Ο Γρηγόρης είχε ίσκιο βαρύ ( το χρονογράφημα του Λευτέρη Παπαδόπουλου για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση)

Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Ο Γρηγόρης είχε ίσκιο βαρύ
Τον σκέφτομαι συνεχώς από το βραδάκι που έμαθα για τον θάνατο του. Τον σκέφτομαι καθισμένον στο πάλκο, με την ωραία του γραβάτα, το φρεσκοσιδερωμένο κοστούμι του, τα γυαλισμένα του παπούτσια. Τον σκέφτομαι μάγκα, όμορφο, με το μπουζούκι στο χέρι, με το ΄να πόδι πάνω στο άλλο, με την φωνη του να κόβει σε φέτες κάθε ζεϊμπέκικο, κάθε χασάπικο.  
Δεν ήταν ο Μπιθικώτσης για «τραλαλα».
Είχε ίσκιο βαρύ. Ήταν άντρας. Όχι μόνο τα χρόνια του ΄50 και του ΄60. Αλλά κι αργότερα. Ως το τέλος. Του άρεσε να λέει ιστορίες, να φαντάζεται να παραδοξολογεί. «Έντεκα είμαστε οι ΄΄εντάξει΄΄ σ΄ αυτόν τον τόπο. Μη σε πιάσουνε κοροΐδο και σου πασάρουνε και κάνα δωδέκατο….» «Είχα μερικά φράγκα στην τσέπη για να αγοράσω ένα πουλόβερ. Τα μόνα μου λεφτα. Ακούω έναν με γραμμόφωνο, στην Σταδίου, να βάζει την πλάκα του Χατζιδάκη με το ΄’Γαρίφαλο στο αυτί’. Έκατσα κι άκουγα, στην ζούλα. Ύστερα, μόλις με αγριοκοίταξε, άρχισα να τον πληρώνω, για να βάζει και να ξαναβάζει το τραγούδι….»
Μαθητές του Μπιθικώτση, ο Νταλάρας, ο Μητσιάς και μια σειρα άλλων τραγουδιστών. Ο Μητσιάς ήταν στην εντατική μαζί με τον γιατρό Στρ. Παττακό, λίγο πρίν φτερουγίσει η ψυχή του Γρηγόρη. Ο Νταλάρας είχε ξεσηκώσει όλους τους συναδέλφους του για να πραγματοποιηθεί εκείνη η μαγική βραδιά «Για τον Μπιθικώτση» πριν από χρόνια, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ναι μαθητές, με έναν δάσκαλο, που είχε πλάκα τα γαλόνια.
Μόλις άκουσα την είδηση στην τηλεόραση, πάγωσα, μονολότι ήμουν προετοιμασμένος για το «αντίο». Έκατσα να γράψω. Ένιωσα άδειος.
 «Μα πρέπει να στείλεις χρονογράφημα για το Σάββατο» είπε ο δημοσιογράφος μέσα μου. «Το ζητάει η επικαιρότητα». Δεν μπορούσα, όμως, να χαράξω ούτε γραμμή! Αχ μωρέ Γρηγόρη…. «Ρε συ, ο μεγαλύτερος τραγουδιστής είναι ο Καζαντζίδης. Θεός! Κι εγώ μαζί…… Αυτός είναι αρχηγός της Χωροφυλακής κι εγώ της Αστυνομίας Πόλεων…..¨»
Ο Μπιθικώτσης με τα «λαϊκά» του, ο Θεοδωράκης με την μεγάλη ποίηση, ο Ξαρχάκος, ο Μούτσης ο Σπανός, ο Κουγιουμτζής, ο Λοίζος ο οποίος αισθανόταν «μισός» επειδή δεν είχε «δουλέψει» με τον Γρηγόρη….
Οφείλω να πω και τούτο, το προσωπικό: δεν ξέρω ποια θα ήταν η διαδρομή μου αν δεν είχα το προνόμιο και την τύχη τα δυο πρώτα μου τραγούδια, την «Άπονη ζωή» και την «φτωχολογιά» να τα ερμηνεύσει αυτός ο καταπληκτικός καλλιτέχνης.

Δώδεκα πόντους και μισό

Από το βιβλίο : Δώδεκα πόντους και μισό
Του Λευτέρη Παπαδόπουλου (Ο γνωστός στιχουργός πολλών επιτυχιών του ελληνικού πενταγράμμου, αλλά και συγγραφέας….)