των φίλων η αχτίδα!

καταιγίδα

Φίλοι παλιοί βρεθήκανε
Μετά την καταιγίδα
Και τότε ξανάρχισε
Να βγαίνει ηλιαχτίδα

Μάτια κλαμένα από καιρό
Φωτίστηκαν με γέλια
Εκείνο όμως το παλιό κακό
Τους ζάρωνε τα χείλια

Κανείς στόμα δεν άνοιξε
Να πει η καταιγίδα
Πόσο βαριά του στοίχισε
Ένιωθαν σαν σε παγίδα

Κι αν σκόνη και συφορά
Πλανιόταν στα κεφάλια
Σαν έβλεπαν μια συννεφιά
Άρχιζαν παρακάλια

Να μην ξεσπάσει στη ζωή
Σαν τότε καταιγίδα
Να μείνουν μάτια φωτεινά
Και ας έχουν και ρυτίδα!!!!!

skouliki