η Άνοιξη: ένα ποίημα από τον Μάριο Ζαμπίκο (Μαράκος)

Πως σε ζητάω πάντα Άνοιξη
που στα κλαράκια μπουμπουκιάζεις
κάθε σκέψη,

σαν τις χαρές της φύσης με κατάνυξη
χαϊδεύει ο ήλιος αμυδρά σαν θεία
στέψη

κρινάκια, ρόδα μοσχοβόλησαν
κι η ντροπαλή η παπαρούνα πήρε ύφος,
τα όνειρα ενός μεσήλικα ροβόλησαν
τρυγώντας τις χαρές απ της ζωής
τον κήπο

κι εγώ ανέμελα στις στράτες περπατώ
θωρώντας μπρος την όμορφη εικόνα,
το καταπράσινο χαλί πατώ και στέκομαι
εκστατικός μπροστά στην παιχνιδιάρα
ανεμώνα

Μαράκος
Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο και φίλο Μάριο Ζαμπίκο (Μαράκος) για την άδεια που μου έδωσε να αναδημοσιεύσω μερικά έργα του....