Άνοιξη ήτανε θαρρώ, όταν σε πρωτοείδα
μα πέρασε τόσος καιρός ήρθε η καταιγίδα
για να σκιάσει την χαρά, της γνωριμίας εκείνης
Πως έφυγες τόσο μακριά και μένα που με αφήνεις;;
Μα ήρθε η άνοιξη ξανά, τα σύννεφα σκόρπησαν
και ένιωσα πως πετάξαν όσα μας εχώρισαν
Μου μίλησες γλυκά ξανά, μ΄ αγκάλιασες σαν πρώτα
και στην καρδιά μου ανάψανε μεγάλα βαρελότα.
Πιστεύω η επιστροφή αυτή να ναι η τελευταία
να είμαστε πάντα μαζί φίλοι από εδώ και πέρα
να μην πληγώσουμε ξανά, τον πονεμένο κάλο
να σεβαστούμε την καρδιά, μην την πονέσουμε άλλο.
Με αγάπη και ομόνοια μαζί να περπατάμε
τις πίκρες και τα βάσανα μακριά μας να πετάμε
ξανά δικαίωμα ποτέ, κανένας μας μην δίνει
ποτέ να μην μπλεχτούμε πια, στου μίσους την οδύνη
και άσε να λεν οι πονηροί, κακώς πως ραγισμένο
ποτήρι δεν κολλάει ξανά, θα είναι τσακισμένο
η κόλα που έχει η καρδιά τα πάντα τα κολλάει
και η αγάπη ατελείωτη στα σύννεφα σε πάει
skouliki
"Αγάπη δίχως πείσματα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχει νοστιμάδα..."
αγνώστου
απο εμένα: Οτι αξίζει πονάει!
Εύχομαι να μην δοκιμαστείς ξανά, αν κι έτσι θα στερέψει η έμπνευση!!!
Φιλάκια πολλά ξενιτεμένο μου
(Η αυριανή ανάρτηση ίσως σου φέρει θύμησες...ελα)
Να πούμε Καλό Πάσχα απο τώρα;;;;Μπαα
Να εισαι καλα Χαρα, παντα κοιταζω ολες τις αναρτησεις των φιλων μου ειδικα οσων ειναι απο την ιδιαιτερη πατριδα μου, καλο Πασχα, αν και θα το πουμε ξανα και ξανα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω με Χαρά. -
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστω Χαρις..... σε ευχαριστω αφανταστα, εσυ ξερεις γιατι.....
ΑπάντησηΔιαγραφή