 Ότι έγραφα, ότι αφηγούμουν , αντίκριζε τον ήλιο της δικαιοσύνης να σεργιανά στους ουρανούς μου με το «λύχνο του άστρου» μου που κοίταζα τις άδειες νύχτες μου για να βρίσκω το τετράφυλλο δάκρυ μου και να το κάνω αγάπη και μόνο αγάπη για όλο το κόσμο..δηλαδή για σας που τώρα γίνατε μέσα από αυτή τη γειτονιά μου ο δικός μου κόσμος!
Σας ευχαριστώ που με στηρίζετε με τη δική σας αγάπη και πίστη!
Ευχαριστώ και την διαδικτυακή μου φίλη Λίνα που σκιαγράφησε τον έσο κόσμο μου μέσα από το υπέροχο κείμενο της, δίνοντάς μου την αφορμή να σας κάνω αυτή τη μικρή μου εξομολόγηση. Σας το παραθέτω…
Με την άπειρη αγάπη μου!
Η Αννούλα σας!