Οι φωνές

Να σε χτυπούν τι εύκολο που είναι

να   λεν κουβέντες οι φωνές

στο ύψος  σου όμως μείνε

γιατί στο τέλος   μένουν μόνες

Μόνες φωνές όπου  λαλούν

ας τις να ζουν σε πλάνη

αυτές το χρόνο τους χαλούν

αγάπη εκεί όπου δεν φτάνει

Κι αν θαρρούν πως  νίκησαν

εσύ ποτέ να μην πτοείσαι

μπορεί κι αυτές να δάκρυσαν

βράχος  μόνος εσύ που είσαι

Μπορεί κι να σε σκιάζονται

που όρθιος για Πάντα  μένεις

ας τις φωνές να νοιάζονται

αγάπη μου  μην  επιμένεις…

Πες μου το σκέφτηκες ποτές

τον πόλεμο να αρχίσεις

παρασυρμένος  απ τις φωνές

άδικο τριγύρω  να σκορπίσεις

Μα ήτανε σκέψη φρόνιμη;;

σου φαίνεται  αντρίκιο;;

και   λες θε  να ΄ταν γόνιμη;;

θε να  ΄χανες το δίκιο……

Κράτα λοιπόν την θέση  σου

φωνές –φωνές θα μείνουν

και κοίτα πόσοι γύρω σου

αγάπη που σου δίνουν…..

skouliki