Ένα απόσπασμα απο το έργο του Paulo Coelho "Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ" που μας στέλνει σε μέρη του νου με έντονους προβληματισμούς,,,,..............
Μόλις συνέλαβε την ιδέα του πίνακα (του μυστικού δείπνου), ο Λενάρντο Ντα Βίντσι αντιμετώπισε μια μεγάλη δυσκολία: έπρεπε να ζωγραφίσει το Καλό -με τη μορφή του Ιησού- και το Κακό -με τη μορφή του Ιούδα, του φίλου που αποφασίζει να Τον προδώσει στη διάρκεια του Δείπνου. Διέκοψε την εργασία του στη μέση μέχρι να καταφέρει να βρει τα ιδανικά μοντέλα.
Μια μέρα που άκουγε μια χορωδία, είδε σ'ένα αγόρι την τέλεια μορφή του Χριστού. Το κάλεσε στο ατελιέ του και αναπαρήγαγε τα χαρακτηρικά του σε μελέτες και προσχέδια.
Πέρασαν τρία χρόνια. Ο "Μυστικός Δείπνος" ήταν σχεδόν έτοιμος -αλλά ο Ντα Βίντσι δεν είχε βρει το ιδανικό μοντέλο για τον Ιούδα. Ο Καρδινάλιος που ήταν υπεύθυνος για την εκκλησία άρχισε να τον πιέζει απαιτώντας να τελειώσει σύντομα την τοιχογραφία.
Ύστερα από έρευνα πολλών ημερών, ο ζωγράφος συνάντησε έναν νέο, πρόωρα γερασμένο, κουρελή, μεθύστακα, πεσμένο σ'ένα χαντάκι. Με μεγάλη δυσκολία, οι βοηθοί του τον πήγαν μέχρι την εκκλησία, καθώς δεν προλάβαινε να κάνει προσχέδια.
Ο ζητιάνος κουβαλήθηκε ως εκεί χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι του συμβαίνει: οι βοηθοί τον κρατούσαν όρθιο, ενώ ο Ντα Βίντσι αντέγραφε τις γραμμές της κακίας, της αμαρτίας, του εγωισμού, που ήταν τόσο καλά χαραγμένες στο πρόσωπό του.
Όταν τελείωσε, ο ζητιάνος -που είχε συνέλθει κάπως από το μεθύσι του- άνοιξε τα μάτια και παρατ'ηρησε τη ζωγραφιά μπροστά του. Και είπε με ανάμεικτη έκπληξη και θλίψη:
-"Την έχω ξαναδεί αυτή τη ζωγραφιά."
-"Πότε;" ρώτησε έκπληκτος ο Ντα Βίντσι.
-"Πριν από τρία χρόνια, πριν χάσω όλο μου το βιος. Εκείνη την εποχή τραγουδούσα σε χορωδία, έκανα μια ζωή γεμάτη όνειρα και ο ζωγράφος με κάλεσε να κάνω το μοντέλο για το πρόσωπο του Χριστού".
... Δηλαδή, το Καλό και το Κακό έχουν το ίδιο πρόσωπο. Όλα εξαρτώνται από την εποχή που διασταυρώνεται ο δρόμος τους με εκείνον του ανθρώπου.
...........
Μόλις συνέλαβε την ιδέα του πίνακα (του μυστικού δείπνου), ο Λενάρντο Ντα Βίντσι αντιμετώπισε μια μεγάλη δυσκολία: έπρεπε να ζωγραφίσει το Καλό -με τη μορφή του Ιησού- και το Κακό -με τη μορφή του Ιούδα, του φίλου που αποφασίζει να Τον προδώσει στη διάρκεια του Δείπνου. Διέκοψε την εργασία του στη μέση μέχρι να καταφέρει να βρει τα ιδανικά μοντέλα.
Μια μέρα που άκουγε μια χορωδία, είδε σ'ένα αγόρι την τέλεια μορφή του Χριστού. Το κάλεσε στο ατελιέ του και αναπαρήγαγε τα χαρακτηρικά του σε μελέτες και προσχέδια.
Πέρασαν τρία χρόνια. Ο "Μυστικός Δείπνος" ήταν σχεδόν έτοιμος -αλλά ο Ντα Βίντσι δεν είχε βρει το ιδανικό μοντέλο για τον Ιούδα. Ο Καρδινάλιος που ήταν υπεύθυνος για την εκκλησία άρχισε να τον πιέζει απαιτώντας να τελειώσει σύντομα την τοιχογραφία.
Ύστερα από έρευνα πολλών ημερών, ο ζωγράφος συνάντησε έναν νέο, πρόωρα γερασμένο, κουρελή, μεθύστακα, πεσμένο σ'ένα χαντάκι. Με μεγάλη δυσκολία, οι βοηθοί του τον πήγαν μέχρι την εκκλησία, καθώς δεν προλάβαινε να κάνει προσχέδια.
Ο ζητιάνος κουβαλήθηκε ως εκεί χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι του συμβαίνει: οι βοηθοί τον κρατούσαν όρθιο, ενώ ο Ντα Βίντσι αντέγραφε τις γραμμές της κακίας, της αμαρτίας, του εγωισμού, που ήταν τόσο καλά χαραγμένες στο πρόσωπό του.
Όταν τελείωσε, ο ζητιάνος -που είχε συνέλθει κάπως από το μεθύσι του- άνοιξε τα μάτια και παρατ'ηρησε τη ζωγραφιά μπροστά του. Και είπε με ανάμεικτη έκπληξη και θλίψη:
-"Την έχω ξαναδεί αυτή τη ζωγραφιά."
-"Πότε;" ρώτησε έκπληκτος ο Ντα Βίντσι.
-"Πριν από τρία χρόνια, πριν χάσω όλο μου το βιος. Εκείνη την εποχή τραγουδούσα σε χορωδία, έκανα μια ζωή γεμάτη όνειρα και ο ζωγράφος με κάλεσε να κάνω το μοντέλο για το πρόσωπο του Χριστού".
... Δηλαδή, το Καλό και το Κακό έχουν το ίδιο πρόσωπο. Όλα εξαρτώνται από την εποχή που διασταυρώνεται ο δρόμος τους με εκείνον του ανθρώπου.
...........
Paulo Coelho
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!