Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020
Μια μελαγχολία δίχως αιτία
Με πιάνει μια μελαγχολία
Χωρίς καμία σοβαρή αιτία
Θέλω να απομονωθω
άνθρωπο κανένα να μη δω
Όμως και αυτές τις ώρες
Στης μελαγχολίας χώρες
Ταξιδεύω νοητά
Με εσένα αγκαλιά
Κι αν μοναχός το περνάω
Δύσκολα να σου ζητάω
Να μου δώσεις δυο φιλιά
Και ας το ξεχάσουμε μετά
Ποιος να ακούσει μια φωνή
Που δεν τόλμησε να βγει
Ποιος να νιώσει τι περνώ
Όταν όλους ξεγελώ
Με χαμόγελα στα χείλη
Που η μελαγχολία μου αφηνει
Και μέσα σε όλα αυτά
Το φεγγάρι δεν φώτα
Άργησε κι αυτό να βγει
Ούτε αυτό δεν θέλει να με δει
Και με πιάνει απελπισία
Έχω χάσει την ουσία
Της ζωής μου τα γεγονότα
Με σκωτοσανε αυτά πρωτα
Skouliki
Αναρτήθηκε από
skouliki
στις
10:18 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
δικά μου ποιήματα,
Ποιήματα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!