Για μια φίλη που ξέρει να πολεμά στη ζωή!

Στην καταιγίδα φάνηκες ομπρέλα να κρατήσεις
στην πλάτη χάδι αδερφικό να με παρηγορήσεις
να ακούσεις πόνο, να γευτείς, δεν έφτανε ο δικός σου….
μου φέρθηκες αδερφικά σαν να ήμουνα γνωστός σου!!!!!!

Σαν γίγαντας μου φάνηκες, σαν διγενής ακρίτας
που κράτησες μαχόμενη στο πουθενά τους γύπας
μου ΄δωσες θάρρος υπομονή, ζωή να ξαναρχίσω
κι τα κάνες αυτά πριν καν σε συναντήσω

Μα πόση δύναμη καρδιάς, μπορεί να έχεις φίλη
που τα επίγεια σου τα δεινά να αγνοείς μονάχη
και βάλσαμο στους γύρω σου σαν ήλιος της ημέρας
να φέρεσαι σαν αδερφή σαν μάνα σαν πατέρας!!!!!

Στενοχωρήθηκα πολύ όταν κλαμένη σ είδα
και πιο πολύ που θέλησαν, να σβήσουν μια  αχτίδα
την ψυχική δύναμη, και της καρδιάς δραγάτης
σε χτύπησαν ασύστολα σαν να ήσουνα σακάτης

Μα πάλι μόνη πάλεψες, μαθήματα ζωής μας δίνεις
στη νύχτα άφωνους λυγμούς μόνη πάντα να πνίγεις
να προσπερνάς αγέρωχα σκουπίδια -γύπες - κοράκια
εσύ αετός μες τη ζωή, πώς να σε δουν αυτοί στα μάτια;;

Όσες φορές και αν στάθηκα, εμπρός σου φιλαράκι
ευθύς μέσα μου ένιωσα μικρός, τόσο δα ανθρωπάκι
που δεν τολμά απ΄τη δύναμη της ψυχικής σου χάρης
ούτε κομμάτι ελάχιστο δικό του για να πάρεις

Έτσι να μείνεις φίλη μου, πάντα αετός – γεράκι
κι όποιος δεν σε αγάπησε πέτα τον ευθύς στην άκρη
ένας αετός σαν κι εσέ πως να γένει σκυλάκι
κι να δεχτεί την μείωση να πεταχτεί στην άκρη;;

Πάντα ψηλά αγέρωχα, πάντα με περηφάνια
όπως το χώμα άφησες και έφτασες στα ουράνια
έτσι κι εσένανε η ζωη κάποτε θα ανταμείψει
και ότι σου λείψε πολύ στα πόδια σου να ρίξει…
skouliki